အေမရိကန္ နိုင္ငံ သမတ၊ အထက္လႊတ္ေတာ္(ဆီးနိတ္)။ေအာက္လႊတ္ေတာ္ (ကြန္ဂရက္) အမတ္မ်ား၊ ဒီမိုကေရစီကို ေလးစားျမတ္နိုးးေသာ ကမာၻေခါင္းေဆာင္မ်ား ထံသို ့ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္မ်ား မွ ေတာင္းဆိုခ်က္။
အက်ဥ္းတင္ျပခ်က္
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေႀကာင့္္ျမန္မာျပည္သူမ်ားအားလူမွဳဒုကၡမ်ိဳးစံုေပးေနၿခင္းကိုရပ္တမ္းကရပ္ဖို ့ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီၿဖစ္သည္။လစ္ဗ်ားႏိုင္ငံအေရး အခင္းတြင္ ၿပည္သူမ်ားကို အာဏာရွင္မွမတရား သတ္ၿဖတ္ၿခင္းမွကာကြယ္သည့္အေနၿဖင့္ႏိုင္ငံတကာမွ၀င္ေရာက္ခဲ့သည့္ သာဓကအတိုင္းကြ်ႏုပ္ တို ့ ၿမန္မာၿပည္သူၿပည္သားမ်ား ကိုလည္း ဒီမိုကေရးကိုတန္ဖိုးထားသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားမွ အလား တူအကူစစ္ေရးအရ အကူအညီမ်ားေပးရန္ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
တင္ၿပခ်က္
- လစ္ဗ်ားနိုင္ငံ အာဏာရွင္ ကဒါဖီ ၏ တပ္မ်ားကို ကုလသမဂၢ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ နိုင္ငံတကာ တပ္မ်ားမွ ေလေႀကာင္းမွ တိုက္ခိုက္ျခင္းသည္ ကၽြနု္ပ္တို ့အားလံုးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ုပ္တို ့အေနနွင္ ့လည္း နိုင္ငံတကာ မွ လစ္ဗ်ားနိုင္ငံ အားအေရးယူသကဲ ့သို ့ ျမန္မာနိုင္ငံ မွ ျပည္သူမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ကူညီမႈ ့ေပးရန္ လိုလားသည္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ စစ္အာဏာရွင္ မ်ိဳးဆက္တဆက္ၿပီး တဆက ္ ၏ႏွိပ္စက္မွဳ ေအာက္တြင္ ၁၉၆၂ ခုနွစ္ မွ စ၍ ယေန ့ထက္တိုင္ က်ေရာက္ ေနခဲ ့သည္။
- ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ ့စြာျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ စံနစ္ေအာက္တြင္ လြတ္လပ္မႈ ့မရွိ ဆိုး၀ါးမႈ ့မ်ားစြာကို ခါးစည္းခံစားျပီး ေႀကာက္ရြံ ့စြာေနထိုင္ခဲ ့ႀကရသည္။
-ေဆး၀ါးကုသမႈ ့ မလံုေလာက္ျခင္း၊ နိမ္ ့က်ေသာ ပညာေရးစနစ္၊ အစာအဟာရ ခ်ိဳ ့တဲ မွဳ ၊အဓမၼ လုပ္အားေပး ခိုင္းေစမႈ ့၊ အဓမၼ ကေလးစစ္သားမ်ား စုေဆာင္း ၿခင္း၊ လွ်င္ျမန္စြာ ကူးစက္ျပန္ ့ ပြား ေန ေသာ ေအအိုင္ဒီအက္ေရာဂါ၊ အပူပိုင္းေဒသ ကူးစက္ေရာဂါမ်ား ပြားမ်ားေနျခင္း တို ့သည္ ယေန ့ ပကတိ အေျခအေန ျဖစ္သည္။
- ျမန္မာျပည္သူမ်ားတြင္ လြတ္လပ္စြာ မိမိဆႏၵကို ထုတ္ေဖၚပိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ အဖြဲ ့အစည္း အသင္းအပင္း ဖြဲ ့စည္းခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ပံုနွိပ္ထုတ္ေ၀ပိုင္ခြင့္ နွင္ ့ဥစၥာပစၥည္း ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ တို ့သည္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ့ေအာက္တြင္ ခြင့္ၿပဳထားၿခင္း မရွိေခ်၊ ျမန္မာနိုင္ငံ တြင္တရားမွ်တစြာ ဥပေဒႏွင့္စိုးမိုး
အုပ္ခ်ုပ္မွဳအလွ်င္းမရွိေခ်။
၁၉၈၈ ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵျပပြဲႀကီးျဖစ္သည့္ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအံုႀကြမႈ ့ႀကီး ကို ရက္စက္စြာ နႈိမ္နင္းခဲ ့ ျခင္းတြင္ အျပစ္မဲ ့ ျပည္သူ (၃၀၀၀) ေက်ာ္တို ့ အသက္ဆံုးရႈံးခဲ ့ ႀကရသည္။
-၂၀၀၃ ခုနွစ္ ေမလ(၃၀) ရက္ေန ့တြင္ ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းတြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ ေထာက္ခံသူ လူဦးေရ ရာေက်ာ္အား ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံခ့ဲ ႀကရသည္။
