ေဖာ္လံဖား - အပိုင္း ၃ [ သြန္းေနစိုး ]
by Thorn Nay Soe on Wednesday, December 7, 2011 at 3:41pm
[ ၂ ]
အစားအေသာက္ႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ေအာင္ေမာင္း အႀကိဳက္ဆံုအရာ ၃မ်ဳိးရွိသည္။
သာကူ၊ ဆိတ္ဖိုက္တင္းေဘာဟင္း ႏွင့္ ဖားကင္။
သာရာကူးတတ္လို႔ပဲ သာကူကို ႀကိဳက္သလား မသိ။
ဆိတ္ေ၀ွးေစ့ဆိုသည္က နီးရာေပါင္သို႔ ဘတ္ကနဲ ဘတ္ကနဲ ေျပးကပ္တတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ ေအာင္ေမာင္းႀကိဳက္ျခင္းျဖစ္ေပမည္။
ဖာကင္ေတြ အစားမ်ားလို႔ပဲမ်ား သူ ဖားတတ္ေနသလား မသိ။
ေအာင္ေမာင္း၏ စာသင္ေက်ာင္းသားဘ၀တေလ်ာက္သည္ `ဖား´ မွတ္မ်ားျဖင့္ ေအာင္လာရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
အတန္းပိုင္ဆရာမအတြက္ဆိုၿပီး သဇင္ပန္းကေလးယူလာရတာႏွင့္ သနပ္ခါးတံုးကေလးယူလာရတာႏွင့္ စာေမးပြဲနီးလွ်င္တစ္ႀကိမ္၊ စာေမးပြဲၿပီးလွ်င္တစ္ႀကိမ္ အတန္းပိုင္ဆရာမအိမ္သို႔ မွန္မွန္ မျပတ္မကြက္သြားတတ္၏။
သူ႔လက္ထဲမွာက ေငြရႊင္သည္ေလ။ အရက္ပုန္းဆိုင္က လိုသေလာက္ ဘံုးလို႔ ရေနတာကိုး။
အတန္းထဲမွာ စည္းကမ္းတစ္ခုခုမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္လို႔ကေတာ့ ေအာင္ေမာင္း မျမင္ေစႏွင့္ဟု အားလံုးက မွတ္ခ်က္ျပဳထားၾက၏။
တစ္ခုခု ျပႆနာတက္လို႔ ဆရာမကမ်ား စစ္လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္း ေဖာ္ေကာင္မွာ ေအာင္ေမာင္း။
ဒီလိုဆိုလို႔ ေအာင္ေမာင္းကမ်ား သူမ်ားထက္ စည္းကမ္းပိုေသ၀ပ္ေနသလား မထင္ပါႏွင့္။ သူ ခ်ဳိးေဖာက္သည္မ်ားက ပို၍ မ်ားပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ အမွားလုပ္တာျမင္လည္း တျခားသူေတြက မေဖာ္။
သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ေဖာ္ေကာင္လုပ္ရမွာထက္ အရုိက္ခံရမွာက ျမတ္ေသးသည္ဟု တျခားသူေတြက ခံယူထားၾကေလသည္။
ေအာင္ေမာင္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေပေပါ့။
ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္ေမာင္းကို အားလံုးက နာမည္ေပးထားၾကသည္။ ျပည္သူ႔ေမတၱာတံုးႀကီး .... တဲ့။
ေအာင္ေမာင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူက ဘယ္လိုေျပာေျပာ မမူ။ သူ ခံယူထားတာက ရွင္းသည္၊ အေတာ့္ကို ပက္စက္သည္ဟုလည္း ေျပာရလိမ့္မည္ ထင္၏။
