စင္ကာပူက "ေရ"
၁။ အခ်ီး
ၿပီးခဲ့ေသာ ေႏြရာသီက ျမန္မာျပည္တစ္၀ွမ္း ေသာက္သံုးေရျပတ္လတ္မႈႏွင့္ ႀကံဳရကတည္းက ေရ အေၾကာင္း စာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးခ်င္ေနတာၾကာပါၿပီ။ အေၾကာင္းအေပါင္းမသင့္ေသးသျဖင့္ မေရးျဖစ္ခဲ့။ ခုေတာ့ ECO သင္တန္းက ရလိုက္ေသာ ဗဟုသုတ မ်ားႏွင့္ေပါင္းကာ ကြ်န္ေတာ္ စုေဆာင္းထားသမွ် မိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါသည္။
ေရေတာင္၀ယ္ေသာက္ရတဲ့ႏိုင္ငံ ဟု ႏိွမ္ခ်င္သလိုလို၊ ေလွာင္ခ်င္သလိုလို ေျပာသံမ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔မၾကာခဏ ၾကားၾကရ ပါသည္။ သို႔ေသာ္ စင္ကာပူအစိုးရသည္ သူတို႔တိုင္းျပည္၊ သူတို႔ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ ေရကိစၥမပူပင္ရေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ စီမံထားသည္ကို မည္သူေလ့လာဖူးပါသနည္း။
ငါတို႔တိုင္းျပည္က သယံဇာတ သိပ္ေပါတာကြ ဟု ေျမႀကီးထဲရိွေနတာေတြကို အသားလြတ္ ထုတ္ထုတ္မၾကြားခ်င္ပါႏွင့္။ ထို သယံဇာတမ်ားကား ဘိုးဘိုးေအာင္၀လံုးလို တစ္လံုးဖ်က္တိုင္း ႏွစ္လံုးတိုးေနတာမဟုတ္။ ေရနံတစ္စည္ျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္သန္းႏွင့္ခ်ီ ေစာင့္ရသည္။ သံုးလို႔ရေသာ ကြ်န္းတစ္ပင္ျဖစ္ဖို႔ပင္ အႏွစ္ ၅၀ ေစာင့္ရသည္။ ပတၱျမားေျမမွ ေက်ာက္သံပတၱျမားမ်ားကား သံုးလို႔မကုန္ ထုတ္လို႔မခမ္းမဟုတ္။ အားလံုး အကန္႔အသတ္ရိွသည္ ဆိုသည္ကို ေမ့မထားပါလင့္။
လူတို႔၏ အဆင္အျခင္၊ အတိုင္းအဆမရိွ ထုတ္ယူသံုးစဲြမႈေၾကာင့္ပင္ ယခုအခါ ခ်င္းတြင္းျမစ္ႀကီးမွာ ေကာလုနီးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေက်ာက္စိမ္းထြက္ရာေဒသရိွေတာမ်ား ေတာင္မ်ားမွွာ ေျပာင္တလင္းခါေနပါၿပီ။ မၾကာမတင္ေသာကာလတြင္ ဧရာ၀တီသည္ ဘယ္ေသာင္၊ ဘယ္ကမ္းဆိုက္မည္မသိ။ ရခိုင္ရိုးမေတာင္ေျခတြင္ ကပ္ေနေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာတြင္ပင္ ထမင္းခ်က္ရန္ အတြက္ ထင္းမီးေလာင္စာ အခက္အခဲျဖစ္ေနသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု မကေတာ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္တြင္ ဧရာ၀တီ၊ သံလြင္၊ ခ်င္းတြင္း၊ စစ္ေတာင္း စေသာ ေရခ်ိဳျမစ္ႀကီးမ်ားအျပင္ ေခ်ာင္းမ်ားေျမာင္းမ်ား၊ အင္းေလးအိုင္၊ အင္းေတာ္ႀကီးအုိင္ တို႔ကဲ့သို႔ အိုင္ႀကီးမ်ား အမ်ားအျပားရိွပါသည္။ ကိုလိုနီေခတ္က ရန္ကုန္သို႔ အင္းလ်ားမွ ေရ ေပးခဲ့သည္။ ယခင္က ေတာင္သမန္အင္း ဆိုသည္မွာ ဟိုဘက္သည္ဘက္ မသြားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဦးပိန္က တံတားေဆာက္ ေပးခဲ့ရသည္။ သိပ္မၾကာခင္ကာလတြင္ သည္တံတား လိုခ်င္မွေတာင္ လိုေတာ့မည္။ အင္းဟိုဘက္သည္ဘက္ ပုဆိုးကို ခါးေတာင္းက်ိဳက္ကာ သြားႏိုင္ေတာ့မည္။ ေနာက္ဆယ္စုႏွစ္ အနည္းငယ္အတြင္း အင္းသားမ်ားက သူတို႔ သားသမီး ေျမးျမစ္မ်ားကို အရင္တံုးက ဒီေနရာဟာ ေရအိုင္ႀကီးေပါ့ကြယ္။ အင္းေလးအိုင္လို႔ ေခၚသကဲြ႔။ တစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာ သြားခ်င္ရင္ စက္ေလွေတြနဲ႔သြားၾကရတာကလား။ ခုလို ကားေတြနဲ႔ ဘယ္သြားႏိုင္လိမ့္မလဲ ဟု ပံုျပင္သဖြယ္ေျပာၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
သည္မွ် ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္မ်ား ေပါမ်ားေနပါလွ်က္ ယခုႏွစ္ေႏြရာသီက ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေသာက္သံုးေရျပတ္ လတ္ခဲ့သည္မွာ ေကာင္းလွေသာ နိမိတ္မဟုတ္ပါ။ လူတို႔၏ သဘာ၀တရားအေပၚ မဟားတရားျပဳမူမႈမ်ားေၾကာင့္ သဘာ၀တရားႀကီးက တန္ျပန္ဒါဏ္ခတ္တာပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကို အခ်ိန္မီမကုစားပါလွ်င္ ေနာင္လာမည့္ႏွစ္မ်ား၌ ေရျပႆနာပိုလို႔တိုးလာစရာ ရိွပါသည္။ ေပ်ာက္လြယ္ဆံုးလြယ္ ေရအရင္းအျမစ္မ်ား ဟု လင္းေရာင္ျခည္မဂၢဇင္းတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ေလာက္က ဖတ္လိုက္ရပါသည္။ အဖိုးတန္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါ၏။
သည္းခံပါခင္ဗ်ား။ စင္ကာပူမွ ေရ စီမံခ်က္အေၾကာင္းေျပာဘို႔ဟာ ဘယ့္ႏွာေၾကာင့္ ဗမာျပည္က ေရဒုကၡေတြေျပာေနရသတံုး ဟု အျပစ္တင္မေစာပါႏွင့္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔က သည္ျမစ္ႀကီးမ်ား၊ အင္းႀကီးမ်ားအားကိုးႏွင့္ ငါတို႔ေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ေရဒုကၡႀကံဳရလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး ဟု ထင္မေနၾကေစရန္ သတိေပးလိုရင္းျဖစ္ပါသည္။ စင္ကာပူကေတာ့ နဂိုကတည္းက ေရမရိွေလေတာ့ ေရအတြက္ အထူးတလည္စဥ္းစားရသည္။