-၂၀၀၇ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးဟု အမည္တြင္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနသည့္ ရဟန္းသံဃာ ေတာ္မ်ားႏွင့္ျပည္သူမ်ားကို ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ျဖိဳခြဲျပီး့ ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ား နွင္ ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကို ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခဲ့သည္။
-ျမန္မာနိုင္ငံ၏ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံမ်ား ျဖစ္သည့္ ထိုင္း၊အိိႏၵိယ၊တရုတ္ နွင္ ့ ဘဂၤလာေဒ့ နိုင္ငံမ်ားတြင္ ဒုကၡသည္ေပါင္း ၂ သန္းေက်ာ္ ေရာက္ရွိေနခဲ ့ႀကျပီး ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုခန္ ့တိုင္ တေန ့အိမ္ျပန္ရနွိုး ႏွင္ ့ ေစာင့္ဆိုင္း ေနႀကရသည္။
-၂၀၀၈ ခုနွစ္တြင္ နာဂစ္မုန္တိုင္း ဒါဏ္ေႀကာင္ ့ ျမစ္၀ကၽြနး္ေပၚေဒသတြင္ေနထိုင္ေသာ ျပည္သူ ၁၃၇၀၀၀ ခန္ ့ေသေႀကခဲ ့ႀကျပီး လူနွစ္သန္းေက်ာ္ အိုးမဲ ့အိ္မ္မဲ ့ျဖစ္ခဲ ့ႀကရသည္။ သို ့ရာတြင္ စစ္အစိုးရသည္ နိုင္ငံတကာမွ အခ်ိန္ကိုက္အကူအညီေပးမႈ ့ကိုျငင္းပါယ္ခဲ ့ျပီး ကိုယ့္ျပည္သူမ်ား၏ ဒုကၡကို မ်က္ကြယ္ျပဳရ်္ သတင္းပတ္မ်ားစြာ ပိတ္ဆို ့ထားခဲ ့သည္။ ျပင္သစ္ နိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး
ဘားနတ္ေကာခ်နာက ကုလသမဂၢ မွ ျပည္သူမ်ား ကိုကာကြယ္ရန္တာ၀န္ရွိသည္ ဆိုသည့္ ကုလဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ စစ္အာဏာရွင္က ခြင့္ျပဳျခင္းမရွိေသာ္လည္း မိမိသေဘာ နွင္ ့ ၀င္ျပီး ျပည္သူကို ကယ္တင္သင့္ေႀကာင္း ေျပာႀကားခဲ ့သည္။
ၿပင္သစ္သမတနီကိုလပ္ဆာကိုဇီ က ယေန ့မွစရ်္ မည္သည့္ အာဏာရွင္မဆို မိမိျပည္သူကို သတ္ေနပါက လက္ပိုက္ႀကည့္ေနေတာ့ မည္မဟုတ္ေႀကာင္း ေျပာႀကားခဲ ့ပါသည္။ ထိုေျပာႀကားခ်က္သည္ ကၽြန္ုပ္တို ့အား ခြန္အားျဖစ္ေစခဲ ့ပါသည္။ ကၽြန္ုပ္တို ့ အေနနွင္ ့လည္း ျပင္သစ္ သမတက ေျပာစကားအတိုင္း ျပဳလုပ္မည္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ႀကည့္ေနမည္ျဖစ္ သလို အျခား ဒီမိုကေရစီ နိုင္ငံမ်ား နွင္ ့ အေမရိကန္နိုင္ငံ တို ့ကလည္း ျပင္သစ္နိုင္ငံ၏ ရပ္တည္ခ်က္အတိုင္း ျပဳလုပ္ႀကရန္ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။
-၂၀၁၀ ခုနွစ္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ ဂီရိမုန္တိုင္း ဒါဏ္ကို ဒုတိယအႀကိမ္ခံခဲ့ရၿပန္သည္။ သို ့ရာတြင္ စစ္အစိုးရက ပ်က္စီးမႈမ်ား ကို္ ဖံုးကြယ္ရ်္ ထိခိုက္မႈ ့ သိပ္မရွိသေယာင္ နိုင္ငံတကာ ကူညီမႈ ့ကို မ၀င္ ေရာက္နိုင္ရန္ ျပဳလုပ္ခဲ ့ျပန္သည္။
-ကၽြန္ုပ္တို ့အေနနွင္ ျမန္မာနိုင္ငံအေရးကို နိုင္ငံတကာမွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီ ႀကရန္ အခ်န္ေရာက္ျပီဟု တိုက္တြန္းခ်င္သည္။ ကုလသမဂၢ မွ လစ္ဗ်ားနိုင္ငံ သို့၀င္ေရာက္နိုင္ခဲ့ လွ်င္ အဘယ္ေႀကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံ သို ့မ၀င္ေရာက္ နိုင္သနည္း? ဟုေမးခ်င္ပါသည္။
-ျမန္မာနိုင္ငံသည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မီးေတာင္ နွင္ ့တူပါသည္၊ အကယ္ရ်္ ျပည္သူမ်ားက၎တို ့ ၏ အခြင့္ အေရးမ်ားကိုအံုႀကြေတာင္းဆိုလာပါကစစ္အစိုးရမွရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္အံုးမည္ျဖစ္ သည္္။ ကၽြန္္ုပ္တို ့အေန နွင္ ့ နိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ားမွ အနာဂတ္ၿဖစ္ေပၚလာမည့္လူထုအံုႀကြမွဳကို သတိႏွင့္ေစာင့္ ႀကည့္ရ်္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ မိမိတို ့လိုလား ခ်က္မ်ားကို ေတာင္းဆိုေသာ ျပည္သူမ်ားကို အကာအကြယ္ေပးဖို ့လိုပါသည္။ ကၽြန္ုပ္တို ့ အေန နွင္ ့ တရုပ္ နွင္ ့ ရုရွား အစိုးရတို ့ကိုလည္း ယင္းကဲ ့သို ့ျဖစ္ေပၚလာပါက ယခင္က ၎တို ့ ျမန္မာအေရးတြင္ ဗီတို အာဏာ သံုးရ်္စစ္ အစိုးရအားအကာအကြယ္ေပးမွဳ ့မ်ိဳးကို ဆက္လက္မျပဳလုပ္ရန္ ေတာင္းဆိုလိုက္ပါသည္။
