စကား(၁၂)ႏွိမ္ ့ခ်ၿခင္း
အုိ….လုလင္….
ပင္လယ္သမုဒၵရာသည္….
“မဟာ”ၾကီးမားျခင္းျဖစ္၏…..။
“မဟာ”သမုဒၵရာသည္….
ျမစ္အေပါင္းတုိ႔၏…..
ဆုံဆည္းရာလည္းျဖစ္၏….။
အေၾကာင္းမွာ…..
ကမာၻေလာက၏(သုညမ်ဥ္း)…..
ႏွိမ့္ခ်အရပ္၌..ေန၍တည္း….။
အုိ….လုလင္……
မိမိကုိယ္ကုိ..ႏွိမ့္ခ်သူသည္…
လူခ်စ္လူခင္ေပါ၏…..။
မည္သည့္“ေဒသ”သုိ႔ေရာက္ေစကာမႈ…..
အေပါင္းအသင္းေကာင္းရာ၏…..။
အုိ…လုလင္….
ေရကုိ….“ပုလင္း”ထဲထည့္ကား…..
“ပုလင္း”ပုံစံေျပာင္းေပးသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း….
“အုိး”ထဲထည့္လုိက္ပါက…..
“အုိး”ပုံစံေလး….ေျပာင္းေပးသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း……
“ခြက္”ထဲထည့္ကာ….
“ခြက္”ပုံစံေလး…ေျပာင္းေပးသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း….
“ကာလနံေဒသံ”ႏွင့္အညီ….
ပုံစံေျပာင္းလဲေပးႏုိင္၏…..။
သုိ႔ေသာ္…..
သူ၏…“ေပးဆပ္ျခင္းအသက္ဇီဝဓါတ္”ကား…….
ေျပာင္းလဲမသြား……။
အုိ….လုလင္…..
“ေရသည္”
အခြင့္အေရးရလွ်င္…ရသကဲ့သုိ႔…
နိမ့္ရာအရပ္သုိ႔….စီးဆင္း၏…။
သူ၏….စီးဆင္းရာလမ္းတေလွ်ာက္၌….
“လူ”ႏွင့္“သတၱဝါ”တုိ႔….အသုံးျပဳရန္….
“တုံနိဘာေဝ”….“အျဖည့္ခံ”….၏……။
ပင္လယ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ…..
အနိမ့္ဆုံး၌ၾကာၾကာမေနရဘဲ….
ေရေငြ႕ကေလးမ်ားအျဖစ္…..
ထက္ေကာင္းကင္မုိးသားသို႔တက္၍…..
ေလ၏ႏွင္ရာကုိလြင့္ေျမာ….လ်က္….
အခ်ိန္တန္လွ်င္….“ကမာၻ”ေလာကကုိ……
ေအးျမေစရန္ …..ေရစက္ကေလးမ်ား……
သြန္းျဖိဳးသြား၏…..။
အုိ….လုလင္…..
ဤကား……
“ေရ၏….သံသရာ”တည္း……။
ဤကား……
ႏွိမ့္ခ်ျခင္း၏….“လကၡဏာ” တည္း…..။
ဆရာေတာ္ဦးေကာဝိဒ (ဝစီပိတ္ဆရာေတာ္)
( ခင္မမမ်ိဳး blog မွကူးယူေဖၚၿပပါသည္)
No comments:
Post a Comment