သူတို႕ကေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနတဲ႕ မိခင္ေတြကိုလည္း သမၼတၾကီး ေမတၱာထားေပးပါ
က်မနားထဲမွာ အေမ လို႕ေခၚတဲ႕ အသံေတြ ဆူညံ႕ေနပါတယ္။ က်မေဘးနားမွာရွိေနၾကတဲ႕ သားသမီး သံုးေယာက္ဆီကေန ထြက္လာတဲ႕ အေမေခၚသံေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသူ မသက္သက္ေအာင္ကို သူ႕ရဲ႕ လူမမယ္ကေလး သံုးေယာက္က တမ္းတၿပီး ေခၚေနတဲ႕ အသံ။ ၿပီးေတာ႕ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသူ မနီလာကို သူ႕ရဲ႕ ၄ ႏွစ္အရြယ္သမီးေလးက ေခၚေနတဲ႕ အသံနဲ႕ ငိုေၾကြးသံ။ၿပီးေတာ႕ ၈၈ေက်ာင္းသူ မမီးမီးကို သူ႕သားသမီး ၃ ေယာက္က တမ္းတေခၚဆိုေနတဲ႕ အသံေတြပါ။
ၿပီးေတာ႕ ဘယ္က ဘယ္သူမွန္းမသိတဲ႕ အသံသာၾကားရၿပီး ဘယ္အရြယ္ဘယ္ေနရာကမွန္းမသိတဲ႕ အေမေခၚသံနဲ႕ အေမေရ…လို႕ေခၚငိုလိုက္တဲ႕ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အေမတမ္းခ်င္းငိုသံေတြ ဆူညံေနတဲ႕ ၾကားမွာ ကင္မရာ ကိုင္ထားတဲ႕ က်မ ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ရပ္ေနခဲ႕ရပါတယ္။ ျဗဳန္းကနဲအိပ္ရာက ႏိုးလာေတာ႕ အိမ္မက္မွန္းသိပါတယ္။ က်မ ရင္ေတြ နာလြန္းလြန္းလို႕ ဆက္မအိပ္ႏိုင္ဘဲ အိပ္ရာထဲကေန ထလာခဲ႕ရတယ္။ က်မေဘးမွာေတာ႕ သမီးငယ္ေလးနဲ႕ ခင္ပြန္းက ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္လို႕။
မေန႕က ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားထဲက ကိုခ်စ္ကိုလင္း ပခုကၠဴေထာင္က လႊတ္လာတာကို သတင္းေရးႏိုင္ဖို႕အတြက္ သူတို႕ေနတဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းက တိုက္ခန္းေလးကို ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္။ ကိုခ်စ္ကိုလင္းရဲ႕ဇနီးမသက္သက္ေအာင္ကလည္း ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ တဦးပါ။ ယခု လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ႕ ကိုခ်စ္ကိုလင္းဟာ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႕နဲ႕ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ႕ေပမဲ႕ ဇနီးသည္ မသက္သက္ေအာင္ကေတာ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕ ျပစ္ဒဏ္ခံေနရသူအျဖစ္ ျမင္းျခံေထာင္မွာေထာင္ဒဏ္ ၆၅ႏွစ္နဲ႕ ဆက္လ်က္ အက်ဥ္းက်ခံေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။
လယ္ကတံုးအက်ာီျဖဴလက္ရွည္နဲ႕ ေယာပုဆိုးအနက္ေရာင္ ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္ထားတဲ႕ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္စအရြယ္ ကိုခ်စ္ကိုက အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ခပ္၀၀နဲ႕ မ်က္ႏွာေလးတပ္ထားတဲ႕သားၾကီး၊ အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ သားလတ္ကို လက္တြဲၿပီး၊ အသက္ ၄ ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ကို ေပြ႕ဖက္ထားတဲ႕ ျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရတယ္။
`အေပ်ာ္ဆံုး ရက္ ၃ ရက္ထဲမွာ ေထာင္ကလႊတ္တဲ႕ရက္လည္းပါတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ လံုး၀ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး၊ မေပ်ာ္တဲ႕အျပင္ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ အင္မတန္ ေၾကကြဲရပါတယ္။ က်ေနာ္႕ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္၊ ဘ၀တသက္တာအတြက္ လက္တြဲေဖာ္ ခ်စ္ဇနီး နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြဟာ ခုခ်ိန္ တံတားေလးဘက္နဲ႕သံတိုင္ေတြၾကားမွာ က်န္ေနခ႕ဲပါတယ္။ အဲဒီလို က်န္ခဲ႕တဲ႕သူေတြ အတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူး က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ အမ်ားၾကီး ခံစားရပါတယ္`` လို႕ ကိုခ်စ္ကိုလင္းက သူ႕ခံစားခ်က္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပဲေျပာျပတယ္။
