BURMABÜRO

၉၂ ပါေဂ်ာင္ရွင္းတမ္း (ABSDF ေျမာက္ပိုင္း) ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား၏ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ.. Posted: 31 Aug 2012 07:01 PM PDT ၉၂ ပါေဂ်ာင္ရွင္းတမ္း ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲအား ၾသဂုတ္လ  (၃၁)ရက္ေန႔ နံနက္ (၁၀း၃၀)အခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရႊဂုံတိုင္လမ္းရွိ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီ ခန္းမတြင္က်င္းပ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။  ေျမာက္ပုိင္းေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းတစ္ဦးမွ မီဒီယာမ်ားသုိ႔ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေနစဥ္  ေျမာက္ပုိင္း ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေဟာင္း ကုိဘုိဘုိမွ မီဒီယာမ်ားသုိ႔ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေနစဥ္ ေျမာက္ပုိင္း ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲသုိ႔ မီဒီယာမ်ားလာေရာက္ သတင္းယူေနစဥ္  ေျမာက္ပုိင္းေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္း တစ္ဦးမွ မီဒီယာမ်ားသုိ႔ ရွင္းလင္းေျပာၾကားေနစဥ္ ၉၂ ပါေဂ်ာင္ရွင္းတမ္း ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲသုိ႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား  ၀မ္းနည္းစြာ ငုိေၾကြးေနေသာ ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသူ ရဲေမေဟာင္း မနန္းခင္ေထြးၾကည္၏မိခင္ သတင္းဓာတ္ပံု  ဒီမိုေကာင္းကင္၊ ဒီမိုေဝယံ

၃၁ ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ.. Posted: 31 Aug 2012 06:26 PM PDT ၃၁ ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ (၃၁) ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ … အေရးအေၾကာင္းေတြက စလာခဲ့ၿပီေပါ့ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြက ထက္ျမက္ေနဆဲ။ (၃၁) ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ … ေျခလွမ္းေတြက ေႏွးေကြးလာစၿမဲ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လွမ္းခ်က္ေတြက တက္ၾကြေနဆဲ။ (၃၁) ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ … အ႐ြယ္ေႏွာင္းလို႔ ေဖးမကူတြဲ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေဖးမမႈက လူသားမ်ိဳးစံုဘဲ။ (၃၁) ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ … ျဖတ္သန္းမႈေတြက ဘဝမ်ိဳးစံုဘဲ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘဝေတြကေတာ့ သီလလံုဆဲ။ (၃၁) ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ … ဇရာဖက္ကို ေျခလွမ္းလာၿပီဘဲ … ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ႏုပ်ိဳေနေအာင္ေဖးမေနဆဲ။ (၃၁) ႏွစ္တဲ့ဗ်ာ့ … ကၽြန္ေတာ္န႔ဲ သူမတို႔က မယိမ္းမယိုင္႐ွိေနဆဲ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဦးတည္အရပ္ကား