အတန္းထဲမွာ ဘယ္သူ အခြင့္အာဏာ အရွိဆံုးလဲ။ ထိုသူႏွင့္ တည့္ေအာင္ေပါင္းမည္။ က်န္တဲ့အခ်င္းခ်င္းေတြအတြက္ သူ႔သေဘာထားကေတာ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ၿပီးေရာ။
ထိုကဲ့သို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမႏွင့္ ပိုင္လွေသာ ေအာင္ေမာင္းအတြက္ ေစြ႕ေစြ႕ခုန္ မခံမရပ္ႏိုင္စရာ ျပႆနာတစ္ခုသည္လည္း တစ္ေန႔တြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါေလေတာ့သည္။
မၾကာခင္ က်င္းပေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းေပါင္းစံု ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲအတြက္ အားလံုးပင္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။
ထိုအထဲတြင္ အရႈပ္ဆံုး၊အလႈပ္ရွားဆံုးကေတာ့ ေအာင္ေမာင္း။
သူတို႔ေက်ာင္းအသင္းမွာ ေအာင္ေမာင္းက ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႈးျဖစ္သည္ေလ။
ေအာင္ေမာင္းလိုေကာင္ ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႈးျဖစ္ေနလို႔ မအံ့ၾသၾကပါႏွင့္။
သူအလြန္ကၽြမ္းက်င္ေသာ ေဘာလံုးပညာ သံုးမ်ဳိးရွိသည္။
လူခ်ျခင္း၊ ေျခထိုးခံျခင္းႏွင့္ အိုင္တင္လုပ္တတ္ျခင္း။
လူခ်ျခင္းႏွင့္ ေျခထိုးခံျခင္းကို အတူဟု ထင္ၾကလိမ့္မည္။ မတူပါ။
တစ္ဘက္အသင္းမွ ဘာေကာင္ေျခစြာေနသလဲ?
ကြင္းထဲ၀င္လိုက္တာႏွင့္ ေအာင္ေမာင္းက မွတ္သားလိုက္၏။ ၿပီးလွ်င္ က်ဳိးလွ်င္က်ဳိး မက်ဳိးလဲ ကြင္းျပင္ထြက္သြားရေအာင္ ေဆာ္ထည့္လိုက္တတ္၏။
ေျခထိုးခံျခင္းကေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားရင္း လုပ္တတ္သည့္ လုပ္ရပ္ေပေပါ့။ သူေျခထိုးခံတာက တစ္ဘက္ကိုတင္ မဟုတ္။ ကိုယ့္လူခ်င္း ေဘာလံုးမေပးလွ်င္လည္း ေျခထိုးခံကာ လုတတ္သည္။ ထိုမွ်ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ေအာင္ေမာင္းပါေပ။
အိုင္တင္ကလဲ ဘာမ်ားသလဲ မေမးႏွင့္။ တစ္ဘက္ဂိုးဧရိယာ အစပ္ေရာက္ၿပီဆိုတာႏွင့္ သူနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနဖို႔သာ ျပင္ေပေရာ။