မ်က္မွန္ေအာက္ကသူ႕မ်က္လံုးေတြက ေလးနက္တည္ျငိမ္ေနေပမဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ညာဘက္ လက္ရဲ႕ လက္သန္းဖ်ားေလးက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ မ်က္ရည္မက်တတ္တဲ႕ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းနာက်င္ျခင္းလို႕ နားလည္လိုက္ၿပီး က်မလည္းသူတုိ႕နဲ႕ထပ္တူ စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္။
သူဟာ ေထာင္ကလြတ္လြတ္ျခင္း ဇနီးသည္ရွိရာ ျမင္းျခံေထာင္ကို သြားေတြ႕ခဲ႕ပါတယ္။ မသက္သက္ေအာင္ကေတာ႕ သူေထာင္ထဲမွာ ေနရေပမဲ႕ ကိုခ်စ္ကို ျပန္လြတ္လာတဲ႕အတြက္ ကေလးေတြအတြက္ ၀မ္းသာမိတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေၾကာင္း သူက မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႕ပဲ က်မတို႕ကို ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ႕ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ႕ပဲ က်မသူ႕ကို ေမးခြန္းေတြ ဆက္ေမးမိပါတယ္။ `က်ေနာ္တုိ႕တိုင္းျပည္ဟာ ကမၻာမွာလည္း မ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္။ အဲလိုမ်က္ႏွာငယ္ရတဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အရိပ္ဆိုးေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ေအာင္ ေျခဖ်က္ႏိုင္ေအာင္ သေဘာထားၾကီးၾကီးနဲ႕ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ၈၈ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအားလံုး၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြပါ မက်န္ အားလံုးကို လႊတ္ေပးမွသာ က်ေနာ္တို႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ က်ဆင္းေနတဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာမယ္၊ မ်က္ႏွာပန္းလွမယ္လို႕ ယူဆပါတယ္`
ေမးခြန္းေတြေမးေနရေပမဲ႕ ခုမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႕အေဖနားကပ္ခ်င္ေနတဲ႕သားေတြကို က်မ အားနာရျပန္ပါတယ္။ `ႏို္င္ငံေရးဆိုတာကို နုိင္ငံအေရးလို႕ပဲ ျမင္တယ္။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ရင္ ႏိုင္ငံ႕အေရးကိုေတာ႕ လုပ္ရမွာပဲ၊ ႏိုင္ငံ႕အေရးကိုဆက္ၿပီးေတာ႕လုပ္သြားမွာပါ`လို႕ ကိုခ်စ္ကိုက ေျပာရင္း သူ႕ေဘးနားက သားကေလးေတြကို လွမ္းၾကည္႕တယ္။
တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ႕ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ မိသားစုအတြက္ထက္ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ႏိုင္ငံအေရးအတြက္ ေပးဆပ္ေနၾကတာကိုျမင္ေနရတဲ႕ က်မအတြက္ေတာ႕ ဒီကေလးငယ္ေတြအတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာ ျဖစ္ရပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ၄ ႏွစ္သားအရြယ္ကေလးကေတာ႕ ခုမွ ေထာင္ကေန လြတ္လာတဲ႕ ဖခင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ထိုင္ရင္း စကားေတြ ေျပာေနတယ္။`ေဖေဖက အေ၀းၾကီးကလာလို႕ သားက သနားၿပီး ဂိမ္းေပးေဆာ႕တာ`လို႕ ေျပာေနတဲ႕ ေလးႏွစ္သားေလးဟာ သူ႕အေမ မသက္သက္ေအာင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကေန ခြဲခဲ႕ရတုန္းက ၁ ႏွစ္သား ေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ အေမရဲ႕ ရုပ္သြင္ကုိ မမွတ္မိေတာ႕တဲ႕အတြက္ အေဖနဲ႕အေမ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ရုိက္ခဲ႕တဲ႕ ဓါတ္ပံုေလးကို ထုတ္ၾကည္႔ၿပီး စကားေျပာတတ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႕အေမ ေထာင္က်ေနတဲ႕ ကာလတေလွ်ာက္လံုး အသက္ ၂၀ ေက်ာ္အရြယ္ ဦးေလးနဲ႕ (အဲဒီဦးေလးရဲ႕မိခင္နဲ႕ အေဒၚေတာ္စပ္သူ ၾကီးေတာ္ၾကီး) ေတြကပဲ မိဘသဖြယ္ေစာင္႕ေရွာက္ေပးခဲ႕ရတယ္လို႕ ၾကားသိရပါတယ္။
အလယ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ ၁၂ ႏွစ္သား၊ သားအၾကီးေလးက မ်က္ႏွာေဖာင္းေဖာင္း၀၀ေလးနဲ႕ မ်က္မွန္ေလးနဲ႕ပါ၊ ဂိမ္းေဆာ႕ျခင္းေၾကာင္႕မ်က္မွန္တပ္ေနရတဲ႕ ကေလးျဖစ္သလို၊ အေဖအေမနဲ႕ ေ၀းေနရတဲ႕ ႏွလံုးေရာဂါရွိတဲ႕ ကေလးလို႕လည္း သိရပါတယ္။ `သားေဖေဖအိမ္ျပန္လာလို႕ေပ်ာ္တယ္လို႕ ခံစားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သားအေမ မျပန္ရေသးေတာ႕ ပိုၿပီး ၀မ္းနည္းရတယ္ သားတို႕ မိသားစုအတူေနခ်င္တယ္`လို႕ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ကေလး ၀တ္ထားတဲ႕ ခပ္၀၀ေလး၊မ်က္မွန္ေလးနဲ႕ ၁၂ ႏွစ္သားေလးက ေျပာရင္း ေခါင္းငံု႕လိုက္တယ္။ ကေလးတေယာက္မိခင္ကို တမ္းတၿပီး စိတ္ထိခိုက္ေနတဲ႕ ျမင္ကြင္းကို က်မ မၾကည္႕ရက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႕ မ်က္နွာလြဲလိုက္ဖို႕လည္း မတတ္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး။ ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္နွာကို စူးစိုက္ၾကည္႕ရင္း က်မအျမင္ေတြ ၀ါးလာခဲ႔တယ္။ သတင္းယူရင္း အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရင္း မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ က်မ အျပင္းအထဲေလ႕က်င္႕ခဲ႕ရသူပါ။
ခုလည္း က်မရင္ထဲမွာ ဆို႕ေနတာ ပါးစပ္ကေန ဘာစကားမွ ထြက္မလာႏုိင္ဘူး။ အဲဒီလို ခံစားနာက်င္ေနရတာ အလုပ္ကို ထိခုိက္ေစပါတယ္။ က်မ တံေထြးေတြကို ႏွစ္ၾကိမ္ သံုးၾကိမ္ေလာက္ ျမိဳခ်ၾကည္႕တယ္။ရင္ထဲ ဆို႕ေနတုန္းပဲ။ အသက္ျပင္းျပင္းသံုးၾကိမ္ေလာက္ ရႈသြင္း ရႈထုတ္ လုပ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ဆို႕ေနတဲ႕ အလံုးၾကီးက ဗိုက္ထဲကို ျပန္က်သြားတယ္။ အဲဒါကို အခြင္႕ေကာင္းယူၿပီး ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းတခုကို ကမန္းကတန္း ေမးလိုက္မိပါတယ္။ `သားေမေမ ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ သားဘယ္လိုလုပ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားလဲ`ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းကို ကေလးမ်က္ႏွာကိုေစ႕ေစ႕ၾကည္႕ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
ကေလးက က်မ မ်က္ႏွာကို ေမာ႕ၾကည္႕ၿပီး ေျပာတယ္။ `သား ဘုရားမွာဆုေတာင္းမယ္၊ သားက ဒါပဲ တတ္ႏိုင္တာ`တဲ႕…။ ဗိုက္ထဲထိ က်သြားျပီလို႕ထင္ေနတဲ႕ ရင္ထဲဆို႕နင္႕ေနတဲ႕ အလံုးၾကီးက ရင္ထဲ၀ထိ လာေဆာင္႕တက္တယ္။ က်မအသက္ေအာင္႕ထားလိုက္ရတယ္။ၿပီးမွ သက္ျပင္းကို ခပ္ေငြ႕ေငြ႕ခ်လိုက္ရင္းကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္လည္းျပန္အားတင္းေနရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕ က်မ အလုပ္က်မ ဆက္လုပ္ရပါတယ္။ သားလတ္ကေလးကိုက်မ ေမးခြန္း ၂ခြန္း ၃ ခြန္းေလာက္ေမးခြင္႕ေတာင္းေတာ႕ကေလးက လိုလိုလားလားနဲ႕ တည္တည္ျငိမ္ျငမ္နဲ႕ပဲ ေျဖေပးပါတယ္။ `သားက အရင္ကတည္းက အိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း ဆုေတာင္းတယ္ သားတို႕အိမ္မွာ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ အန္တီရယ္၊သားအဖြားရယ္ေနာက္ ဒယ္ဒီလို႕ေခၚတဲ႕ သားဦးေလးရယ္ ငါးေယာက္လံုး ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႕ ေထာင္က်ေနရတယ္ အဲဒီေတာ႕သားက ေန႕တုိင္း ဘုရားရွစ္ခိုးၿပီး ဆုေတာင္းတယ္ ၅ ေယာက္လံုး အျမန္ဆံုးျပန္လည္ လႊတ္ေျမာက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းတယ္` အသားညိဳညိဳမ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္းနဲ႕ အသက္ ၈ ႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးက ကေလးမဆန္တဲ႕ စကားေတြနဲ႕ ရင္႕က်ပ္တည္ျငိမ္စြာေျဖပါတယ္။ `အလိုေတာ္ျပည္႕ဘုရားရွစ္ခိုးကထာဆိုၿပီး ဆုေတာင္းတာ ခုေတာ႕ ေဖေဖျပန္ေရာက္လာတယ္။ အန္တီေလးနဲ႕ ေမေမၾကီး( ဘြားေအ) ၾကီးလည္း ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သားေမေမနဲ႕က်န္တဲ႕သားဦးေလး တေယာက္လည္း ျပန္ေရာက္လာေအာင္ေတာ႕ ထပ္ၿပီး ဆုေတာင္းရဦးမွာပဲ သားက မလြတ္မျခင္း ဆုေတာင္းမွာ`လို႕ ကေလးကတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႕ပဲေျဖပါတယ္။
သည္ကေလးေတြရဲ႕မိသားစုမွာ ဖခင္ျဖစ္သူ ကိုခ်စ္ကိုလင္း၊ အေဒၚငယ္ျဖစ္သူမႏိုးႏိုးနဲ႕ အဘြားေလး ေတာ္စပ္သူ ေဒၚစန္းစန္းတင႔္( လက္ရွိ အေမရိကားမွာ ေနထိုင္သူ ကိုညီညီေအာင္ရဲ႕မိခင္)တို႕ဟာ သတင္းကၽြတ္လျပည္႕ေန႕တုန္းက လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႕ရၿပီး အိမ္ျပန္ခြင္႕ရခဲ႕ၾကေပမဲ႕ အေမျဖစ္သူ နဲ ဦးေလးေတာ္စပ္သူ တစ္ဦး လြတ္ေျမာက္ဖို႕ က်န္ေနေသးတယ္လို႕ မသက္သက္ေအာင္ရဲ႕ သားအလတ္ေလးက ေျပာျပတယ္။ `သားအေမ ေထာင္က်သြားေတာ႕ သားက အေမ႕ကိုယ္စား အရုပ္ကေလးကိုပဲ အေမ႕လိုသေဘာထားၿပီး ဖက္အိပ္ရတယ္။ အေမ႕ကို လြမ္းေပမဲ႕မငိုဘူး၊ အေမက ေကာင္းတာလုပ္လို႕ ေထာင္က်တာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာကို သား ဂုဏ္ယူပါတယ္၊ဒါ ၀မ္းနည္းစရာမွ မဟုတ္တာ` တဲ႕ အသက္ ၈ ႏွစ္သားကေလးက ေျပာခဲ႕တာပါ။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕အေမေတြ အက်ဥ္းေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ႕ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အခက္အခဲေတြအေၾကာင္းကို အိမ္သားေတြနဲ႕အတူ ၀မ္းနည္းနာက်င္စြာနဲ႕ပဲေျပာမိခဲ႕ၾကပါတယ္။
၁၉၉၃ ခုႏွစ္ကတည္းက သတင္းေထာက္အလုပ္ကို လုပ္ခဲ႕တဲ႕ က်မ၊ လုပ္သက္ ၁၇ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ခဲ႕ၿပီ ခုခ်ိန္ထိ ၀မ္းနည္းစရာေတြ။ နာက်င္စရာေတြနဲ႕ ၾကံဳရတိုင္း ရင္ထဲ ဆို႕နင္႕လာတိုင္း အလုပ္ဆက္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ အျမဲ အားတင္းခဲ႕ရတုန္းပါပဲ။ က်မကိုယ္တိုင္းလည္း ခုထက္ပိုၿပီး ရင္႕က်က္ခ်င္တယ္။ ခံႏိုင္ရည္ ရွိခ်င္ပါတယ္။ သတင္းသမားဘ၀အျဖစ္နဲ႕ အရာရာကို သတင္းသမားအျမင္နဲ႕ပဲ ျမင္ႏိုင္၊ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေအာင္လည္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းေနထိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီလို ၾကိဳးစားေနထိုင္းရင္းနဲ႕ပဲ ခုလို ၀မ္းနည္းစရာေတြနာက်င္ေၾကကြဲစရာေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႕ သတင္းေတြ ယူရတိုင္း ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြကလည္း က်မ ဆီကို ကူးစက္ၾကတာပါပဲ။ အင္တာဗ်ဴးၿပီးတိုင္း က်မရင္ထဲ စုိ႕က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ နာက်င္၀မ္းနည္းမႈေတြကို က်မ ေမ႕မပစ္ႏုိင္ခဲ႕ဘူး။
ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြ၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းတုန္းက မိသားစုလိုက္ အစုလိုက္အျပဳံလိုက္ ဆံုးရွႈံးခဲ႕ရလို႕ ၀မ္းနည္းနာက်င္ေနရသူေတြ၊ လူမဆန္စြာ မုဒိန္းက်င္႕ခံခဲ႕ရၿပီး နာက်င္ရွက္ရြံ႕ခဲ႕သူေတြ၊ လူကုန္ကူးခံရတဲ႕ သားေကာင္ေတြ စတဲ႕ ထိခိုက္ခံစားေနရတဲ႕သူေတြနဲ႕ ေတြ႕ၿပီး ေမးျမန္းရ၊ သတင္းယူရတိုင္း က်မလည္း ထပ္တူခံစားနာက်င္ရပါတယ္။အဲဒီလို ခံစားမႈေတြကို ေၾကာက္ၿပီး သတင္းအလုပ္ မလုပ္ေတာ႕ဘူးလို႕လည္း ဆံုးျဖတ္ခဲ႕မိဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ႕ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္တန္ေတာ႕လည္း ကင္မရာကိုင္ၿပီး သတင္းရွိရာ ေရာက္ေရာက္သြားခဲ႕တာခ်ည္းပါပဲ။
ခုလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မိသားစု တစုကို ေတြ႕ခဲ႕ရၿပီး ၀မ္းနည္းခံစားရတဲ႕ စိတ္နဲ႕ က်မ အိပ္မက္ေတြ မက္ေနျပန္ၿပီ။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက မိခင္ေတြကို တမ္းတေနတဲ႕ ကေလးေတြရဲ႕ အေမေခၚသံေတြ၊အေမတမ္းတၿပီး ငိုေၾကြးသံေတြကို ၾကားေနရျပန္ပါၿပီ။ သူတို႕ေတြအတြက္ က်မ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ။ မသက္သက္ေအာင္ရဲ႕ သားေျပာခဲ႕သလို ဆုေတာင္းေနရံုပဲ တတ္ႏိုင္မွာလား။ က်မတို႕ကေကာ သတင္းေရးျခင္းအလုပ္၊ သတင္းေဖာ္ျပေပးျခင္း လုပ္ေပးႏိုင္တာကလြဲလို႕ တျခား မတတ္ႏိုင္ၾကေတာ႕ဘူးလား။
လူသတ္မႈ၊ မုဒိန္းမႈစတဲ႕ ျပစ္မႈၾကီးေတြနဲ႕ က်ခဲ႕တဲ႕ အက်ဥ္းသားေတြကိုေတာင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးက လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႕ေပးႏိုင္ခဲ႕ေသးတာပဲ….ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံေနရတဲ႕ လူေကာင္းေတြ၊ကေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနတဲ႕ မိခင္ေတြကိုလည္း သမၼတၾကီး ေမတၱာထားေပးပါလို႕ပဲ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္ရွင္။
အားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္
ေမသၾကၤန္ဟိန္
(ျမစ္မခ)
၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသူ မသက္သက္ေအာင္ကို သူ႕ရဲ႕ လူမမယ္ကေလး သံုးေယာက္က တမ္းတၿပီး ေခၚေနတဲ႕ အသံ။ ၿပီးေတာ႕ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသူ မနီလာကို သူ႕ရဲ႕ ၄ ႏွစ္အရြယ္သမီးေလးက ေခၚေနတဲ႕ အသံနဲ႕ ငိုေၾကြးသံ။ၿပီးေတာ႕ ၈၈ေက်ာင္းသူ မမီးမီးကို သူ႕သားသမီး ၃ ေယာက္က တမ္းတေခၚဆိုေနတဲ႕ အသံေတြပါ။
ၿပီးေတာ႕ ဘယ္က ဘယ္သူမွန္းမသိတဲ႕ အသံသာၾကားရၿပီး ဘယ္အရြယ္ဘယ္ေနရာကမွန္းမသိတဲ႕ အေမေခၚသံနဲ႕ အေမေရ…လို႕ေခၚငိုလိုက္တဲ႕ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အေမတမ္းခ်င္းငိုသံေတြ ဆူညံေနတဲ႕ ၾကားမွာ ကင္မရာ ကိုင္ထားတဲ႕ က်မ ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ရပ္ေနခဲ႕ရပါတယ္။ ျဗဳန္းကနဲအိပ္ရာက ႏိုးလာေတာ႕ အိမ္မက္မွန္းသိပါတယ္။ က်မ ရင္ေတြ နာလြန္းလြန္းလို႕ ဆက္မအိပ္ႏိုင္ဘဲ အိပ္ရာထဲကေန ထလာခဲ႕ရတယ္။ က်မေဘးမွာေတာ႕ သမီးငယ္ေလးနဲ႕ ခင္ပြန္းက ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္လို႕။
မေန႕က ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားထဲက ကိုခ်စ္ကိုလင္း ပခုကၠဴေထာင္က လႊတ္လာတာကို သတင္းေရးႏိုင္ဖို႕အတြက္ သူတို႕ေနတဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းက တိုက္ခန္းေလးကို ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္။ ကိုခ်စ္ကိုလင္းရဲ႕ဇနီးမသက္သက္ေအာင္ကလည္း ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ တဦးပါ။ ယခု လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ႕ ကိုခ်စ္ကိုလင္းဟာ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႕နဲ႕ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ႕ေပမဲ႕ ဇနီးသည္ မသက္သက္ေအာင္ကေတာ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕ ျပစ္ဒဏ္ခံေနရသူအျဖစ္ ျမင္းျခံေထာင္မွာေထာင္ဒဏ္ ၆၅ႏွစ္နဲ႕ ဆက္လ်က္ အက်ဥ္းက်ခံေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္။
လယ္ကတံုးအက်ာီျဖဴလက္ရွည္နဲ႕ ေယာပုဆိုးအနက္ေရာင္ ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္၀တ္ထားတဲ႕ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္စအရြယ္ ကိုခ်စ္ကိုက အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္ ခပ္၀၀နဲ႕ မ်က္ႏွာေလးတပ္ထားတဲ႕သားၾကီး၊ အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ သားလတ္ကို လက္တြဲၿပီး၊ အသက္ ၄ ႏွစ္အရြယ္ သားငယ္ကို ေပြ႕ဖက္ထားတဲ႕ ျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရတယ္။
`အေပ်ာ္ဆံုး ရက္ ၃ ရက္ထဲမွာ ေထာင္ကလႊတ္တဲ႕ရက္လည္းပါတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ လံုး၀ မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူး၊ မေပ်ာ္တဲ႕အျပင္ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ အင္မတန္ ေၾကကြဲရပါတယ္။ က်ေနာ္႕ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္၊ ဘ၀တသက္တာအတြက္ လက္တြဲေဖာ္ ခ်စ္ဇနီး နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြဟာ ခုခ်ိန္ တံတားေလးဘက္နဲ႕သံတိုင္ေတြၾကားမွာ က်န္ေနခ႕ဲပါတယ္။ အဲဒီလို က်န္ခဲ႕တဲ႕သူေတြ အတြက္ စိတ္မေကာင္းဘူး က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ အမ်ားၾကီး ခံစားရပါတယ္`` လို႕ ကိုခ်စ္ကိုလင္းက သူ႕ခံစားခ်က္ကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပဲေျပာျပတယ္။
မ်က္မွန္ေအာက္ကသူ႕မ်က္လံုးေတြက ေလးနက္တည္ျငိမ္ေနေပမဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ညာဘက္ လက္ရဲ႕ လက္သန္းဖ်ားေလးက တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္။ မ်က္ရည္မက်တတ္တဲ႕ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းနာက်င္ျခင္းလို႕ နားလည္လိုက္ၿပီး က်မလည္းသူတုိ႕နဲ႕ထပ္တူ စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္။