-ကုလသမဂၢဆံုျဖတ္ခ်က္မ်ားကို စစ္အစိုးရသည္ ဘယ္ေသာအခါကမွ် ဂရုျပဳလိုက္နာခဲ ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား တြင္ထိေရာက္သည့္ဖိအားလက္နက္္ မပါရွိသျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူတို ့ ၏ ဒုကၡ ကို လြတ္ေျမာက္သြားရန္ မျပဳလုပ္နိုင္ခဲ ့ပါ။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားကို စစ္ကၽြန္ဘ၀ မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ျပဳလုပ္နိုင္ေသာ တခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ လစ္ဗ်ားနိုင္ငံ ကဲ ့သို ့ ၿပည္သူမ်ားကိုသတ္ၿဖတ္မွဳမွ ကာကြယ္ရန္စစ္ေရးအရ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္မွဳ မႈ ့ပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ုပ္တို ့ ျမန္မာျပည္သူမ်ား အေန နွင္ ့ မိမိတို ့၏ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ စစ္ေရးအရ ၀င္ေရာက္မႈ ့ ကိုလိုလားပါသည္။
ထိုကဲသို ့စစ္ေရးအရ၀င္ေရာက္မွဳသည္ ၿမန္မာႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံၿခားတပ္မ်ားမွ ကိုလိုနီၿပဳရန္ ၀င္ေရာက္ ၿခင္း ဟု ၿမန္မာၿပည္သူမ်ားမွ လံုး၀ ယူဆလိမ့္မည္ မဟူတ္ဘဲ မိမိတို ့ အားစစ္က်ြန္ဘ၀မွ လြတ္လပ္ ေသာ ဂုဏ္သိကၡာရွိေသာလူသားမ်ားအၿဖစ္ ကမၻာ ့အလယ္တြင္ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ လူသားၿခင္းစာနာ ေထာက္ထားေသာစိတ္ထားၿဖင့္ ၀င္ေရာက္ကူညီသည္ဟု သတ္မွတ္ကာထာ၀စဥ္ေက်းဇူးတင္ရွိ ေနမည္ၿဖစ္ေႀကာင္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးသို ့ ႀကိဳတင္အသိေပးအေႀကာင္းႀကားအပ္ပါသည္။
စစ္က်ြန္ဘ၀သို ့ေရာက္ေနႀကေသာၿပည္သူမ်ားကိုယ္စားၿမန္မာမ်ိဳးခ်စ္မ်ား
Military Intervention on Burma Petition
OVERVIEW
Burmese people have been suffered enough under military rule and now Libya case proved that we will have the same rights to demand from the democracy loving countries to help us. Our people have been slaughtered by the military for decades. We need the world to know that we are human being and we deserve to choose the government we like. Our destiny for freedom will not come to reality if there is foreign military intervention in Burma.
Burmese people have been suffered enough under military rule and now Libya case proved that we will have the same rights to demand from the democracy loving countries to help us. Our people have been slaughtered by the military for decades. We need the world to know that we are human being and we deserve to choose the government we like. Our destiny for freedom will not come to reality without foreign military intervention in Burma.
To Honorable World Democratic Leaders
An Appeal to the International Communities by Burmese Nationalists