သည္လိုဆိုလွ်င္ သူတို႔မည္သို႔မည္ပံု စီမံထားပါသနည္း။
၂။ စင္ကာပူေရ
ယေန႔ စင္ကာပူတြင္ သံုးေနေသာ ေရပမာဏမွာ တစ္ရက္လွ်င္ ဂါလံသန္းေပါင္း ၃၈၀ (၁,၇၃၀,၀၀၀ ကုဗမီတာ) ရိွသည္။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ၾကာလွ်င္ ဤပမာဏထက္ ႏွစ္ဆတိုးလာမည္ဟု ခန္႔မွန္းထားပါသည္။ ဤပမာဏ၏ ၇၀ ရာခိုင္ႏံႈးမွာ စက္မႈလုပ္ငန္းသံုးျဖစ္ၿပီး အိမ္သံုးမွာ ၃၀ ရာခိုင္ႏံႈးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က လူတစ္ဦး၏ ေရအသံုးပမာဏမွာ တစ္ရက္လွ်င္ ၁၆၅ လီတာရိွရာမွ ယခု ၂၀၁၀ တြင္ ၁၅၄ လီတာသို႔ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ရည္မွန္းခ်က္မွာ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္တြင္ လူတစ္ဦး တစ္ရက္ ၁၄၇ လီတာ၊ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္တြင္ ၁၄၀ လီတာ ျဖစ္ပါသည္။ လူတို႔အသံုးအမ်ားဆံုးမွာ ေရခ်ိဳးခန္း (၂၉%) ႏွင့္ မီးဖိုေဆာင္ (၂၂%) ျဖစ္၏။ ဤအသံုးမ်ားတြင္ မလိုဘဲ ျဖဳန္းတီးေနမႈမ်ား အမ်ားအျပား ပါ၀င္ေနပါသည္။
မလိုပဲ ေရကို မျဖဳန္းမိေအာင္ ပညာေပးအစီအစဥ္မ်ားလုပ္ေနရာ ထိုအေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပပါမည္။
စင္ကာပူတြင္ လက္ရိွ ေန႔စဥ္သံုးေနေသာေရကို အဓိက ေရအရင္းအျမစ္ ၄ ခုမွရယူထားသည္။
၁။ ကုန္းတြင္းစုေဆာင္းေရ (Local Catchment Water)
၂။ မေလးရွားမွ၀ယ္ယူေသာေရ (Imported Water from Johor)
၃။ ပင္လယ္ေရကို က်ိဳခ်က္ေသာေရ (Desalinated Water)
၄။ သံုးေရကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ေသာေရ (New Water)
PUB (Public Utility Board) မွ စင္ကာပူတြင္လိုသမွ်ေရကို ေထာက္ပံ့ေပးေနရာ ထိုေရမ်ားကို ကုန္းတြင္းစုေဆာင္းေရမွ ၅၀%၊ မေလးရွားမွ တင္ပို႔ေသာေရ ၃၃%၊ ပင္လယ္ေရမွ ခ်က္ေသာေရ ၁၀% ႏွင့္ ျပန္ျပင္ထားေသာေရ ၇% ဟု ေပါင္းစပ္ကာ ပံ့ပိုးေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၂၊ ၁။ ကုန္းတြင္းစုေဆာင္းေရ
ကုန္းတြင္းစုေဆာင္းေရတြင္ ႏွစ္ပိုင္းရိွ၏။ တစ္ပိုင္းမွာ မိုးေရျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ပိုင္းမွာ သံုးၿပီးေရ ျဖစ္သည္။
ပင္လယ္ထဲမွ ကြ်န္းတစ္ခုျဖစ္ေသာ စင္ကာပူတြင္ အ၀ီစိတြင္းတူးဘို႔ မျဖစ္ႏိုင္။ သည္ေတာ့ မိုးေရကို အားကိုးရသည္။ သည္ေရကို Surface water ဟု ေခၚသည္။ စင္ကာပူလို ကြ်န္းေသးေသးေလးအတြက္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးသံုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မိုးေရခံစရာ ကုန္းေျမပင္ အလံုအေလာက္မရိွပါ။ သည္ေတာ့ မိုးေရကို အဖိတ္အစင္ အေလအလြင့္မရိွေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ ကဲ့ယူ စုေဆာင္းထားသည္ကို ဗဟုသုတရေစရန္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုေလး တင္ျပပါမည္။ (ဤသည္ကို နမူနာယူၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္၏ ေရလိုအပ္ခ်က္ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ကန္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ အင္းလ်ားကန္မ်ားမွ ပံ့ပိုးေပးသြားလို႔ ရပါသည္။) ဤကဲ့သို႔ ေရစုေဆာင္းျခင္းကို ဥပေဒမ်ား၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ျပဌာန္းထားပါသည္။ ဤဥပေဒ ႏွင့္ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းမ်ားအေၾကာင္းလည္း အနည္းငယ္ မိတ္ဆက္ေပးပါမည္။ လွ်ာရွည္သည္ဟု မယူဆေစလိုပါ။ ပညာတတ္သူမ်ား လုပ္တာ မည္မွ်စနစ္က်သနည္းဆိုတာ ေျပာလိုရင္းျဖစ္ပါသည္။
ရြာခ်လိုက္ေသာ မိုးေရကို ပထမ ေရေျမာင္းမ်ားဆီ ကဲ့ယူသည္။ ထိုေရေျမာင္းမ်ားမွသည္ ကန္မ်ားအတြင္းသို႔ျဖစ္ေစ၊ ျမစ္မ်ား အတြင္းသို႔ျဖစ္ေစ စီးေစသည္။ ထို တူးေျမာင္း၊ ျမစ္မ်ားမွေရကို ေလွာင္ထားကာ သန္႔စင္ၿပီး သံုးေရအျဖစ္ ျဖန္႔ေ၀သည္။