နည္းနည္းေလး မဆိုးစေလာက္ ထိတိုက္မိတာနဲ႔ ၀ုန္းကနဲပစ္လွဲခ်ၿပီး လူးလိမ့္ရံႈ႕မဲ့ေနေလေတာ့သည္။ ဒါကို အင္မတန္ပါးနပ္စြာ လုပ္ျပတတ္ျခင္းျဖစ္ရာ သူ႔အထာ မသိေသာ ဒိုင္လူႀကီးမ်ားအေနႏွင့္ တစ္ဘက္အေပၚ အ၀ါေတြ၊ ပယ္နယ္တီေတြ မၾကာခဏဆိုသလို မွားယြင္းေပးမိတတ္သည္ေပါ့။
သူ႔ေဘာလံုးသင္းနည္းျပကပင္ ေအာင္ေမာင္းကို နိမိတ္ဖတ္ထားခဲ့၏။
`မင္းႀကီးလာရင္ သူမ်ားသတ္လို႔ေသရင္ ေသ၊ မေသလို႔ကေတာ့
မင္းဟာ ဂ်ာနယ္သမား အတုရင္လဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဘာလို႔ဆို မင္းက လူခ် ေျခထိုးသိပ္ေကာင္းလို႔၊
ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ မင္းက သရုပ္ေဆာင္အတုရင္လဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဘာလို႔ဆို အိုင္တင္လုပ္တတ္လြန္းလို႔´
`ဘာျဖစ္လို႔ အတုေတြပဲ ျဖစ္ရတာလဲ ဆရာ´
ဟု ေအာင္ေမာင္းျပန္ေမးေတာ့ ဆရာက ရွင္းျပ၏။
`ဂ်ာနယ္သမားအစစ္က သမာသမတ္ရွိတယ္ေလ၊ မင္းစိတ္နဲ႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ သရုပ္ေဆာင္အစစ္ကလဲ အႏုပညာသမားစိတ္ရွိေတာ့ ေဖာ္လံဖားမလုပ္တတ္ဘူး၊
ဂ်ာနယ္သမား အတု၊ သရုပ္ေဆာင္အတုေတြသာ မဟုတ္တာလုပ္တတ္တာ၊ ဒါေပမဲ့ မပူပါနဲ႔ကြာ၊ အဲဒီလို
ဂ်ာနယ္သမားအတု သရုပ္ေဆာင္အတု ေတြလည္း ေရွ႕တန္းေရာက္ ႀကီးပြားတတ္ပါတယ္´
မည္သုိ႔ဆိုေစ ယခုက်င္းပမည့္ ေက်ာင္းေပါင္းစံုေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲတြင္ သူတို႔ေက်ာင္းအသင္း ကိုယ္စားျပဳကာ ေအာင္ေမာင္း ပါ၀င္ရမည္ကေတာ့ ဧကန္ပင္။
ထိုကဲ့သို႔ ... သူကိုယ္တိုင္လဲ ယံုၾကည္ထား၏။ အားလံုးကလည္း ထင္ထားသည္။
သူတို႔ေက်ာင္းအသင္းနည္းျပဆရာကိုလည္း ေအာင္ေမာင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဖာ္လံဖားထားၿပီးၿပီေလ။
ဘာလိုပါေသးသနည္း။
ေအာင္ေမာင္းကား ေလေလးတခၽြန္ခၽြန္၊ ဒူးေလးတႏွံ႔ႏွံ႔ ေန၏။
သူ႔စိတ္ကူးထဲတြင္ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ တစ္ဘက္အသင္းအား အျပတ္အသတ္ႏွိပ္ကြပ္လိုက္ပံုမ်ား။
ေက်ာင္းဂုဏ္ေဆာင္ သူရဲေကာင္းႀကီးသဖြယ္ သူ႔အား ၀ိုင္း၀န္းခ်ီးမႊန္းၾကမည့္ ပံုရိပ္မ်ား။
ေဖာ္လံဖား အက်င့္မေကာင္းသူေပမဲ့လဲ မဟာသူရဲေကာင္းႀကီးသဖြယ္ အမ်ားျမင္ရွိတာေတာ့ သူက လိုခ်င္ျပန္ေသးသည္။
ထိုသို႔ အျမင္ခံရမည္ဟုလည္း မတန္မရာ ယူဆေနမိေလ၏။
သို႔ေသာ္ ...