သူဟာ ေထာင္ကလြတ္လြတ္ျခင္း ဇနီးသည္ရွိရာ ျမင္းျခံေထာင္ကို သြားေတြ႕ခဲ႕ပါတယ္။ မသက္သက္ေအာင္ကေတာ႕ သူေထာင္ထဲမွာ ေနရေပမဲ႕ ကိုခ်စ္ကို ျပန္လြတ္လာတဲ႕အတြက္ ကေလးေတြအတြက္ ၀မ္းသာမိတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ေၾကာင္း သူက မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႕ပဲ က်မတို႕ကို ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ႕ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာနဲ႕ပဲ က်မသူ႕ကို ေမးခြန္းေတြ ဆက္ေမးမိပါတယ္။ `က်ေနာ္တုိ႕တိုင္းျပည္ဟာ ကမၻာမွာလည္း မ်က္ႏွာငယ္ရပါတယ္။ အဲလိုမ်က္ႏွာငယ္ရတဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အရိပ္ဆိုးေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ေအာင္ ေျခဖ်က္ႏိုင္ေအာင္ သေဘာထားၾကီးၾကီးနဲ႕ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ၈၈ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအားလံုး၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြပါ မက်န္ အားလံုးကို လႊတ္ေပးမွသာ က်ေနာ္တို႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ က်ဆင္းေနတဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္လာမယ္၊ မ်က္ႏွာပန္းလွမယ္လို႕ ယူဆပါတယ္`
ေမးခြန္းေတြေမးေနရေပမဲ႕ ခုမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႕အေဖနားကပ္ခ်င္ေနတဲ႕သားေတြကို က်မ အားနာရျပန္ပါတယ္။ `ႏို္င္ငံေရးဆိုတာကို နုိင္ငံအေရးလို႕ပဲ ျမင္တယ္။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ရင္ ႏိုင္ငံ႕အေရးကိုေတာ႕ လုပ္ရမွာပဲ၊ ႏိုင္ငံ႕အေရးကိုဆက္ၿပီးေတာ႕လုပ္သြားမွာပါ`လို႕ ကိုခ်စ္ကိုက ေျပာရင္း သူ႕ေဘးနားက သားကေလးေတြကို လွမ္းၾကည္႕တယ္။
တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ႕ဖခင္တေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ မိသားစုအတြက္ထက္ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ႏိုင္ငံအေရးအတြက္ ေပးဆပ္ေနၾကတာကိုျမင္ေနရတဲ႕ က်မအတြက္ေတာ႕ ဒီကေလးငယ္ေတြအတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာ ျဖစ္ရပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ၄ ႏွစ္သားအရြယ္ကေလးကေတာ႕ ခုမွ ေထာင္ကေန လြတ္လာတဲ႕ ဖခင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ ထိုင္ရင္း စကားေတြ ေျပာေနတယ္။`ေဖေဖက အေ၀းၾကီးကလာလို႕ သားက သနားၿပီး ဂိမ္းေပးေဆာ႕တာ`လို႕ ေျပာေနတဲ႕ ေလးႏွစ္သားေလးဟာ သူ႕အေမ မသက္သက္ေအာင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကေန ခြဲခဲ႕ရတုန္းက ၁ ႏွစ္သား ေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ အေမရဲ႕ ရုပ္သြင္ကုိ မမွတ္မိေတာ႕တဲ႕အတြက္ အေဖနဲ႕အေမ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ရုိက္ခဲ႕တဲ႕ ဓါတ္ပံုေလးကို ထုတ္ၾကည္႔ၿပီး စကားေျပာတတ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႕အေမ ေထာင္က်ေနတဲ႕ ကာလတေလွ်ာက္လံုး အသက္ ၂၀ ေက်ာ္အရြယ္ ဦးေလးနဲ႕ (အဲဒီဦးေလးရဲ႕မိခင္နဲ႕ အေဒၚေတာ္စပ္သူ ၾကီးေတာ္ၾကီး) ေတြကပဲ မိဘသဖြယ္ေစာင္႕ေရွာက္ေပးခဲ႕ရတယ္လို႕ ၾကားသိရပါတယ္။
