Posted: 21 Dec 2011 08:27 AM PST
လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ဆိုေတာ့့ လြပ္လပ္ျခင္းက အဓိကလား၊ အႏုပညာက အဓိကလား ဆိုတာေမးစရာျဖစ္လာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ခုက ဒြန္တြဲေနပါတယ္။ လြတ္လပ္ျခင္းရွိမွ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အႏုပညာကို ဖန္တီးလို႕ျဖစ္မွာပါ။ အႏုပညာဆိုတာကလည္း ကၽြန္မတို႕အားလံုးရဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းကိုအမ်ားႀကီး အေထာက္အ ကူျပဳႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ကၽြန္မတို႕ဟာ လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္အတြက္ ေဆာင္ပုဒ္အေနနဲ႕ Free Art, Free Thought, Freedom ။Free Art လြတ္လပ္တဲ့အႏုပညာ၊ အႏုပညာလြတ္လပ္မႈ၊ Free Thought လြတ္လပ္တဲ့အေတြးအေခၚ၊ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈ၊ အဲဒါမွစစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္မႈကို ကၽြန္မတို႕ဦးတည္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၁ လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ (The Art of Freedom Film Festival) သို့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္ရုပ္ရွင္ကားေပါင္း၁၈၀ရွိေသာ္လည္းျပည္ပႏိူင္ငံမ်ားမွေပးပို႔ယွဥ္ၿပိဳင္ေသာဇာတ္ကားမ်ားမွာ ျမန္မာ့ဆက္သြယ္ေရးလုပ္ငန္း စာတိုက္ႀကီးမွ ဆက္သြယ္ေရးစည္းကမ္းစနစ္ႏွင့္ အင္တာနက္ကြန္နက္ရွင္ တို႔ေၾကာင့္ ျပိဳင္ပြဲမွ ပယ္ဖ်က္ရရန္အေျခအေန ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။ "စာတိုက္ကေနတစ္ဆင့္ပို႔တာေတြက ဒီဗီဒီေတြျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဆင္ဆာကေနတစ္ဆင့္ထုတ္ယူဖို႔ စာတိုက္ႀကီးက အေၾကာင္းၾကားတယ္ ၊ဆင္ဆာကို ျဖတ္ေနရင္ တစ္လေလာက္ၾကာမွာမို႔ဒီကားေတြက အဆင္မေျပဘူး။ ေနာက္ၿပီး ကိုသူရ စာနယ္ဇင္းရွႈင္းလင္းပြဲမွာ ေျပာသြားခဲ့တဲ့ အြန္လိုင္းမွာ ၁၆ ကားေလာက္ေရာက္ေနၿပီဆိုတာအျပင္ ေနာက္ထပ္ထပ္ပို႔ထားတာေတြ ရွိေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ကြန္နက္ရွင္ အေနအရ ေဒါင္းေလာ့ဒ္ဆြဲဖို႔အဆင္မေျပဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ပအေနနဲ႔က လူႀကံဳနဲ႔ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ဇာတ္ကားေလာက္ပဲပါေတာ့မယ္" ဟု ရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွအကဲျဖတ္ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဒါရိုက္တာ မင္းထင္ကိုကိုႀကီးက ဆိုသည္။  လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္သို႔ ေပးပို႔ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ားမွာ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္မွ ၃ ရက္အထိ က်င္းပျပသမည့္ ရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္အတြက္ အလြန္မ်ားျပားသည့္ပမာဏျဖစ္ေနၿပီး ၿပိဳင္ပြဲကေပးထားတဲ့ Theme အား ေဖၚျပႏိူင္မႈႏွင့္ အရည္အေသြးေပၚကို အကဲျဖတ္အဖြဲ႕မွ ကိုသူရ (ခ) ဇာဂနာႏွင့္ မင္းထင္ကိုကိုႀကီးတို႔က ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ကာ ျပပြဲအတြက္ျပသသြားမည္ျဖစ္သည္။ထိုမွျပပြဲအၿပီး ဒုတိယအဆင့္အေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အကဲျဖတ္အဖြဲ႕၀င္ႏွစ္ဦးမွ ေရြးခ်ယ္အကဲျဖတ္ၿပီး Beast Shoot ဆု၊ Beast Documentary ဆု၊ Audience Choice ဆုအျပင္ အျခားေခါင္းစဥ္တစ္ခုျဖင့္ ဆုတစ္ခုလည္းရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ေမာင္ေမာင္ဦး(စႏိူး၀ိႈက္)၊ ကိုေပါက္၊ ၀ိုင္း စသည့္နာမည္ႀကီး ဒါရိုက္တာအမ်ားအျပား ပါ၀င္ရိုက္ကူးယွဥ္ၿပိဳင္ ထားၾကၿပီး ဇာတ္ကား ၁၈၀ ကို ပထမအဆင့္စီစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီးပါက ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ ညေနတြင္ ေတာ္၀င္စင္တာ ၇ ထပ္တြင္းက်င္းပမည့္ ရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္ဖြင့္ပြဲအားေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွ တက္ေရာက္ဖြင့္လွစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ထို႔ေနာက္ ဇန္န၀ါရီ ၁ ရက္မွ ၃ ရက္အထိ ပထမအဆင့္ေရြးခ်ယ္ခံရသည့္ ရုပ္ရွင္မ်ားကို ေတာ္၀င္စင္တာရွိ ရုပ္ရွင္ရုံ ၃ ရုံ၌ျပသကာ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္တြင္ ဆုေပးပြဲ က်င္းပသြားမည္ျဖစ္သည္။ ထိုအတြက္ ယခုအခ်ိန္အထိ ရုပ္ရွင္အစည္းအရုံးဆင္ဆာ႒ာနမွ တစ္စံုတစ္ရာ တားျမစ္ေျပာဆိုျခင္းမရွိေသးေၾကာင္း သိရသည္။ လြတ္လပ္ျခင္းအႏုပညာရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္(The Art of Freedom Film Festival)မွာ လြတ္လပ္ျခင္းအေပၚဖြင့္ဆိုမႈကို အေျခခံ၍ရိုက္ကူးဖန္တီးထားသည့္ ရုပ္ရွင္ဇတ္ကားမ်ားမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအၾကား လြတ္လပ္ျခင္း၏ အႏွစ္သာရအေတြးအေခၚအယူအဆမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစရန္ ရည္ရြယ္က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။ ရုပ္ရွင္ပြဲေတာ္တြင္ ဆုရရွိသူမ်ားအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ဆုခ်ီးျမွင့္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရွိ Newyork Institute ၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ျဖင့္ အဆိုပါတကၠသိုလ္တြင္ ရုပ္ရွင္သင္တန္း သံုးလ သင္ယူခြင့္ရမည္ျဖစ္သည္။ 7Day News Journal  |
|
Posted: 21 Dec 2011 07:41 AM PST
လွည္းတန္းတြင္ ဗံုးကြဲသည္ဟု ၾကားရခ်င္း၌ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ေျဗာင္းဆန္သြားမိပါသည္။
ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ေသြးေတြဆူပြက္၊ ဘာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားမိသည္။ ယုတ္မာလိုက္ၾကတာ၊ ယုတ္မာၾကျပန္ၿပီ။ စိတ္ထဲတြင္ အခါခါ ေရရြတ္မိ၏။ ေဒါသလည္း ထြက္သည္။ ထိုေဒါသအား ေပါက္ကြဲခြင့္လည္း မရပါေသာေၾကာင့္ ေယာက္်ားတန္မဲ့ ငိုခ်င္သလိုလိုပင္ျဖစ္သြားမိ၏။ ေသတာက တစ္ေယာက္၊ ဒါဏ္ရာျပင္းတာက တစ္ေယာက္တဲ့။ မိန္းေလးေတြ ... တဲ့။ သတင္းေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလို လာ၏။ မီဒီယာမ်ား တာ၀န္ေက်ၾကပါေပသည္။ အခေၾကးေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရပါဘဲလ်က္ ဗံုးကြဲမႈသတင္းေတြကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ဆက္ကာဆက္ကာ တင္ေပးေန၏။ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း သတင္းက ပိုစံုလာသလိုရွိသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ထိတ္လန္႔မႈတစ္ခု ႀကီးစိုးလာခဲ့ေလ၏။ ဒီသတင္းရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုးအပိုင္းကို သိမွ သိရပါမည္ေလာ။ သတင္းတစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာ အေရးႀကီးသလဲဟု က်ေနာ္က ခြဲျခားေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္သိလိုလွသည့္ အေရးႀကီးဆံုး အပိုင္းမွာ ဒီကိစၥလုပ္သူ (တကယ့္) လက္သည္တရားခံ ဘယ္သူနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို တကယ့္လက္သည္အား အမ်ားေရွ႕ေမွာက္ဆြဲထုတ္ျခင္းကို ျမင္ရလိုပါသည္။ အမ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ တိက်ခိုင္မာစြာ စစ္ေဆး၍၊ အမ်ားေရွ႕ေမွာက္တြင္ ထိေရာက္ေသာ ျပစ္ဒါဏ္ကို တိက်ခိုင္မာစြာ ေပးေစ့ခ်င္ပါသည္။ အၿငိွဳးထားတတ္သူဟု မထင္ေစ့လိုပါ။ သို႔ေသာ္ အျပစ္ျပဳသူအား ခြင့္မလႊတ္တတ္သည္မွာ က်ေနာ္စိတ္ရင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုကိစၥ ဗံုးခြဲသူကိုလည္း ဘာလုပ္ခ်င္ပါသနည္း။ အမ်ားေရွ႕ေမွာက္ တရားခြင္တြင္ တည့္တည့္ႀကီး စိုက္ၾကည့္ခြင့္ရခ်င္ပါသည္။ မင္း ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ရသလဲ? မင္း ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္ ေအာက္တန္းက်ရသလဲ?မင္းကို ေစခိုင္းတာ ဘယ္သူေတြလဲ? မင္းကေကာ ခိုင္းတိုင္းလုပ္ရေအာင္ လူ႔အသိဥာဏ္ မရွိေတာ့ဘူးလား? ဘာကိုေၾကာက္လုိ႔ လုပ္တာလဲ? ဘာကို ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးလုပ္တာလဲ? ဒီလို လုပ္ရပ္နဲ႔ မင္းျပန္ရမယ့္ဟာ တန္ရဲ႕လား? မင္းတစ္ဘ၀လံုး ဒီလုပ္ရပ္အမည္းစက္ကို စိတ္စႏိုးစေႏွာင့္လံုး၀မျဖစ္ဘဲ ဆက္အသက္ရွင္ေနႏုိင္မလား? စသျဖင့္ ထိုတရားခံအား (အခြင့္ရလွ်င္) ေမးခ်င္ေသာ စကားလံုးမ်ားစြာရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ မေမးေတာ့ပါ။ ထိုေမးခြန္းေတြ အားလံုးပါ၀င္ေနမည့္ မ်က္လံုးအၾကည့္တစ္ခုသည္ပင္ လံုေလာက္လိမ့္မည္ ထင္၏။ အကယ္၍ တရားခံကိုသာ ျပည္သူ႔ေရွ႕ေမွာက္ တရားခြင္ တင္ခြင့္ရခဲ့ပါလွ်င္ အားလံုး၀ိုင္းၾကည့္ၾကမည့္ မ်က္လံုးအၾကည့္မ်ားႏွင့္ပင္ ထိုသူ ... ရွက္တတ္လွ်င္ လဲေသသြားေလာက္ပါလိမ့္မည္။ မရွက္တတ္လွ်င္လည္း သူ႔တစ္ဘ၀လံုး ေျခာက္လွန္႔ေနေပေတာ့မည္ ... ဟု က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါသည္။ ဗံုးကြဲမႈသတင္းမ်ားက ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆက္တိုက္လာေန၏။ အစက ၁၈ႏွစ္အရြယ္ မိန္းမငယာ္ကေလးတစ္ဦးေသ။ တစ္ဦးဒါဏ္ရာရသည္ ... တဲ့။ `ဟာ အရြယ္ငယ္ငယ္ကေလးေတြ´ ဟု စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္မိသည္။ ေနာက္ေတာ့ သတင္းထပ္လာ၏။ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားသူမွာ သန္႔စင္ခန္း ၀န္ထမ္း မျမစမ္းရည္ အသက္ ၃၀ ႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ဒဏ္ရာရရွိသူမွာ သန္႔ရွင္းေရး၀န္ထမ္း မခင္ျမတ္ႏြယ္ အသက္ ၂၄ နွစ္ျဖစ္သည္ဟု သိရပါသည္။ ... တဲ့။ သန္႔စင္ခန္း ၀န္ထမ္းေလးေတြ ဆိုပဲ။ သူတို႔ခမ်ာ လခမွ ဘယ္ေလာက္ရၾကရွာေလမလဲ? ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းကေလးေတြျဖစ္၍ ဘယ္လိုမွ ၾကြယ္ပိုးၾကြယ္၀ရွိၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္မွန္း အတိအက် ခန္႔မွန္းလို႔ရပါသည္။ အလုပ္က မျမင့္မားေသာျငား ရိုးသားသန္႔စင္ေသာ အလုပ္ကို မြန္ျမတ္ျဖဴစင္စြာ လုပ္ကိုင္ၾကသူကေလးမ်ား။ သူတို႔မွာ မွီခိုေနေသာ မိသားစုေတြမ်ားရွိလိမ့္မလား? တကယ္လို႔ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီမိသားစုေတြအေနနဲ႔ ေနာင္ဘယ္လိုမ်ား ဆက္ၿပီးရပ္တည္သြားၾကမွာပါလိမ့္မလဲ? ယခုပင္လွ်င္ အခြန္အခ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး (ရထားခ)၊ မီတာခေတြ ေစ်းတက္ေတာ့မည့္အေၾကာင္း သတင္းေတြၾကားရ၏။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အိမ္၏၀င္ေငြကို အဓိကရွာေဖြေပးေနသူ ေသဆံုးသြားလို႔ကေတာ့ က်န္ရစ္သူေတြအဖို႔ ပဋာေျမလူးရမယ့္ ကိန္းေပပဲ။ ႏိုင္ငံျခားေတြမွာေတာ့ အလုပ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း ေသဆံုးသြားရွာသူဆိုလွ်င္ ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြ တနင့္တပိုးရသည္ဟု ၾကားဘူးပါ၏။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးေတြကိုေကာ ေပးေလ့ရွိသလား က်ေနာ္ေသခ်ာ မသိ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယခု ေသဆံုးသြားရွာေသာ ၀န္းထမ္းမေလးႏွင့္ ဒါဏ္ရာရသူမွာလည္း သူ႔အလုပ္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းပါပဲ။ အကယ္၍ တာ၀န္မသိပဲ အျပင္သာ ေလွ်ာက္သြားေနမည္ဆိုလွ်င္ ဒီလို ကံဆိုးမႈမ်ဳိးႏွင့္ သူတို႔ရင္ဆိုင္တိုးေကာင္းမွ တိုးရေပလိမ့္မည္။ သည္ အမ်ားသံုးသန္႔စင္ခန္းဆိုတာ အစိုးရပိုင္ဆိုလွ်င္ ပင္စင္ေတာ့ ရလိမ့္မည္ ထင္၏။ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုလွ်င္ေရာ ...