ေအာင္ေမာင္း၏ ယင္းအိပ္မက္အားလံုးကို ပ်က္သုဥ္းေစမည့္ ျပႆနာက
သူလံုး၀ ထင္မွတ္မထားေသာ ေဒါင့္တစ္ခုမွ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
[ဒီေန႔ ေနသိပ္မေကာင္းလို႔မို႔ ဒီအပိုင္းက စာနည္းသြားပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါ။ က်ေနာ္က ၀တၳဳေရးရင္ အင္မတန္ ဇီဇာေၾကာင္လို႔ လက္ေႏွးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ က်ေနာ္က အခု ဂ်ာနယ္၂ေစာင္မွာ ၀င္ပါေနရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဂ်ာနယ္ ကိစၥေတြလဲ ရွိေသးတာမို႔ အလုပ္လည္း မ်ားေနတာေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္ေန႔က်မွ အားရပါးရဖတ္ႏိုင္ၾကေအာင္ ခပ္ရွည္ရွည္ တင္ဆက္ပါ့မယ္။]
သြန္းေနစိုး Thorn Nay Soe
( Facebook မွထပ္ဆင့္ကူးယူေဖၚၿပပါသည္)
အစားအေသာက္ႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ေအာင္ေမာင္း အႀကိဳက္ဆံုအရာ ၃မ်ဳိးရွိသည္။
သာကူ၊ ဆိတ္ဖိုက္တင္းေဘာဟင္း ႏွင့္ ဖားကင္။
သာရာကူးတတ္လို႔ပဲ သာကူကို ႀကိဳက္သလား မသိ။
ဆိတ္ေ၀ွးေစ့ဆိုသည္က နီးရာေပါင္သို႔ ဘတ္ကနဲ ဘတ္ကနဲ ေျပးကပ္တတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လဲ ေအာင္ေမာင္းႀကိဳက္ျခင္းျဖစ္ေပမည္။
ဖာကင္ေတြ အစားမ်ားလို႔ပဲမ်ား သူ ဖားတတ္ေနသလား မသိ။
ေအာင္ေမာင္း၏ စာသင္ေက်ာင္းသားဘ၀တေလ်ာက္သည္ `ဖား´ မွတ္မ်ားျဖင့္ ေအာင္လာရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
အတန္းပိုင္ဆရာမအတြက္ဆိုၿပီး သဇင္ပန္းကေလးယူလာရတာႏွင့္ သနပ္ခါးတံုးကေလးယူလာရတာႏွင့္ စာေမးပြဲနီးလွ်င္တစ္ႀကိမ္၊ စာေမးပြဲၿပီးလွ်င္တစ္ႀကိမ္ အတန္းပိုင္ဆရာမအိမ္သို႔ မွန္မွန္ မျပတ္မကြက္သြားတတ္၏။
သူ႔လက္ထဲမွာက ေငြရႊင္သည္ေလ။ အရက္ပုန္းဆိုင္က လိုသေလာက္ ဘံုးလို႔ ရေနတာကိုး။
အတန္းထဲမွာ စည္းကမ္းတစ္ခုခုမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္လို႔ကေတာ့ ေအာင္ေမာင္း မျမင္ေစႏွင့္ဟု အားလံုးက မွတ္ခ်က္ျပဳထားၾက၏။
တစ္ခုခု ျပႆနာတက္လို႔ ဆရာမကမ်ား စစ္လိုက္ရင္ အၿမဲတမ္း ေဖာ္ေကာင္မွာ ေအာင္ေမာင္း။
ဒီလိုဆိုလို႔ ေအာင္ေမာင္းကမ်ား သူမ်ားထက္ စည္းကမ္းပိုေသ၀ပ္ေနသလား မထင္ပါႏွင့္။ သူ ခ်ဳိးေဖာက္သည္မ်ားက ပို၍ မ်ားပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ အမွားလုပ္တာျမင္လည္း တျခားသူေတြက မေဖာ္။
သူငယ္ခ်င္းခ်င္း ေဖာ္ေကာင္လုပ္ရမွာထက္ အရုိက္ခံရမွာက ျမတ္ေသးသည္ဟု တျခားသူေတြက ခံယူထားၾကေလသည္။
ေအာင္ေမာင္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေပေပါ့။
ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္ေမာင္းကို အားလံုးက နာမည္ေပးထားၾကသည္။ ျပည္သူ႔ေမတၱာတံုးႀကီး .... တဲ့။