အလယ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ ၁၂ ႏွစ္သား၊ သားအၾကီးေလးက မ်က္ႏွာေဖာင္းေဖာင္း၀၀ေလးနဲ႕ မ်က္မွန္ေလးနဲ႕ပါ၊ ဂိမ္းေဆာ႕ျခင္းေၾကာင္႕မ်က္မွန္တပ္ေနရတဲ႕ ကေလးျဖစ္သလို၊ အေဖအေမနဲ႕ ေ၀းေနရတဲ႕ ႏွလံုးေရာဂါရွိတဲ႕ ကေလးလို႕လည္း သိရပါတယ္။ `သားေဖေဖအိမ္ျပန္လာလို႕ေပ်ာ္တယ္လို႕ ခံစားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သားအေမ မျပန္ရေသးေတာ႕ ပိုၿပီး ၀မ္းနည္းရတယ္ သားတို႕ မိသားစုအတူေနခ်င္တယ္`လို႕ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ကေလး ၀တ္ထားတဲ႕ ခပ္၀၀ေလး၊မ်က္မွန္ေလးနဲ႕ ၁၂ ႏွစ္သားေလးက ေျပာရင္း ေခါင္းငံု႕လိုက္တယ္။ ကေလးတေယာက္မိခင္ကို တမ္းတၿပီး စိတ္ထိခိုက္ေနတဲ႕ ျမင္ကြင္းကို က်မ မၾကည္႕ရက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ႕ မ်က္နွာလြဲလိုက္ဖို႕လည္း မတတ္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး။ ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္နွာကို စူးစိုက္ၾကည္႕ရင္း က်မအျမင္ေတြ ၀ါးလာခဲ႔တယ္။ သတင္းယူရင္း အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရင္း မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ က်မ အျပင္းအထဲေလ႕က်င္႕ခဲ႕ရသူပါ။
ခုလည္း က်မရင္ထဲမွာ ဆို႕ေနတာ ပါးစပ္ကေန ဘာစကားမွ ထြက္မလာႏုိင္ဘူး။ အဲဒီလို ခံစားနာက်င္ေနရတာ အလုပ္ကို ထိခုိက္ေစပါတယ္။ က်မ တံေထြးေတြကို ႏွစ္ၾကိမ္ သံုးၾကိမ္ေလာက္ ျမိဳခ်ၾကည္႕တယ္။ရင္ထဲ ဆို႕ေနတုန္းပဲ။ အသက္ျပင္းျပင္းသံုးၾကိမ္ေလာက္ ရႈသြင္း ရႈထုတ္ လုပ္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာ ဆို႕ေနတဲ႕ အလံုးၾကီးက ဗိုက္ထဲကို ျပန္က်သြားတယ္။ အဲဒါကို အခြင္႕ေကာင္းယူၿပီး ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းတခုကို ကမန္းကတန္း ေမးလိုက္မိပါတယ္။ `သားေမေမ ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ သားဘယ္လိုလုပ္မယ္လို႕ စိတ္ကူးထားလဲ`ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းကို ကေလးမ်က္ႏွာကိုေစ႕ေစ႕ၾကည္႕ၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
ကေလးက က်မ မ်က္ႏွာကို ေမာ႕ၾကည္႕ၿပီး ေျပာတယ္။ `သား ဘုရားမွာဆုေတာင္းမယ္၊ သားက ဒါပဲ တတ္ႏိုင္တာ`တဲ႕…။ ဗိုက္ထဲထိ က်သြားျပီလို႕ထင္ေနတဲ႕ ရင္ထဲဆို႕နင္႕ေနတဲ႕ အလံုးၾကီးက ရင္ထဲ၀ထိ လာေဆာင္႕တက္တယ္။ က်မအသက္ေအာင္႕ထားလိုက္ရတယ္။ၿပီးမွ သက္ျပင္းကို ခပ္ေငြ႕ေငြ႕ခ်လိုက္ရင္းကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္လည္းျပန္အားတင္းေနရပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕ က်မ အလုပ္က်မ ဆက္လုပ္ရပါတယ္။ သားလတ္ကေလးကိုက်မ ေမးခြန္း ၂ခြန္း ၃ ခြန္းေလာက္ေမးခြင္႕ေတာင္းေတာ႕ကေလးက လိုလိုလားလားနဲ႕ တည္တည္ျငိမ္ျငမ္နဲ႕ပဲ ေျဖေပးပါတယ္။ `သားက အရင္ကတည္းက အိပ္ရာ၀င္ခါနီးတိုင္း ဆုေတာင္းတယ္ သားတို႕အိမ္မွာ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ အန္တီရယ္၊သားအဖြားရယ္ေနာက္ ဒယ္ဒီလို႕ေခၚတဲ႕ သားဦးေလးရယ္ ငါးေယာက္လံုး ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႕ ေထာင္က်ေနရတယ္ အဲဒီေတာ႕သားက ေန႕တုိင္း ဘုရားရွစ္ခိုးၿပီး ဆုေတာင္းတယ္ ၅ ေယာက္လံုး အျမန္ဆံုးျပန္လည္ လႊတ္ေျမာက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းတယ္` အသားညိဳညိဳမ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္းနဲ႕ အသက္ ၈ ႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးက ကေလးမဆန္တဲ႕ စကားေတြနဲ႕ ရင္႕က်ပ္တည္ျငိမ္စြာေျဖပါတယ္။ `အလိုေတာ္ျပည္႕ဘုရားရွစ္ခိုးကထာဆိုၿပီး ဆုေတာင္းတာ ခုေတာ႕ ေဖေဖျပန္ေရာက္လာတယ္။ အန္တီေလးနဲ႕ ေမေမၾကီး( ဘြားေအ) ၾကီးလည္း ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သားေမေမနဲ႕က်န္တဲ႕သားဦးေလး တေယာက္လည္း ျပန္ေရာက္လာေအာင္ေတာ႕ ထပ္ၿပီး ဆုေတာင္းရဦးမွာပဲ သားက မလြတ္မျခင္း ဆုေတာင္းမွာ`လို႕ ကေလးကတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႕ပဲေျဖပါတယ္။
သည္ကေလးေတြရဲ႕မိသားစုမွာ ဖခင္ျဖစ္သူ ကိုခ်စ္ကိုလင္း၊ အေဒၚငယ္ျဖစ္သူမႏိုးႏိုးနဲ႕ အဘြားေလး ေတာ္စပ္သူ ေဒၚစန္းစန္းတင႔္( လက္ရွိ အေမရိကားမွာ ေနထိုင္သူ ကိုညီညီေအာင္ရဲ႕မိခင္)တို႕ဟာ သတင္းကၽြတ္လျပည္႕ေန႕တုန္းက လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႕ရၿပီး အိမ္ျပန္ခြင္႕ရခဲ႕ၾကေပမဲ႕ အေမျဖစ္သူ နဲ ဦးေလးေတာ္စပ္သူ တစ္ဦး လြတ္ေျမာက္ဖို႕ က်န္ေနေသးတယ္လို႕ မသက္သက္ေအာင္ရဲ႕ သားအလတ္ေလးက ေျပာျပတယ္။ `သားအေမ ေထာင္က်သြားေတာ႕ သားက အေမ႕ကိုယ္စား အရုပ္ကေလးကိုပဲ အေမ႕လိုသေဘာထားၿပီး ဖက္အိပ္ရတယ္။ အေမ႕ကို လြမ္းေပမဲ႕မငိုဘူး၊ အေမက ေကာင္းတာလုပ္လို႕ ေထာင္က်တာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာကို သား ဂုဏ္ယူပါတယ္၊ဒါ ၀မ္းနည္းစရာမွ မဟုတ္တာ` တဲ႕ အသက္ ၈ ႏွစ္သားကေလးက ေျပာခဲ႕တာပါ။
အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕အေမေတြ အက်ဥ္းေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ႕ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ အခက္အခဲေတြအေၾကာင္းကို အိမ္သားေတြနဲ႕အတူ ၀မ္းနည္းနာက်င္စြာနဲ႕ပဲေျပာမိခဲ႕ၾကပါတယ္။
၁၉၉၃ ခုႏွစ္ကတည္းက သတင္းေထာက္အလုပ္ကို လုပ္ခဲ႕တဲ႕ က်မ၊ လုပ္သက္ ၁၇ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ခဲ႕ၿပီ ခုခ်ိန္ထိ ၀မ္းနည္းစရာေတြ။ နာက်င္စရာေတြနဲ႕ ၾကံဳရတိုင္း ရင္ထဲ ဆို႕နင္႕လာတိုင္း အလုပ္ဆက္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ အျမဲ အားတင္းခဲ႕ရတုန္းပါပဲ။ က်မကိုယ္တိုင္းလည္း ခုထက္ပိုၿပီး ရင္႕က်က္ခ်င္တယ္။ ခံႏိုင္ရည္ ရွိခ်င္ပါတယ္။ သတင္းသမားဘ၀အျဖစ္နဲ႕ အရာရာကို သတင္းသမားအျမင္နဲ႕ပဲ ျမင္ႏိုင္၊ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေအာင္လည္း ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းေနထိုင္ခဲ႕ပါတယ္။ အဲဒီလို ၾကိဳးစားေနထိုင္းရင္းနဲ႕ပဲ ခုလို ၀မ္းနည္းစရာေတြနာက်င္ေၾကကြဲစရာေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႕ သတင္းေတြ ယူရတိုင္း ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြကလည္း က်မ ဆီကို ကူးစက္ၾကတာပါပဲ။ အင္တာဗ်ဴးၿပီးတိုင္း က်မရင္ထဲ စုိ႕က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။ သူတုိ႕ရဲ႕ နာက်င္၀မ္းနည္းမႈေတြကို က်မ ေမ႕မပစ္ႏုိင္ခဲ႕ဘူး။
ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြ၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းတုန္းက မိသားစုလိုက္ အစုလိုက္အျပဳံလိုက္ ဆံုးရွႈံးခဲ႕ရလို႕ ၀မ္းနည္းနာက်င္ေနရသူေတြ၊ လူမဆန္စြာ မုဒိန္းက်င္႕ခံခဲ႕ရၿပီး နာက်င္ရွက္ရြံ႕ခဲ႕သူေတြ၊ လူကုန္ကူးခံရတဲ႕ သားေကာင္ေတြ စတဲ႕ ထိခိုက္ခံစားေနရတဲ႕သူေတြနဲ႕ ေတြ႕ၿပီး ေမးျမန္းရ၊ သတင္းယူရတိုင္း က်မလည္း ထပ္တူခံစားနာက်င္ရပါတယ္။အဲဒီလို ခံစားမႈေတြကို ေၾကာက္ၿပီး သတင္းအလုပ္ မလုပ္ေတာ႕ဘူးလို႕လည္း ဆံုးျဖတ္ခဲ႕မိဘူးတယ္။ ဒါေပမဲ႕ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္တန္ေတာ႕လည္း ကင္မရာကိုင္ၿပီး သတင္းရွိရာ ေရာက္ေရာက္သြားခဲ႕တာခ်ည္းပါပဲ။
ခုလည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မိသားစု တစုကို ေတြ႕ခဲ႕ရၿပီး ၀မ္းနည္းခံစားရတဲ႕ စိတ္နဲ႕ က်မ အိပ္မက္ေတြ မက္ေနျပန္ၿပီ။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက မိခင္ေတြကို တမ္းတေနတဲ႕ ကေလးေတြရဲ႕ အေမေခၚသံေတြ၊အေမတမ္းတၿပီး ငိုေၾကြးသံေတြကို ၾကားေနရျပန္ပါၿပီ။ သူတို႕ေတြအတြက္ က်မ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ။ မသက္သက္ေအာင္ရဲ႕ သားေျပာခဲ႕သလို ဆုေတာင္းေနရံုပဲ တတ္ႏိုင္မွာလား။ က်မတို႕ကေကာ သတင္းေရးျခင္းအလုပ္၊ သတင္းေဖာ္ျပေပးျခင္း လုပ္ေပးႏိုင္တာကလြဲလို႕ တျခား မတတ္ႏိုင္ၾကေတာ႕ဘူးလား။
လူသတ္မႈ၊ မုဒိန္းမႈစတဲ႕ ျပစ္မႈၾကီးေတြနဲ႕ က်ခဲ႕တဲ႕ အက်ဥ္းသားေတြကိုေတာင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးက လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႕ေပးႏိုင္ခဲ႕ေသးတာပဲ….ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံေနရတဲ႕ လူေကာင္းေတြ၊ကေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနတဲ႕ မိခင္ေတြကိုလည္း သမၼတၾကီး ေမတၱာထားေပးပါလို႕ပဲ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္ရွင္။
အားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္
ေမသၾကၤန္ဟိန္
(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment