Posted: 04 Dec 2011 08:23 AM PST  (ကဗ်ာဆရာ ေနရဲနီ) ကာလာမတို႔တဆင့္စကား ၾကားကာမွ်ျဖင့္လည္း မယံုၾကလင့္ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ လက္ခံလာေသာေၾကာင့္ ဟူ၍လည္း မယံုၾကလင့္ ေကာလဟလျဖင့္လည္း မယံုၾကလင့္ သင္ထားေသာစာႏွင့္ ညီညြတ္သည္ဟုလည္း မယံုၾကလင့္ မိမိၾကံစည္ထားေသာ အၾကံျဖင့္၍လည္း မယံုၾကလင့္ အေထာက္အထား ရွိ၍လည္း မယံုၾကလင့္ ၀ါဒတူယံုမွ်ျဖင့္လည္း မယံုၾကလင့္ ယံုၾကည္ထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ စကားျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း မယံုၾကလင့္ ဆရာ့စကားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟူ၍လည္း မယံုၾကလင့္ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႔ သိျမင္ခံစားျပီးမွသာလွ်င္ ယံုၾကည္ၾကပါ ဟူ၍ ျမ၀တီရုပ္ျမင္သံၾကား စတင္ထုတ္လႊင့္စဥ္က ေအးစႏၵာၾကည္ မည္ေသာ အမ်ိုဳးသမီးတေယာက္၏ ၾကည္လင္ခ်ိဳျမေသာ အသံျဖင့္ အထက္ပါ ကာလာမသုတ္တရား အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကို ည၈နာရီသတင္းျပီး တိုင္ၾကားေနရ၏။ ျပည္သူျပည္သား အေပါင္းတို႔သည္လည္း ေနျမင့္ေလ အရူးရင့္ေလ ဆိုဘိသကဲ့သို႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာအစိုးရမင္းတို႔၏အၾကာင္းကို ၾကာၾကာ၀ါးေလ ခါးမွန္းသိေလ ျဖစ္လာေသာအခါ ထိုကာလာမသုတၱန္သည္လည္း ျမ၀တီရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ကယ္သူမဲ့ေနေသာ ေရနစ္သူကဲ့သို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းစုန္းစုန္း ျမဳပ္ေလေတာ့သည္။  ကန္ေတာ္ၾကီး ေလွသဘင္ပြဲေတာ္မွ ေရွးမွီေနာက္မွီ ဇာတ္မင္းသားၾကီးက ၀တ္စံုျပည့္ျဖင့္ မ်က္မွန္တပ္ကာ ခ်ီးက်ဴးေထာမနာျပဳေသာ ရတုပိုဒ္စံုကို ဆိုေလေသာအခါ ဤေလာကဇဗၺဴတြင္ ငါမွငါတကားဟု အထင္ရွိေလ၏။ ေရႊဘုန္းေတာ္တိုးပါလို႔ ေရႊမိုးေတြရြာ ဟူေသာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ကို ၾကားရျပန္ေလေသာ္ မယ္မယ္ဘုရား မမဘုရားဟူေသာ အသံုးအနွဳန္းႏွင့္တကြ ေရာက္ေလရာရာတြင္ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ ရြယ္တူပါမက်န္ လက္အုပ္ခ်ီ၍ အရိုအေသေပးၾကရသည္။ သမီးေတာ္တို႔ ေညာင္းညာ၍ တိုင္းမွဴးကေတာ္တို႔က ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳၾကရသည္လည္းရွိ၏။ အိမ္ေတာ္သို႔ လာသမွ် လူအားလံုး မည္သူမဆို ၾကမ္းျပင္၌က်ံဳ႕က်ံဳ႕ထိုင္ကာ ခစားၾကရသည္။ အခမ္းအနား ဟူသမွ်တို႔၌လည္း ဇနီးမယား၊သမီးမ်ားႏွင့္ တကြ ေမ်ာက္မူးလဲပါမက်န္ ေျမးမ်ား၏ ေနာက္ေတာ္ပါးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားမွာ မ်က္ႏွာငယ္စြာ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ယံု႔ယံု႔ ထိုင္ၾကရရွာ၏။ သာလြန္မင္း ေကာင္းမွဳေတာ္ေစတီ တည္သည္ကို နမူနာယူ၍ တရုပ္ျပည္မွ စြယ္ေတာ္ကို ပင့္ျပီးသကာလ စြယ္ေတာ္ေစတီတို႔ကို ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးတို႔၌ တစ္ဆူစီတည္ေသာ္ စြယ္ေတာ္ႏွစ္ဆူ အရြယ္တူ ျပည္သူလည္းမြဲ တပ္လည္းကြဲ ဟူေသာ တေဘာင္ေပၚခဲ့ေလသည္။ ဤတေဘာင္သည္ကား ေသြးထြက္ေအာင္မွန္၏။ ေထာင္ေထာင္ရွိ၍ မ်က္ေစ့စပါး ေမႊးစူးလွေသာ တိုင္းမွဴးတို႔ကို ၀န္ၾကီးဟူေသာ ရာထူးအခၽြန္ျဖင့္ပင့္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း တသုတ္ျပီး တသုတ္ရွင္းခဲ့သည္။ တစ္ဖန္ ရာဇဂဟဓဇရာဇာ မည္ေသာ ဆင္ျဖဴေတာ္ဟု သမုတ္ေလေသာ သတၱ၀ါ ေပၚထြန္းျပန္ရာ တရားေသာမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေလေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္သာယာ ၀ေျပာမည့္ နိမိတ္ဟူ၍ ျပည္သူတို႔အား မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ကာ တိုင္းျပည္အား မဟာအ၀ီစိငရဲတည္းဟူေသာ တရုပ္လက္သို႔ တြန္းပို႔ခဲ့ေလသည္။  ေက်းဇူးမကင္းေသာ တပည့္အား ေပါက္ေဖၚတို႔က ေကာ္ေဇာနီခင္း၍ ၾကိဳေလေသာ္ မနာလို ၀န္တိုစိတ္ႏွင့္တကြ မိမိကုလားထိုင္ကို ကိုင္လွဳပ္မည္စိုးရိမ္ရကား ဒူးရင္းသီးအား အခြံမႏႊာဘဲ ပါးစပ္ျဖဲ၍ အတင္းသြင္းသကဲ့သို႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဟူေသာ ရာထူးအခၽြန္ျဖင့္ပင့္ကာ မၾကာျမင့္မီပင္ ေထာက္လွမ္းေရးတရြာလံုးကိုေျမလွန္၍ နရသိန္စံနန္းေတာ္သို႕တဖြဲ႔လံုးတြန္းပို႔ခဲ့ေလသည္။ ဟိုအတန္း မီးေလာင္ေသာ္ ဆူဆူညံညံႏွင့္ ေျပးၾကလႊား ၾကဆိုဘိေလသကဲ့သို႔ လူတကာ မ်က္မုန္းက်ိဳး၍ ေအာ့ႏွလံုးနာသည့္ M.I ရြာကို ေျမလွန္ျပီးသကာလ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္တကြ တဖြဲ႔လံုးကို ေထာင္နန္းေတာ္သို႔ အတင္းတြန္းပို႔၍ စံေစေသာ္ အခ်ိဳ႕သည္ကား ေသြးပ်က္၍ အနိစၥေရာက္ၾက၏ အခ်ိဳ႕သည္ကား စီးပြားပ်က္၍ ဒုကၡေရာက္ၾကရ၏ အခ်ိဳ႕သည္ကား စိတ္ပ်က္၍ ရူးသြပ္ၾကရ၏။ အခ်ိဳ႕သည္ကားမိမိပို႔ခဲ့ေသာ သူက အတြင္းမွ ေန၍အျပံဳးျဖင့္ ဆီးၾကိဳေလေသာ္ ငါထင္သလို မဟုတ္ပါလားဟူ၍ ေနာင္တၾကီးစြာရလွ်က္ ရင္တြင္း၌ မီး၀င္ေလာင္သကဲ့သို႔ အေနအထိုင္ ခက္ရေလ၏။ ေကာင္းကင္ယံ၌ ေသာၾကာၾကယ္သည္ လႏွင့္နီးေသာ္ တိုင္းျပည္ပ်က္မည့္ အတိတ္နိမိတ္ဟူ၍ ေခတ္အဆက္ဆက္က နကၡတ္ဆရာတို႔ လက္ခံလာသည္ကိုပင္ တိုင္းျပည္သာယာ၀ေျပာေပလိမ့္မည္ဟူ၍ ဓာတ္ပံုႏွင့္တကြ သတင္းစာတြင္ ေဖၚျပေလေသာ္ တတိုင္းတျပည္လံုးက လူ႔ကလိမ္ျခံဳ လူလိမ္ၾကီးဟူ၍ ျပံဳးေစ့ေစ့ႏွင့္မွတ္ခ်က္ျပဳၾက၏။ တပ္မေတာ္သာအမိ တပ္မေတာ္သာအဖ ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ေအာက္၌ အဘ ဟူသည္မွာအေမ့လင္မဟုတ္ အထက္အရာရွိအား လက္ေအာက္ငယ္သားတို႕က စားဖားၾကီး ဟူ၍စိတ္တြင္းမွ မွတ္ခ်က္ျပဳကာ ရာထူးအဆင့္ဆင့္ ဖား၍ေခၚၾကေသာ ျမန္မာေ၀ါဟာရအသစ္ျဖစ္၏။ တရုပ္ျပည္သို႔ သြားဖန္မ်ားေသာ္ ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္ရိုး ဟူေသာစာသားသည္လည္း သတင္းစာ ရုပ္ျမင္သံၾကား ေရဒီယိုတို႔မွ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္ခဲ့ေလျပီ။ ဘယ္သူခြဲခြဲ တို႔မကြဲ အျမဲစည္းလံုးမည္ ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံေအာက္၌ အခ်င္းခ်င္းစားခြက္လုၾက၍ ခြက္ေစာင္းခုတ္ၾကသည္မွာ လ်င္သူစား အ သူခံ ဦးသူေဆာ္ လက္ေႏွးသည္ရွိေသာ္ ကုလားထိုင္ေပ်ာက္္၍ နရသိန္စံၾကရသည္လည္းရွိ၏။ စက္မွဳစြမ္းအားေခတ္ေက်ာ္လႊားဟု ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးမ်ား ေထာင္ထားေသာ စက္ရံုတို႔မွ တူရြင္း ေပါက္တူး ေဂၚျပား ပုဆိန္ တင္းပုတ္ အစရွိေသာ ေက်ာက္ေခတ္ အသံုးအေဆာင္တို႔ကို ထုတ္လုပ္ျဖန့္ျဖဴး၏။ နိုင္ငံအ၀ွန္း သစ္ေတာစြမ္းျဖင့္ စိမ္းလန္းေစရမည္ဟု မာန္ဖီကာၾကံဳး၀ါးေသာ အသံေအာက္၌ တခ်ိန္ေသာအခါက အျမဲစိမ္းသစ္ေတာတို႕ျဖင့္ ကမၻာ့အလည္၌ ၀င့္၀င့္ထည္ထည္ ဂုဏ္ယူေလာက္ေသာ ရိုးမေတာတို႕သည္ပင္ တစျပင္အျဖစ္ အက်ည္းတန္စြာ ငိုညည္းေနၾကေလျပီ။ သမုဒၵရာေရကိုတခြက္ခ်င္းခပ္၍သြန္ေသာ္ကုန္နိဳင္စရာရွိ၏ န အ ဖ လက္ထက္အေျပာႏွင့္ အလုပ္မညီေသာ ခါးေတာင္းက်ိဳက္တျခား တင္တျခားတို႕ကို လက္ညိွဳးထိုးျပေသာ္ ကုန္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ၀န္ထမ္းအေပါင္းတို႕သည္လည္း အထက္ဖား ေအာက္ဖိ ငါ့ဖို႔ၾကည့္ ဟူေသာ ဖ သံုးလံုးကိုေၾကညက္ၾကရေလသည္။ အဖားေတာ္ရမည္။ ေဆြမ်ိဳးေတာ္ရမည္။ ပညာေတာ္ရမည္။ စေသာ ေတာ္ သံုးေတာ္ႏွင့္လည္းျပည့္စံုၾကရ၏။ မုသာ၀ါဒကို က်မ္းေက်၍ မလိမ့္တပတ္ညစ္နည္းကိုလည္း တဖက္ကမ္းခတ္တတ္ကၽြမ္းၾကရသည္။ ေနာက္ဆံုး၌ကား လူရိုး ဟူသည္ သုႆန္၌သာ ရွိေလေတာ့၏။ ပိဋကတ္ေတာ္ကို ထံုးလိုေမႊ ေရလိုေႏွာက္ႏိုင္ေသာ ဆရာေတာ္တို႔က တရားေတာ္ႏွင့္ အညီေဟာျပေလေသာ္ သကၤန္းခၽြတ္၍ နရသိန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးၾကရ၏။ မမွန္သည္ကို လုပ္ဇာတ္ခင္း၍   |
| You are subscribed to email updates from ဒီမိုေဝယံ To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
No comments:
Post a Comment