Posted: 14 Aug 2011 05:33 AM PDT   မွတ္ခ်က္။ ။ အ႐ူးငေရႊ ဘယ္သူလဲဆိုတာသိခ်င္ရင္ မီးမလာတဲ့ေမွာင္ေနတဲ့အေပၚကပံုကို ကြန္ျပဴတာရဲ႕ ေမာက္စ္(mouse)ကေလးတင္ၾကည့္ပါ။ တခါတုန္းက အ႐ူးငေရႊဟာ ေစ်းတန္းေလွ်ာက္ရင္း သူ႔ေရွ႕က ကာဆီးကာဆီး ေလွ်ာက္သြားတဲ့ တင္ပဆံု ႀကီးႀကီးနဲ႔ မိန္းမႀကီးကိုလည္း ျမင္ေရာ နံေဘးဆိုင္က စစ္စီးပံု (သစ္ေစးပံုး) ထဲလက္ႏႈိက္ထဲ့လိုက္ၿပီးမွ အေဒၚႀကီး တင္ပါးကို ျဖန္းကနဲ ႐ိုက္ထည့္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တာက " ဒီတစ္ပါတ္ေတာ့ ငါစစ္စီး သုတ္ေပး လိုက္ၿပီး။ ေနာက္ေစ်းေန႔က်မွ နင္ဘာနင္ ေရႊခ်ေခ်ေတာ့" တဲ့။ ကၽြန္ေတာတို႔ တိုင္းျပည္ မွာလည္း အ႐ူးငေရႊ စစ္စီးသုတ္ေပးလိုက္သလို ကိုယ္ဘာသာ ေရႊခ်ယူရတဲ့ ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈႀကီး ေတြကို အံ့မခန္းျမင္လာရတာေၾကာင့္ ထံုးစံအတိုင္း အမုန္းခံလို႔ ၀ုန္းသံေပးလိုက္ရပါတယ္။ ျငင္းလို႔မရေအာင္ ကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္နဲ႔ အေသအခ်ာ မွတ္တမ္းျပဳစုထားသလို႔ဆို ေရႊျပည္ႀကီးမွာ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ခု၊ ေဆး႐ံု၊ ေဆးေပးခန္း ဘယ္၍ဘယ္မွ်၊ ေရအား လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းႀကီးေတြဆို သတင္းစာကိုင္လိုက္ရင္ ဓာတ္လုိက္ယူရေတာ့မေလာက္ တည္ေဆာက္ၿပီးစီး ခဲ့ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ အဲသလို အသစ္တိုးခ်ဲ႕ တည္ေဆာက္ၿပီးစ အဆင့္ျမင့္ေဆး႐ံုသစ္ႀကီး ေတြမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လာခဲ့တာ ႏွစ္ခုရွိပါေပါ့။ ဘုန္းကံက အဲသလို။ အသစ္နဲ႔ကို အက်ိဳးေပးတာ။ ဘူတန္ေရာက္တာေတာင္ ေဆး႐ံုက အသစ္၊ ကိုယ္က ပထမဦးဆံုးေရာက္တဲ့ ဆာဂ်င္။ ဒီအခါ ဆိုင္ကယ္ အသစ္၊ ကားအသစ္၀ယ္စီးသလို ပစၥည္းေတြလိုက္စစ္၊ ျဖဳတ္တပ္စမ္းေမာင္း၊ လိုတာေတာင္း လုပ္ရတာေပါ့။ အ႐ူးငေရႊရဲ႕ စစ္စီးရာႀကီးေတြက ေရႊခ်လိုရတဲ့ ေနရာရွိသလို တခ်ိဳ႕ ေနရာေတြက်ေတာ့ လည္း ဘယ္လိုမွ ေရႊခ်လိုမရ၊ မသင့္ေတာ့တာေတြလည္း ေတြ႔လာရျပန္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ဟိုးအရင္တခါေျပာဖူးသလို တီဗီြ႐ိုက္လို႔ သတင္းထဲပါ႐ံုကေလး လုပ္လုပ္ထားခဲ့တာေတြကို တကယ္လက္ေတြ႔အသံုးက်ေအာင္လုပ္ရတာပါ။ "ဘာလိုခ်င္တယ္၊ ဘာမရွိဘူး" ဆိုတဲ့ စကား လံုး၀ မေျပာပါနဲ႔လို ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ အတန္တန္ပိတ္ပင္ထားတဲ့အခါမွာ "ေအေလ၊ ေနာက္ေစ်းေန႔က်မွပဲ ေရႊခ် ၾကတာေပါ႔" လို ေတးေတးထားရပါေတာ့တယ္။ ခြဲစိတ္ခန္းအသစ္ႀကီးမွ ဟီးလို႔ အဲကြန္းေတြခ်ည္းပဲ တခန္း ႏွစ္လံုးတပ္ထားတာ အေအးမိမွာေတာင္စိုးရတယ္။ တကယ့္တကယ္က်မွ မီးက တေန႔လံုးကို သံုးနာရီျပည့္ေအာင္မလာတာအျပင္၊ မီးလာခ်ိန္မွာလည္း အားမျပည့္တာေၾကာင့္ အဲကြန္းဖိုးေတြ ႏွေမ်ာ တာထက္ အလံုပိတ္အခန္းထဲမွာ အားလံုးအသက္႐ႉက်ပ္ၿပီး အိုက္ျဖဳတ္ႀကီးျဖစ္ေနေရာ။ ရန္ကုန္က လာခဲ့တဲ့ ဧည့္သည္အဖြဲ႕ေတြက အလံုပိတ္မွန္ခ်ပ္ေတြ ျဖဳတ္ပစ္မွပဲ ေနသာေတာ့တာ။ တို႔ကိုက ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ပဲ တန္ပါသေလ။ အခန္းသံုးခန္းမွာ တစ္ခန္းပဲလင္းတဲ့ မီးေမာင္းႀကီးကလည္း မႈန္မႈန္ရီေ၀ေပမယ့္ မီးေခ်ာင္းေတာင္မလင္းတဲ့ ေမြးခန္းထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးေတာ္ေသးတာေလ။ အရည္အေသြးေတြေတာ့ တက္လာတာေပါ႔။ မနက္အာ႐ံုမတက္ခင္ ကိုးေပါင္ခြဲကေလး ၫႇပ္ဆြဲေမြးရင္း ဟက္တက္ျပဲသြားတဲ့ အတြင္းဒဏ္ရာေတြကို ဓာတ္မီးေလးထိုးၿပီး ခ်ဳပ္တတ္သြားလို႔ အဂၤလန္က ဆရာ၀န္ ေတြကိုေတာင္ စိန္ေခၚခ်င္စိတ္ေပါက္လာတယ္။ အရင္ေဆး႐ံုတုန္းကလည္း ႏိုင္ငံျခားက လွဴထားတဲ့ အသစ္စက္စက္ ဓါတ္မွန္ စက္ႀကီးဟာ ကိုယ္ သာေျပာင္းလာခဲ့ရတယ္။ တစ္ခ်ပ္မွ ႐ိုက္လိုမရခဲ့ဘူး။ ေဆး႐ံုကို လာတဲ့ မီးအားနဲ႔ အလုပ္မလုပ္ပါဘူးတဲ့။ သူ႔အတြက္ ထရန္စေဖာ္မာတစ္လံုး ထိုင္ရပါမယ္တဲ့။ ကုမၸဏီကို ျပန္တင္ျပၿပီး ႀကိဳးစားေျဖရွင္းၾကည့္ပါတယ္။ အလွဴရွင္ေတြကလည္း သဒၵါတရားမကုန္ခမ္းေသးပါဘူး။ မီးစက္ႀကီး အႀကီးႀကီးတစ္လံုး ထပ္လွဴ ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ မီးစက္ႀကီးလည္ဖို႔ ဓါတ္ဆီ ႏွေျမာတာနဲ႔ မ႐ိုက္ျဖစ္ျပန္ဘူး။ ေပးကားေပး၏ မရ ဆိုတာ အဲဒါေပါ႔။ ရခိုင္ျပည္နယ္ႀကီး တစ္ခုလံုးမွာ ရွိတဲ့ ဆရာမကေလးေတြဟာလည္း အားလံုး ဖေလာ့ရင့္ ႏိုက္တင္ေဂးေလးေတြခ်ည္းပဲ။ မီးအိမ္ရွင္ေလးေတြေပါ႔။ စစ္ေတြမွာေကာ္ တစ္ညေလးနာရီပဲ မီးရတာကိုး။ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲလိုေတာ့ မဟုတ္ရေပါင္ဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ ႀကီးႀကီးမားမား အိမ္ေဆာင္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အိမ္ႀကီးရခိုင္လိုပဲေျပာၾကတာ။ ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီး စိန္ေတြေရႊေတြ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာတဲ့ ရခိုင္ေတြပံုလို႔။ သူလို႔ကိုယ္ႏိုက္က ဆီမီး၀ါ၀ါညီညီစည္ကားပါနဲ႔ပဲ ေနခ်င္ပံုရွိတယ္ ပိုက္ဆံရွိရင္ ကိုယ္မီးစက္ နဲ႔ကိုယ္ ထိန္ထိန္ညီးေနလို႔ ရသားပဲ။ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းတစ္လုပ္ရင္ မီးလင္းဖို႔ ဘယ္ေလာက္ ၾကာမယ္ မသိဘူး။ (ခုထိေတာ့ တစ္ခုမွ မလင္းေသး) အရင္ဆံုး ကိုယ္ပိုင္တဲ့ လယ္ထြက္ေတြ၊ စိုက္ခင္းေတြ၊ ဥယ်ဥ္ေတြ အသိမ္းခံခ်င္ခံရမယ္။ ရြာလိုက္ေရြ႕ရတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကိုယ္အေျခအေနပ်က္ရမွာက အခု။ ၿပီးက် သူတို႔ စီမံကိန္းႀကီးက ဘတ္ဂ်က္ ဆက္မက်ေတာ့တာတို႔ လူႀကီးေျပာင္းသြားလို႔ ေနာက္က်တာ လွည့္မၾကည့္ေတာ့္တာတို႔နဲ႔ တန္းလန္းႀကီး ဂြမ္းသြားရင္ စီမံကိန္းက ေန႔စား ၀န္းထမ္းေလးေတြေတာင္ ထမင္းတလုတ္အတြက္ ထင္းခုတ္၊ ေက်ာက္စုပ္၊ ဒုကၡေတြ ေရာက္ကုန္ ၾကာေရာ။ မင္းကြန္းက ပုထိုးေတာ္ႀကီးကို ဘယ္ဘုရင္ဆက္တည္တယ္လိုၾကားဖူးသတုန္း။ ရခိုင္က ေစာေဖတို႔က ေနာေက်လို႔ ေမွာင္ေမွာင္ပဲ စံေနၾကတာေလ။ သင္ခန္းစာယူရမွာက ေရရွည္တည္တ့ံမည့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို လိုခ်င္ရင္ ေရရွည္တည္တံ့မည့္ ဘ၀ရွင္မင္းတရားႀကီးကို အရင္ ေမတၱာပိုၾကဗ်ာ။ က်န္းမာပါေစ၊ အသက္ရွည္ပါေစ။ အာဏာစက္ႀကီးလည္း ကမာၻတည္သေရြ႕ အဓြန္႔ရွည္ပါေစလို႔။ ဘာေလးျဖစ္လိုက္ျဖစ္လိုက္ အလကားေန အစိုးရပဲ ခလုတ္တိုက္ေနသလိုေတာ့ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါလည္း မဟုတ္ေသးျပန္ဘူးဗ်။ ေရရွည္တည္တံ့မည့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမွာ အစိုးရအျပင္ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ စာရိတၱနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကလည္း အမ်ားႀကီး အေရးပါေသးတာ။ အဲဒါကို မျပင္ပဲနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မတိုးတက္ႏိုင္ တာရွင္းျပခ်င္ပါေသးတယ္။ (ဒီထက္လူမုန္းမ်ားမယ့္ စာေတြေရးတတ္တဲ့သူမွ ရွိေသးပါစေနာ္) ဘူတန္ကို ေရာက္ကာစက သူကိုေဆး႐ံုမွာ အနာေဆးထည့္တဲ့အခါ အရက္ပ်ံေတြ ဘီတာဒင္းေတြ ေ၀ါကနဲ ေ၀ါကနဲ သြန္ခ်၊ မကုန္လို႔ က်န္ရင္ သြန္ပစ္နဲ႔ လုပ္ေနၾကေတာ့ ကိုယ္ကမေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ လိုက္ လိုက္သိမ္းမိပါတယ္။ ခ်ဳပ္ႀကိဳးေတြတ၀က္ေလာက္က်န္ေနရင္လည္း "လႊင့္မပစ္နဲ႔ ေနာက္တခါသံုးဖို႔ သိမ္းထား"ဆိုေတာ့ သူတို႔က ရယ္ၾကတယ္။ ဘီ႐ိုႀကီးဖြင့္ျပၿပီး " ဒီခ်ဳပ္ႀကိဳးေတြ အားလံုး ေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္မွ ကုန္ေအာင္ မသံုးရင္ ဒိတ္လြန္လို႔ အကုန္လႊင့္ပစ္ရမွာမို႔ မကုန္ကုန္ေအာင္ မ်ားမ်ား သံုးေပးစမ္း ပါ" တဲ့။ တကယ္လည္း အဟုတ္ဗ်။ ေမ့ေဆးေပးတဲ့ ေဟလိုသိမ္းေတြ ရက္လြန္ကုန္ေတာ့ "မသံုးပါနဲ႔" ဆိုၿပီး အသစ္မွာေပးတယ္။ ကိုယ္ဆီမွာျဖင့္ အဲဒါေတြပဲ သံုးေနရတာေလ။ သူတို႔ႏိုင္ငံက လူဦးေရ နည္းနည္းေလးဆိုေတာ့ အစိုးရက အျပည့္အ၀ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္တာေပါ႕ေလလို အစကထင္ပါတယ္။ အကယ္တမ္းေတြးၾကည့္ေတာ့ ကိုယ့္အစိုးရကလည္း အဲသေလာက္ေတာ့ ေထာက္ပံေပးေနတယ္ ထင္တာပဲ။ အလွဴရွင္ေတြကေနတဆင့္ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔။ ကြာသြားတာကေတာ့ သူတို႔ဆီက ၀န္ထမ္းေတြက အျပင္ကို ျပန္ၿပီး ေရာင္းမစားၾကတာပါ။ ေဒးဗစ္ေကာ္ပါဖီး ေလယဥ္ပ်ံႀကီးေဖ်ာက္ျပတာေလာက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က လူေတြ ရယ္ေတာင္ရယ္ခ်င္ေသး။ ဂိုေဒါင္ႀကီးတစ္လံုးလံုး၊ စတိုခန္းႀကီး တစ္ခန္းလံုး ကြန္တိန္နာႀကီး တစ္ခုလံုးေတာင္ အသာေလး အစေဖ်ာက္ပစ္ႏိုင္ၾကတာ မယံုမရွိပါနဲ႔။ ကိုယ္ေတြ႕ေတြ ေရးေရးျပလိုက္ရရင္ သက္ေသလိုက္ေနရမွာစိုးလို႔ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္။ စာရင္းစစ္အဖြဲ႕ႀကီးေတြလာတယ္ ဆိုတာ နဂိုလုပ္ထားတဲ့ စာရင္းေတြကို လာစစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာမွ လုပ္မထားတဲ့ တစ္ႏွစ္စာ စာရင္း ေတြကို ပုတ္ျပတ္နဲ႔ လာလုပ္ေပးသြားတာ။ လူတိုင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတြ႕ဖူးသမွ်ကို ေျပာတာပါ။ သူမ်ားကို ေဆာ္ခ်င္ႏွက္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒီအက်င့္ႀကီးေတြနဲ႔ ဘယ္ဘုရားရွင္လက္ထက္မွ တိုးတတ္စရာ မျမင္ဘူးေလ။ ေခါင္ကပဲ ယိုယို၊ တံစက္ၿမိတ္ကပဲ ယိုယို မိုးယိုတာကို မျပင္ပဲနဲ႔ ေရခြက္နဲ႔ လိုက္ခံေနသလိုျဖစ္ေနတာကို အားလံုးျခံဳၿပီးေတာ့ ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။ သူမ်ားထိခိုက္သြားရင္ ရွစ္ႀကီးခိုးပါ ရဲ႕ (ရွစ္၀ယ္မယ့္သူ ရွိရင္ ေျပာဦးဗ်ိဳ႕) ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ထဲမိေနတဲ့ စစ္ေစးရာႀကီးေတြ ေရႊလိုက္ခ်ခ်င္လို႔ မ်က္ပါးရပ္က သက္ထားျမတ္တို႔ဆီကို အလွဴခံ အသံေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ခြဲခန္းထဲ၊ ေမြးခန္းထဲသံုးဖို႔ ထြန္းလို႔ရတဲ့ မက္တတ္ မီးေမာင္းကေလး ႏွစ္ခုေလာက္၊ လက္နဲ႔ ၫႇစ္ၫႇစ္ေနရရွာတဲ့ ေမ့ေဆး ဆရာ၀န္ႀကီးက သနားစရာ အလြန္ေကာင္းတာမို႔ သူ႔အတြက္ အလိုအေလွ်ာက္ အသက္ရႉစက္ကေလးနဲ႔ ေမာ္နီတာေလး တစ္လံုးေလာက္ ေသြးတိတ္ေအာင္ မီးနဲ႔ ႐ိႈ႕တဲ့ စက္တစ္လံုး၊ ခၽြဲစုပ္စက္တစ္လံုး၊ ေအာက္စီဂ်င္ေပးတဲ့ စက္တစ္လံုး နဲ႔ ဓါတ္မွန္ဖလင္ျပားမ်ား၊ ေသြးခံအိတ္ လွဴဒါန္းခ်င္တဲ့ ေစတနာ သဒၵါ တရားမ်ားျဖစ္ေပၚလာမယ္ဆိုရင္ ဆက္သြယ္လိုက္ပါေနာ္။ စားရိတ္လည္းစိုက္၊ လူလည္းစိုက္ပါ႔မယ္။ ဓာတ္ပံုေတြ ဗီဒီယိုေတြေတာ့ လက္ခံၿပီးျပန္မပိုေတာ့ဘူး စိတ္နာလြန္းလို႔။ လူနာေတြအတြက္သံုးေနတေရြ႕ အလွဴရွင္ႀကီးရဲ႕ ကုသိုလ္မီတာေတြ တရိပ္ရိပ္တက္ေနမွာမို႔ အဲဒီမွာပဲ ဖတ္ယူလိုက္ေတာ့ ေနာ္။ အားလံုးအတြက္ (အထူးအားျဖင့္ ကိုယ္အတြက္) ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပး လိုက္ပါမယ္။ "ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေရမီးလာ၊ အင္တာနက္လည္း ေကာင္းပါေစ"လို႔။ ko soe min Facebookမွ |
Posted: 14 Aug 2011 04:38 AM PDT မၾကာေသးခင္ကမွကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့ ေတးေရးဆရာေမာင္သစ္မင္း၊ ေတးေရးဆရာျမင့္မိုးေအာင္.၊ ဂီတအႏုပညာရွင္ကိုက်င့္ခမ္းဖုန္း ၊ေတးေရး ညီညီသြင္တို႕နဲ႕အတူျမ၀တီရုုပ္သံမွာ လႊင့္သြားတဲ့ Living Songs ထူးအိမ္သင္ ၅ႏွစ္ျပည့္ အထူး အစီအစဥ္ကေန တခ်ဳိ႔ေသာ အမွတ္တရေလးေတြနဲ႔ သီခ်င္းတခ်ဳိ႕ ကိုု ဒီႏွစ္ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္ျခင္း(၇)ႏွစ္ျပည့္ မွာ အလြမ္းေျပ ျပန္တူးေဖာ္ေပးလိုုက္ပါတယ္.. ငွက္ႀကီးေရ ... ဒီေန႔ ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔။ မင္း ငါတို႔အားလံုးနဲ႔ ခြဲခြာသြားခဲ့တာ ၇ ႏွစ္ ရိွခဲ့ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ သတိတရရိွေနဆဲပါ။ မင္းနဲ႔ ငါ စေတြ႔တာ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ျမင့္မိုးေအာင္ရဲ႕ ခေပါင္းေဆာင္က အခန္းမွာ၊ အဲဒီတုန္းက မင္းယူလာတဲ့ ထန္းရည္ ႏွစ္ပံုးကိုလည္း ျပန္သတိရတယ္။ အဲဒီကတည္းက မင္းနဲ႔ျမင့္မိုးေအာင္ သီခ်င္းသြင္းဖို႔ တိုင္ပင္ေနၾကေပမယ့္ ငါ့စိတ္ထဲ မင္း ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ လို႔ ေျပာခဲ့မိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ငါကမွ သိပ္စိတ္မဝင္စားတာကိုး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ငါက ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း ဂစ္တာတီးတဲ့ မိုးေက်ာ္ (The Aces)၊ ကိုရဲလြင္၊ ကိုတိုး (ကိုခင္ေမာင္တိုး)၊ ကိုေမာင္ေမာင္၊ ကိုေနဝင္းတို႔နဲ႔ တြဲေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကိုတိုး ႀကိဳးစားေနတဲ့ 'အဥၥလီအတြက္ ဂီတဥၥလီ' ေခြထဲက သီခ်င္းေတြဘက္ကိုပဲ စိတ္ကေရာက္ေနတာ ဝန္ခံပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ဒါေပမယ့္ မင္း ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ သူမ်ားအဆိုေတာ္ေတြ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာက ႏိုင္ငံတကာမွာေပါက္ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔မို႔ ဒို႔ဆီမွာလည္း ေအာင္ျမင္တာပါ။ မင္းက သူတို႔လိုမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္နဲ႔ အမွတ္တရ ရင္ထဲမွာ က်န္ရစ္ေစတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကို ရခဲ့တာပါ။ သမိုင္းက်န္ရစ္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေပါ့။ အဲဒီအတြက္ ေလးစားဂုဏ္ယူပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ေနာက္မင္းနဲ႔ ျပန္ဆံုတာ ၈၈၈၈ အၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းေတာ့ ဒို႔ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို အသြား ငွက္ဖ်ားၾကမ္းတဲ့ ေဒါနေတာင္တန္းေပၚမွာ။ ေတာထဲေတာင္ထဲ ခရီးၾကမ္းႏွင္ရင္း ေဆးလိပ္ေသာက္စရာမရိွေတာ့တဲ့ ငါ့ကို မိုးရြာလို႔ေရစိုေနတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္ေတြ တဝက္ခြဲေပးခဲ့တာလည္း သတိရေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ အဲဒီ ေရစိုေနတဲ့ေဆးေပါ့လိပ္ေတြကို ထမင္းအိုးအဖံုးေပၚတင္ အေျခာက္ခံၿပီး ေသာက္ခဲ့ရတာ မင္းကိုေက်းဇူးပါ သူငယ္ခ်င္း။ ေနာက္ ဘုရားသံုးဆူ စမ္ခဘူရီၿမိဳ႕မွာ ငါက အဆက္အသြယ္ကိစၥအတြက္ ဘန္ေကာက္တက္ဖို႔ ထိုင္းကုန္သည္တေယာက္နဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္အျပင္က ေက်ာက္စားပြဲဝိုင္းေလးမွာ သူတိုက္တဲ့ ထိုင္းအရက္ (မဲေခါင္) ေသာက္ရင္း စကားေျပာေနတုန္း သူငယ္ခ်င္း မြန္းေအာင္(အဆိုေတာ္) ေရာက္လာၿပီး "ေဟ့ေကာင္ … ငါ ထိုင္းအရက္ မေသာက္ဖူးေသးဘူး" လို႔ေျပာတာနဲ႔ "လာ .. ထိုင္ကြာ ဒီ ထိုင္းကုန္သည္က သေဘာေကာင္းပါတယ္" ဆိုၿပီး ဝင္အထိုင္၊ ထိုင္းကုန္သည္ကလည္း အလိုက္တသိပါပဲ၊ ငါတို႔ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေစခ်င္တဲ့သေဘာနဲ႔ ေနာက္ေန႔မွေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္ျပန္သြားတယ္။ မၾကာခင္ပဲ ငွက္ႀကီး … မင္းေယာင္လည္လည္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ငါနဲ႔ မြန္းေအာင္ကိုေတြ႔ေတာ့ "ဟာ … မင္းတို႔ တယ္နိပ္ေနပါလား ... ငါ အရက္ေတာ့မေသာက္ခ်င္ဘူး … မင္းတို႔မွာပိုက္ဆံပါရင္ ယိုးဒယား ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ စားခ်င္တယ္ကြာ" ဆိုလို႔ မင္း ေခါက္ဆြဲကိုၿမိန္ရည္ရွက္ရည္စားေနပံု ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ၿပီးေတာ့ မင္းေျပာခဲ့တဲ့စကား ငါ အခုထိၾကားေယာင္ေနေသးတယ္။ "ေကာင္းလိုက္တာကြာ ... ၾကားပဲၾကားဖူးတာ ... အခုမွ စားဖူးတာ .. ေက်းဇူးပဲ" တဲ့။ အဲဒီေန႔က မင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးဆံုျခင္းပဲဆိုတာ ငါ မထင္ခဲ့မိဘူး။ ေနာက္ပိုင္း မြန္းေအာင္ေျပာျပလို႔ မင္း သူနဲ႔အတူ Camp ထဲမွာေနသြားတဲ့အေၾကာင္း၊ "အေရးႀကီးၿပီ" သီခ်င္းေရးေပးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြ သိရတယ္။ ေနာက္ ၁၉၉၉ မွာ မြန္းေအာင္နဲ႔ ငါ ဘုရားသံုးဆူ စမ္ခဘူရီၿမိဳ႕ကို တေခါက္ျပန္ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ေပါ့။ အဲဒီမွာ မြန္းေအာင္နဲ႔ ငါနဲ႔ ဒို႔သံုးေယာက္ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေရွ႕က ေက်ာက္စားပြဲဝိုင္းေလးကို သတိတရသြားၾကည့္ေပမယ့္ ေနရာေတြအားလံုးဟာ ေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ သူငယ္ခ်င္း ... အဲဒီလိုပဲ မင္းခ်စ္တဲ့ ဒို႔ဧရာဝတီႀကီးဟာလည္း ဘယ္ေတာ့ေျပာင္းလဲသြားမလဲဆိုတာ ... ပူပင္ေနရၿပီ သူငယ္ခ်င္း ... ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕သတို႔သမီး ဧရာဝတီကို မေပ်ာက္ပ်က္ဖို႔ ငါတို႔ ဝိုင္းႀကိဳးစားေနပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း ... သတိရ .. အမွတ္ရစြာ ... မင္းေက်ာ္ခိုင္ |
Posted: 14 Aug 2011 03:26 AM PDT ဓာတ္ပံု။ ။ အရွည္ၾကီး(မဲေဆာက္) ျခည္ျဖဴဖြဲ႕မဂၤလာ (သို႔) ကရင္ရိုးရာလက္ခ်ီပြဲက်င္းပရျခင္းအေၾကာင္းကို ဗဟုသုတရေစရန္အျဖစ္ http://www.skykaren.com/မွ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္. ကမၻာေပၚရွိလူမ်ိဳးတိုင္းဝယ္ ထင္ရွားေသာဝိေသသအမွတ္အသား၊ သမိုင္းႏွင့္ ဓေလ့ထံုးတမ္းအစဥ္ အလာမ်ားရွိၾကေလရာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားတြင္ ဝါေခါင္ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲ (သို႔) ျခည္ျဖဴဖြဲ႕မဂၤလာ (သို႔) လက္ခ်ည္ပြဲသည္ ထင္ရွားေသာ၊ အေရးႀကီးေသာရိုးရာဓေလ့တစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ လက္ခ်ည္ျခင္းတြင္ က်ယ္ျပန္႔ေသာအနက္အဓိပၸါယ္မ်ား ပါရွိရည္သန္သည့္အျပင္ အမ်ိဳးအစားအားျဖင့္ လည္း သံုးမ်ိဳးသံုးစား ခြဲျခားထားရွိပါသည္။ ၄င္းတို႔မွာ - (၁) မက်န္းမမာျဖစ္ေနသူမ်ားအတြက္ လိပ္ျပာေခၚဆုေတာင္းလက္ခ်ည္ျခင္း၊ (၂) ထိမ္းျမားမဂၤလာလက္ခ်ည္ျခင္း၊ (၃) ဝါေခါင္လလက္ခ်ည္ျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ဤေဆာင္းပါးတြင္မူ ဝါေခါင္လလက္ခ်ည္ျခင္း (ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲ) ကိုသာအဓိကထား၍ လက္လွမ္းမွီသမွ် တင္ျပသြားပါမည္။ နိဒါန္း ဝါေခါင္လျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲကို ကရင္လူမ်ိဳးတို႔သည္ အစဥ္အဆက္ ႏွစ္စဥ္ဝါေခါင္လဆန္း (၁) ရက္ေန႔မွစ၍ လျပည့္ေန႔အထိ (ကရင္လ "လာေခါင္" ႏွင့္ ေရာမလ "ၾသဂုတ္လ") ရက္မ်ားအတြင္းက်င္းပျပဳလုပ္ၾကရာမိသားစုအလုိက္၊ ရြာအလိုက္၊ နယ္အလိုက္က်င္းပခဲ့ၾကၿပီး၊ ယခုအခါတြင္ ကမၻာ့ေနရာေဒသအႏွံ႔ေရာက္ရွိေန ၾကသည့္ ကရင္လူမ်ိုးမ်ားအၾကား အမ်ိဳးသားေရးအသြင္ေဆာင္ေသာ ဓေလ့တစ္ရပ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ တရုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္းမွေန၍ သံလြင္၊ မဲေခါင္ႏွင့္ ယန္စီျမစ္မ်ားအတိုင္း စုန္ဆင္း ခဲ့ၾကၿပီး ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနထိုင္လာခဲ့ၾကရာ အမ်ားစုၾကံဳေတြ႕ ၾကရေသာ မုတ္သံုမိုးရာသီအတြင္းက်သည့္ ဝါေခါင္လတြင္ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲကိုက်င္းပၾကပါသည္။ ဤကာလ သည္ အစဥ္အဆက္လယ္ယာလုပ္ငန္းကို အမ်ားစုလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကေသာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ေခတၱအားလပ္ ခ်ိန္ျဖစ္ေလရာ ေရွးဘိုးဘြားမ်ားက သူတို႔၏သားေျမးမ်ားအတြက္အသင့္ေတာ္ဆံုးအခ်ိန္ကာလကို တမင္ ေရြးခ်ယ္ေပးထားခဲ့သည္ဟု ယူဆစရာရွိေပသည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ သမိုင္း ကရင့္ ဝါေခါင္လျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္အေနျဖင့္ က်ယ္ျပန္႔သည္သာမက ကရင္လူမ်ိဳးတို႔၏ သမိုင္းႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္မႈမ်ားရွိေနေပသည္။ ႏွစ္စဥ္ ဝါေခါင္လ (လါေခါင္) ေရာက္တုိင္း မိသားစုမ်ား၊ တစ္နယ္တစ္ေက်းထဲသားမ်ားျပန္လည္စုစည္း ကာ စိတ္ဝမ္းမကြဲပဲ အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ၾကည္ရင္ႏွီး ေသြးစည္းခိုင္ျမဲစြာျဖင့္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ျပန္လည္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္၊ စိတ္ဓါတ္ျဖဴစင္စြာထားရွိကာ ေကာင္းျမတ္ေသာကိုယ္က်င့္တရားမ်ားကိုက်င့္ၾကံ၍ မိမိတို႔ ၏အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့အေမြအႏွစ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းျပန္႔ပြားေစရန္ လူႀကီးသူမမ်ားမွေန၍ လူငယ္ လူရြယ္သားသမီးေျမးျမစ္မ်ားအား တစ္စုတစ္စည္းတည္းလမ္းညႊန္ဆံုးမၾသဝါဒေပးကာ ေမတၱာပို႔သဆု ေတာင္းပတၳနာျပဳေပးႏိုင္ၾကေစရန္မ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္က်င္းပရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ၄င္းျပင္ ဝါေခါင္လသည္ သဘာဝအားျဖင့္မိုးသည္းထန္ၿပီး အစာေရစာလည္းနည္းပါးသည့္ကာလျဖစ္ သည့္အျပင္ အလြန္လည္းေအးခ်မ္းလွသျဖင့္ လူအမ်ားစားေသာက္၍ အလြန္ေကာင္းၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ စားသံုးသေလာက္ (အထူးသျဖင့္ငယ္ရြယ္သူမ်ားတြင္) အဆီအသားျဖစ္ကာ ဝၿဖိဳးလာၾကသည္ဟူ၍မရွိသ ေလာက္ျဖစ္ကာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားဝင္ေရာက္ပူးကပ္ေနသကဲ့သို႔ပင္ ထင္ျမင္ရေလရာ ဝါေခါင္လ (လါ ေခါင္) ကို ေရွးလူႀကီးတို႔က မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားက်က္စားရာလ (လါဖူ႔ လာနား) ဟုသတ္မွတ္ၿပီး သားသမီး ေျမးျမစ္၊ လူငယ္လူရြယ္မ်ားအား မေကာင္းေသာဝိဥာဥ္လိပ္ျပာမ်ားမွကြယ္ကာ၍ ထိုကာလ၌ေပါမ်ားေသာ ေရာဂါအနာမ်ားမွလည္းကင္းေဝးေစဖို႔ရန္ တစ္စုတစ္စည္တည္းစုရံုး၍ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သ ေကာင္းခ်ီး ေပးၾကျခင္းဟုလည္း