The current attack on Libyan dictator Muammar Gadaffi's troops by international air strikes gave our people hope. We want the same action from the international communities for our beloved country Burma, which has been under successive military regimes since 1962.
The Burmese people have been living hopelessly in fear under terrible conditions: brutal military regimes that have ruled for more than four decades, lack of medical care, a poor education system; malnutrition, forced labor, the taking of child soldiers, and rapidly spreading AIDS and tropical diseases are indicative of Burma today.
Burmese people have no freedom of expression, organization, or publication, and we lack of property rights under military rule. There is no rule of law in Burma.
Nationwide demonstrations on August 8, 1988, which was known as the Four-Eighths Movement, were crushed by brutal force, with government forces killing more than 3,000 unarmed demonstrators.
On May 30, 2003, the Depeyin Massacre killed more than a hundred members of the opposition political party, the National League for Democracy.
In September 2007, a peaceful demonstration known as the Saffron Revolution was led by Buddhist monks. It was crushed and thousands including monks were put into prisons.
Over two million refugees have been staying in Burma's neighboring countries (Thailand, China, India, and Bangladesh) for more than two decades and are hoping to go home someday.
In 2008, Cyclone Nergis hit hard Burma's delta region, killing more than 137,000 people and leaving two and a half million homeless. But the military regime refused foreign aid for weeks and let its people die. The French foreign Minister Bernard Kouchner suggested that the United Nations should invoke its "responsibility to protect" civilians as the basis for a resolution to allow the delivery of international aid even without the Junta's permission.
We were encouraged by French President Nicolas Sarkozy's assurance that from now on France will not allow any dictatorial regime to slaughter its own people. We are counting on his words and want to see the USA and other democratic countries take the same stand.
In 2010, Burma was hit again by Cyclone Giri, but still the Junta downplayed the damage and ignored offers of help from international donors.
We think it is time for the international community to act on Burma. If the United Nations can intervene in Libya, why not in Burma?
Burma is like a sleeping volcano; it can erupt any time. When people rise up for their rights, the regime will slaughter thousands of innocent people again. We want the international community to prepare for that moment so that it can help our peaceful demonstrators who want to decide their own destiny. We also request that the Chinese and Russian governments not use their veto again, as they did in the past, if something happens in Burma in the near future.