စင္ကာပူတြင္ ကုန္းတြင္းေရကန္ စုစုေပါင္း ၁၇ ခုရိွသည္။ Punggol ႏွင့္ Serangoon Reservoir မ်ားမွာ ယခုမွၿပီးေသာ ၁၆ ခု ႏွင့္ ၁၇ ခုေျမာက္ ေရေလွာင္ကန္မ်ားျဖစ္သည္။ မရီနာေရကန္သည္ကား စင္ကာပူၿမိဳ႔တြင္း ဟက္တာ တစ္ေသာင္းမွ်ေသာ မိုးေရခံဧရိယာမ်ားမွ ေရကုိ Ang Mo Kio, Kallang ျမစ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ စုေဆာင္းသည္။ ထိုပမာဏသည္ မနည္းပါ။ စင္ကာပူ ေရလိုအပ္ခ်က္၏ ၁၀% ထိ စုေပးႏိုင္သည္။ Punggol, Serangoon ႏွင့္ Marina ေရကန္မ်ား၏ ေရစုေဆာင္းဧရိယာသည္ စင္ကာပူတစ္ႏိုင္ငံလံုး၏ ထက္၀က္ သို႔မဟုတ္ သံုးပံုႏွစ္ပံုထိ ရိွသျဖင့္ အႀကီးဆံုးဟု ေျပာ၍ရပါသည္။ ထိုမိုးေရခံဧရိယာကို နည္းပညာအသစ္မ်ားသံုးလွ်က္ စင္ကာပူဧရိယာ၏ ၉၀% ထိ တိုးျမွင့္သြားရန္ ရည္ရြယ္ထားပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ပင္လယ္ေရမွ ေရခ်ိဳခ်က္လုပ္ျခင္းစရိတ္စကမွာ အလြန္ႀကီးျမင့္ေသာေၾကာင့္ မိုးေရကို အဓိကအားထား သံုးစဲြရန္ ျဖစ္သည္။
လက္ရိွ စင္ကာပူတြင္ ေရသယ္ေပးရန္ ျမစ္ ၃၂ ခု ႏွင့္ ေျမာင္း၊ တူးေျမာင္း စုစုေပါင္း ကီလိုမီတာ ၇၀၀၀ မွ်ရိွသည္။
စင္ကာပူကုန္းတြင္း ေရကန္ႀကီးမ်ား
Pandan Reservoir | Kranji Reservoir | Murai Reservoir | Tengeh Reservoir |
Jurong Lake Reservoir | MacRitchie Reservoir | Sarimbun Reservoir | Pulau Tekong Reservoir |
Upp Peirce Reservoir | Lower Peirce Reservoir | Marina Reservoir | Serangoon Reservoir |
Bedok Reservoir | Upp Seletar Reservoir | Pungol Reservoir | Poyan Reservoir |
Lower Seletar Reservoir | |
စင္ကာပူ ျမစ္မ်ား
Jurong River | Pandan River | Mandai Kechi River | Seletar Simpang River |
Ulu Pandan River | Peng Siang River | China River | Sembawang River |
Tengah River | Kangkar River | Mandai River | Punggol River |
Singapore River | Kallang River | Khatib Bongsu River | Seletar River |
Rochor River | Geylang River | Tong Kang River | Serangoon River |
Bedok River | Changi River | Pinang River | Api Api River |
Selarang River | Loyang River | Tampines River |
စင္ကာပူသို႔ ေရတင္ပို႔ရန္ မေလးရွားႏွင့္ စင္ကာပူတို႔ ၁၉၆၁ ႏွင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တို႔တြင္ စာခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ပထမစာခ်ဳပ္သည္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ သက္တမ္းကုန္မည္ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယစာခ်ဳပ္သည္ ၂၀၆၁ ခုႏွစ္တြင္ သက္တမ္းကုန္မည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ၂၀၆၁ ခုႏွစ္ ေရာက္လွ်င္ စင္ကာပူသည္ မေလးရွားမွ ေရမ၀ယ္ေတာ့ဘဲ မိမိေရျဖင့္သာ လည္ပတ္မည္ျဖစ္ပါသည္။
ထိုစာခ်ဳပ္အရ မေလးရွားမွ၀ယ္ေသာ ေရေစ်းႏံႈးမွာ အင္မတန္ သက္သာပါသည္။ ဂါလံတစ္ေထာင္(၄၅၀၀ လီတာ) မွ ၁ ျပားသာ က်သင့္၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဤေစ်းႏံႈးကို မေလးရွားဘက္မွ ေက်နပ္သည္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ သည့္အတြက္ စင္ကာပူ အစိုးရကလည္း ေရကိစၥတြင္ မိမိေျခေထာက္ေပၚမိမိရပ္တည္ႏိုင္ေရး နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ ႀကံဆပါေတာ့သည္။ 
မေလးရွားမွ ေရတင္ပို႔ေသာ ပိုက္လံုးႀကီးမ်ားအား ေတြ႔ရစဥ္
၂၊ ၃။ ပင္လယ္ေရကို က်ိဳခ်က္ေသာေရ
၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ Tuas ၌ SingSpring desalination plant ကို ဖြင့္လွစ္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ စင္ကာပူပံ့ပိုးေရ က႑သစ္တစ္ရပ္ ဖြင့္လုိက္သည္။ ထိုစက္ရံုမွ တစ္ေန႔လွ်င္ ေရဂါလံ သန္း ၃၀ (၁၃၆၀၀၀ ကုဗမီတာ) က်ိဳခ်က္ႏိုင္သည္။ ကမၻာေပၚတြင္ ပင္လယ္ေရကို အမ်ားဆံုးက်ိဳသံုးသည့္ႏိုင္ငံမ်ားအနက္ တစ္ႏိုင္ငံပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ နယူး၀ါးတားကဲ့သို႔ပင္ PUB ၏ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားစြာခံကာ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံထားေသာ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား၏ ရလာဒ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေရသည္ အသက္၊ အသက္သည္ေရ ျဖစ္သျဖင့္ ေရကိစၥ အထူးသုေတသနျပဳႏိုင္ရန္ လာမည့္ ၅ ႏွစ္အတြက္ သုေတသနရံပံုေငြ စင္ကာပူေဒၚလာ သန္းေပါင္း ၃၃၀ သံုးစဲြရန္ ခ်မွတ္ထားပါသည္။