ေအာင္ေမာင္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူက ဘယ္လိုေျပာေျပာ မမူ။ သူ ခံယူထားတာက ရွင္းသည္၊ အေတာ့္ကို ပက္စက္သည္ဟုလည္း ေျပာရလိမ့္မည္ ထင္၏။
အတန္းထဲမွာ ဘယ္သူ အခြင့္အာဏာ အရွိဆံုးလဲ။ ထိုသူႏွင့္ တည့္ေအာင္ေပါင္းမည္။ က်န္တဲ့အခ်င္းခ်င္းေတြအတြက္ သူ႔သေဘာထားကေတာ့ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ၿပီးေရာ။
ထိုကဲ့သို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမႏွင့္ ပိုင္လွေသာ ေအာင္ေမာင္းအတြက္ ေစြ႕ေစြ႕ခုန္ မခံမရပ္ႏိုင္စရာ ျပႆနာတစ္ခုသည္လည္း တစ္ေန႔တြင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါေလေတာ့သည္။
မၾကာခင္ က်င္းပေတာ့မည္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းေပါင္းစံု ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲအတြက္ အားလံုးပင္ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။
ထိုအထဲတြင္ အရႈပ္ဆံုး၊အလႈပ္ရွားဆံုးကေတာ့ ေအာင္ေမာင္း။
သူတို႔ေက်ာင္းအသင္းမွာ ေအာင္ေမာင္းက ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႈးျဖစ္သည္ေလ။
ေအာင္ေမာင္းလိုေကာင္ ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႈးျဖစ္ေနလို႔ မအံ့ၾသၾကပါႏွင့္။
သူအလြန္ကၽြမ္းက်င္ေသာ ေဘာလံုးပညာ သံုးမ်ဳိးရွိသည္။
လူခ်ျခင္း၊ ေျခထိုးခံျခင္းႏွင့္ အိုင္တင္လုပ္တတ္ျခင္း။
လူခ်ျခင္းႏွင့္ ေျခထိုးခံျခင္းကို အတူဟု ထင္ၾကလိမ့္မည္။ မတူပါ။
တစ္ဘက္အသင္းမွ ဘာေကာင္ေျခစြာေနသလဲ?
ကြင္းထဲ၀င္လိုက္တာႏွင့္ ေအာင္ေမာင္းက မွတ္သားလိုက္၏။ ၿပီးလွ်င္ က်ဳိးလွ်င္က်ဳိး မက်ဳိးလဲ ကြင္းျပင္ထြက္သြားရေအာင္ ေဆာ္ထည့္လိုက္တတ္၏။
ေျခထိုးခံျခင္းကေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားရင္း လုပ္တတ္သည့္ လုပ္ရပ္ေပေပါ့။ သူေျခထိုးခံတာက တစ္ဘက္ကိုတင္ မဟုတ္။ ကိုယ့္လူခ်င္း ေဘာလံုးမေပးလွ်င္လည္း ေျခထိုးခံကာ လုတတ္သည္။ ထိုမွ်ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ေအာင္ေမာင္းပါေပ။
အိုင္တင္ကလဲ ဘာမ်ားသလဲ မေမးႏွင့္။ တစ္ဘက္ဂိုးဧရိယာ အစပ္ေရာက္ၿပီဆိုတာႏွင့္ သူနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနဖို႔သာ ျပင္ေပေရာ။
နည္းနည္းေလး မဆိုးစေလာက္ ထိတိုက္မိတာနဲ႔ ၀ုန္းကနဲပစ္လွဲခ်ၿပီး လူးလိမ့္ရံႈ႕မဲ့ေနေလေတာ့သည္။ ဒါကို အင္မတန္ပါးနပ္စြာ လုပ္ျပတတ္ျခင္းျဖစ္ရာ သူ႔အထာ မသိေသာ ဒိုင္လူႀကီးမ်ားအေနႏွင့္ တစ္ဘက္အေပၚ အ၀ါေတြ၊ ပယ္နယ္တီေတြ မၾကာခဏဆိုသလို မွားယြင္းေပးမိတတ္သည္ေပါ့။
သူ႔ေဘာလံုးသင္းနည္းျပကပင္ ေအာင္ေမာင္းကို နိမိတ္ဖတ္ထားခဲ့၏။
`မင္းႀကီးလာရင္ သူမ်ားသတ္လို႔ေသရင္ ေသ၊ မေသလို႔ကေတာ့