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံဆိုးရွာေသာ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းေလးမ်ားအတြက္ ေထာက္ပံ့မႈတစ္ခုခုေတာ့ ျပဳသင့္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။ ခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ တကယ့္ကို ေျဗာင္းဆန္ေနျခင္းပါ။ ေသဆံုးသြားသူအတြက္ စိတ္မေကာင္းတာေရာ။ က်န္ရစ္မည့္ မိသားစုအတြက္ စာနာပူပန္မိတာေရာ။ လုပ္သြားသည့္ လူမဆန္ေသာ လက္သည္အတြက္ ေဒါသျဖစ္မိတာေရာ။ အားလံုးေရာျပြန္းကာ လူက ဘာအေတြးကိုမွ ဖမ္းယူဆုပ္လို႔ မရခ်င္ေတာ့။ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလွ်ာက္ေတြးမိသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕လူမ်ား အေပါ့စြန္႔သြားေလ့ရွိေသာ နံရံမ်ားတြင္ ေရးေလ့ရွိသည့္ စာတမ္းတစ္ခုရွိ၏။ `ဤေနရာတြင္ ေခြးမ်ားသာ ေသးေပါက္ၾကသည္´ ဟု ေရးတတ္သည္။ ထိုစာတမ္းမ်ဳိးမွီးကာ ဗံုးေဖာက္တတ္တဲ့ေနရာေတြမွာ .. `ဤေနရာတြင္ ေခြးေတာင္မွ အျပစ္မဲ့ျပည္သူကို ဗံုးမခြဲ။ ဗံုးခြဲသူမွာ ေခြးထက္ေအာက္တန္းက်သူမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္။´ ဟု ေရးထားရင္ ေကာင္းမလား။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူက ဘယ္ေနရာ လာခြဲမလဲဆိုတာ ႀကိဳမသိႏိုင္ေတာ့ခက္တာပဲ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ဤသို႔ ဗံုးခြဲသူ ဆိုသည္မွာ သရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ... ဗံုးခြဲေၾကာင္းသတင္းၾကားၿပီးခ်င္းတြင္ ဘယ္အဖြဲ႕က ခြဲခြဲ၊ ဘယ္သူ ခြဲခြဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ခြဲခြဲ လူမဆန္ေသာလုပ္ရပ္၊ သူရဲေဘာေၾကာင္ေသာ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ရပ္ဟု ျပင္းထန္ အထင္ေသးစြာ ရွဳံ႕ခ် ကန္႔ကြက္ပါသည္။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေနသနည္း? ဘာကို ဦးတည္ေနသနည္း? ဘယ္လိုတြက္တြက္ ဘာမွအက်ဳိးမရွိေသာ လုပ္ရပ္သာျဖစ္သည္။ အင္မတန္ ေအာက္တန္းက်ေသာ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ျပဳမူျခင္းသာျဖစ္သည္။ ... ဟု က်ေနာ္ေရးမိျခင္းပင္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ... တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ က်ေနာ့္နားထဲ အသံေလးတစ္သံကို ၾကားေယာင္လာမိ၏။ သမီးေမေမကို လူဆိုးေတြ သတ္သြားတယ္ .... ဟု ၀မ္းပမ္းတနည္း ေရရြတ္လိုက္ေသာ အသံ။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးကမွ က်ေနာ္ၾကားမိခဲ့ျခင္းပါ။ က်ေနာ့္အသိတစ္ေယာက္၏ အလွဴတစ္ခုသို႔ သြားရင္း ၾကားခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။ လူရင္းေတြခ်ည္းမို႔ အဲဒီအလွဴမွာ က်ေနာ္တို႔ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိလွပါသည္။ ထိုလွဴတြင္ ခ်စ္စရာအင္မတန္ေကာင္းေသာ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕၏။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြက နီျမန္းလ်က္။ က်စ္ဆံၿမီးတိုႏွံ႔ႏွံ႕ေလးႏွစ္ဘက္ကို ဘယ္ညာခြဲျဖာခ်ထား၏။ တစ္ေယာက္တည္း။ က်ေနာ္ထိုင္ရာ စားပြဲမွာ လာစားေနသည္။ ရွိလွမွ ေလး ငါးႏွစ္ေလာက္ပါ။ အလွဴေပးသူ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္တြင္ ကေလးငယ္ မရွိေၾကာင္း က်ေနာ္သိသည္။ မုန္႔ဟင္းခါးကို ကိုယ့္ဖာသာ ခပ္စားရင္း ပါးစပ္မ်ားေပပြေနေသာ ကေလးငယ္ကို ရယ္ခ်င္စိတ္ႏွင့္ ခ်စ္စႏိုးၾကည့္ရင္း စပ္စုမိ၏။ `သမီး မိဘေတြေရာ၊ သမီး´ ဆိုေသာ္ `ေဖေဖႀကီးက ေနာက္ဘက္မွာ ပန္းကန္ေတြ ေဆးေနတယ္´ တဲ့။ ၾကည့္ရတာ ဒီအလွဴမွာ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးဖို႔ ေခၚထားေသာ သူတစ္ဦးဦး၏ သမီးငယ္ျဖစ္ေပမည္။ `သမီးေမေမကေရာ ေနာက္ဘက္မွာပဲလား´ ကေလးငယ္က ေခါင္းခါ၏။ က်ေနာ္ ထပ္ေမးမိျပန္သည္။ `ေႀသာ္ ပါမလာဘူးလား သမီး´ `ေမေမ မရွိဘူး ဦးဦး´ ကေလးမေလးက တိုးတိုးေလး ေျပာသည္။ က်ေနာ္ ေခါင္းကို ငဲ့ကာနားေထာင္မိစဥ္ ေနာက္တစ္ခြန္းထပ္ေျပာျပန္၏။ ... `သမီးေမေမကို လူဆိုးေတြသတ္သြားတယ္´ ထိုစကားက ပို၍တိုးပါသည္။ သို႔ေသာ္ နားစိုက္ေထာင္မိတာဆိုေတာ့ တိတိပပ က်ေနာ္ၾကားလိုက္မိ၏။ ၾကားၾကားခ်င္းပင္ ရင္ထဲ လိႈက္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ေျပာၿပီးခ်င္းပင္ ကေလးမကေလးက ေခါင္းငံု႕သြားသည္။ ခုနက ေတာက္ပေသာ မ်က္၀န္းေလးမ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ား စြတ္စိုေနေလမလား။ ကေလး၏ စကားသံေနာက္ဆံုးတြင္ အဖ်ားခပ္ တုန္ယင္သြားျခင္းကိုေတာ့ က်ေနာ္သတိျပဳမိလိုက္ပါသည္။ သူ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့။ ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့တာလည္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေအးစက္တင္းမာေသာ ေလာကႀကီးကို အမိမဲ့ဘ၀ႏွင့္ ဘယ္လိုမ်ား ဒီကေလးျဖတ္သန္းေနရပါသနည္း။ ေနာက္ ဆက္ၿပီး ဘယ္လိုမ်ားျဖတ္သန္းရဦးပါမည္နည္း။ က်ေနာ္လည္း ထပ္မေမးႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေငါင္၍ ေငးၾကည့္ေနမိပါသည္။ လူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကေလးတစ္ေယာက္ရွိေနေသာ စားပြဲ၀ိုင္းတြင္ တိတ္ဆိတ္ျခင္းက လႊမ္းမိုး၍ သြား၏။ ထိုစဥ္မွာပင္ တိုက္ဆိုင္သည္ဟု ေျပာရမလား? ရက္စက္လြန္းေသာ တိုက္ဆိုင္မႈပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ မိသားစု တစ္စု ၀င္လာ၏။ အေဖရယ္ အေမရယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရယ္။ အေဖနဲ႔ အေမက ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္ဆီက။ သမီးေလးက အလည္ေခါင္က။ သမီးေလးကို လက္ခ်င္းတြဲလို႔ ၿခံရံလို။ ကေလးက ဖေအႏွင့္ မေအ၏မ်က္ႏွာ တစ္လွည့္စီၾကည့္ကာ ရယ္ၿပံဳး၍ လာသည္။ က်ေနာ္တို႔နား