ေရွးစာေပမ်ားတြင္ပါရွိေလသည္။ အဆိုတစ္ခုတြင္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား တရုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္းမွ အစုလိုက္အသုတ္လိုက္ ျမစ္ေၾကာင္းမ်ားအ တိုင္း စုန္ဆင္းေရႊ႕ေျပာင္းၾကရာဝယ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွတိုင္ပင္ကာ ေနာင္သားစဥ္ေျမးဆက္ေရာက္ေလရာ ရာ၌ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကလွ်င္ အမ်ိဳးအေဆြအခ်င္းခ်င္း မွတ္မိသိရွိႏိုင္ၾကေစဖို႔ရာ အမွတ္အသားျဖစ္ရေလ ေအာင္ ဓေလ့ထံုးတမ္းအျဖစ္ ထားရွိခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲကိုစတင္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ အပိုင္းအျခားကို အတိအက်မသိရေသာ္ျငားလည္း ကရင့္ျပကၡဒိန္အရ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီဟု မွတ္ ယူႏိုင္ေပသည္။ ေနာက္အဆိုတစ္ခုတြင္လည္း ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေရွးအခါကေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ၊ ေအးခ်မ္းရာေဒ သမ်ားသို႔ စုေပါင္းေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၾကရာတြင္ တရုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္းသို႔မေရာက္မီ ဂိုဘီသဲကႏၱာရ (Gobi/ Kobi - အဆံုးမျမင္ရေသာ၊ က်ယ္ျပန္႔ေသာေတာ) ကိုျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကရာဝယ္ မ်ားစြာေသာအစုတို႔သည္ မေကာင္းေသာ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာ သဲကႏၱာရဘီလူးတို႔၏ (တံလွ်ပ္ကိုေရထင္ေစျခင္းမ်ားအပါအဝင္) လွည့္ဖ်ားမႈ မ်ားေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကသည္မ်ား၊ ေသဆံုးခဲ့ၾကရသည္မ်ားရွိခဲ့ရာ၌ ခရီးလမ္းကို ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္ လႊားႏိုင္ခဲ့ၾကသည့္လူႀကီးသူမမ်ားမွ ေနာက္ေနာင္တြင္မေကာင္းေသာ ပေယာဂ၊ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာမ်ားႏွင့္ ဒုကၡ ေဘးဘယာမ်ား၏ရန္မွ ကြယ္ကာေသာဓေလ့ထံုးတမး္တစ္ရပ္ ျဖစ္လာေစခဲ့သည္ဟုလည္း အဆိုရွိပါသည္။ ဤအဆိုကိုေထာက္လွ်င္ ျခည္ျဖဴဖြဲ႔ျခင္းအေလ့သက္တမ္းသည္ ႏွစ္ေပါင္းသံုးေထာင္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီဟု ဆိုႏိုင္ေပ သည္။ ကရင့္ဆိုစကားမ်ားအရ ကရင္တို႔အားဦးေဆာင္လမ္းျပခဲ့ေသာ မုဆိုးႀကီးဖူ႔ေထာ္မဲပါသည္ လမ္းတြင္ခရု ဖင္ခၽြန္ (ျခည္ျဖဳဖြဲ႕ပြဲတြင္ သရုပ္တူေကာက္ညွင္းထုပ္ဖင္ခၽြန္ကေလးမ်ား ပါရွိသည္) မ်ားကိုေတြ႕ရာတြင္ ခရုကေလးမ်ားတစ္စုတစ္စည္းတည္းေနေသာအခါ ပတ္ပတ္လည္အခၽြန္အတက္မ်ားျဖစ္ေနၿပီး ရန္သူမ်ား လြယ္လင့္တကူအႏၱရာယ္မျပဳႏိုင္သည္ကို ဆင္ျခင္မိသည့္အျပင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္၌ ကရင္လူမ်ိဳးတို႔ တကြဲ တျပားျဖစ္လာၾကမည့္အေရးကိုေမွ်ာ္ျမင္မိကာ မွန္မွန္ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုရင္းႏွီး ေသြးစည္းညီညြတ္ေစမည့္ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲဓေလ့ကို စတင္ေစခဲ့သည္ဟုဆိုပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲဓေလ့၏သက္တမ္းသည္ ႏွစ္ႏွစ္ေထာင္ေအာက္မေလ်ာ့သည္ကိုေတြ႕ရွိရၿပီး ေကာင္းျမတ္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ျပည့္စံုေသာ၊ ထိန္းသိမ္းသင့္ေသာ ရိုးရာဓေလ့တစ္ခုျဖစ္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္ပါသည္။ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲ က်င္းပျခင္း ျခည္ျဖဴဖြဲ႕မဂၤလာ (သို႔) ဝါေခါင္ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲ (သို႔) လက္ခ်ည္ပြဲက်င္းပရာတြင္ လိုက္နာရမည့္စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားရွိေလရာ ဦးေဆာင္သူ၊ ပါဝင္သူႏွင့္ ပါဝင္ရမည့္ဝတၳဳပစၥည္းအမယ္မ်ားအေပၚ သတ္မွတ္ထား သည္မ်ား အသီးသီးရွိၾကပါသည္။ အေျခခံအားျဖင့္ ပြဲေတာ္ကိုပါဝင္ဆင္ႏြဲမည့္သူအားလံုးသည္ ရိုးရာဝတ္စံုကိုအျပည့္အစံု ဆင္ယင္ၾကရပါ သည္။ မဂၤလာပြဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း မဂၤလာရွိသူ (ျပည့္စံုသူ) မ်ားကဦးေဆာင္ၾကရရာ၌ ဦးေဆာင္သူ ဘိုးဘြား သို႔မဟုတ္ လူႀကီးသူမစံုတြဲမ်ားသည္ ပထမအိမ္ေထာင္ျဖစ္ရၿပီး ၾကင္ယာစံု (လင္စံု မယားစံု) ျဖစ္ ရပါသည္။ ပြဲေတာ္အခမ္းအနားက်င္းပရတြင္ အသံုးျပဳရေသာ ေဒါင္းလန္း(လင္ပန္း သို႔မဟုတ္ ၾကာကလာပ္ သကဲသို႔ျပဳလုပ္ထားေသာ သစ္သားဘန္း) ကိုလည္း မိစံုဖစံုကာလသားသမီးမ်ားမွ က်ားမစံုတြဲ၍ကိုင္တြယ္ခ်ီ မၾကရပါသည္။ အခမ္းအနားတြင္အသံုးျပဳမည့္ ေဒါင္းလန္းထဲတြင္လည္း အဓိပၸါယ္ကိုယ္စီေဆာင္ေသာ ဝတၳဳပစၥည္းခုႏွစ္ မ်ိဳးကို မပါမျဖစ္ျပင္ဆင္ထည့္သြင္းၾကရပါသည္။ ၄င္းတို႔မွာ - (၁) ျခည္ျဖဴသံုးခင္စု ၇ ေခ်ာင္း (ခုႏွစ္ပိုင္း) (၂) ထမင္းဆုပ္ ၇ ဆုပ္ (၃) ေကာက္ညွင္းဖင္ခၽြန္ ၇ ထုပ္ (၄) ဌက္ေပ်ာသီးျပဳတ္ ၇ လံုး (၅) ပန္း (ဖဝ့္ဝီ.) ၇ ခက္ (၆) ၾကံ ၇ ပိုင္း (၇) ေရၾကည္ေအး ၁ ခြက္ တို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲက်င္းပေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ပြဲေတာ္က်င္းပမည့္ရက္မတိုင္မီတစ္ရက္ (ဝါေခါင္လဆန္း ၁ ရက္ မွ ၁၄ ရက္ေန႔အတြင္း) အလိုတြင္ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲကိုဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေသာ ၾကင္ယာစံုတြဲအဖိုးအဖြားတို႔က သတ္မွတ္ထားေသာအိမ္ေလွခါးမႀကီးအား ေယာက္မျဖင့္ညင္သာစြာရိုက္ခတ္ၿပီး သားသမီးေျမးျမစ္မ်ား၏ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာကိုေခၚယူေသာ ရြတ္ဆိုျခင္းကိုျပဳလုပ္ရပါသည္။ အဓိပၸါယ္အက်ဥ္းမွာ - "သားသမီးေျမးျမစ္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအားလံုး၏ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာမ်ား မေကာင္းေသာမေနအပ္ေသာေနရာမ်ား တြင္မေနပဲ မိဘဘိုးဘြားေဆြမ်ိဳးေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္အတူ ဤအိမ္မွာျပန္လာေနထိုင္ေစာင္ေရွာက္၍ ႀကီးေသာ ခြန္အား၊ က်န္းမာခ်မ္းသာျခင္းတို႔ျဖင့္ျပည့္စံုကာ ဤေလွကားမႀကီးကဲ့သို႔ ေျဖာင့္မတ္ၾကပါ" ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲျပဳလုပ္မည့္နံနက္တြင္ မဂၤလာေမာင္ႏွံအဘိုးအဘြားတို႔မွဦးေဆာင္၍ က်င္းပမည့္ေနရာသို႔ဦး ေဆာင္လာၾကရပါသည္။ မဂၤလာေမာင္မယ္မ်ားက အသံုးျပဳမည့္အေဆာင္အေယာင္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားထည့္ ထားေသာ ေဒါင္းလန္းမ်ားကိုကိုင္ေဆာင္စီတန္းလိုက္ပါလာၾကၿပီး ျခည္ျဖဴဖြဲ႕မည့္ေနရာတြင္ ခင္းက်င္းေနရာ ယူၾကရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ မဂၤလာအဘိုးအဘြားမ်ားမွေန၍ေယာက္မျဖင့္ေဒါင္းလန္းနံေဘးကို အသာအ ယာရိုက္ခတ္ရင္း ယမန္ေန႔ကရြတ္ဆိုသကဲသို႔ရြတ္ဆိုကာ ၿပီးဆံုးပါက မဂၤလာေမာင္မယ္မ်ားအား"ဝိဥာဥ္ လိပ္ျပာအားလံုး စံုစံုညီညီျပန္ေရာက္လာၾကၿပီလား" ဟုေမး၍ "ေရာက္ၾကပါၿပီ" ဟုျပန္ေျဖၾကရပါသည္။ ဤသို႔ ေမးခြန္းကိုသံုးႀကိမ္ေမး၍ သံုးႀကိမ္ေျဖဆိုၿပီးၾကေသာအခါ အဘိုးအဘြားမ်ားက ေမာင္မယ္မ်ားအား ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ေပးျခင္းကို စတင္ၾကပါသည္။ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ရာတြင္ ေရွးဦးစြာအဖြဲ႕ခံမည့္သူမွ လက္ဝါးမ်ားျဖန္႔ထားရၿပီး ဘိုးဘြားမ်ားကေဒါင္းလန္းအတြင္း မွ ပစၥည္းတစ္ခုစီကို လက္ဖဝါးေပၚတြင္အထင္အရွားျမင္ေစရန္ တင္ရပါသည္။ ၿပီးေနာက္ အဘိုးအဘြားတို႔ က ျခည္ျဖဴကိုအလယ္တြင္ေရဆြတ္ကာ အဖြဲ႕ခံမည့္သူ၏လက္ေကာက္ဝတ္အထက္မွေအာက္သို႔ ခုႏွစ္ႀကိမ္ သပ္ခ်ၿပီး ေအာက္မွအထက္ဘက္သို႔ျခည္ျဖင့္သပ္တင္ရင္း ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာကိုယ္တြင္ ျပန္လာေနထိုင္က်န္းမာ ေစဖို႔ရာ ရြတ္ဆိုမႈျပဳရပါသည္။ ဆက္လက္၍ လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ျခည္ကိုသံုးပတ္ပတ္ၿပီး အဆံုးတြင္သံုးခါ ခ်ည္ျခင္းျဖင့္ျခည္ျဖဴႀကိဳးသံုးထံုးျဖစ္ေစကာ ပိုေနေသာျခည္စကို ေရတြင္ႏွစ္၍လက္ျဖင့္ဆိပ္ကာျဖတ္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ပိုေနေသာျခည္စႏွင့္အတူ လက္ဖဝါးေပၚတြင္တင္ထားေသာပစၥည္းမ်ားမွ တစ္မ်ိဳးလွ်င္အ နည္းငယ္စီဖဲ့ယူကာ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ခံသူ၏ ဦးထိပ္သို႔တင္ေပးၿပီး ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာကိုယ္ႏွင့္ျမဲျမံက်န္းမာခ်မ္းသာခြန္ အားႀကီး၍ ဤျခည္ျဖဴသကဲ့သို႔ဆံျဖဴသြားက်ိဳးသည္အထိ အသက္ရွည္အနာမဲ့ပါေစဟု အဘိုးအဘြားမ်ားမွ ဆုေတာင္းေပးၾကရာ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ခံသူက ဦးထိပ္ပန္ဆင္သည္အေနျဖင့္ ေခတၱေနၿပီးမွ ဦးေခါင္းထက္မွပစၥည္း မ်ားကိုလက္ျဖင့္ခံယူကာ ေဒါင္းလန္းအတြင္းသို႔ ျပန္ခ်ရပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ မဂၤလာေမာင္မယ္မ်ားအားျခည္ျဖဴဖြဲ႕ေပးၿပီးသည္ေနာက္ မဂၤလာေဒါင္းလန္းအတြင္းမွ ထမင္း ဆုပ္၊ ေကာက္ညွင္းထုပ္ အစရွိေသာစားေသာက္စရာမ်ားကို အတူတကြေပ်ာ္ရႊင္စြာစားသံုးၾကၿပီး ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ ပြဲ (လက္ခ်ည္ပြဲ) အထေျမာက္ရပါသည္။ ဆက္လက္ၿပီး ဘိုးဘြားမ်ားကက်န္ရွိေနေသးေသာသူမ်ား(ပရိ သတ္မ်ား) အားလံုးကုန္သည္အထိ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ေပးကာ ပြဲၿပီးေျမာက္ပါသည္။ အထက္ကေဖၚျပခဲ့သည့္ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲအစီအစဥ္သည္ စံနမူနာပံုစံျဖစ္၍ ေနရာေဒသကိုလိုက္ကာ ကြဲျပား ျခားနားမႈမ်ား အနည္းအက်ဥ္းရွိတတ္ပါသည္။ ယခင္က ေက်းရြာမ်ားတြင္ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ဖို႔ရန္ အိမ္တိုင္းလိုလို ေဒါင္းလန္း (စေကာ၊ လင္ပန္း) မ်ားရွိၾကၿပီး ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာေခၚရန္အတြက္လည္း အဆစ္ ၇ ဆစ္ပါေသာဝါး သို႔မဟုတ္ တစ္ရပ္ခန္႔ရွည္၍ အဖ်ားတြင္ ၇ ျခမ္းခြဲၿပီးခၽြန္ထားေသာဝါးမ်ားကို ထည့္သြင္းအသံုးျပဳၾကသည္ မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ၄င္းျပင္ လိပ္ျပာေခၚရြတ္ဆိုျခင္းႏွင့္ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးၾကရာတြင္လည္း ဆု ေတာင္းေပးသူဘိုးဘြားတို႔က တတ္ကၽြမ္းလ်င္တတ္ကၽြမ္းသလို အသံေနအသံထားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သာ မန္ထက္ခ်ဲ႕ထြင္၍ ရွည္လ်ားစြာေသာ္လည္းေကာင္း ရြတ္ဆိုျခင္းမ်ားျပဳတတ္ၾကပါသည္။ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ျခင္းမ်ားၿပီးေျမာက္ပါက စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားတည္ခင္းဧည့္ခံျခင္း၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲႏွင့္ ၿပိဳင္ပြဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကိုက်င္းပျခင္းျဖင့္လည္း ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲေန႔မ်ားတြင္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္ၾကေလ့ရွိပါသည္။ ဆုေတာင္းရြတ္ဆိုျခင္းႏွင့္ အနက္အဓိပၸါယ္မ်ား ကရင့္ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲတြင္ရြတ္ဆိုၾကေသာ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာေခၚရြတ္ဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားတြင္ ေရွးလူႀကီးမ်ားေတြ႕ၾကံဳလိုအပ္ခဲ့သည္မ်ားႏွင့္အညီ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာအဓိပၸါယ္မ်ားရွိၾကပါသည္။ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာဟူေသာစကားလံုးကိုေခၚဆိုရာတြင္ ကရင္စကားျဖင့္ - အသိတရားႏွင့္ဆိုင္သည့္ဝိဥာဥ္ "ဝီး" ႏွင့္ အရိပ္ဟုအဓိပၸါယ္ရွိေသာ "လာ" တို႔ကိုေပါင္းစပ္ကာ "ဝီးလာ" ဟူ၍သံုးစြဲေလသည္။ ၄င္းအျပင္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ မသဂၤဟမ်ားႏွင့္ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲသို႔တက္ေရာက္လာသည့္သူမ်ား အားလံုးအတြက္ရည္ညႊန္း၍ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာ ၇ ေယာက္ျပန္လာပါဟု ရြတ္ဆိုသံုးစြဲျပန္ပါသည္။ ဆုေတာင္းေပးျခင္းႏွင့္ လိပ္ျပာေခၚရြတ္ဆိုခ်က္မ်ားသည္ ေရွ႕မွဆိုခဲ့သလို ကြဲျပားမႈမ်ားရွိႏိုင္ေသာ္ လည္း အေျခခံပါဝင္မႈမ်ားမွာမူ အတူတူပင္ဟုဆိုႏိုင္ၿပီး အနီးစပ္ဆံုးအေနျဖင့္ ေအာက္ေဖၚျပပါရွိသကဲ့သို႔ ဘာသာျပန္ေကာက္ယူႏိုင္ေပသည္။ ◊ (ပလူး) လိပ္ျပာဝိဥာဥ္ ၇ ေယာက္တို႔ ဤအိမ္မွာမိဘဘိုးဘြား၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြမ်ား ႏွင့္အတူ ကိုယ္ႏွင့္မကြာျပန္လာေနၾကပါ၊ ◊ (ပလူး) ေရႊေငြရတနာ ေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔ကိုယူေဆာင္ျပန္လာ၍ ဆင္၊ ျမင္း၊ ကၽြဲ၊ ႏြား၊ စပါးက်ီမ်ား ျပည့္စံုဖို႔ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပါ၊ ◊ (ပလူး) မေကာင္းဆိုးဝါး နတ္ဘီလူးတို႔၏ လိမ္လည္လွည့္စားမႈမ်ားကိုမယံုၾကည္ပဲ၊ မေနအပ္ေသာ သခ်ၤဳ ိင္း၊ အရိုးေတာင္တို႔မွာလည္းမေနပဲ ၿမိဳ႕ရြာသို႔ျပန္လာေနပါ၊ ◊ (ပလူး) က်န္မာစြာျပန္လာ၍ သံ၊ ေက်ာက္သားမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္ႏိုင္ေသာခြန္အားျဖင့္ျပည့္ပါေစ၊ ေလလို ျပင္း၍ ျမားလိုလ်င္ျမန္ျခင္းျဖင့္ျပည့္စံုကာ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ၊ ◊ (ပလူး) ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးအသက္ကိုျပန္လာေစာင့္ေရွာက္၍ ေရာဂါဘယမ်ားႏွင့္ကင္ေဝးကာ ဆံျဖဴသြား က်ိဳးသည္အထိ ျပန္လာေနထိုင္ပါေလ။ အထက္ပါအဓိပၸါယ္မ်ားပါရွိသည့္ရြတ္ဆိုမႈႏွင့္ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားတြင္ အႀကိမ္တိုင္း၌ "ပလူး" ဟူေသာ ဝိဥာဥ္လိပ္ျပာကိုေခၚရာတြင္အသံုးျပဳသည့္ စကားလံုးျဖင့္စတင္ရပါသည္။ ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲတြင္ပါဝင္ေသာ ပစၥည္း ၇ မ်ိဳးႏွင့္ အနက္အဓိပၸါယ္မ်ား ျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲတြင္ပါဝင္အသံုးျပဳေသာ ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားအနက္ ေဒါင္းလန္းထဲတြင္ထည့္ရေသာ အမယ္ ၇ မ်ိဳးတြင္ ကိုယ္စီအဓိပၸါယ္မ်ားေဆာင္ၾကေလရာ တစ္ခုစီမွာ ေအာက္ေဖၚျပပါအတိုင္းျဖစ္ေပသည္။ (၁) ျခည္ျဖဴ စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္းေသာသေဘာကိုေဆာင္၍ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားႏွင့္မလိုလားအပ္ေသာပေယာဂ၊ ကံ ၾကမၼာမ်ားထံမွလည္း ကာကြယ္ေျပေပ်ာက္ေစရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။ မဂၤလာအဘိုးအဘြားတို႔မွ ျခည္ျဖဴ အဖြဲ႕ခံသူကိုဆုေတာင္းေပးရာ၌ ဤျခည္ျဖဴသကဲသို႔ဆံျဖဴသြားက်ိဳးသည္အထိ အသက္ရွည္အနာမဲ့ပါေစ ဟု ပံုေဆာင္ဆုေတာင္းၾကေလသည္။ (၂) ထမင္းဆုပ္ ကရင္လူမ်ိဳးတို႔၏ အဓိကအစားအစာျဖစ္ေသာထမင္းသည္ နကိုရွိရင္းထက္က်စ္လ်စ္စြာဆုပ္ထားျခင္း ျဖင့္ အလြယ္တကူပုပ္သိုးပ်က္စီးျခင္းမရွိသလုိ ကရင္ေသြးခ်င္းမ်ားသည္လည္း က်စ္လ်စ္စုစည္းညီညြတ္ ေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ရင္းျဖစ္ပါသည္။ (၃) ေကာက္ညွင္းထုပ္ဖင္ခၽြန္ ေကာက္ညွင္းသည္ေစးကပ္၍ ပုပ္သိုးပ်က္စီးရန္မလြယ္ကူေလရာ ေကာက္ညွင္းဖင္ခၽြန္အျဖစ္ က်စ္လ်စ္ စြာျပဳလုပ္ထည့္သြင္းထားရာ၌ ဤေကာက္ညွင္းထုပ္သကဲ့သို႔ အရွည္သျဖင့္က်စ္လ်စ္သိပ္သည္း ထူးခၽြန္ ထက္မ်က္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္ၾကေစဖို႔ရာ သတိေပးလိုရင္းျဖစ္သည္။ (အျခားတစ္ဖက္တြင္ လည္း ဖူ႔ေထာ္မဲပါ၏ ေဘးရန္မ်ားမွ ကြယ္ကာႏိုင္ေသာအစြမ္းသတၱိမ်ား ရွိၾကေစဖို႔ရာ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ပါဝင္ျခင္းဟုလည္း ယူဆႏိုင္ပါသည္။) (၄) ဌက္ေပ်ာသီး ဌက္ေပ်ာသီးမ်ားသည္ ပင္စည္တစ္ခုတြင္တစ္ႀကိမ္သာသီး၍ အခိုင္ေပၚတြင္လည္း အဖီးလိုက္အစီအရီ စည္းကမ္းစနစ္တက်သီးၾကသည့္အျပင္ အပင္ကိုအရင္းအထိခုတ္ပိုင္းဖ်က္ဆီးေသာ္လည္း ျပန္လည္ထိုး ထြက္ေပါက္လာျပန္တတ္ေသာ သတၱိရွိေပသည္။ ဤထူးျခားေသာဂုဏ္ပုဒ္ကိုအတုယူကာ စုစည္းညီညာ စည္းကမ္းေသဝပ္၍ စရဏခိုင္ျမဲေသာ၊ အခက္အခဲမည္မွ်ပင္ရွိေသာ္လည္း အားယူရုန္းထႏိုင္ၾကေသာ သားသမီးေျမးျမစ္မ်ားျဖစ္ေစဖို႔ရာ ရည္ရြယ္ပါသည္။ ဌက္ေပ်ာသီးကိုထည့္သြင္းအသံုးျပဳရာတြင္ ဌက္ေပ်ာသီးမွည့္ (သာကြီသားမိန္႔) ကိုအဓိကထားသံုးၿပီး အမွည့္မရပါက ျပဳတ္၍အသံုးျပဳၾကပါသည္။ ပိုးကရင္စကားတြင္ "မိန္႔" ဟူေသာအသံထြက္သည္ "က်က္၊ မွည့္သည္" ဟုအဓိပၸါယ္ရပါသည္။ "သာမိန္႔" မွာမူ "စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ေက်နပ္သည္" ဟုအဓိပၸါယ္ရေလရာ ခ်ည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲတြင္ပါဝင္ဆင္ႏြဲၾကသူမ်ား စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ရာ ရည္ရြယ္ထည့္သြင္းသည္က တစ္ေၾကာင္းအပါအဝင္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆႏိုင္ေပသည္။ (၅) ပန္း (ဖဝ့္ဝီ. - အခ်ိဳ႕က ကဠဳန္လက္သည္းပင္ဟုဆိုသည္) ဤပန္းပင္မ်ိဳးသည္ သာမန္အပင္မ်ိဳးမ်ားလိုမဟုတ္ပဲ ပင္စည္က်ေရာက္ရာတြင္ အျမစ္တြယ္တတ္ေသာ အစြမ္းရွိကာ အေတာမသတ္ရံုဖြဲ႕ၿပီး မ်ိဳးဆက္ျပန္ပြားတတ္သည့္အျပင္ေဆးဖက္ပါဝင္သျဖင့္ ေရွးလူႀကီးသူမ မ်ားမွ အတုယူႏိုင္စရာအျဖစ္ သတိေပးျခင္းအျပင္ အေရးေပၚေဆးၿမီးတိုအတြက္ပါ စိုက္ပ်ိဳးအသံုးျပဳကာ ထည့္သြင္းထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ (၆) ၾကံ ၾကံပင္၏ထူးျခားခ်က္မွာ ပင္စည္အဆစ္တိုင္းမွ အျမစ္တြယ္ေပါက္ေရာက္ပြားမ်ားတတ္ၿပီး အရင္းမွခုတ္ ျဖတ္ေသာ္လည္းမေသဆံုးပဲ အပင္ငုတ္မွအပင္သစ္ေပါက္ပြားႏိုင္ျခင္း၊ ပင္စည္ကိုအပိုင္းပိုင္းျဖတ္ေသာ္ လည္း မေသပဲစိုက္ပ်ိဳး၍ရျခင္း၊ ရာသီဥတုဒဏ္ခံႏိုင္ၿပီး ပင္ကိုယ္အရည္အေသြးျဖစ္ေသာ အခ်ိဳဓါတ္ကို ထာဝစဥ္ေပးႏိုင္ျခင္းတို႔ျဖစ္ၿပီး ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔သိမွတ္က်င့္ၾကံႏိုင္ၾကေစဖို႔ ပါဝင္အသံုးျပဳေစျခင္းျဖစ္ ေလသည္။ (၇) ေရၾကည္ေအး သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္၍ မေကာင္းမႈႏွင့္ အညစ္အေၾကးအေပါင္းအား ေဆးေၾကာသန္႔ရွင္းေပးႏိုင္ေသာ၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားမွ လူငယ္မ်ားအေပၚထားရွိသည့္ ေစတနာေမတၱာတို႔၏ သေဘာသဘာဝကို ပံုပမာ ျပဳေသာ၊ လူသားတို႔ဘဝတြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္က်န္းမာဖို႔ရာမရွိမျဖစ္ေသာ ေအးျမသည့္ေရၾကည္ေအးကို ဝင္ေရာက္ဆင္ႏြဲၾကသူတစ္ဦးစီအတြက္ မဂၤလာေမတၱာေရစင္အျဖစ္ ထည့္သြင္းအသံုးျပဳျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ေဖၚျပခဲ့ၿပီးေသာ အနက္အဓိပၸါယ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကိုေထာက္ရႈျခင္းအားျဖင့္ ေရွးကရင္လူႀကီးသူမမ်ား မွ မိမိတို႔၏မ်ိဳးဆက္မ်ား (အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ား) မိမိတို႔မ်ိဳးႏြယ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေစရန္၊ ကိုယ့္က်င့္တရားစင္ၾကယ္ေကာင္းမြန္၍ စည္းလံုးညီညာေစရန္၊ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ ဓေလ့ထံုး တမ္းမ်ားကိုေစာင့္ထိန္း၍ အမ်ိဳးသားထုႀကီးတည္တံခိုင္ျမဲ တိုးတက္ႀကီးထြားလာေစရန္မ်ားကို သရုပ္သကန္ မ်ားေဆာင္၍ ၾသဝါဒမ်ားေပးမွာၾကားၾကေသာ အေလ့ပြဲေတာ္တစ္ရပ္ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပသည္။ နိဂံုး ဤေဆာင္းပါးတြင္ ေရးသားေဖၚျပခဲ့ျခင္းမ်ားတို႔သည္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ရိုးရာ ဝါေခါင္လျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲ (ျခည္ျဖဴဖြဲ႕မဂၤလာ သို႔မဟုတ္ လက္ခ်ည္ပြဲ) ၏အနက္အဓိပၸါယ္၊ က်င္းပပံုႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္အႏွစ္သာရမ်ား ကို အတိုင္းအတာတစ္ရပ္အထိ အေထာက္အကူျပဳ ရွင္းလင္းတင္ျပလက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ တင္ျပမႈမ်ားသည္ သုေတသနစာတမ္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ရွိႏွင့္ၿပီးေသာလူႀကီးသူမမ်ား၏ ႏႈတ္အားျဖင့္လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့သည္မ်ား၊ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္အပါအဝင္ ပညာရွင္အခ်ိဳ႕တို႔၏ေရးသားခ်က္ မ်ားကို စုစည္းထားခ်က္တစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။ မေဝးလွေသာအနာဂါတ္တြင္မူ ပိုမိုျပည့္စံုေကာင္းမြန္ေသာ မွတ္တမ္းတင္မႈတစ္ခုအျဖစ္ ျဖစ္လာေလေအာင္ ဆက္လက္ေလ့လာစုစည္းမြမ္းမံသြားပါမည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဝါေခါင္လျခည္ျဖဴဖြဲ႕ပြဲ (ျခည္ျဖဴဖြဲ႕မဂၤလာ သို႔မဟုတ္ လက္ခ်ည္ပြဲ) သည္ ကရင္လူ မ်ိဳးတို႔အစဥ္အဆက္ထိန္းသိမ္းခဲ့ေသာ မိရိုးဖလာရိုးရာဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္ေသာရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ားျဖင့္ျပည့္စံုေသာ ပြဲေတာ္တစ္ရပ္လည္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္အခါ၌ အခ်ိဳ႕ေသာဘာသာေရး အယူအဆမ်ားအရလည္းေကာင္း၊ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိအာဏာပိုင္မ်ားမွ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းစြာျဖင့္ ပိတ္ပင္မႈ မ်ားေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ပြဲေတာ္ျဖစ္ေျမာက္ေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္ဟန္႔တားသည့္သေဘာသက္ေရာက္ ကာ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားမွ သိရွိႏိုင္ခြင့္မ်ားဆံုးရႉံးေနၾကရပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားအေနျဖင့္ ဘိုးဘြားတို႔၏အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးစြာျဖင့္ ထားရစ္ခဲ့ ေလေသာ ဤရိုးရာဓေလ့ကို အစဥ္မျပတ္ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသြားၾကရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။ မန္းကိုကို ၀၂၊ ၀၉၊ ၂၀၁၀ မွီးျငမ္း - မန္းသင့္ေနာင္(ေကာ့ကရိတ္) – (စာအုပ္အမည္ႏွင့္ ထုတ္ေဝေသာခုႏွစ္အတိအက်ကို ေနာင္မွသာထည့္ သြင္းသြားႏိုင္ပါမည္။ ေယဘုယ် ၁၉၈၀ ဝန္းက်င္တြင္ထုတ္ေဝသည္။) - ပိုးကရင္ ၄ တန္းဖတ္စာ (ထုတ္ေဝေသာခုႏွစ္ - ၁၉၆၀ ဝန္းက်င္) - ဘားအံ၊ လႈိင္းဘြဲႏွင့္ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္မွ ပိုးကရင္တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခ်က္မ်ား၊ - D.K.B.A ထုတ္အပါအဝင္ ႏွစ္ပတ္လည္အထိမ္းအမွတ္ မဂၢဇင္းႏွင့္စာေစာင္မ်ားကိုအေျခခံ၍ (synthesize လုပ္၍) ေရးသားပါသည္။ မွတ္တမ္းတင္ျခင္း ။ ။ ဤေဆာင္းပါးျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မဲလခိုလႈံရာစခန္းရွိ ကရင့္စာေပႏွင့္ယဥ္ ေက်းမႈအဖြဲ႕မွ မန္းျမင့္ထြန္း၊ ေစာဝိွဳက္ႏွင့္ အျခားနာမည္ေဖၚျပဖို႔ရာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရွိ ေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာေက်းရြာဓေလ့မ်ားကို ေျပာျပခဲ့သူတို႔၏အကူအညီျဖင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ (ကရင္သကၠရာဇ္ ၂၇၄၇ ခုႏွစ္) ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔အထိမ္းအမွတ္အတြက္ ေရးသားခဲ့သည္ကို ျပန္လည္မြမ္းမံေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဤေဆာင္းပါးေရးသားရာမွာ ကရင္ျပည္နယ္တြင္းမွ ပိုးကရင္တို႔က်င့္သံုးေသာ ဓေလ့မ်ားကို မူတည္ ေရးသား ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး စေကာကရင္၊ ေဂဘား၊ ေဂခို၊ ရင္းတလဲ၊ ဘြဲ စေသာ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားအတြက္မူ ေနာင္တြင္ထပ္မံျဖည့္ဆည္းႏိုင္လိမ့္မည္ဟုယံုၾကည္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ကရင္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားတြင္ အစုအေဝးျဖင့္ စုစည္းေနထိုင္မႈမွၾကာျမင့္စြာခြဲခြာေနခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပေအာင္ျပဳျပင္က်င္းပမႈမ်ားႏွင့္ ကြယ္ေပ်ာက္လုနီးပါးျဖစ္ေနသည္မ်ားလည္းရွိသည္ကို သတိခ်ပ္ေစလိုပါသည္။ |
Posted: 14 Aug 2011 02:00 AM PDT  နိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ရန္ တပ္မေတာ္ထဲဝင္၍ အမႈထမ္းမွ နိုင္ငံကိုခ်စ္သူမဟုတ္၊ ျမန္မာလူမိ်ဳးႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ နိုင္ငံကိုခ်စ္သူမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ နိုင္ငံတစ္ခုဆိုသည္မွာ အစိုးရသည္လည္း ျပည္သူအတြက္ ျပည္သူ႕အကိ်ဴးကို ၾကည့္၍ တာဝန္ထမ္းသလို နိုင္ငံဝန္ထမ္းသည္လည္း နိုင္ငံအတြက္ တာဝန္ထမ္းသည္။ နိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူလည္း သူတတ္နိုင္သေလာက္ နိုင္ငံတာဝန္ထမ္းရြက္ေနသူမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္လည္း တပ္မေတာ္အေလ်ာက္ ပညာရွင္လည္း ပညာရွင္အေလ်ာက္ အနုပညာရွင္ လည္း အနုပညာရွင္အေလ်ာက္ နိုင္ငံတာဝန္ထမ္းသူမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေျကာင့္ နိုင္ငံတြင္း၌ ေနထိုင္သူအားလံုး မည္သူမွ် ပို၍ နိုင္ငံကိုပိုခ်စ္သည္ မရိွ နိုင္ငံသားအားလံုး နိုင္ငံကိုခ်စ္ျမတ္နိုးျကသည္ဟု ပထမဦးစြာ ေျပာဆိုလိုပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ပညာသင္ျကားျပီး အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ နိုင္ငံရပ္ျခားသို႕ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ျကသည္။ ထိုမွတဆင့္ သက္ဆိုင္ရာ နိုင္ငံသားအျဖစ္သို့ ကူးေျပာင္းသြားၾကသည္။ ထိုသို့ကူးေျပာင္းျကသည္မွာ အေျကာင္းအမိ်ဳးမိ်ဳးေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံသားအျဖစ္မွ စြန့္လြတ္ခါ တျခားနိုင္ငံသားအျဖစ္သို႕ကူးေျပာင္းသြားၾကေသာ္လည္း ျမန္မာလူမိ်ဳး(Arm ရခိုင္ ရွမ္း ကခ်င္ ကရင္ ခ်င္း စသည့္ တိုင္းရင္းသားအားလံုး ) သည္ ျမန္မာနိုင္ငံကို ခ်စ္ျမတ္နိုးတြယ္တာေနေသာ စိတ္မွာ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ေနေသာသူမ်ားကဲ့သို့ မေလ်ာ့ေသာစိတ္ အျပည့္ရိွေနသည္မွာ ေမးခြန္းထုတ္စရာပင္ မလိုအပ္ပါ။ သို႕ပါေသာ္လည္း ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္း၌ရိွေသာ ျမန္မာအစိုးရလူျကီးမ်ား ထိုအစိုးရအဖဲြ႕ဝင္မ်ားကို အခြင့္အေရးရရိွရန္ ဖားေနသူမ်ား၊ ျမန္မာအလင္းသတင္းစာတြင္ မိမိအခြင့္အေရးရရန္ ျမန္မာနိုင္ငံသားအျဖစ္မွ စြန္႕လြတ္သြားသူမ်ားကို လိုက္လံအျပစ္ဖို႕ေျပာဆိုေနသည္မ်ားကို ေတြ႕ရိွရ၍ အလြန္အင္မတန္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္။ ထိုသို႕ျမန္မာနိုင္ငံသားစြန္႕လြတ္သြားသူမ်ားကို လိုက္လံ အျပစ္ေျပာေနမည့္အစား ဘာေၾကာင့္ နိုင္ငံသားအျဖစ္သို႕စြန္႕လြတ္သြားၾကတာလဲဆိုတဲ့ အရင္းအျမစ္ကို ရွာေဖြကာ ေနာက္ထပ္ ျမန္မာနိုင္ငံသားအျဖစ္ တည္ရိွေနေသးေသာ ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ားကို မစြန္႕လြတ္ရန္ ဘယ္လိုကာကြယ္ၾကမလဲဆိုသည္ အခ်က္အလက္ကို မစဥ္းစားၾကသည့္အတြက္လည္း Why People Left Their Home Country |
Posted: 14 Aug 2011 01:06 AM PDT သတင္းလႊင့္တင္ခ်ိန္- ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၂ နာရီ ၄၉ မိနစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပဲခူးၿမိဳ႕ အေနာက္ေရႊနံ႔သာေက်ာင္းတုိက္ရွိ ေရေဘးဒုကၡသည္မ်ားကုိ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္၂ နာရီခြဲ အခ်ိန္တြင္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုကာ အားေပးစကားေျပာေနသည္။ "အခုဒီမွာ ေရေဘးဒုကၡသည္ေတြ ရွိေနတဲ့ ေရႊနံ႔သာေက်ာင္းတုိက္ကုိ ေရာက္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ ဒုကၡသည္ေတြကုိ အားေပးမယ္။ ဆန္၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ေတြ လႉဖုိ႔ ရွိပါတယ္" ဟု ဦးအုန္းၾကိဳင္က ေျပာသည္။ ပဲခူးၿမိဳ႕ရွိ ေရေဘးဒုကၡသည္ စခန္းေပါင္း ၇ ခုတြင္ ဒုကၡသည္ေပါင္း ၃ ေထာင္ေက်ာ္ရွိၿပီး ထုိစခန္း ၇ ခုထဲမွ ေရႊနံ႔သာ ေက်ာင္းတုိက္တြင္ ဒုကၡသည္ေပါင္း ၁,၉၅၆ ဦး ရွိသည္ဟုသိရသည္။ ယင္းဒုကၡသည္မ်ားကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆန္ႏွင့္ ေခါက္ဆြဲထုပ္မ်ားကုိ ေပးလႉျခင္း ျဖစ္သည္။ (Mizzima) Photo/ AP။ Getty images |
