(ဆရာလူထုဦးစိန္း၀င္း၏ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအျမင္ေဆာင္းပါးမ်ားကို စုစည္းပံုႏိႈပ္ထုတ္ေ၀ထားသည့္ “ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္မဟုတ္” စာအုပ္မွ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)
... “ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအသိအျမင္ ဗဟုသုတနိမ့္က်ေနေသးေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေအာင္ျမင္ပါ့မလား။”
အသက္ ၂၀၊ ၂၅ ႏွစ္၀န္းက်င္ လူငယ္ေလးေတြေရာက္လာ၊ စားေျပာၾကတိုင္း ဒီေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးေတြလို ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွ ဒီမိုကေရစီေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ ထင္မွတ္ေနၾကဟန္ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ က်ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႔စရာလို႔ယူဆၿပီး တစ္သက္လံုး ေ၀းေ၀းေရွာင္ခဲ့တဲ့ ေရေပၚစီလူတန္းစား အီလစ္ (Elite) ေတြေျပာတဲ့ စကားသံေတြၾကားၿပီး “နားေ၀တိမ္ေတာင္” ျဖစ္ေနၾကပံုရပါတယ္။
အေပၚယံမွာ ေ၀့ကာ၀ဲကာ
ေရေပၚဆီ လူတန္းစားဆိုတာက အမ်ားအားျဖင့္ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းမွာ ေရေပၚဆီလို အေပၚယံမွာခ်ည္း ေ၀့ေနေလ့ရွိလို႔ ေရေပၚဆီလူတန္းစားလို႔ ေခၚတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔က ၿမိဳ႔ႀကီးသားေတြျဖစ္ေတာ့ လည္လည္ပတ္ပတ္ ရွိၾကတယ္။ ဘယ္သူ တန္ခိုးရွိသလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိၿပီး တန္ခိုးရွိသူနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္း၊ အျမတ္ထုတ္တတ္ၾကတယ္။ ေပါင္းေနတဲ့သူ တန္ခိုးအေရာင္မွိန္ သြားရင္ ခ်က္ခ်င္းစြန္႔ခြာၿပီး အေရာင္ေတာက္သူကို ေျပးကပ္ေလ့ရွိတယ္။ ရာသီဥတုကိုလိုက္ၿပီး အေရာင္ေျပာင္းတတ္တဲ့ ပုတ္သင္ညိဳလို လူစားမ်ိဳးေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္း အေပၚယံအလႊာမွာခ်ည္ ေ၀့ကာ၀ဲကာ ေနၾကေလေတာ့ လူေတြကိုအၿမဲတမ္း ငံုၾကည့္ေလ့ရွိ တယ္။ တန္ခိုးေ၇ာင္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ လက္တဲ့လူမဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အထင္ႀကီးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ လူေတြၾကား ဘယ္ေတာ့မွ မေနဘူး။ လူေတြအေၾကာင္းလည္း ဘာမွ မသိဘူး။ လူေတြအေၾကာင္း မသိေတာ့ တုိင္းျပည္ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းလည္း ဘာမွ မသိဘူး။ စင္ကာပူႏိုင္ငံႀကီး တိုးတက္ပံုေတြ၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီး စည္ကားပံုေတြအေၾကာင္း အမ်ားႀကီး ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ လယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ယာဆိုတာ ဘာလဲ။ ကိုင္းဆိုတာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ေတာင္ မွန္ေအာင္ေျဖႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဆယ္ဆသာတယ္
ဒီလို “လူပုတ္သင္ညိဳ” ေတြက တုိင္းေရးျပည္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာသူတို႔လို ေရေပၚဆီေတြနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္၊ လက္လုပ္လက္စား လူသာမန္ေတြနဲ႔ လားလားမွတိုက္တန္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရဆိုတာ ပညာတက္ ေရေပၚစီေတြသာ သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုင္ တာမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ ဆင္းရဲလို႔ ပညာေကာင္းေကာင္းမသင္ႏိုင္တဲ့ သူေတြရဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအသိပညာေရခ်ိန္ဟာ အင္မတန္နိမ့္က်တယ္။ ဒီလူေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီတည္ေဆာက္လို႔ မရေသးဘူးလို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒီစကားေတြ ၾကားဖန္မ်ားေတာ့ လူငယ္ေတြက နားေယာင္ၿပီး ဟုတ္ႏိုးႏိုး ထင္ေနရွာၾကတာျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ တျခားႏိုင္ငံသားေတြေလာက္ ႏိုင္ငံေရးအသိ မျမင့္မားဘူးဆိုတာေတာင္မွ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏွေခါင္း႐ံႈ႔စရာ သေဘာထားၿပီး ဘယ္တုန္းကမွ ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြမွာ မပါ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေရေပၚဆီ “လူပုတ္သင္ညိဳ” ေတြထက္ေတာ့ ဆယ္ျပန္ ဆယ္ဆမက ႏိုင္ငံေရးအသိ ျမင့္မားတယ္လို႔ ရွင္းျပလိုက္ရပါတယ္။
လိမ္မွန္းညာမွန္းသိတဲ့လူမ်ိဳး
ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ တျခားေနရာမ်ားမွာ ညံ့ခ်င္ည့ံမယ္။ ႏိုင္ငံေရးအသိမွာေတာ့ ထိပ္တန္းကရွိေနတဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ နယ္ခ်ဲ႔အစိုးရက ၉၁ ဌာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတို႔၊ ဒိုမီနီယံအဆင့္ေပးမယ္တို႔နဲ႔ လွည့္စားခဲ့ေပမယ့္ လိမ္တာကို လိမ္မွန္းသိ၊ ညာတာကို ညာမွန္းသိလို႔ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးမွ တစ္ပါး ဘာမွမလိုခ်င္ဘူးလို႔ အျပတ္ေျပာခဲ့တာပါ။ ပါးစပ္ေျပာသာမဟုတ္ဘူး။ လက္ေတြ႔မွာလည္း မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ယူမယ္ဆိုတာ အထင္အရွား ျပခဲ့တာပါ။ ဂ်ပန္ေခတ္မွာလည္း ဂ်ပန္ေပးတဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔တင္ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲမေနခဲ့ပါဘူး။ လိမ္တာကို လိမ္မွန္းသိလို႔ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲ ေအာင္ပြဲခံခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေရွးလူႀကီးေတြကသာ ေပးတာေလးယူၿပီး ေရာင့္ရဲေနလိုက္ၾကရင္ ဒီေန႔ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးရယ္လို႔ ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ရန္/ငါ ျပတ္လို႔
လြတ္လပ္ေရးအအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘိုးဘြားမ်ားကို ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ တိက်ခိုင္မာၿပီး ရန္/ငါ ျပတ္သားခဲ့ၾကလို႔သာ လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့တာပါ။ ဒီကေန႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြားျဖစ္ေနတဲ့ မေလးရွားႏိုင္ငံဆိုရင္ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္က်မွ လံုး၀လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ ေရာက္ရွိလာခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို ႏိုင္ငံေရး အသိ နိမ့္က်တယ္ဆိုတဲ့စကားကို လံုး၀လက္မခံပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က ေရေပၚဆီ “လူပုတ္သင္ညိဳ” ေတြေလာက္က ေျပာတာသာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ျမန္မာ့အေရးကၽြမ္းက်င္သူလို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ကင္ပြန္းတပ္ထားတဲ့ “ႏိုင္ငံေရးဂု႐ု” ဆိုသူေတြေျပာတာလည္း လက္မခံပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာေနၿပီး နယ္ခ်ဲ႔ဒဏ္၊ ဖက္ဆစ္ဒဏ္၊ ျပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ေတြကို ေက်ာေကာ့ေအာင္ခံခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေလာက္ ႏိုင္ငံေရးကို နားလည္တဲ့လူ ဘယ္မွာမွ မရွိႏိုင္ပါဘူး။
မ်က္ႏွာေျပာင္သူေတြ
မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ဒီလိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ခန္႔တဲ့ “ဂု႐ု” ေတြေရးတဲ့စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးဖတ္ထားဖူးလို႔ ေျပာတာပါ။ ဆင္စြယ္ရဲတိုက္ႀကီးေတြထဲက စာအုပ္ေတြထဲ လွန္ေလွာရွာေဖြၿပီး သူမ်ားတကာေရးထားတဲ့ သီအိုရီေတြနဲ႔ ခ်ိန္ညႇိၿပီး ေရးသားထားတာမ်ိဳးေတြသာမ်ားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ သိပၸံပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ ဂဲၾသေမႀတီတြက္သလို၊ သခၤ်ာတြက္သလို တြက္လို႔ျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ပတ္သက္ေနတာျဖစ္လို႔ လူေတြရဲ႔ဘ၀၊ လူေတြရဲ႔ခံစားခ်က္ကို အေလးထားၿပီး စဥ္းစားဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ လူေတြၾကားမ၀င္ဖူးတဲ့ ေရေပၚဆီ “အီလစ္” ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသား “ဂု႐ု” ေတြက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔ ဘ၀၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔ ခံစားခ်က္ကို ျမန္မာေတြထက္ ပိုသိတယ္လို႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တဲ့လူေတြပဲလို႔သာ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူထုစိန္၀င္း
(၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္ ၂၆)
(မွတ္ခ်က္။ ။ အံ့ဘုန္းျမတ္ ဘေလာ့ခ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)
=============