Many United Nations' resolutions were never complied with by the Burmese regime and were ignored time after time. The United Nations' resolutions on Burma never help the suffering people because the resolutions have no teeth. The only thing that can save the Burmese people from the slavery of the military Junta is international intervention just like in Libya. We, the people of Burma, want to see international military intervention in Burma to free us from our suffering.
Burmese people will not see the international military intervention as occupational forces, we see it as the liberation forces which aim is to free Burma from military yoke.
Burmese Nationalists, 88 Generation and new generations.
သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟု ကိုယ္က်င့္တရားကို အေျခခံေသာ ပညာေရးစနစ္ ဂုဏ္တု၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ႏွင့္ ေငြ၊ ဝတၳဳတို႔၏ ဖ်က္ဆီးမႈ ေၾကာင့္ ပံုစံတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းခဲ့ရေပၿပီ။ အခု ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ခ်င္လွ်င္ အစိုးရတီထြင္ထားေသာ ဘြဲ႕ထူး၊ ဂုဏ္ထူးမ်ားႏွင့္ အာမိသပူ ဇာ တို႔၌ အေျခခံေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရမည္ ျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ရတိုင္း ပညာတတ္မဟုတ္ေသာ စစ္တပ္အုပ္ခ်ုဳပ္ေသာ ေခတ္၏ အေရာင္သည္ သံဃာေလာကသို႔လည္း ဝင္ေရာက္လွ်က္ ရွိေနေပေတာ့သည္။
ဘုန္းေတာ္ၾကီး စာေမးပြဲမ်ား ......
မၾကာမီ ပထမျပန္ စာေမးပြဲမ်ား စစ္ ေတာ့မည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ပညာေရး ျဖတ္သန္းမႈကို ပထမပိုင္း အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ယခုလက္ရွိ္ အေျခ အေနမ်ားကို ႏႈိုင္းယွဥ္ေနမိသည္။ ဟိုယခင္ ဤပထမျပန္ စာေမးပြဲ ပံုစံႏွင့္ ယခုပံုစံ မ်ားစြာကြဲျပား သြားေပျပီ။
အေကာင္းကို ဦးတည္သလား၊ အဆိုးကို ဦးတည္သလား၊ တိုးတက္မႈလား၊ ဆုတ္ယုတ္မႈလား၊ ဤေမးခြန္းမ်ားက အဆက္မျပတ္ေပၚလာသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ စာေပေလ႔လာသင္ယူမႈသည္ ႏႈတ္ငံုေဆာင္ရေသာ ပညာေရးသင္ၾကားမႈ ျဖစ္သည္။ ေၾကာင္ပုစြန္စား ကၽြတ္ကၽြတ္ဝါးသို႔ ဟူ၍ ဟိုး အင္းဝေခတ္ေလာက္တည္းက စြဲၿမဲခဲ့ေသာ သင္ၾကားမႈစနစ္သည္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ မေျပာင္းလဲေသးေပ။ ဗုဒၶ စာေပႏွင့္ အဆံုးအမမ်ားသည္ ယေန႔ေခတ္တိုင္မက ေနာင္ လူသားတည္ရွိေနသမွ် အသံုးဝင္ေနမည္ ဆိုသည္မွာ သံသယျဖစ္စရာမရွိ ေပ။ လက္ငင္းဘဝတြင္ အသံုးခ်ႏိုင္ေသာ ေန႔စဥ္ဘဝႏွင့္ အံဝင္ခြင္က် ရွိလွေသာ အဆံုးအမမ်ား ျဖစ္ေပသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သင္ယူဆဲ ကာလႏွင့္ ေနာင္ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ကိုယ္သင္ထားသည့္ ပညာေရးသည္ လက္ေတြ႕ ဘဝတြင္ မည္ကဲ့သို႔ အသံုးဝင္သည္ကို သေဘာမေပါက္ဘဲ ရွိၾကသည္။ သၿဂိဳဟ္လို အဘိဓမၼာ အေျခခံမ်ားသည္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ႏွင့္ စိတ္ျဖဴစင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ပံုမ်ား အတိအက် ပါရွိေသာ္လည္း သင္ၾကားျပသေသာ ဆရာတခ်ိဳ႕ကလြဲ၍ ဆရာအမ်ားစုက ႏႈတ္တက္ရြရြသာ အတင္း က်က္အံခိုင္းခဲ့သည္။