Posted: 13 Aug 2011 05:36 PM PDT   ဖခင္ ဦးထြန္းျမင့္ႏွင့္ မိခင္ ေဒၚျမရင္တုိ႔မွ ဇူလုိင္လ ၁ ရက္၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ အေဖ ဗမာ၊ အေမ မြန္ ျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္း ၆ ေယာက္အနက္ သားအႀကီးဆံုး ျဖစ္သည္။ ငယ္နာမည္ သန္းထြန္းစိုးမွ ေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ အမည္ရင္းမွာ ေက်ာ္ျမင့္လြင္ ျဖစ္ၿပီး၊ ကိုေငြသီးဟု အဓိပၸာယ္ရေသာ 'ေပၚစြမ္း' ဟူသည့္ မြန္ဘာသာျဖင့္ ငယ္နာမည္လည္း ရွိခဲ့သည္။ သွ်ပ္၊ ဘဲဥ၊ ငွက္ႀကီးဟုလည္း ခ်စ္စႏုိး ေခၚၾကသည္။ မူလတန္း ပညာကို အမွတ္ (၂ဝ) အ-မ-က တြင္ ပညာ သင္ၾကားခဲ့ၿပီး၊ ပုသိမ္ အ-ထ-က (၃) မွ အထက္တန္း ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၉ - ၈ဝ တြင္ ဧရာဝတီတိုင္းရွိ ပုသိမ္ ေဒသ ေကာလိပ္သို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္တြင္ မိသားစုႏွင့္အတူ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေမာ္လၿမိဳင္ တကၠသိုလ္မွ ႐ုကၡေဗဒ အထူးျပဳျဖင့္ သိပၸံဘြဲ႕ ရရွိခဲ့သည္။ ဂီတႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ငယ္ဆရာမ်ားမွာ ဦးေက်ာက္စိမ္းႏွင့္ ဦးစန္းတင့္ (လမ္းစဥ္လူငယ္ ဘင္ခရာတပ္ဖြဲ႕၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕) ျဖစ္ၿပီး၊ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ ဂီတဆရာ ဦးေအာင္စုိး (KC Francis) ထံမွ ဂီတ သေကၤတႏွင့္ ဂီတပညာ သင္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၈၁ ေဒသ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ 'ျမ' အမည္ရွိ ေက်ာင္းတြင္း ကဗ်ာစာအုပ္ထဲ၌ ကေလာင္အမည္ သွ်ပ္မွဴးေက်ာ္ ျဖင္႕ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ ထိုစာအုပ္တြင္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ ကဗ်ာျဖစ္သည္႕ 'အေမ … အေမ ဝမ္းရည္စပ္တယ္ ဆိုရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။ သားရင္ထဲမွာ ကဗ်ာ' ဟူေသာ ကဗ်ာမွာ သူ႕အား ကဗ်ာဆရာ အျဖစ္ ထင္ရွား အမွတ္ရေစခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ ၁၉၈၂ တြင္ ကေလာင္အမည္ လင္းထက္ျဖင့္ 'ျမတ္ႏိုးျခင္းအားျဖင့္ ၾကင္နာသည္ျဖစ္၍' ဝတၴဳတိုကို ႐ႈမဝ မဂၢဇင္းတြင္ စတင္ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ လင္းထက္ နာမည္ျဖင့္ပင္ ကဗ်ာမ်ားလည္း ေရးခဲ့သည္။ သူ၏ အျခား ကေလာင္အမည္ တခုမွာ ရဲသင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ထူးအိမ္သင္ အမည္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့ၿပီး ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ တပုဒ္တည္းေသာ ကဗ်ာမွာ 'သက္တန္႕ျမစ္' ျဖစ္ၿပီး သရဖူ မဂၢဇင္း (ေဟာင္း) ႏွစ္ပတ္လည္ အထူးထုတ္တြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ 'နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား' ေတးစီးရီးျဖင့္ ဂီတေလာကသို႔ စတင္ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထူးအိမ္သင္သည္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္း အမ်ားစုကို ေရးသား သီကုံးခဲ့ၿပီး ဂီတ ပညာရွင္တဦး ျဖစ္ရန္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ ပထမဆုံး ေတးစီးရီး 'နာရီေပၚမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား' စတင္ သြင္းယူခဲ့ၿပီးေနာက္ ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္၊ သက္ၿငိမ္၊ အတၲပုံေဆာင္ခဲမ်ား၊ အၾကင္နာ အိပ္မက္၊ အရင္အတုိင္း၊ စကားလုံးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္၊ ထူးအိမ္သင္ (Unplugged Live) ၊ ၿမိဳ႕ျပလေရာင္ တမ္းျခင္း၊ အေမ (သုိ႔မဟုတ္) ေမတၲာေတာ္ဘြဲ႕၊ အစိမ္းေရာင္ ရက္စြဲမ်ား၊ တေန႔စာ အလြဲမ်ား၊ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္တုိ႔ ေတးစီးရီးမ်ား သြင္းၿပီ ထုတ္ေဝ ျဖန္ခ်ိခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလံုး လူထု အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို စစ္တပ္က ေသြးထြက္ သံယိုႏွိမ္နင္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာအရပ္ရပ္ကို သိမ္းယူၿပီးေနာက္ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူ အမ်ားအျပား နယ္စပ္ေဒသ အသီးသီးကို ထြက္ေျပးၿပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြကို လက္နက္ ေတာ္လွန္ဖုိ႕ ႀကိဳးပမ္းရာမွာ ထူးအိမ္သင္လည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ သူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး (မကဒတ)၊ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္တုိ႕ ဖြဲ႕စည္းရာမွာ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး၊ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္၏ စစ္ေတးသီခ်င္း တပုဒ္ ျဖစ္တဲ့ "အေရးႀကီးၿပီ" သီခ်င္း ေရးဖြဲ႕ေပးသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ မိခင္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး လြမ္းဆြတ္လွသျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္းသို႕ ျပန္လည္ ဝင္ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး သီခ်င္းေခြအတြက္ Oasis ေတးသံသြင္းတြင္ အသံသြင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ကာ ၁၄-၈-၂၀၀၄ နံနက္ ၁၁း၄၀ နာရီတြင္ ကြယ္လြန္ၿပီး ဇနီး သြယ္သြယ္ေထြးႏွင့္ သမီး မိကြန္ေထာ တုိ႔ က်န္ရစ္သည္။ ထူးအိမ္သင္ သီဆုိ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ေတးသီခ်င္းေခြမ်ား စဥ္ သီခ်င္းေခြ အမည္ ထုတ္ေဝသည့္ ခုႏွစ္ အသံဖမ္း ေတးဂီတ ထုတ္လုပ္ေရး ၁ နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား ၁၉၈၇ Oasis The Aces ဂႏၶမာ ေတးသံသြင္း ၂ ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္ ၁၉၈၈ (ေဖေဖာ္ဝါရီ) Oasis The Aces ပန္းႏုလဝန္း ေတးသံသြင္း ၃ သက္ၿငိမ္ ၁၉၈၉ (ေအာက္တုိဘာ) Oasis The Aces Country Boy Recording ၄ အတၲပုံေဆာင္ခဲမ်ား ၁၉၉၁ (ဇန္နဝါရီ) Oasis Emperor စံပယ္ဦး ေတးသံသြင္း ၅ အၾကင္နာအိပ္မက္ ၁၉၉၁ (ဇြန္) Oasis, May T Four, Emperor, Success ယင္းမာ ေတးသံသြင္း ၆ အရင္အတုိင္း ၁၉၉၁ (ဒီဇင္ဘာ) Oasis Emperor ဂ်ဴပီတာ ေတးသံသြင္း, Ko Ye Music Production ၇ စကားလုံးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ ၁၉၉၅ (ေဖေဖာ္ဝါရီ) Oasis Emperor ႏွင္းဆီလိႈင္း ေတးထုတ္လုပ္ေရး ၈ ထူးအိမ္သင္ (Unplugged Live) (23-2-1995 One man show at Aung San Stadium) ၁၉၉၆ (ဒီဇင္ဘာ) Oasis Iron Cross Sein Min Music Production ၉ ၿမိဳ႕ျပလေရာင္တမ္းခ်င္း ၁၉၉၆ (ေအာက္တုိဘာ) May Session Players Mercury Recording ၁ဝ ဝင္႐ုိးစြန္းမီး ၁၉၉၇ (ေဖေဖာ္ဝါရီ) LYNN Session Players NASA Recording ၁၁ အေမ (သုိ႔) အြ႔ြကင္းမဲ့ ေမတၲာေတာ္ သီခ်င္း ၁၉၉၇ (ေမ) LYNN Iron Cross IC Music Production ၁၂ အမွတ္တရ ဒဏ္ရာသီခ်င္းမ်ား ၁၉၉၉ (ဇြန္) Oasis Emperor Emperor Heart Music Production ၁၃ အစိမ္းေရာင္ ရက္စြဲမ်ား ၂ဝဝ၁ (ႏိုဝင္ဘာ) Oasis Iron Cross စံပယ္ဦး ေတးသံသြင္း ၁၄ တေန႔စာအလြဲမ်ား ၂ဝဝ၃ (ေအာက္တိုဘာ) Oasis Emperor မန္းသီရိ ေတးသံသြင္း ၁၅ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ၂ဝဝ၅ (ၾသဂုတ္) Oasis, PTL, Nawarat Iron Cross, The Trees, Session Players CMP Music Production ၁၆ သီခ်င္းေခြၾကမ္း - - - - ျမန္မာ့ သတင္းဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာအဖြဲ႕။ နည္းပညာႏွင့္ ျမန္မာ့ ကြန္ရက္ ေမာ္ကြန္းတိုက္။ စာေပ၊ သတင္းနည္းပညာႏွင့္ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ႏိုင္ငံေတာ္။ photos။ ။ htooeainthin fan club |
| You are subscribed to email updates from dawnmanhon To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
No comments:
Post a Comment