ျဖတ္ေက်ာ္သြားေသာ္ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္သံလြင္လြင္ကို ၾကားရ၏ က်ေနာ္ႏွင့္ တစ္၀ိုင္းတည္းအတူထိုင္ေနေသာ မိတဆိုး ကေလးမေလးက တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ကာ ဖ်ပ္ကနဲမ်က္လႊာျပန္ခ်သြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ ေသခ်ာသိလိုက္ပါသည္။ သူ႔မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ား ဆို႕၍ေနၾကေလ၏။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကေလး ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေမာ့မလာေတာ့ပါ။ က်ေနာ္သည္လည္း သူ႔ကို ဆက္မၾကည့္ေနႏိုင္ေတာ့။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ေနာ္လည္း မ်က္ရည္၀ဲလာေသာၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္မွ သိရပါသည္။ ထိုကေလးမေလး၏ မိခင္သည္လည္း တစ္ခ်ိန္က ဗံုးကြဲမႈတစ္ခုမွာ ေသဆံုးခဲ့ရတာတဲ့။ ကေလးက လည္၀ယ္ေတာ့ သူ႔ကို ဘယ္လိုညာညာ အမွန္တိုင္းသိျမင္ေန၏။ `သမီးအေမကို လူဆိုးေတြ သတ္သြားတယ္´ ထိုစကားကို ေမးသူရွိတိုင္း ေျပာျပတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစကားေျပာၿပီးတိုင္း သူမခမ်ာ ရပ္တန္႔လိုက္ရၿမဲ။ လူဆိုးေတြက ဘယ္သူလဲ? ကေလးမေလး မသိ။ ဘာေၾကာင့္ သတ္တာလဲ? ကေလးမေလး မသိ။ ဒီလိုရက္ရက္စက္စက္လုပ္ရေအာင္ သူမအေမမွာ ဘာအျပစ္မ်ားရွိရွာလို႔လဲ? ကေလးမေလး မသိ။ သူမ ေသခ်ာသိသည္ကေတာ့ ... မိဘႏွစ္ပါး လက္ကို တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ကိုင္စြဲကာ လံုၿခံဳေႏြးေထြးစြာ သြားလာခြင့္၊ မိဘႏွစ္ပါး၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည္ႏူးစြာ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕စြာ ရယ္ေမာခြင့္ကို ဒီတစ္သက္ သူမ မရႏိုင္ေတာ့ျခင္းသာပဲ ျဖစ္ေလသည္။ (ယခု ေသဆံုးသြားရရွာေသာ အျပစ္မဲ့ သန္႔ရွင္းေရး၀န္ထမ္းမေလးတြင္ေရာ အိမ္ေထာင္ရွိေနသလား? သမီးကေလးရွိေနမလား? က်ေနာ္မသိပါ။ သမီးအေမကို လူဆိုးေတြ သတ္သြားတယ္ဟူေသာ စကားသံမ်ဳိးေတာ့ ေနာက္ထပ္ မၾကားလိုေတာ့တာ အေသအခ်ာပဲျဖစ္ပါသည္။ မၾကားခ်င္တာ မဟုတ္ပါ။ မၾကား၀့ံျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယခုေသဆံုးသြားရွာသူမွာ မိသားစုေတာ့ ရွိေနမွာေပါ့။ သမီး မမကို လူဆိုးေတြသတ္သြားတယ္။ သမီး ေဒၚေဒၚကို လူဆိုးေတြသတ္သြားတယ္ ... လို႔မ်ား ျမည္တမ္းေနၾကမလား? အေမ့ သမီးကို လူဆိုးေတြသတ္သြားတယ္ကြယ္လို႔မ်ား တုန္တုန္ရီရီ မ်က္ရည္တစမ္းစမ္းျဖင့္ ေရရြတ္သံၾကားရေလမလား? လွည္းတန္းလမ္းဆံုမွ ဗံုးေပါက္ကြဲသံတစ္ခုသည္ က်ေနာ္တို႔ ႏွလံုးသားအားလံုးကို ထုႏွက္ဖိဆီးေနေတာ့မည္ ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္။) Thorn Nay Soe (Facebook)  |
| You are subscribed to email updates from dawnmanhon To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
No comments:
Post a Comment