သဒၵါလို ဘာသာရပ္တြင္ နာမ္ပုဒ္၊ ႀကိယာပုဒ္ တည္ေဆာက္ ပံုမ်ားကို ပါဠိသဒၵါသံုး ေဝါဟာရျဖစ္ေသာ ဓာတ္၊ ပစၥည္း၊ ဝိဘတ္ တြဲစပ္ပံုတို႔ကို ေန႔စဥ္ အလြတ္က်က္မွတ္ ရေသာ္လည္း ပါဠိဝါက်တည္ေဆာက္ပံုတို႔ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မရွိလွေခ်။ ေနာက္ပိုင္း မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ တို႔လို ေခတ္မီ ေျပာင္းလဲလိုေသာ ဆရာေတာ္ တခ်ိဳ႕၏ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ပါဠိသိကၡာစေသာ က်မ္းစာမ်ား ျဖည့္စြက္ သင္ၾကားၾကေသာ စာသင္တိုက္တခ်ိဳ႕မွ လြဲ၍ စာသင္တိုက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သည္ ပါဠိဝါက် မစီကံုးတတ္ၾကေပ။ စာေမးပြဲတြင္လည္း အလြတ္က်က္မွတ္ထားေသာ စာေတြထဲမွာ ပါဠိတစ္ပုစာၦ၊ အနက္တစ္ပုစာၦကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ေျဖဆိုႏိုင္လွ်င္ပင္ ေအာင္မွတ္ရရန္ အေတာ္နီးစပ္ေနျခင္းကလည္း အာဂံုေဆာင္ဓေလ့ကို ပိုမိုအားေပးသည္ဟု ထင္သည္။ ဥာဏ္စမ္း ပုစာၦမ်ား မေျဖႏိုင္ ေသာ္လည္း ေအာင္မွတ္ရဖို႔အတြက္ အာဂံုက်က္ ထားရေသာ စာမ်ားက အားကိုးေလာက္ ေနသည္။ ဤလိုႏွင့္ ပထမငယ္၊ ပထမလတ္၊ ပထမႀကီး တန္းမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဓမၼစရိယတန္းလို သေဘာတရား ကို ဦးစားေပးရေသာ အတန္းကို ေအာင္ျမင္သူ နည္းပါးခဲ့သည္။
စာေမးပြဲပုစာၦမ်ားကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး တစ္ေျပးညီ တစ္ပံုစံတည္းမို႔ မည္သည့္ေနရာက ေျဖေျဖ ေအာင္ျမင္သူတိုင္း အရည္အခ်င္းမွာ မကြာျခားလွေပ။ ယခုေနာက္ပိုင္း စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာ စာေမးပြဲပံုစံမ်ားက ပညာသင္ၾကားသူ စာသင္ သားတို႔အား အရည္အခ်င္းကို တစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားေစသည္။ စာသင္ပံုစနစ္သည္ နဂိုအတိုင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း စာေျဖပံုစနစ္သည္ တစ္မ်ိဳးတစ္ပံုစံ ျဖစ္သြားေပၿပီ။
တိုင္းအလုိက္ ေမးခြန္းထုတ္၍ စာေျဖခ်ိန္ရက္ မတူေတာ့ျခင္းက စာေျဖသူတို႔အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ အသစ္တို႔ကို ဖန္တီးေပးသလို ျဖစ္သြားေစသည္။ မႏၱေလးတိုင္း စာေျဖရက္ႏွင့္ စစ္ကိုင္းတိုင္း စာေျဖရက္ မတူညီျခင္းကို စာသင္သား သံဃာ တစ္ပါးက ကိုယ္ေတြ႕ကို ေျပာျပခဲ့ဖူးသည္။ ပထမလတ္တန္းကို မႏၱေလးတြင္လည္း စာရင္းေပးသြင္းထားသည္။ စစ္ကိုင္းတြင္လည္း ေပးသြင္းထားသည္။ ေမးခြန္းခ်င္းလည္း မတူသည့္အတြက္ေၾကာင့္ တစ္တိုင္းမဟုတ္ တစ္တိုင္းမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္။ တိုင္းအတြင္း ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ တို႔ကို ေရြးသည္။ ထိုျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယတို႔ကို တဖန္ျပန္၍ ကမာၻေအး၌ ျပန္လည္၍ ေျဖၾကရသည္။ ထိုထဲမွ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယကို ေရြးခ်ယ္သည္။
စာေမးပြဲစနစ္ ေျပာင္းလာသည္ႏွင့္အတူ ေမးခြန္းပံုစံ ေျပာင္းလာသည္။ တိုင္းအတြင္း၊ ျပည္နယ္အတြင္းက စာသင္တိုက္ႀကီး မ်ားမွ ထိုတိုင္း၊ ျပည္နယ္အတြက္ ေမးခြန္းထုတ္ၾကရ သည္။ စာသင္တိုက္ႀကီးမွ ေမးခြန္းထုတ္ စာခ် ဆရာေတာ္တစ္ပါး သြားေရာက္ၿပီဟု သတင္းၾကားသည္ႏွင့္ ထိုဆရာေတာ္ စပို႔ခဲ့ေသာ ဘာသာရပ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ မွတ္စုစာအုပ္မ်ားကို အျခားစာသင္တိုက္မ်ားမွ အလုအယက္ရွာေဖြရေတာ့သည္။ ထိုဆရာေတာ္ ေမးေလ့ေမးထရွိေသာ ေမးခြန္းေဟာင္း မ်ားကလည္း စာသင္သားသံဃာေတာ္တို႔ စာေမးပြဲကို မ်ားစြာ အကူအညီေပးမည့္ အရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ား၏ ဂုဏ္တု ဂုဏ္ၿပိဳင္ျပဳမႈ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ေသာ ကိုရင္မ်ားကိုသာ ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ႔သူေပါမ်ားမႈ တို႔ေၾကာင့္ စာေမးပြဲေအာင္ရန္ နည္းေပါင္းစံု ႀကိဳးစားလာၾကသည္။
စာေမးပြဲမသမာမႈမ်ားက ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေနရာအႏွံ႔မွ ၾကားလာရသည္။ သာသနာေရးဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕၏ စည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္မႈက ေမးခြန္းမ်ား ေပါက္ၾကားေစသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သာသနာေရးဝန္ထမ္းတခ်ိဳ႕ကို လာဘ္ထိုး၍ လက္မွတ္ ရယူခဲ့သူမ်ားပါ ရွိလာသည္ကို ၾကားသိရသည္။
ဒုတိယ ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္တြင္ မသမာေသာ ခိုးယူမႈအေပၚ ၂၅ မ်ိဳး အထိ ျပဆို၍ ကို္ယ္က်င့္ သိကၡာကို အျမင့္ဆံုး တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ပညတ္ေပးထားေသာ္လည္း ထိုစာေမးပြဲ မသမာမႈမ်ားက ထို ၂၅ ပါးထဲမွာ က်ဴးလြန္မိေအာင္ အေျခအေနမ်ားက တြန္းပို႔ေနသည္။ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ လူစားဝင္ေျဖျခင္းတို႔ကိုလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ မတားဆီး ႏိုင္ေပ။
ယခုေခတ္၌ ေခတ္စားလာေသာ တကၠသိုလ္ပညာေရးမ်ား ရွိသည္။ ထိုတကၠသိုလ္မ်ားမွ ရရွိေသာဘြဲ႕မ်ားသည္ အရပ္ဖက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ရရွိေသာ ဘြဲ႕မ်ားနည္းတူ (B.A) (M.A) (PhD) ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ စာသင္သားမ်ား ထိုဘြဲ႕မ်ားဆီ မ်က္ႏွာမူဦးတည္ လာၾကသည္။ တကၠသိုလ္တိုင္းကို မဆိုလိုေသာ္လည္း အိႏၵိယ၊ သီရိလကၤာ စေသာ တကၠသိုလ္မ်ား အေဝဖန္ခံေနရသည္။ (PhD) အတြက္ ေလ့လာေနေသာ စာသင္သားတစ္ပါးကို ေတြ႕ဖူးသည္။ တစ္ခ်ိန္လံုး ထိုတကၠသိုလ္မွာ မရွိ။ သူတက္သည္က အိႏၵိယ။ သူေနသည္က ထိုင္း။ တစ္ေနရာစီမို႔ ေခတ္မီနည္းအရ ထိုတကၠသိုလ္ႏွင့္ အၿမဲမျပတ္ အဆက္အသြယ္ရွိေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ ေသခ်ာေမးၾကည့္ေတာ့ ဘာအဆက္စပ္မွ မရွိ။