မင္းဟာ ဂ်ာနယ္သမား အတုရင္လဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဘာလို႔ဆို မင္းက လူခ် ေျခထိုးသိပ္ေကာင္းလို႔၊
ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ မင္းက သရုပ္ေဆာင္အတုရင္လဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဘာလို႔ဆို အိုင္တင္လုပ္တတ္လြန္းလို႔´
`ဘာျဖစ္လို႔ အတုေတြပဲ ျဖစ္ရတာလဲ ဆရာ´
ဟု ေအာင္ေမာင္းျပန္ေမးေတာ့ ဆရာက ရွင္းျပ၏။
`ဂ်ာနယ္သမားအစစ္က သမာသမတ္ရွိတယ္ေလ၊ မင္းစိတ္နဲ႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ သရုပ္ေဆာင္အစစ္ကလဲ အႏုပညာသမားစိတ္ရွိေတာ့ ေဖာ္လံဖားမလုပ္တတ္ဘူး၊
ဂ်ာနယ္သမား အတု၊ သရုပ္ေဆာင္အတုေတြသာ မဟုတ္တာလုပ္တတ္တာ၊ ဒါေပမဲ့ မပူပါနဲ႔ကြာ၊ အဲဒီလို
ဂ်ာနယ္သမားအတု သရုပ္ေဆာင္အတု ေတြလည္း ေရွ႕တန္းေရာက္ ႀကီးပြားတတ္ပါတယ္´
မည္သုိ႔ဆိုေစ ယခုက်င္းပမည့္ ေက်ာင္းေပါင္းစံုေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲတြင္ သူတို႔ေက်ာင္းအသင္း ကိုယ္စားျပဳကာ ေအာင္ေမာင္း ပါ၀င္ရမည္ကေတာ့ ဧကန္ပင္။
ထိုကဲ့သို႔ ... သူကိုယ္တိုင္လဲ ယံုၾကည္ထား၏။ အားလံုးကလည္း ထင္ထားသည္။
သူတို႔ေက်ာင္းအသင္းနည္းျပဆရာကိုလည္း ေအာင္ေမာင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဖာ္လံဖားထားၿပီးၿပီေလ။
ဘာလိုပါေသးသနည္း။
ေအာင္ေမာင္းကား ေလေလးတခၽြန္ခၽြန္၊ ဒူးေလးတႏွံ႔ႏွံ႔ ေန၏။
သူ႔စိတ္ကူးထဲတြင္ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ တစ္ဘက္အသင္းအား အျပတ္အသတ္ႏွိပ္ကြပ္လိုက္ပံုမ်ား။
ေက်ာင္းဂုဏ္ေဆာင္ သူရဲေကာင္းႀကီးသဖြယ္ သူ႔အား ၀ိုင္း၀န္းခ်ီးမႊန္းၾကမည့္ ပံုရိပ္မ်ား။
ေဖာ္လံဖား အက်င့္မေကာင္းသူေပမဲ့လဲ မဟာသူရဲေကာင္းႀကီးသဖြယ္ အမ်ားျမင္ရွိတာေတာ့ သူက လိုခ်င္ျပန္ေသးသည္။
ထိုသို႔ အျမင္ခံရမည္ဟုလည္း မတန္မရာ ယူဆေနမိေလ၏။
သို႔ေသာ္ ...
ေအာင္ေမာင္း၏ ယင္းအိပ္မက္အားလံုးကို ပ်က္သုဥ္းေစမည့္ ျပႆနာက
သူလံုး၀ ထင္မွတ္မထားေသာ ေဒါင့္တစ္ခုမွ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
[ဒီေန႔ ေနသိပ္မေကာင္းလို႔မို႔ ဒီအပိုင္းက စာနည္းသြားပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါ။ က်ေနာ္က ၀တၳဳေရးရင္ အင္မတန္ ဇီဇာေၾကာင္လို႔ လက္ေႏွးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ က်ေနာ္က အခု ဂ်ာနယ္၂ေစာင္မွာ ၀င္ပါေနရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဂ်ာနယ္ ကိစၥေတြလဲ ရွိေသးတာမို႔ အလုပ္လည္း မ်ားေနတာေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္ေန႔က်မွ အားရပါးရဖတ္ႏိုင္ၾကေအာင္ ခပ္ရွည္ရွည္ တင္ဆက္ပါ့မယ္။]
သြန္းေနစိုး Thorn Nay Soe
( Facebook မွထပ္ဆင့္ကူးယူေဖၚၿပပါသည္)
No comments:
Post a Comment