အစဥ္ထာဝရ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမည့္ အရပ္ေဒသတစ္ခုဘဲ။ (ေက်ာ္သူ) (ၾသဂုတ္လ (၃၁) ရက္ေန႔တြင္ ၾကေရာက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ေ႐ႊဇီးကြက္တို႔၏  မဂၤလာႏွစ္ (၃၁) ႏွစ္ေျမာက္ ေန႔ရက္အတြက္ ျပည္ပမွ ေရးဖြဲ႔လိုက္တဲ့ ႏွလံုးသားထက္မွ စာသားစု) (မ်က္လံုးခ်င္း ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး ႏွလံုးသားခ်င္း နီးနီးေလး႐ွိေနဖို႔ပါဘဲ) တိုင္းျပည္အက်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳး မနားမေန ထမ္းရြက္ သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ေနတဲ႔ လက္တြဲညီလွတဲ့  အကိုၾကီး  ကိုေက်ာ္သူႏွင့္ အမမေရႊဇီးကြက္တို႔ရဲ့ ၃၁ႏွစ္ေျမာက္ မဂၤလာေန႔ရက္မွသည္.. ေနာင္ႏွစ္(၁၀၀)တိုင္ျပီး တိုင္းက်ိဳး၊  ျပည္က်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳးကို ဆက္လက္ သယ္ပိုး ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္...။ ဒီမိုေဝယံ

"ထမင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စားႏိုင္ၾကပါေစ" (ေဆာင္းပါးရွင္ ေလာကပါလ).. Posted: 31 Aug 2012 06:15 PM PDT "ထမင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ စားႏိုင္ၾကပါေစ" (ေဆာင္းပါးရွင္ ေလာကပါလ) ကၽြန္ေတာ့အေဖအသက္ ၃၈ ႏွစ္မွာဆံုးပါးေတာ့ အေမက ၃ရ ႏွစ္။ သားသမီး (၇) ေယာက္က်န္ခဲ့တယ္။ သားအႀကီးဆံုးက  ၁၈ႏွစ္၊ အငယ္ဆံုးျဖစ္လာမယ့္သားက ဝမ္းမွာလြယ္ထားဆဲ။ အေဖေဆးရံုတက္တဲ႔အခါ အဲဒီသားႀကီးက လူနာေစာင့္ရေတာ့  ၁၆ႏွစ္ အရြယ္ သမီးႀကီးကို ေဆးရံုထမင္းပို႔ လႊတ္ရတယ္။ အေမကိုယ္တိုင္ မပို႔ႏိုင္မွ ခိုင္းတာမို႔ ရက္ျခားပါ။  ဒါေပမဲ့ ေဆးရံုတက္ရက္ႏွစ္လ အတြင္းမွာဘဲ တလမ္းေက်ာ္က လူငယ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ ရည္ငံၿပီး ဖေအဆံုးလို႔ လမွ မလဲေသးခင္ လိုက္ေျပးပါေလေရာ။ အေမ႔အတြက္ ေႃမြပူရာကင္းေမွာင့္ေပါ႔။ လက္က်န္ သားသမီးငါးေယာက္နဲ႔ တစ္ဗိုက္  ရဲ႕ တာဝန္ဟာလဲ မုဆိုးမပူပူေႏြးေႏြး အေမ႔ပုခံုးေပၚမွာ အလံုးအရင္းနဲ႔။ ဆိုေတာ့ကာ လင္အလြမ္း  သမီးအလြမ္းေတြ ဘယ္မွာဇာခ်ဲ႕အားပါ႔မလဲ။ အငယ္ေကာင္ ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္းဆိုသလုိ အေမေဈးေတာင္းေခါင္းရြက္ခဲ႔ရ တာပါ။ စက္ရံုတခုမွာ ေန႔ဘက္အလုပ္ဆင္းၿပီး လူငယ္႔ေရးရာညေက်ာင္းတက္တဲ႔ သားႀကီးက တတ္စြမ္းသေရြ႕ တဖက္တ လွမ္းေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ အပါအဝင္ က်န္သားသမီး ဘုစုခရုေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသြားရံု၊ စားရံုကစားရံုသာ ပံ႔ပိုးႏိုင္ ခဲ႔ၾကပါတယ္။  ဟိုတေလာကမီးေလာင္သြားတဲ႔ ရွမ္းလမ္း ဂြေဈးဟာ အေမကုန္စိမ္းေရာင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လူတလံုး သူတလံုး  ျဖစ္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္သြားခဲ႔တဲ႔ ဘူမိနက္သန္ေလးပါ။ ကုန္စိမ္းတို႔ သားစိမ္းတို႔ ဆိုတာတျခားကုန္ အမ်ိဳး အစားေတြနဲ႔ မတူဘဲအခ်ိန္နဲ႔ဝယ္ အခ်ိန္နဲ႔ ေရာင္းၾကရတာမို႔ ပိုပင္ပန္းပါတယ္။ အေမဟာမနက္ ၂နာရီအိမ္ေရွ႕အေရာက္ လာေခၚတဲ႔ ကုန္စိမ္းႀကိဳကားနဲ႔ ကီလီေဈးလို႔ ေခၚၾကတဲ့ ကီလီလမ္း (ဝါးတန္းလမ္း) ဆိပ္ကမ္းေဈးႀကီးကို သြား၊ သင့္ေတာ္ရာဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသီးအႏွံေတြဝယ္ အဲသည္ကားနဲ႔ ျပန္တင္ၿပီး ဂြေဈးကိုေဈးဖြင့္ခ်ိန္အမွီျပန္  ဆိုင္ခင္းေရာင္း၊ ေဈးကြဲခ်ိန္ အိမ္ျပန္ (အိမ္ကေဈးအနီး ရပ္ကြက္ တခုမွာပါ)၊ မိသားစုစားဘို႔ခ် က္ျပဳတ၊္ စားေသာက္ၿပီးေန႔လည္ေန႔ခင္း (ေလွ်ာ္ေရးဖြတ္ေရးမရွိတဲ႔အခါ) တေအာင့္တျဖဳတ္ နား၊  ညေနေဈးျပန္ထြက္၊ ေမွာင္မွတေန႔တာအတြက္ ေဈးသိမ္းၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေန႔စဥ္  ရက္ဆက္အလုပ္ပါ။ အိပ္ယာထဲလဲေအာင္ ဖ်ားနာတာမ်ိဳးကလြဲရင္ အေမ႔မွာနားရက္မရွိသလို နားလဲ  မနားပါဘူး။ စိတ္ေဆာင္လို႔လား မာန္တင္းထားတာလားမသိခဲ့ေပမယ့္ အေမေဈးေရာင္းပ်က္တဲ႔ရက္ မရွိသေလာက္ ဆိုတာေတာ့ မွတ္မိေနပါတယ္။  အဲသလို (အေမ႔စကားအရ) ၾကက္ယက္သလို ရွာစားေနရေပမယ့္ သားသမီးေတြ အေပၚမွာ စားဝတ္ေနေရး  ပညာေရး က်န္းမာေရးကအစ မလစ္ဟင္းခဲ႔သလို ပင္ပန္းတယ္လို႔လဲ မညည္းညဴခဲ႔ပါဘူး။ တခါတခါ  အေမ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ဂရုဏာသက္လို႔ေရာ အေမ႔စိတ္ကို စမ္းခ်င္တာ ေၾကာင့္ေရာ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတြက သားသမီးတေယာက္ တေလ သူတို႔ကို ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားကို (ေမြးစားဘို႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္)  ေပးဘို႔ စကားေတာက္လာ ၾကသမွ်ကိုလဲ အေမ ရယ္ရယ္ေမာ မာနဲ႔ ျငင္းဆန္ခဲ႔တာခ်ည္းပါဘဲ။ တခ်ိဳ႕အေမ႔အေပၚ ၾသဇာေညာင္းတယ္လို႔ ခံယူထားၾကတဲ႔ (အေမ႔လို မုဆိုးမကုန္စိမ္းသည္ အေပၚ လူတကာက ၾသဇာေညာင္း ခ်င္ၾကတာ တကယ္ေတာ့ မဆန္းပါဘူး) အရင္းအခ်ာေတြကိုယ္တိုင္ ဒီကိစၥ  အတည္ေပါက္နဲ႔ ထပ္တလဲလဲ ေျပာလာၿပီဆိုရင္ အေမျပတ္ျပတ္သားသား တံု႔ျပန္ေလ႔ရွိတဲ႔ စကားတခြန္းကေတာ့  "ကၽြန္မ ဟင္းရြက္ကန္စြမ္းေရာင္းေနတာ မွန္ေပမယ္႔ ကၽြန္မသားသားသမီးေတြကိုေတာ့ ဟင္းရြက္ ကန္စြမ္းလို သေဘာမထားႏိုင္ပါဘူး" ဆိုတာပါဘဲ။ ဒါဟာ သားသမီးေတြနဲ႕ပတ္သက္လို႔ အေမ႔ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။  ခုေတာ့ အေမမရွိေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မိဘေနရာေရာက္ၿပီး အေမ႔လိုပင္ပန္းႀကီးစြာ ရွာမစားရ ရွာမေႂကြးရတာ  အေမ ႔ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါလားလို႔ နက္နက္နဲနဲ သိလာတဲ့အခါ ေက်းဇူးဆပ္လိုစိတ္ ျပင္းျပင္းျပျပ ျဖစ္ရတတ္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ႕  ဆပ္စရာ အေမမရွိတာလည္း ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလိုလူမိုက္မ်ိဳးေတြရဲ႕ ထံုးဆံအတိုင္း ေနာင္တေတြ  တနင့္တပိုးနဲ႔ အေၾကာင္းတိုက္ဆုိင္တိုင္း သတိရလိုက္၊ သတိရတိုင္း အနီးအပါးက ကိုယ့္သားသမီး သူမ်ားသားသမီး  မခြဲျခား၊ စိမ္းေသာက်က္ေသာ နာလိုေသာ မနာလိုေသာ မေစာေၾကာဘဲ ကိုယ္ရသလို ေနာင္တမ်ိဳး  သူတို႔မရၾကေစဘို႔ လူတြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ဆိုလုိက္နဲ႔ ဘဝေနေတာင္ အေတာ္ ေစာင္းပါေပါ႔။  ဟိုအေရးသည္အေရး ေငးရင္းေမာရင္း ေတြးေတာရင္း ဖ်တ္ကနဲအေမ႔ကိုအမွတ္ရလိုက္မိတဲ႔ ဒီတခါ မွာေတာ႔ ခုလိုစာတေစာင္ေပတဖြဲ႔အထိ ေရးျဖစ္ေတာ႔တာပါဘဲ။ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ အေမဟာ နားရက္မရွိသလို တေန႔တေန႔ သားသမီးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း  ဆိုင္ရတယ္လို႔လဲ သိပ္မရွိပါဘူး။  မနက္အေမေဈးႀကိဳ သြားခ်ိန္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ အိပ္ေကာင္းတံုး အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး  ေန႔လည္ေန႔ခင္း အေမခ်က္ျပဳတ္ဘို႔ျပန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသီးသီး ေက်ာင္းကို ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ ေက်ာင္းကျပန္  ကစား ေရခ်ိဳးၿပီး အေမ႔ကိုမေစာင့္ဘဲ (အေမကလည္း မေစာင့္ဘို႔ မွာထားပါတယ္) ညစာစားႏွင့္ၾကတာမို႔ အေမျပန္လာ တဲ႔အခါ သူ႔ဘာသာခူးခပ္ၿပီး တေယာက္ထဲ စားရေလ႔ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲအေမ႔ထမင္းဝိုင္းဟာ  သာမာန္အားျဖင့္ တိတ္ဆိတ္ေနတတ္ပါတယ္။ တေယာက္ေယာက္က မႏွာက္ယွက္ရင္ ဆိုပါေတာ႔။ တေနကုန္ပ င္ပန္းရာက ျပန္လာ၊ ကုိယ့္ထမင္းကိုယ္ ခူးခပ္စားေနရတဲ႔ အေမ႔ထမင္းဝိုင္းကို ေႏွာက္ယွက္ရက္သူကလဲ ရွိတတ္ေသးတာ ကိုး။ တျခား ဟုတ္ပါရိုးလား အေမ႔သားသမီးအရင္း ျဖစ္ၾကတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြပါဘဲ။ ျပႆနာရွာပံုကလဲ တမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳးမရိုးႏိုင္ေအာင္ လို႔ေျပာႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။ စာအုပ္ဘိုးခဲတန္ဘိုး လိုခ်င္တဲ႔ အခ်ိန္ မရႏိုင္တာကအစ ပပက (ျပည္သူ႔ဆိုင္) မွာပစၥည္းသြားမထုတ္ခ်င္တာအလယ္ အရုပ္အိမ္  (ပလပ္စတစ္အရုပ္ စက္ရံုရွိတဲ႔အိမ္) က အေဒၚႀကီး ေန႔တိုင္းအိမ္ကိုလာၿပီး သူ႔သားသမီးေတြအေၾကာင္း  အေျခာက္တိုက္ ႂကြားႂကြားသြားတာ ၾကည့္မရေပမဲ႔ အေမ႔ေၾကာင့္ သီးခံေနရတာအဆံုး (ေနာက္မွ  တေျဖးေျဖးသိလာရတာက  အဲဒီ အေဒၚႀကီးဟာ အေမ႔ဆီကေန႔ျပန္တိုး လာလာသိမ္းတာပါတဲ႔)။ အဆိုးဆံုးျဖစ္မယ္ ထင္တာကေတာ႔  ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်င္း တေယာက္ကိုတေယာက္ မေက်မခ်မ္းနဲ႔ အျပန္အလွန္ အတိုင္အေတာထူၾကတာပါဘဲ။  အခါအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေလ႔ရွိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အထက္ကအစ္မ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေအာက္ညီ သံုးပြင့္ဆိုင္  အခန္႔မသင့္မႈကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ပါ။ ဒီေနရာမွာ အလယ္လူကၽြန္ေတာ္ဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ တကိုယ္ေတာ္  ရန္လိုငၿဖိဳး ျဖစ္ရတတ္ပါတယ္။ အစ္မနဲ႔ရန္ျဖစ္ရင္ ညီကအမဘက္က၊ ညီနဲ႔ျဖစ္ျပန္ေတာ႔ အမကညီဘက္က၊  အေမ႔တိုင္ျပန္ေတာ႔ သူတို႔က ႏွစ္ေယာက္စကားမို႔ ကၽြန္ေတာ္သာအလြန္ျဖစ္ရ။ တရက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်င္း အလုပ္တြက္ကပ္ရာကစ သံုးပြင့္ဆိုင္ရန္ျဖစ္ၾက ျပန္ပါတယ္။ အိမ္အတြက္ ေရခပ္ တဲ႔ကိစၥပါ။ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္မို႔ အမ်ားသံုးေရဘံုဘိုင္ကိုသာ အားထားၾကရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ ေသာက္ သံုးေရကို မနက္ေက်ာင္းမသြားမီ ဒါမွမဟုတ္ ညေနက်ာင္းကျပန္ရင္ အေျပးအလႊား ခပ္ၾကရပါတယ္။  ကိုယ္ လိုလူေတြ အမ်ားစုဆိုေတာ႔လဲ ေရဘံုဘိုင္မွာလူရွင္းတယ္လို႔ သိပ္မရွိတဲဲ႔ အျပင္ တခါတခါတန္း စီျပီး အလွည့္က်ခပ္ရတာမ်ိဳးၾကံဳရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေရခပ္ရတာ ဝန္မေလးေပမဲ႔  (ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ မိန္းခေလးေတြသာမ်ားတဲ႔) ဘံုဘိုင္မွာ ေရတန္းစီတဲ႔အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ဘူး။  ဒါေၾကာင့္ ဘံုဘိုင္လူမ်ားတဲ႔ ေန႔ေတြဆို ကၽြန္ေတာ့္ အမနဲ႔ညီတို႔သာ ေရခပ္ၾကေလ႔ရွိပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ႔  သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔ ေဘာ္လံုးကန္ဘို႔ကလည္း ရွိေနေတာ႔ အေဆာ႔မက္တာနဲ႔ အပ်င္းထူတာ န႔ဲ ေရာၿပီး ေရမခပ္ျဖစ္ေတာ႔ ပါဘူး။ ကစားရာကျပန္လာၿပီး သူတို႔ခပ္ထားတဲ႔ေရ အဆင္သင့္ ခ်ိဳးတာကို တာဝန္မဲ႔မႈအရပ္အျဖစ္  ကၽြန္ေတာ္႔အမက ေထာက္ျပတဲ႔အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ကၽြန္ေတာ္႔ ဝသီ အတိုင္း ႏႈတ္လွံပက္ပါေတာ႔တယ္။ ဒါကို  ညီျဖစ္သူက ကိုယ္ကလဲပ်က္ကြက္ေသး အမကိုလဲခံေျပာေသး ဆိုၿပီး ဝင္ေျပာရာက အေျခအတင္ ျဖစ္ၾကရတာပါ။  အေမျပန္လာေတာ့ ထံုးဆံအတိုင္း ထမင္းစားၿပီးေအာင္ မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ ဝိုင္းၿပီး တိုင္ၾကေတာၾကပါတယ္။ အေမ႔ခမ်ာ  ထမင္းမသီးရံု တမည္ စားရင္းေသာက္ရင္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေဖ်ာင့္ျဖေပး ေပမဲ႔ သေဘာေကာင္း စိတ္တို ကၽြန္ေတာ့္ညီနဲ႔ ဆင္ေျခဆင္လက္ အင္မတန္မ်ားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အၾကား ပဋိပကၡက ေတာ္ရံုနဲ႔မၿငိမ္းခဲ႔႔ပါဘူး။  ကၽြန္ေတာ္က စကားအႏိုင္ရေရးကိုသာ ေရွ့ရႈေနေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ့္ညီရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မိသားစုထဲမွာ ပညာေလး နဲနဲပါးပါး ထူးခၽြန္သူမို႔ အားလံုးက အလိုလိုက္ထားတဲ႔အေပၚ (ဟုတ္သင့္ သေလာက္လဲ  ဟုတ္ပါတယ္)  အခြင့္အေရးယူလြန္းသူအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျမင္ေနေၾကာင္း သူ႔စကားေတြအရ  သိသာေနပါတယ္။ ေျပာရင္းေျပာရင္း စကားနဲ႔အႏိိုင္မရႏိုင္တဲ႔ အခါမွာေတာ႔ လက္ျမန္ေျချမန္ ကၽြန္ေတာ့္ညီက  သူ႔အနီးမွာရွိေနတဲ႔ ႀကိမ္တံျမက္စီးဆြဲၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီေျပးအလာ အမျဖစ္သူလွမ္းဆြဲ လို႔ မရိုက္ျဖစ္လိုက္ေပမယ့္  အေျခအေနက နည္းနည္းေတာ့ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားခ့ဲရပါတယ္။  အေမလဲ ထမင္းဆက္ မစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ စားလက္စ ထမင္းပန္းကန္ေလး ဆြဲၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္သြားပါ  ေတာ့တယ္။ ထမင္းစားပြဲကအထမွာ အေမေျပာလိုက္တဲ႔ စကားဟာ ရန္ေစာင္ေနဆဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအကို  ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၿငိမ္သြားေစခဲ႔သလို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဒီကေန႔အထိမေမ႔ႏိုင္တဲ႔ စကားတခြန္းလဲ  ျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။ ခုဒီစာေရးျဖစ္ရတာလဲ အဲဒီစကားကို အမွတ္ရလိုက္လို႔ဆိုတာ ဝန္ခံပါရေစ။ "ထမင္းတလုပ္စားရတာ အပင္းလွ်ိဳရသလိုပါလား" တဲ့။  အေမ႔ဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မလိမ္မာမႈေၾကာင့္ အႀကိမ္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ထမင္းကို အပင္းလို  ျမင္သြားခဲ႔ရပါလိမ္႔။ သားေရးသမီးေရးေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ ထမင္းနင္ရတဲ႔ အျဖစ္ေတြၾကံဳရတိုင္း အေမနဲ႔ အေ မ႔ မွတ္ခ်က္စကား (မသက္မသာ ညည္းတြားသံ) ေလးကို အမွတ္ရျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔  တေတြ (အေမ႔ေက်းဇူးေၾကာင့္) အေမ႔ေလာက္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ မရုန္းကန္ၾကရသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သားသမီးေတြဟာလဲ  အေမ႔ သားသမီးေတြ (ကၽြန္ေတာ္တို႔) ေလာက္ ေျပာရဆိုရ လက္ဝင္လွသူေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ တေန႔ေန႔မွာ  မိဘေနရာ မလြဲမေသြေရာက္ၾကရမဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္သားသမီးေတြ အားလံုး (ေနာင္တ ရတတ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ရင္)  ကၽြန္ေတာ္လို ေနာင္တမ်ိဳး မရေစခ်င္လို႔ ေျပာလိုတာက အေမနဲ႔ အတူေနခြင့္ရွိၾကခိုက္မွာ အေမေတြ ထမင္းစား မေျဖာင့္မဲ႔  ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလံုး သံုးပါးမ်ိဳးကို ေရွာင္ရွားသင့္၊ ေရွာင္ရွားဘို႔ ႀကိဳးစားသင့္ၾကပါတယ္ လို႔ပါ။ ေျပာရရင္ ဒီစကားက  ခုခ်ိန္ခါမွာ ပိုၿပီးေလးနက္လိမ္႔မယ္လို႔လဲ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို အေမဆိုတဲ႔ အသံေတြ ဘဝဂ္လွ်ံေနတဲ႔ အခ်ိန္မို႔ပါဘဲ။  လွ်ံသမွ အိမ္တြင္း အိမ္ျပင္ လမ္းေပၚလမ္းမ ႏိုင္ငံတြင္း ႏိုင္ငံပ ေသာင္းေသာင္းညံေအာင္ ၾကားေနၾကရတယ္  မဟုတ္ပါလား။ အေမအားလံုး ထမင္းေျဖာင့္ေျဖာင့္ စားႏိုင္ၾကပါေစ။ ဝန္ခံခ်က္။ တေလာက အင္တာနက္သတင္းတပုဒ္မွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ ဆိုက္ကားသမ မုဆိုးမ မိခင္တဦးရဲ႕  အားမာန္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အေမ႔ကိုသတိရမိရာက ဒီစာစုကိုေရးျဖစ္ပါတယ္။  ေလာကပါလ..

You are subscribed to email updates from ဒီမုိေ၀ယံ To stop receiving these emails, you may unsubscribe now.	Email delivery powered by Google
Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610