BURMABÜRO

ဦးေက်ာ္လင္းဦးနဲ႔ စကားေျပာျခင္း အပိုင္း (၁)

ျမင့္လွိဳင္၊ ဧၿပီ ၁၀ ရက္၊ ၂၀၁၂

Share on facebook Share on twitter Share on email Share on print More Sharing Services 2

အခုအခ်ိန္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အျပာင္းအလဲတခု ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမြန္လွပတဲ့ အနာဂတ္တခု ေပၚထြန္းလာႏိုင္တဲ့ အရုဏ္မိုးေသာက္ခ်ိန္ကို ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ မ်ိဳးဆက္အလိုက္ တိုင္းျပည္အေရးအတြက္ တတ္စြမ္းသေရြ႕ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကရာမွာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၾကတာက အစျပဳလို႔၊ ၁၉၆၂၊ ၁၉၇၃ မ်ိဳးဆက္ေတြကေန ၈၈ မ်ိဳးဆက္၊ ၉၀ လြန္မ်ိဳးဆက္၊ ၉၆ မ်ိဳးဆက္၊ ၂၀၀၇ မ်ိဳးဆက္ အစရွိသျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ေတြဟာ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အာခံခဲ့ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီမ်ိဳးဆက္ေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္နဲ႔ အျခားလုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ လုပ္ကိုင္ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီလို လုပ္ကိုင္ေနၾကသူေတြအထဲက ၁၉၉၆ - ၉၈ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံပညာရပ္ သင္ၾကားခဲ့ကာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ကိုေက်ာ္လင္းဦးနဲ႔ ၂၀၁၁ မတ္လကုန္ပိုင္းက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းမွဳကို မိတ္ေဆြမ်ား ေလ့လာဖို႔ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ကိုေက်ာ္လင္းဦးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာရရင္ သူဟာ သူ႔အျမင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတတ္သူတဦးလို႔ ျမင္ပါတယ္။ သူ႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ရဲ့ လမ္းျပေျမပံုကိစၥေတြကို ကိုဇာနည္ (ေဒါက္တာဇာနည္္၊ ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕ - လက္ရွိ ယူေကႏိုင္ငံ) က ေထာက္ခံခဲ့ၿပီးေနာက္ ၂၀၀၄ ႏွစ္ဆန္းမွာ စတင္ သိရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူက ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ ေလ့လာေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားျဖစ္ၿပီး သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အျမင္သစ္စာေစာင္မွာ စာေရးေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ေၾကးမံုဦးေသာင္းက ကိုဇာနည္၊ ကိုဘုိဘိုေက်ာ္ၿငိမ္းနဲ႔ ကိုမိုးသီးတို႔ လမ္းျပေျမပံုကို ေထာက္ခံတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရးထားတဲ့ ဇာ - ဘို - မိုး တို႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္၍ နအဖနဲ႔ ေပါင္းပါလား ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကို Burma Today မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ (http://burmatoday.net/article/2004/02/040218_uthaung.htm) ထို ေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေၾကးမံုဦးေသာင္းကို ျပတ္ျပတ္သားသား တုန္႔ျပန္ကာ ႏိုင္ငံေရး သူငယ္ျပန္သူေတြ ေဘးဖယ္လို႔ ေရးသူက ကိုေက်ာ္လင္းဦး ျဖစ္ပါတယ္။ (http://burmatoday.net/article/2004/02/040222_kyawlinnoo.htm) ေၾကးမံုဦးေသာင္းဟာ အထင္ကရ ျမန္မာသတင္းစာဆရာတဦး ျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ရဲ့ လမ္းျပေျမပံုကို ေထာက္ခံမိတဲ့ ကိုဇာနည္ကို အမ်ားက အႀကီးအက်ယ္ ေ၀ဖန္ေနခ်ိန္ ေၾကးမံုဦးေသာင္းကို ခြန္းတုံ႔ျပန္ကာ ျပတ္ျပတ္သားသား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေရးလိုက္တဲ့ ကိုေက်ာ္လင္းဦးကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကိုေက်ာ္လင္းဦးေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားက သူ႔ကို အေတာ္ေလး မေၾကမနပ္ ျဖစ္ၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္ ယံုၾကည္ရာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တင္ျပတဲ့သူလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ သူနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပထမဆံုး အမွတ္တရ ျဖစ္တဲ့ ကိစၥတခု ပါ။ ေနာက္တခါ ကိုေက်ာ္လင္းဦးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တကယ့္ကို မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္တဲ့ကိစၥတခုကေတာ့ ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာလတြင္ ယေန႔ျမန္မာ (Burma Today) မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးကို အေျခခံက်က် နားလည္ ၾကည့္ၾကရေအာင္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ (http://burmatoday.net/article2005/080903_kyaw_lin_oo.swf) အဲဒီ ေဆာင္းပါးကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ႏိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးေတြကို အဂၤလိပ္၀ါဟာရေတြနဲ႔ ၾကားညွပ္ၿပီး ေရးသားတဲ့ ဆရာေမာင္စူးစမ္းကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျပန္ၿပီး ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေက်ာ္လင္းဦးရဲ့ ေဆာင္းပါး ေဖာ္ျပၿပီးတဲ့ေနာက္ ေမာင္စူးစမ္းရဲ့မိသားစု၀င္တဦးက ကၽြန္ေတာ့္ကို တခါထဲ တူးတူးခါးခါး မုန္းတီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အဲဒီအေၾကာင္း ဇာတ္ရည္လည္ေအာင္ ရွင္းရရင္ ထုိစဥ္က ေမာင္စူးစမ္းက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြကို လက္သင့္ခံဖို႔ ဆက္တိုက္ ေရးေနစဥ္ျဖစ္ၿပီး ေမာင္စူးစမ္းကို အမ်ားက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ (သို႔ေသာ္လည္း အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ မပါ၀င္ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မတူညီတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္အျမင္ေတြ ရွိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာတရားကို လံုး၀ လက္သင့္ခံထားသူပါ။) သို႔ေသာ္ ယေန႔ျမန္မာမွာ ကိုေက်ာ္လင္းဦးရဲ့ ေဆာင္းပါးကို ဘာ့ေၾကာင့္ ေဖာ္ျပသလဲဆိုေတာ့ ထိုစဥ္က ထိုင္းႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမာင္စူးစမ္းရဲ့ တင္ျပပံုနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ပံုေတြ လံုး၀ မွားယြင္းေနတယ္ဆိုတာကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေနတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္စူးစမ္းရဲ့ တင္ျပပံုနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ပံု မွားယြင္းတယ္လို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ေျပာသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ထိုင္းႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲကို အေသးစိတ္ ေလ့လာေနခ်ိန္ ျဖစ္ၿပီး ေမာင္စူးစမ္း တင္ျပပံုေတြဟာ ရွဳေဒါ့င့္တခု၊ အျမင္တခုထဲဘက္က ကြက္ၿပီး ေရးသားေနတာျဖစ္တယ္လို႔ သံုးသပ္မိသလို ျမန္မာျပည္သူေတြကို ၀ါဒမွိဳင္းတိုက္ေနသလို ျဖစ္ေနမွာ စိုးတဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အကဲဆပ္တဲ့ ေမာင္စူးစမ္းက သူ႔ကို တိုက္ခိုက္တယ္လို႔ ထင္လိုက္သလား မသိပါ။ ျပည္တြင္းက ဂ်ာနယ္တခုကေန တုန္႔ျပန္လိုက္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေနာက္ထပ္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးျဖစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါ ေမာင္စူးစမ္းနဲ႔ ပတ္သက္သူေတြဘက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို နည္းစံုလမ္းစံုနဲ႔ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ခိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ (အမွန္အတိုင္း ေျပာရင္ ေမာင္စူးစမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ဘာမွမရွိပါ။ ရွိစရာလည္း အေၾကာင္းတစံုတရာ မရွိပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ရပ္တည္ ေျပာဆိုၾကတဲ့အခါ ဒါမ်ိဳးေတြ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္တာဟာ သဘာ၀ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။) အခုအခ်ိန္မွာ ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပတာကေတာ့ ကိုေက်ာ္လင္းဦးနဲ႔ ေမးျမန္းခန္း မဖတ္မီ ကိုေက်ာ္လင္းဦးရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ အယူအဆေတြကို ျမင္ႏိုင္ေအာင္ တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ဆိုရရင္ေတာ့ ကိုေက်ာ္လင္းဦးဟာ အေျခအေနတခုကို အရွိန္အဟုန္တခုနဲ႔ လွဳပ္ခတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူ႔အယူအဆကို တင္ျပသူတဦးလို႔ သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ကိုေက်ာ္လင္းဦးဟာ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လည္ ေရာက္ရွိေနၿပီး ျမန္မာျပည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲမွာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ေနသူတဦး ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုေက်ာ္လင္းဦးအေနနဲ႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘယ္လို ဆက္ႏြယ္ခဲ့သလဲ၊ လက္ရွိ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနေတြကို သူ ဘယ္လို ရွဳျမင္သံုးသပ္သလဲဆိုတာကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ အားလံုးအတြက္ ကိုေက်ာ္လင္းဦးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းျခင္း ပထမပိုင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ၁) ဦးေက်ာ္လင္းဦးအေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေရာက္ရွိခဲ့ကာ ပညာ ဆက္လက္သင္ၾကားခဲ့ၿပီး အခု ျမန္မာျပည္က ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမွဳေတြနဲ႔ ဆက္စပ္လုပ္ကိုင္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ အဲဒီျဖစ္စဥ္ေလးကို အားလံုးအတြက္ ေျပာျပေစလိုပါတယ္။ က်ေနာ့္အေၾကာင္းကို အယင္ဆံုးေျပာရမယ္ဆိုယင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ရဲ႕ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမွဳ မ်ိဳးဆက္ေတြမွာ ၉၆ - ၉၈ မ်ိဳးဆက္လို႕ေျပာေလ့ရိွတယ္။ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္က ရန္ကုန္စီးပြားေရး တကၠသိုလ္မွာ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသား ေပါ့။ အဲဒီ လႈပ္ရွားမႈမွာပါခဲ့ၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံေရး စ စိတ္၀င္စားလာခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာထက္ က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္မွာ ရိွေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာေတြ၊ ေနာက္ အဲဒီ ျပႆနာေတြကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းၾကမလဲ ဆိုတာကို စ စိတ္၀င္စားလာခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္လုိက္ေတာ့ က်ေနာ္ တို႔လဲ အားသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း အဆက္အသြယ္ေတြေတာ့ ရိွေနတုန္းပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ၁၉၉၇ ဇူလိုင္လ အတြင္းမွာ ၉၆ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ ကိုစိုးထြန္း တို႔၊ ကိုမ်ိဳးရန္ေနာင္သိမ္း တုိ႕ေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္ကစၿပီး က်ေနာ္တို႔ အငယ္တန္းေတြက ပိုၿပီး တက္တက္ၾကြၾကြ လုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ စာအုပ္ဆိုင္ေလးေတြ ဖြင့္ၿပီး စာေပ အုပ္စုေတြ ေထာင္တယ္၊ ေနာက္ အုပ္စု တစ္စုနဲ႕ တစ္စု အဆက္အသြယ္ေတြလုပ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အားလံုးက ငယ္ၾကေသးတယ္ေလ။ အသက္ ၁၉၊ ၂၀ ၀န္းက်င္ေတြေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမွဳထဲမွာ ေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ့ေလ။ ၁၉၉၈ ခုေမလ ၾကေတာ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ က ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္ျမင့္လာတဲ့သေဘာ ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ကြန္ယက္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ က်ယ္ျပန္႕ေနၿပီ။ အေျခအေနတရပ္ရပ္ကို ငုတ္တုတ္ထိုင္ေစာင့္ေနရတာကို က်ေနာ္တို႕ေတြ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ဟိုတုန္းက ေတာ့ လူငယ္စိတ္ေတြ ဆိုေတာ့ တခုခုကို ထ လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြက မ်ားေနတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အစိုးရ က က်ေနာ္တုိ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို ကိုယ္ေနတဲ့ ျမိဳ႕နယ္ေတြက အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ စာေမးပြဲ ေျဖဖို႕အမိန္႕ထုက္လိုက္တယ္။ အဲဒီ အမိန္႕အေပၚမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ တုိတိုေျပာရယင္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ လွည္းတန္းလမ္းဆံုမွာ ဆႏၵျပပြဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္ေပါ့ ဗ်ာ။ ဆႏၵျပပြဲက အခ်ိန္ ၁ နာရီေလာက္ပဲၾကာတယ္၊ အဲဒီတုန္းက အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ က လႊတ္ေတာ္ေခၚယူ ေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ေထာက္ခံနဲ႕အေနနဲ႕ ဆႏၵျပျဖစ္တာ။ ေနာက္ေတာ့ လံုထိန္းေတြ ေရာက္လာေတာ့ ဆႏၵျပပြဲပ်က္သြားရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အားလံုးလဲ အိမ္ေတြမွာ မေနေတာ့ပဲ ေရွာင္ေနၾကရတယ္။ ဒါနဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးက က်ေနာ္တုိ႔ကို ပိုက္စိတ္တိုက္ရွာေနတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ အဖမ္းခံသြား ၾကရတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အနီးစပ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ဆက္ၿပီး ပုန္းေအာင္းေနလို႔ လြတ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့ ဗ်ာ။ အဲဒီလို ပုန္းေနတဲ့အေတာအတြင္း က်ေနာ္ စဥ္းစားမိတဲ့အခ်က္ေတြ ရိွလာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ၾက၊ ကိုင္ၾကတာဟာ လက္ရိွအေျခအေနကို မေက်နပ္လို႕၊ အေျပာင္းအလဲကို လိုခ်င္လို႕ လူငယ္စိတ္ေတြနဲ႕ လုပ္ၾကတာ။ ဒါေပမယ့္ ရလာတဲ့ ရလဒ္က ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တိုင္လဲ အဖမ္းမခံရေပမယ့္ က်ီးလန္႕စာစားနဲ႕ ပုန္းေအာင္းေနရတဲ့ ဘ၀ ေရာက္သြားတယ္။ ဒါဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာလဲ၊ ႏိုင္ငံေရးပညာနဲ႕ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေအာင္ ဘာေတြမ်ား လုပ္လို႕ရမလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားသြား တယ္။ ဒါဆိုရင္ ပညာေရးနဲ႕ ျဖည့္ဖို႕လိုၿပီလုိ႕ က်ေနာ္ စဥ္းစားမိသြားတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ္ ျပည္ပမွာ ေက်ာင္း တက္ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳျဖစ္ခဲ့တာ ၂ ႏွစ္ နီးပါးေလာက္ရိွၿပီဆိုေတာ့ ပုန္း ေနရာကေန လူျမင္ကြင္းထဲျပန္ထြက္တယ္။ ေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ထဲမွာ ထုထည္ ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ထုတ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ထုထည္ ကို ႏိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားတဲ့ လူငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သေဘာက်ၾကတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးကေတာ့ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနမွာေပါ့ ဗ်ာ။ စံပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္းမွာလဲ ခိုင္လင္း ဆိုတဲ့ ကေလာင္ နဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးျဖစ္တယ္။ ၂၀၀၁ မွာ။ ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၀၁ ၾသဂုတ္လမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာရိွတဲ့ Webster တကၠသိုလ္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးကို အဓိကဘာသာအေနနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတက္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီက ၂၀၀၄ မွာ ဘြဲ႕ရေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာဖို႕ စီစဥ္ေသးတယ္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႕ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေျခလွမ္းတခ်ိဳ႕ကို ျမင္ရတဲ့အခ်ိန္ ေပါ့။ တကယ္လို႔သာ အဲဒီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အရိွန္ရလာၿပီး အမွန္တကယ္သာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒီကတည္း ျပန္လာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားလဲ သိတဲ့အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညႊန္႕နဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး တဖြဲ႕လံုး ရာထူးကေန ဖယ္ရွားခံလိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ အဲဒီ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႕သြားတာနဲ႕ က်ေနာ္လဲ ထိုင္းမွာပဲ ဆက္ေနျဖစ္ေတာ့တယ္။ အဲလိုနဲ႕ ကံေကာင္းတာလားေတာ့မသိဘူးေပါ့ ဗ်ာ။ ၂၀၀၄ ဒီဇင္ဘာမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းကို ဆူနာမီ ေရလိႈင္းၾကီး တိုက္ၿပီး လူအေသအေပ်ာက္ေတာ္ေတာ္မ်ားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ၾကီး ေပၚေပါက္လာတယ္။ အဲဒီမွာ အကူအညီေပးတဲ့ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္း (NGO) တခုမွာ က်ေနာ္ အလုပ္ရတာနဲ႕ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းမွာပဲ ေနၿပီး NGO ၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႕ ရပ္တည္ေနတာ ၂၀၀၇ အထိ ဆိုပါေတာ့။ ၂၀၀၇ မွာ ပညာသင္ဆုရလို႔ ေနာက္ထပ္ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္း (Master) ကို ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ အဓိကနဲ႕ ဆက္တက္ျဖစ္တယ္။ ၂၀၀၉ မွာေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ပညာသင္ဆုရဲ႕ ခံ၀န္ခ်က္အရ မူလ အဖြဲ႕အစည္းမွာ ျပန္ၿပီး အလုပ္၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္ျဖစ္တာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ကေန ၂၀၁၀ ႏွစ္ကုန္တဲ့အထိ ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီကလေတြမွာပဲ က်ေနာ္တုိ႕ႏိုင္ငံမွာလဲ ထူးျခားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ကာလေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ မူလကတည္းက ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားတာေရာ၊ တတ္ကၽြမ္းခဲ့တဲ့ ပညာရပ္ေၾကာင့္ပါ ဒီ အေျပာင္းအလဲေတြကို စနစ္တက် ေလ့လာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ေလ့လာမႈေၾကာင့္ပဲ အေျပာင္းအလဲရဲ႕ လားရာနဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြကို ခန္႕မွန္းၿပီး ၂၀၁၁ ေဖေဖၚ၀ါရီလထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အၿပီးအပိုင္ ျပန္လာဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂) ဘာ့ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ၿပီး ျမန္မာျပည္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ပါ၀င္ လုပ္ကိုင္ျဖစ္တာလဲဆိုတာ ရွင္းျပပါလား။ က်ေနာ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီေျမ၊ ဒီေရ ဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အသစ္အဆန္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ ကင္းကြာသြားခဲ့တာေရာ၊ က်ေနာ္ ဒီကေန ထြက္သြားတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္က အေျခအေနေတြ ယွဥ္္ယင္ ေျပာင္းလဲမႈတခ်ိဳ႕ရိွေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ့္အတြက္ ႏိုင္ငံသစ္တခုကို ေရာက္သြားသလို ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ဥပမာ ေျပာရရင္ က်ေနာ္ ရိွစဥ္တုန္းက အင္တာနက္ ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြၾကားထဲမွာ ဘာမွန္း မသိေသးဘူး၊ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြဆိုတာ ေၾကးရတတ္ သားသမီးေတြ ကိုင္တဲ့ ဇိမ္ခံပစၥည္းတခု ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ျပည္ပမွာေနေတာ့ အဲဒီ အင္တာနက္တို႔၊ လက္ကိုင္ဖုန္းတို႕ဆိုတာေတြက က်ေနာ္ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ မွာ မရိွမျဖစ္ ပစၥည္းေတြျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဒါေတြ မရိွပဲနဲ႕ က်ေနာ္ အသက္ရွင္ဖို႕ေတာင္ ခက္ခဲလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဟုိတုန္းက က်ေနာ္ေတြးမိဖူးတာ တခုက ငါ ရန္ကုန္ ျပန္သြားျဖစ္ခဲ့ယင္ ဒါေတြမရိွပဲ ဘယ္လို အသက္ရွင္ ရပ္တည္ပါ့မလဲ ဆိုတာပဲ။ အခုျပန္လာေတာ့ က်ေနာ္လက္ထဲမွာ ဖုန္းတလံုး အဆင့္သင့္ရိွေနၿပီ။ အင္တာနက္ ဆိုတာက လဲ ရံုးမွာေရာ၊ အိမ္မွာပါ သံုးလို႔ရတဲ့ ပစၥည္းျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္အတြက္ ျပည္ေတာ္ျပန္ရတဲ့ အတြက္ ေနထိုင္မွဳပံုသ႑န္ဟာ ျပည္ပမွာေနတာနဲ႕သိပ္မကြာလွေတာ့ဘူး။ ဒါက က်ေနာ္ ျပန္လာရတဲ့ေနာက္ ၾကံဳမိတာ ပါ။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္ ျပည္ပမွာေနစဥ္ တိုးတက္မွဳရိွတဲ့ တိုင္းျပည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္တဲ့အခါ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလဲ အဲဒီလို ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေစခ်င္တယ္။ ဒီလို ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ဖို႕အတြက္ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြ ဟာ အခရာက်တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ နားလည္ထားတယ္။ ဒီလို အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေအာင္ တြန္းအားေပးဖို႕၊ အသိပညာ ဖလွယ္ဖို႕နဲ႕ အေျပာင္းအလဲအတြက္ အဓိကက်တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ (အင္စတီက်ဴရွင္း (Institution)) ေတြ တည္ေဆာက္ေရး၊ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ (အင္စတီက်ဴရွင္း (Institution)) က ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ လည္ပတ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေရး ဆိုတဲ့ေနရာ ေတြမွာ ပါ၀င္ အားျဖည့္ခ်င္တာနဲ႕ က်ေနာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာၿပီး လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၃) ဒီကေန႔ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ဘယ္လို ရွဳျမင္ပါသလဲ။ အေျပာင္းအလဲေတြအေၾကာင္းကို ေျပာတဲ့အခါတိုင္းမွာ သူနဲ႕ ဒြန္တြဲၿပီး စဥ္းစားၾကရမည့္ ကိစၥကေတာ့ Political Order လို႕ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မွဳ ပါ။ ကူးေျပာင္းစ တိုင္းျပည္ေတြမွာ ေတြ႕ရေလ့ရိွတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အခုနက ေျပာတဲ့ Political Order ပ်က္ၿပီးေတာ့ အလွဳပ္အရမ္းေတြ မ်ားလာတတ္တဲ့ ျပႆနာေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ ဒီလို တည္ၿငိမ္မွဳ ပ်က္သြားယင္ ပိုမို အားေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစု တရပ္ရပ္က အာဏာကုလားထိုင္ေပၚ ကို ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ အလြယ္ေျပာရယင္ေတာ့ စစ္အာဏာသိမ္းတာမ်ိဳး၊ ပါတီတြင္းမွာ ေခါင္းမာတဲ့အင္အားစုက အသာစီးရလာတာမ်ိဳးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တခါ က်ေနာ္တို႕က ေစာေစာကေျပာတဲ့ Political Order အေပၚ အရမ္းအာရံုစိုက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မွဳကိုပဲ ဦးစားေပးမယ္ဆုိယင္ အေျပာင္းအလဲေတြက ေႏွးေကြးသြားႏုိင္ပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲေတြ ေႏွးေကြးလြန္းယင္ က်ေနာ္တုိ႔ လုိခ်င္တဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ဖို႕အတြက္ အလွမ္းေ၀းေနဦး မွာပဲ လို႔ က်ေနာ္ ျမင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရိွေနတဲ့ အေျခအေနက အေျပာင္းအလဲ နဲ႕ တည္ၿငိမ္မႈအၾကား မွ်ေျခတရပ္ အေပၚမွာ အသိထားၿပီး လုပ္ေနရတဲ့ အေနအထား တခုျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ 

 အခု ေဖာ္ျပခဲ့တာေတြကေတာ့ ဦးေက်ာ္လင္းဦးနဲ႔ စကားေျပာျခင္း အပိုင္း (၁) ျဖစ္ပါတယ္။ 

(Burma Today မွကူးယူေဖၚၿပပါသည္)