တစ္ေန႔လွ်င္ ေရဂါလံ သန္း ၇၀ ထုတ္ေပးႏိုင္မည့္ ေနာက္ ပယ္လယ္ေရခ်က္စီမံကိန္းတစ္ခုမွာလည္း Tuas တြင္ပင္ရိွ၏။ ထိုစီမံကိန္းမွ ထုတ္မည့္ေရကို PUB သို႔ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွ ၂၀၃၈ ခုႏွစ္ထိ ၂၅ ႏွစ္ေရာင္းမည္။ ေစ်းေတာ့နည္းနည္းႀကီးသည္။ တစ္ကုဗမီတာကို ၄၅ ျပား ျဖစ္၏။
၂၀၆၀ ခုႏွစ္သို႔ေရာက္လွ်င္ စင္ကာပူေရလိုအပ္ခ်က္၏ ၃၀% ကို ပင္လယ္ေရကိုက်ိဳေသာေရမွ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ရန္ ရည္မွန္းခ်က္ ထားပါသည္။
၂၊ ၄။ နယူး၀ါးတား (သံုးၿပီးသားေရကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားေသာေရ)
၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွစကာ အမ်ားျပည္သူသံုးေသာေရထဲသုိ႔ နယူး၀ါးတားကို စမ္းလႊတ္ခဲ့သည္။ သံုးၿပီးသားေရကို ျပန္သံုးခိုင္းတာ ဆိုေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးေတာ့မဟုတ္။ သည္အဆင့္ေရာက္ေအာင္ သိပၸံစမ္းသပ္ခ်က္ ၆၅၀၀၀ လုပ္ခဲ့ရသည္။ WHO ၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ စမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီး အတည္ျပဳခ်က္ရေတာ့မွ လႊတ္ရတာျဖစ္၏။ သည္ေရအတြက္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ PUB သည္ Stockholm Industry Water Award ကို ရခဲ့သည္။
လက္ရိွကြ်န္ေတာ္တို႔သံုးေနေသာေရတြင္ နယူး၀ါးတား (ေရသစ္ ဟုေတာ့ ဘာသာမျပန္ပါရေစႏွင့္) ၇% ပါသည္။ ထိုေပါင္းစပ္ႏံႈး ကို ႏွစ္စဥ္တျဖည္းျဖည္း တိုးျမွင့္သြားမည္။ ၂၀၆၀ ေရာက္လွ်င္ နယူး၀ါးတား ေပါင္းစပ္မႈမႈအခ်ိဳးကို ၅၀% ထိ တိုးျမွင့္မည္။
ႏိုင္ငံရပ္ျခားကြ်မ္းက်င္သူမ်ား၊ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား ပါေသာအဖဲြ႔က နယူး၀ါးတားအတြင္း ဓါတုေဗဒေပါင္းစပ္ပါ၀င္မႈ၊ အဆိပ္ ႏွင့္ အဏုဇီ၀မ်ားအတြက္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ႏွစ္ႀကိမ္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးသည္။
နယူး၀ါးတားထုတ္လုပ္မႈတြင္ အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ သံုးဆင့္ပါသည္။
ပထမအဆင့္မွာ micro filtration အႏုစိတ္စစ္ထုတ္ျခင္း ျဖစ္၏။ မလိုလားအပ္ေသာ အမႈန္အမိႈက္၊ ဗက္တီးရီးယား၊ ဗိုင္းရပ္စ္ စသည္တို႔ကို membrane (ေရစစ္စကၠဴ ဟုပဲ အနီးစပ္ဆံုးျပန္လို႔ရပါမည္။ သို႔ေသာ္ စကၠဴမဟုတ္ပါ။) မ်ားျဖင့္ စစ္ထုတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေသာက္သံုးေရအတြက္ လိုအပ္ေသာ ေပ်ာ္၀င္ဆားအခ်ိဳ႔ႏွင့္ ေအာ္ဂဲနစ္ေမာ္လီက်ဴးမ်ားကိုေတာ့ ျဖတ္ခြင့္ေပးသည္။
ဒုတိယအဆင့္တြင္ ပထမအဆင့္စစ္စင္က ပါလာႏိုင္ေသးေသာ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ားႏွင့္ ဘက္တီးရီးယားမ်ားကို ပိုၿပီး အႏုစိတ္ေသာ ဆန္ခါျဖင့္ ထပ္စစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိဆန္ခါကို semi-permeable membrane ဟုေခၚ၏။ ထိုအဆင့္ကိုျဖတ္လာၿပီးေသာေရမွာ အလြန္သန္႔စင္ေသာ high grade water ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအဆင့္ၿပီးလွ်င္ ထြက္လာေသာေရကို မည္သည့္အေကာင္ပေလာင္မွ မက်န္ရေအာင္ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္ျဖင့္ ထပ္မံသန္႔စင္ျခင္း၊ ေရအတြက္လိုအပ္ေသာ pH ရေအာင္လုပ္ျခင္း၊ မင္နရယ္ ဓါတ္သတၱဳမ်ား ထည့္ျခင္း စသည္တို႔ လုပ္ပါသည္။
ဤအဆင့္မွ ေက်ာ္လြန္လာေသာေရမွာ ေသာက္သံုးရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
သို႔ေသာ္လည္း နယူး၀ါးတား၏ မူလရည္မွန္းခ်က္မွာ ေသာက္သံုးေရအတြက္မဟုတ္။ စက္မႈလုပ္ငန္းသံုးအတြက္သာ ျဖစ္သည္။ စက္မႈလုပ္ငန္းသံုးထဲေရာက္ေစရန္ ေရကို သီးသန္႔ပိုက္လိုင္းမ်ားျဖင့္ေပးသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အားလံုးေတာ့ မဟုတ္။ အခ်ိဳ႔နယူး၀ါးတားကိုမူ အိမ္သံုးေရအတြက္ သံုးသည္။ စင္ကာပူေရလိုအပ္ခ်က္၏ ၁% (တစ္ေန႔လွ်င္ ၉၀၀၀ ကုဗမီတာခန္႔) ကို စင္ကာပူေရကန္ႀကီးမ်ားသို႔ ထည့္သည္။ ကန္ေရမ်ားႏွင့္ေရာသြားေသာ နယူး၀ါးတားကိုမွ ေသာက္သံုးေရ ျဖစ္လာေအာင္ ထပ္မံျပဳျပင္ကာ PUB ေရအျဖစ္ လႊတ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ နယူး၀ါးတား ၂.၅% (၄၅၀၀၀ ကုဗမီတာ) ခန္႔ ေရာေႏွာ သံုးေနၿပီျဖစ္ပါသည္။
ဤပံုမွာ ေရစစ္ဆန္ခါအရြယ္ ႏွင့္ အမံႈအမိႈက္မ်ား၊ ဘက္တီးရီးယားမ်ား၊ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ား၏ အရြယ္ကို ႏိႈင္းယွဥ္ ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဤပံုမွာ နယူး၀ါးတား ထုတ္လုပ္မႈအဆင့္ဆင့္ သရုပ္ေဖာ္ပံုျဖစ္ပါသည္။
ထိုမွ်သာမက နယူး၀ါးတားကို အမ်ားျပည္သူ ေသာက္သံုးေရပုလင္းမ်ားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါေသးသည္။ ယခုအခါ နယူး၀ါးတား ေသာက္ေရသန္႔ ပုလင္းေပါင္း ၁၇သန္း ထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။
စင္ကာပူတြင္ နယူး၀ါးတားစက္ရံုမ်ား တစ္ရံုၿပီးတစ္ရံုတည္လွ်က္ရိွရာ ပထမဦးဆံုးစက္ရံုမ်ားျဖစ္ေသာ Bedok ႏွင့္ Kranji စက္ရံုမ်ားကို ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ Seletar ၊ ၂၀၀၇ မတ္လတြင္ Ulu Pandan ကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့၏။ ထိုစက္ရံု ၄ ခု၏ ထုတ္လုပ္အားမွာ စင္ကာပူေရလိုအပ္ခ်က္၏ ၁၅% ကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သည္။ ၅ ရံုေျမာက္ ႏွင့္ အႀကီးဆံုးစက္ရံုကို Changi တြင္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ ထိုစက္ရံု ၅ ရံုမွ ထုတ္လုပ္ေသာ နယူး၀ါးတားမွာ စင္ကာပူ ေရလိုအပ္ခ်က္၏ ၃၀% ထိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
သံုးၿပီးသားေရမ်ားကို နယူး၀ါးတားစက္ရံုမ်ားသို႔ ပို႔ေပးရန္ ေရဆိုးပိုက္လိုင္းမ်ား လိုမည္။ ထိုေရဆိုးပိုက္လိုင္းမ်ားမွာ တစ္ႏိုင္ငံ လံုးကို ကြန္ယက္သဖြယ္ ျဖန္႔က်က္ထားရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အျခားေျမေအာက္လုိင္း၊ ဥပမာ MRT ဥမင္၊ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ႀကိဳးလိုင္း၊ ဂက္စ္လိုင္း စသည္တို႔ႏွင့္ လြတ္ေနရန္ အေရးႀကီးသည္။ သည့္အတြက္ ေျမေအာက္အေတာ္နက္နက္ (အနက္ ၅၅ မီတာ) တြင္ ေျပးရသည္။ သည္မွ်အနက္ႀကီးတူးရေသာ ပိုက္လိုင္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္လည္း မၾကာခဏျပင္လို႔မရ။ အနည္းဆံုး အႏွစ္ ၁၀၀ စီမံကိန္းခ်ကာ လုပ္ထားသည္။
အင္မတန္ ခ်ီးက်ဴးစရာေကာင္းေသာ ဦးေဏွာက္မ်ားပါေပတည္း။
နယူး၀ါးတားစက္ရံုမ်ားမွ ေရခဲြေ၀ပံုမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။
နယူး၀ါးတားသည္ သာမန္ေရထက္ ပိုၾကည္၏။
နယူး၀ါးတားသည္ သာမန္ေရထက္ ပိုသန္႔ရွင္း၏။
နယူး၀ါးတားသည္ သာမန္ေရထက္ ပိုၿပီးေရာဂါပိုး (ဘက္တီးရီးယားစသည္) ပါ၀င္ႏံႈးနည္း၏။
နယူး၀ါးတားသည္ သာမန္ေရထက္ ပိုၿပီး ေအာ္ဂဲနစ္ဓါတ္ပစၥည္းမ်ား ပါ၀င္ႏံႈးနည္း၏။
ခ်န္ဂီနယူး၀ါးတား စက္ရံု
မွတ္သားစရာအခ်က္မွာ ဤနယူး၀ါးတားစီမံကိန္းမွာ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ စိတ္ကူးေပါက္၍ ထလုပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ (၁၉၇၂ ခုႏွစ္) ကတည္းက စီမံခ်က္ခ် လုပ္ကိုင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၃။ ေရအရည္အေသြး
ျမန္မာစကားပံုကေတာ့ ေရတစ္ပိသာရိွရင္ သန္႔တယ္ ဟူ၏။ ဤအယူအဆသည္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္၊ ၁၀၀ က မွန္ခ်င္မွန္ပါလိမ့္မည္။ ေရအတြင္း ဘာအမိႈက္သရိုက္၊ မည္သည့္စြန္႔ပစၥည္းမွ အမ်ားအျပားမရိွေသး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္တြင္ ျမစ္ေရကိုသာ ေသာက္ၾကသည္။ ေသာက္သည္ ဆုိတာေတာင္ ဘာက်ိဳခ်က္ေနတာမွ မဟုတ္။ ျမစ္လယ္သို႔ ေလွျဖင့္သြား ခပ္ကာ သည္အတိုင္း ေသာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ အမ်ိဳးအႏြယ္ ဘႀကီး၊ ဘေထြး၊ ေဒၚႀကီးေဒၚေလးမ်ား အသက္ ၈၀ ေက်ာ္၊ ၉၀ ထိ သည္အတိုင္း ဘာေရာဂါမွ ထူးထူးေထြေထြမျဖစ္ဘဲ ေနသြားခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေခတ္တြင္ ဤမွ်ေလာက္ထိ စိတ္ခ်ဘို႔ရာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
စင္ကာပူတြင္ ပုိက္မွလာေသာေရ (tap water) ကို ဘာမွ စစ္ေနစရာမလို၊ က်ိဳခ်က္ေနစရာမလိုဘဲ သည္အတိုင္း ေသာက္လို႔ရသည္။ ေသာက္လို႔ရေၾကာင္း အစိုးရမွ အာမခံထားသည္။ မည္သည့္အတြက္ အာမခံႏိုင္သနည္း။ ကဲသည္ဟု ဆိုခ်င္ဆုိ။ စင္ကာပူမွေရကို PUB က တစ္လလွ်င္ စစ္ေဆးခ်က္ေပါင္း ၈ ေသာင္းထိ လုပ္သည္ဆို၏။ ဤသည္မွာ တစ္လထဲ မဟုတ္။ လတိုင္းလုပ္တာျဖစ္သည္။ ဤစစ္ေဆးခ်က္မ်ားတြင္ အရည္အေသြးစံ စမ္းသပ္ခ်က္ (parameter) ၂၉၀ ပါသည္။ ဤသည္မွာ WHO (World Health Organization) မွ သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်က္ ၁၃၀ ေပၚတြင္ စမ္းသပ္ရမည္ ဟူသည့္ စံႏႈန္းထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ ပိုထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သည့္အတြက္ PUB က ေရပိုက္ေခါင္းမွလာေသာေရကို စိတ္ခ်လက္ခ် ေသာက္ရန္ အာမခံႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