"အရွင္ဘုရား၊ ဘယ္ေခါင္းစဥ္အတြက္ ေလ့လာေနပါသလဲ" လို႔ ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ ပါရမီအေၾကာင္း စာတမ္းတင္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္ ဟု ျပန္ေျဖသည္။
"စာအုပ္ စာတမ္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေလ့လာရမွာပဲေနာ္ " ဟု ထပ္ေလွ်ာက္ေတာ့ " လယ္တီဆရာေတာ္ရဲ႕ ပါရမီ ဒီပနီ ရွိေနတာပဲ ဗ်ာ" ဟု ျပန္ေျဖတာကို ၾကားသိခဲ့ရသည္။
ဤလိုႏွင့္ (B.A) (M.A) (PhD) ဟု ဘြဲ႕ေတြ ေမြးထုတ္ေပးရာ တကၠသိုလ္အခ်ိဳ႕က ဘုန္းေတာ္ႀကီးပညာေရးစနစ္ထဲမွ ျဖစ္ပ်က္ေနမႈအခ်ိဳ႕ ျဖစ္သည္။ တကယ္တိတိက်က် သင္ၾကားပို႔ခ်ေသာ တကၠသိုလ္မ်ားလည္း မရွိမဟုတ္။ ဆြမ္းဆန္နဲ႔ ေရာေသာ ၾကြက္ေခ်းအခ်ိဳ႕က ေခတ္ ေပၚ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ပညာေရးကို ျဖတ္လမ္းလိုက္လိုသူတို႔ ကို အားေပးရာေရာက္ေန သည္။
ေရွးေခတ္ႏွင့္ ယခုအထိ ဂုဏ္သိကၡာရွိ တန္ဖိုးထားေနရဆဲ ျဖစ္ေသာ သက်သီဟ၊ ေစတီယဂၤဏ စေသာ စာေမးပြဲမ်ားက ယခုေခတ္ေပၚ ပညာေရးတို႔ထက္ သံဃာေလာကတြင္ အသိအမွတ္ျပဳခံခဲ့ရဆဲ တန္ဖိုးတစ္ခုအျဖစ္ ပညာလိုသူတိုင္း၏ က်ားကုတ္က်ားခဲ အားထုတ္ဆဲ ျဖစ္သည္။ ထိုစာေမးပြဲတို႔၏ အားနည္းခ်က္၊ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္တို႔ မရွိေသာေၾကာင့္ တန္ဖိုး ထားခံရျခင္း ျဖစ္သည္။
သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟု ကိုယ္က်င့္တရားကို အေျခခံေသာ ပညာေရးစနစ္ ဂုဏ္တု၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ႏွင့္ ေငြ၊ ဝတၳဳတို႔၏ ဖ်က္ဆီးမႈ ေၾကာင့္ ပံုစံတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းခဲ့ရေပၿပီ။ အခု ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ခ်င္လွ်င္ အစိုးရတီထြင္ထားေသာ ဘြဲ႕ထူး၊ ဂုဏ္ထူးမ်ားႏွင့္ အာမိသပူ ဇာ တို႔၌ အေျခခံေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရမည္ ျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ရတိုင္း ပညာတတ္မဟုတ္ေသာ စစ္တပ္အုပ္ခ်ုဳပ္ေသာ ေခတ္၏ အေရာင္သည္ သံဃာေလာကသို႔လည္း ဝင္ေရာက္လွ်က္ ရွိေနေပေတာ့သည္။
အရွင္ ဇဝန (ဓမၼာစရိယ)
http://www.facebook.com/note.php?saved&¬e_id=208806599132177#!/profile.php?id=100001168658232&sk=wall
Former Burmese political prisoners on the Thai-Burma border
U Zawana was arrested in 1993 and sentenced to 29 years in prison for his political activities. He was jailed for 16 years in Insein and Tharawaddy prisons. After his release from prison he was forced to flee Burma and now lives in exile in a safe house on the Thai-Burma border James Mackay
No comments:
Post a Comment