စမ္းသည္ဆိုရတြင္လည္း စမ္းသည့္ေရကို တစ္ေနရာထဲမွ ယူတာမဟုတ္။ စင္ကာပူတစ္ႏိုင္ငံလံုး ေနရာအႏွံ႔အျပားမွ လိုက္ယူ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုမွ်သာမကေသး။ PUB မွ စမ္းသပ္ခ်က္ကို NEA (National Environment Agency) မွလည္း ထပ္မံ စစ္ေဆးေသးသည္။
၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံသားကြ်မ္းက်င္ ပညာရွင္မ်ား ပါ၀င္သည့္ စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႔က PUB ေရကို စစ္ေဆးၿပီး စင္ကာပူတြင္ ေရပိုက္မွလာေသာေရသည္ အဆင့္ျမင့္ေရအရည္အေသြးျဖင့္ျပည့္၀ေၾကာင္း အစီရင္ခံသြားပါသည္။
သို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ကဲ့သို႔ ေရကို သန္႔စင္ေအာင္ ျပဳျပင္ပါသနည္း။
ပထမ ေရထဲတြင္ပါလာေသာ ေရာဂါျဖစ္ေစႏိုင္သည့္ ပိုးမႊား၊ ဘက္တီးရီးယားမ်ားကို ဓါတုေဆးရည္မ်ားျဖင့္ သန္႔စင္သည္။ ထိုသန္႔ၿပီးသားေရကို ေျမဆဲြအားအသံုးျပဳကာ အမႈန္အမိႈက္ကင္းေစရန္ ေရစစ္ဆန္ခါမ်ားအတြင္း ျဖတ္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ားႏွင့္ ဘက္တီးရီးယားမ်ားေၾကာင့္ ေရာဂါမျဖစ္ပြားေစႏိုင္ရန္ ကလိုရင္းေရာသည္။ လံုး၀စိတ္ခ်ရၿပီ ဆုိမွ ပိုက္လိုင္းမ်ားအတြင္း ပန္႔မ်ားျဖင့္ ေမာင္းထည့္သည္။ (ဓါတုသန္႔စင္နည္း စသည္တို႔ကို ကြ်န္ေတာ္နားမလည္ပါသျဖင့္ ဤေနရာတြင္ ခ်န္ခဲ့ပါမည္။ သိလို႔လည္း အက်ိဳးမထူးႏိုင္ပါ။)
သာမန္လူမ်ားနားမလည္ႏိုင္ေသာ ပ်င္းစရာေကာင္းလွသည့္ ေရအရည္အေသြးဇယားႀကီးကို ဤေနရာတြင္ ခ်န္ခဲ့ပါမည္။ သိလိုလွ်င္ PUB Website တြင္ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါခင္ဗ်ား။
၄။ ေရေစ်းႏံႈး
ေရေစ်းႏႈံးသတ္မွတ္ရာတြင္ ႏွစ္မ်ိဳးသတ္မွတ္ပါသည္။ ပထမတစ္ခုမွာ အမိ်ဳးအစား (အိမ္သံုးလား၊ အိမ္သံုးမဟုတ္တာလား) ႏွင့္ ဒုတိယတစ္ခုမွာ ေရမည္မွ် သံုးသနည္း ဆိုျခင္းအေပၚ မူတည္ သတ္မွတ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္ တိုက္ရိုက္မဆိုင္ေသာ အိမ္သံုးမဟုတ္တာ ေမ့သာထားလုိက္ပါ။ အိမ္သံုးအတြက္ (တစ္လလွ်င္) -
ေရ သုညကုဗမီတာ မွ ၄၀ ကုဗမီတာအတြက္ - ၁ ကုဗမီတာလွ်င္ ၁.၁၇ ေဒၚလာ
၄၀ ကုဗမီတာအထက္ ဆိုလွ်င္ - ၁ ကုဗမီတာလွ်င္ ၁.၄ ေဒၚလာ
Water conservation tax မွာ -
ေရ သုညကုဗမီတာ မွ ၄၀ ကုဗမီတာအတြက္ - ေရဘိုးက်သင့္ေငြ၏ ၃၀%
၄၀ ကုဗမီတာအထက္ ဆိုလွ်င္ - ေရဘိုးက်သင့္ေငြ၏ ၄၅%
သုိ႔ျဖစ္ရကား ေရမ်ားမ်ားသံုးသူ ပိုက္ဆံပိုေပးရမည္ ဟုဆိုလိုပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္လည္း ေရအသံုးကို ပိုက္ဆံႏွင့္ ထိန္းထားတာ ျဖစ္ပါသည္။
PUB Bill ေပးဖူးသူမ်ားကေတာ့ သတိထားမိပါလိမ့္မည္။ Bill စာရြက္ေနာက္ေက်ာတြင္ ယခင္လမ်ားက ေရမီးအသံုး မည္မွ်ရိွသည္။ ယခုလတြင္ မည္မွ် ဆိုသည္ကို ဂရပ္ျဖင့္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထိုမွ်သာမက ေရအသံုး ပံုမွန္ထက္ပိုမ်ား လာပါက ေရယိုေနသလား ပိုက္လိုင္းမ်ားကို စစ္ေဆးပါ ဟု သတိေပးစာပါ ထည့္ေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုမွ်သာမကေသး၊ ေရကို မည္ကဲ့သို႔ ေခြ်တာသင့္သည္ စေသာ သိသင့္သိထိုက္သည့္ လက္ကမ္းစာေစာင္ကေလးမ်ားပါ ဘီလ္စာအိတ္ႏွင့္အတူ ထည့္ေပးတတ္ပါေသးသည္။
၅။ ေရကိုေခြ်တာ သံုးစဲြပါ
မူလေလွာင္ေသာ ေရကန္မ်ားမွ တကယ္သံုးမည့္ ေနအိမ္မ်ားေရာက္သည္ထိ အၾကားတြင္ ဆံုးရံႈးသြားေသာေရကို UFW (Unaccounted For Water) ဟု ေခၚ၏။ ထိုေရပမာဏလည္း အေရးႀကီးပါသည္။ မလိုအပ္ပဲ ေရမ်ားမဆံုးရံႈးရေအာင္ ကာကြယ္ရမည္။ အျခားတိုင္းျပည္မ်ားတြင္ ဤပမာဏသည္ ၁၀ မွ ၃၀% ထိပင္ရိွေသာ္ျငား စင္ကာပူတြင္ ၅% သာရိွေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္သည္။ ေရယိုျခင္း ရိွမရိွ ေရပိုက္လိုင္းမ်ားကို အျမဲေစာင့္ၾကည့္ စစ္ေဆးေနသည္။
သင့္အိမ္တြင္ ေရသံုးသည့္ပမာဏကို သင္သိပါ၏ေလာ။
ေရကိုေခြ်တာသံုးစဲြနည္းမ်ား
၁။ လံုေလာက္ရံုသာ ေရခ်ိဳးပါ။ မလိုအပ္ပဲ ျဖဳန္းတီးတာမ်ိဳး မျဖစ္ပါေစႏွင့္။
၂။ ဆပ္ျပာတိုက္ေနစဥ္ ေရပိတ္ထားပါ။
၃။ သြားတိုက္လွ်င္ ေရပိုက္ေခါင္းကိုဖြင့္သံုးမည့္အစား ေရခြက္ျဖင့္ခံသံုးပါ။
၄။ အိမ္သာေရဆဲြလွ်င္ အေပါ့သြားေသာအခါ ဆဲြျခင္းႏွင့္ အေလးသြားေသာအခါ ဆဲြျခင္းကို ခဲြျခားသိပါေစ။
(အေပါ့သြားၿပီး ႏိွပ္လွ်င္ တစ္ခ်က္ႏိွပ္ရံုမွ်ႏွင့္ လံုေလာက္သည္။ အေလးသြားၿပီး ႏိွပ္လွ်င္ ခပ္ၾကာၾကာႏိွပ္ထားရမည္။)
၅။ အေအးခန္းထဲမွ ထုတ္လာေသာ အသားငါးမ်ားကို ေရေခါင္းဖြင့္ၿပီးေပ်ာ့သြားေအာင္ မလုပ္ပါႏွင့္။ မနက္ျဖန္ခ်က္မည့္ အသားငါးမ်ားကို ယေန႔ညကတည္းက အေပၚေရခဲခန္းမွ ေအာက္ဖက္ အသီးအရြက္ခန္းသို႔ ေျပာင္းထည့္ထားျခင္းျဖင့္ ေရခဲမ်ား အရည္ေပ်ာ္သြားေပမည္။
၆။ အသီးအရြက္မ်ားကို ေရေဆးျခင္း၊ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ားကို ေဆးျခင္းအား ဇလံုျဖင့္သံုးပါ။ ေရပိုက္ေခါင္းဖြင့္ သံုးျခင္းသည္ မလိုအပ္ပဲ ေရကို ပိုကုန္ေစသည္။
၇။ အ၀တ္တစ္ထည္၊ ႏွစ္ထည္ထဲျဖင့္ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္သံုးကာ ေလွ်ာ္ျခင္းသည္ မီးကိုေရာ ေရကိုပါ မလိုအပ္ပဲ ျဖဳန္းတီးျခင္း ျဖစ္သည္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ တစ္လံုးစာျပည့္မွ ေလွ်ာ္ပါ။ လူတစ္ဦးအတြက္ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ႀကိမ္ဆိုလွ်င္ပင္ လံုေလာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။
၈။ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္မွ ထုတ္လုိက္ေသာေရကို လႊင့္မပစ္ပါႏွင့္။ အိမ္သာေလာင္းရန္ သို႔မဟုတ္ ၾကမ္းတိုက္ရန္ ျပန္သံုးပါ။
၉။ ေရအသံုးကို PUB မွပို႔လာေသာ ေငြေတာင္းခံလႊာ ဘီလ္တြင္ အျမဲစစ္ပါ။ မသကၤာစရာ ပိုမ်ားလာၿပီဆိုလွ်င္ ေရယိုေနၿပီလား စစ္ေဆးပါ။
၁၀။ ေရေခါင္းကို ပိတ္ၿပီဆိုလွ်င္ ေသခ်ာစြာပိတ္ပါ။ ေရမ်ား တစ္စက္စက္က်မေနပါေစႏွင့္။
၁၁။ Water Efficient ဟု ေရးထားေသာ ေရေခါင္းမ်ားသံုးပါ။
၁၂။ မသံုးေသာအခါမ်ားတြင္ (ေခတၱပင္ျဖစ္ေစ) ေရေခါင္းကို ပိတ္ထားပါ။
၁၃။ ေရယိုေနၿပီ ဆိုပါစို႔။ ခ်က္ျခင္းျပင္ပါ။
၁၄။ ေရယိုျခင္းကို စစ္ႏိုင္သည့္တစ္နည္းမွာ အိမ္ရိွေရေခါင္းမ်ားအားလံုးကို ေသခ်ာက်နစြာ ပိတ္ပါ။ ထို႔ေနာက္ ေရမီတာကို စစ္ၾကည့္ပါ။ ေရလံုး၀မသံုးသည့္တိုင္ ေရမီတာ တက္ေနေသးသည္ဆိုလွ်င္ ေရယိုတာ ေသခ်ာပါသည္။ Plumber ကို အျမန္ဆံုးေခၚပါ။
၁၅။ ကားေဆးရာတြင္ ေရပိုက္အစား ေရပံုးကို သံုးပါ။
၁၆။ သစ္ပင္ပန္းမန္မ်ားကို ေရေလာင္းရာတြင္ နံနက္ ၄ နာရီမွ ၇ နာရီအတြင္း၊ ညေန ၆ နာရီမွ ၉ နာရီအတြင္း ေရပံုးကို သံုး၍ေလာင္းပါ။ (ထိုအခ်ိန္မ်ားသည္ ေရေငြ႔ပ်ံအနည္းဆံုးျဖစ္သည္။)
၆။ ေရပိုက္ျပင္လိုလွ်င္
ေရပိုက္ပ်က္၍ ျပင္လိုလွ်င္ လိုင္စင္ရ ပိုက္ျပင္သမားကိုသာ ေခၚပါ။ လုိင္စင္ရပိုက္ျပင္သမားကို PUB Website ၌ၾကည့္ႏိုင္ ပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါကလည္း PUB ၏ ၂၄ နာရီ hotline ဖံုးနံပါတ္ျဖစ္ေသာ 1800-2846600 သို႔ အေၾကာင္းၾကားႏုိင္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ Singapore Plumbing Society ဖံုးနံပါတ္ 6294 9252 သို႔ျဖစ္ေစ NTUC Income Home Service နံပါတ္ 6788 8788 သို႔ျဖစ္ေစ ေခၚႏိုင္ပါသည္။
လိုင္စင္ရ ပိုက္ျပင္သမားဟုတ္မဟုတ္ သူတို႔လက္မွတ္ကို ေတာင္းၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ လက္မွတ္တြင္ WS12345678 ဟု နံပါတ္ ႏွင့္တကြ နာမည္၊ IC No. တို႔ကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။
အေရးႀကီးေသာ မွတ္ခ်က္
လိုင္စင္ရ ပိုက္ျပင္သမားသာ PUB ေရပိုက္လိုင္းကို ျပင္လို႔ရပါသည္။ လိုင္စင္ရပိုက္ျပင္သမားမဟုတ္ဘဲ အျခား ကြ်မ္းက်င္သူ တစ္ဦးဦး သို႔မဟုတ္ သင္ကိုယ္တိုင္ ျပင္သည္ျဖစ္အံ့။ စင္းေဒၚလာ တစ္ေသာင္းထက္မပိုေသာ ဒါဏ္ေၾကး သို႔မဟုတ္ သံုးႏွစ္ ထက္မပိုေသာ ေထာင္ဒါဏ္ သို႔မဟုတ္ ေငြဒါဏ္ ေထာင္ဒါဏ္ ႏွစ္ရပ္စလံုး ခ်မွတ္ႏုိင္ပါသည္။
၇။ နိဂံုး
ဤသည္မွာ စင္ကာပူမွ ေရအေၾကာင္း သိသင့္သိထိုက္သည္တို႔ကို စုစည္းတင္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ တြင္လည္း ေသာက္သံုးေရကို အေရးတႀကီးထားကာ စီမံခ်က္မ်ားခ်မွတ္၍ လုပ္သင့္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေရအခက္အခဲ ျဖစ္သျဖင့္ အလႉခံလာေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စေနဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအဖဲြ႔က လႉထားတာပင္ အ၀ီစိတြင္း ဆယ္လံုး မကေတာ့ပါ။ ႏွစ္စဥ္လည္း ေသာက္သံုးေရျပႆနာကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ၾကားေနရဆဲ ျဖစ္၏။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္စဥ္က ဗကပမ်ားအား ႏိွမ္ႏွင္းရန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာတြင္ စစ္တပ္မ်ားလာေရာက္ စခန္းခ်သည္။ (ထိုစဥ္က စစ္ဗိုလ္စစ္သားမ်ားမွာ ယခုေခတ္ စစ္ဗိုလ္စစ္သားမ်ားကဲ့သို႔မဟုတ္။ စစ္သားမ်ားႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာသားမ်ားမွာ ခ်စ္ခင္စည္း လံုးစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ မည္မွ်ခ်စ္သနည္းဟူမူ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရြာမွ အပ်ိဳေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စစ္သားမ်ားႏွင့္ ညားကုန္ၾက သတည္း။ ဤကား စကားခ်ပ္)
ထိုအထဲမွ စစ္ဗိုလ္ႀကီးတစ္ဦးက ေတာၿမိဳ႔ကေလးမွ ေစ်းခံေတာင္းေခါင္းရြက္ကာ ျပန္လာေသာ အေဒၚႀကီးမ်ားအား ေမး၏။
ဘာေတြမ်ားတံုး ေဒၚႀကီးရဲ့။
ကြင္းေကာက္က ေစ်း၀ယ္ၿပီး ျပန္လာတာပါကြယ္။ ငရုတ္သီးတို႔၊ ဗူးသီးတို႔၊ ေဂၚဖီတို႔ ေပါ့။ ဖရံုသီးလည္း ပါတယ္။
အယ္မယ္မင္းဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ကေျပာင္းျပိ ကေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနပါေရာ့လား။ ေဒၚႀကီးတို႔ေတာက စိုက္လို႔ပ်ိဳးလို႔ရတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကို ကြင္းေကာက္သြားေရာင္းရမွာ။ ခုေတာ့ ကြင္းေကာက္က အသီးအရြက္ေတြ ျပန္၀ယ္စားရတယ္လို႔ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚႀကီးတို႔ လူေမြးလူေတာင္မေျပာင္တာပဲ။
ဤသည္မွာ ပံုျပင္မဟုတ္။ ကြ်န္ေတာ္ ငါးတန္းေက်ာင္းသားဘ၀က မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳခဲ့ ၾကားခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါ၏။ သည္ဗိုလ္ႀကီးေျပာတာ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္လွပါသည္။
ယခု ေရနံထြက္ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရႊျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ ေရနံမထြက္ေသာ စင္ကာပူကြ်န္းကေလးမွွ တစ္ႏွစ္လွ်င္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၂ သန္းေက်ာ္ဘိုး ေရနံ၀ယ္သံုးေနရပါသည္။
ဧကေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေျမႀကီးမ်ားရိွပါလွ်က္၊ စိုက္ပ်ိဳးမည့္ေတာင္သူ ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာရိွပါလွ်က္ကႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက အျခား ႏိုင္ငံမ်ားအား အရည္အေသြးေကာင္း ေျမပဲဆီကို ေစ်းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ရမည့္အစား မေလးရွားမွ က်န္းမာေရးႏွင့္ မညီညြတ္သည့္ ခဲေနေသာ စားအုန္းဆီမ်ားကို အေမရိကန္ေဒၚလာႏွင့္၀ယ္ကာ တင္သြင္း စားသံုးေနရသည္။ (ေျမပဲဆီကိုေတာ့ စိတ္မ၀င္စား၊ မဟုတ္သည့္ သစ္ဆိမ့္ပင္ စိုက္လိုစိုက္ခိုင္း၊ ၾကက္ဆူပင္ စိုက္လိုစိုက္ခိုင္း၊ ေပါက္တတ္ကရမ်ားခိုင္းတာ လုပ္ေနရေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးပညာရွင္ႀကီးမ်ားအား ၾကည့္ကာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ ျဖစ္မိပါဘိေတာင္း။)
သည္ေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား -
သည္အတုိင္းသာဆက္သြားေနလွ်င္ မၾကာမတင္ေသာကာလမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက စင္ကာပူမွ နယူး၀ါးတားကို တင္သြင္းရသည့္ ဘ၀သို႔ ဆိုက္ေရာက္ပါလိမ့္မည္။ မဆိုက္ပါေစႏွင့္ဟု ဆုသာနာနာေတာင္းၾကပါေတာ့ ဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသတည္း။
(အလကားေျပာတာမဟုတ္။ ယခု ခ်င္းတြင္းျမစ္ေကာၿပီ။ အင္းေလးအိုင္ေရခန္းၿပီ။ မၾကာခင္ ဧရာ၀တီက ဘယ္ေသာင္ ဘယ္ကမ္းဆိုက္မယ္မွန္းမသိ။ သည္အတြက္မွ ေရကို အေလးမထားပါေသးလွ်င္ - - - - )
စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ ဧရာ၀တီသတင္းမ်ား ဆက္တုိက္ၾကားေနရ၍ စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ တစ္ေန႔လံုးထိုင္ကာ မထတမ္း ေရးပါသည္။
ေအးၿငိမ္း
25/09/2011, 1:07 am
Blk 663D, Jurong West St. 65
#15-233
Singapore 644663
Tel: 97303027
Email: y_nyein@yahoo.com.sg
No comments:
Post a Comment