BURMABÜRO

"ဒီစကား"ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ Posted: 04 Nov 2012 02:11 AM PST ယခု ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထြန္းကားေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လူၾကိဳက္မ်ားမႈ စတားျဖစ္ေရးထက္ အေရးၾကီးတာက လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို လူမုန္းခံျပီး လုပ္ႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားတဲ့ လူငယ္ေတြကို ေဖေဖ့ရဲ႕ လက္သံုးစကားအဆိုေလးကို ျပန္သတိေပးခ်င္ပါတယ္။ လုပ္ရဲတာက သတၱိမဟုတ္ဘူး။ ခံရဲတာက သတၱိတဲ့။ ဒါကိုတလြဲအဓိပၸာယ္မေကာက္ပါနဲ႔။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ျဖစ္သမွ်သာခံဆိုတဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္ဖို႔ရာ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ အလုပ္ရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေတြကို ခံရဲရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ကႏၱာရခရီးလမ္းကို ပန္းခင္းထားတဲ့ စတားလမ္းလို႔ မထင္မိၾကပါေစနဲ႔။ သိသိၾကီးနဲ႔ ေရြးျပီးေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းမို႔ မညည္းမညဴဆက္ၾကရမွာပါ။ လမ္းခုလတ္က ၀င္ျပီး အေၾကာ့သားေလးစတားလုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေမြးရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံကို အက်ဳိးျပဳႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုလူေတြကို အားမက်ၾကပါနဲ႔။ တစ္ေန႔လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မ်က္မွန္ကို စာေရးခံုေပၚမွာ ကိုင္ထားတုန္းငံု႔ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ခန္းမအထက္မ်က္ႏွာၾကက္က မီးလံုးမ်ားေျမာက္မ်ားစြာဟာ မ်က္မွန္ရဲ႕ မွန္သားေတြေပၚမွာ ၾကယ္ကေလးမ်ား ေတာက္ပသလို လင္းလက္ေန တာေတြ႕လိုက္ ရပါတယ္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ျမင္ကြင္းေလးမို႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ဘာေတြေျပာေနၾကတယ္ဆိုတာကို သတိမျပဳႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၾကယ္ကေလးမ်ားအေၾကာင္းကို အေတြးေရာက္သြားပါတယ္။ “ၾကယ္ကေလးေတြ” လို႔ေျပာလိုက္ေပမဲ့ ၾကယ္ေတြဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ၾကီးမားတဲ့ ျဂိဳလ္ကမၻာၾကီးေတြျဖစ္ပါတယ္။ မီးလွ်ံေတြဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနလို႔ ကၽြန္မတို႔ ကမၻာက ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လင္းလက္ေနတာပါ။ စၾကာ၀႒ာၾကီးရဲ႕ ေ၀းလံလွေသာ တစ္ေနရာမွာရွိေနတဲ့ ၾကယ္ၾကီးအခ်ဳိ႕ရဲ႕ မီးလွ်ံေတြဟာ ျငိမ္းသြားတာၾကာလွပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အလင္းေရာင္ရဲ႕ အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ေတာင္ အင္မတန္ၾကာတဲ့ခရီးကိုျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဇစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ၾကယ္ၾကီးေတြ ေလာင္ကၽြမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္တိုင္ ကၽြန္မတို႔အျမင္မွာေတာ့ ေတာက္ပဆဲအလင္းပြင့္ေလးမ်ားလို ျမင္ေနရပါတယ္။ အခုေခတ္မွာ “စတား” ဆိုတဲ့ “ၾကယ္” လို႔အဓိပၸာယ္ေပါက္တဲ့ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားလံုးကို တြင္တြင္သံုးၾကပါတယ္။ ရုပ္ရွင္အႏုပညာရွင္မ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံေတြမွာ စတင္သံုးစြဲခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ စတားေတြဟာ အမ်ားအလယ္မွာ ေရပန္းစားျပီး အားက်စရာေတြျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ဒီစကားလံုးကို ရုပ္ရွင္အႏုပညာပညာရွင္မ်ား အျပင္၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လူအၾကိဳက္မ်ား၊ ၀ိုင္းျပီးအားက်ၾသဘာေပးခံရသူေတြ ကိုလည္း “စတား” ေတြလို႔ေခၚတြင္လာတာပါပဲ။ ယခုဆက္သြယ္ေရးေတာ္လွန္ေရးေခတ္ၾကီးထဲမွာ ကမၻာတစ္၀ွမ္းျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကို လ်င္ျမန္စြာသိႏိုင္ျမင္ႏိုင္ဆိုေတာ့ “စတား”ေတြကို လူအမ်ားက သိၾက၊ ျမင္ၾကရတာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ စတားေရာဂါေတြ ထလာၾကပါတယ္။ စတားေရာဂါလို႔ ကၽြန္မေျပာတာ အဓိပၸာယ္ႏွစ္မ်ဳိးနဲ႔ပါ။ တစ္မ်ဳိးကေတာ့ စတားေတြအေပၚ စိတ္၀င္စားအာရံုစိုက္တာ၊ စတားေတြအေၾကာင္းေလ့လာ၊ စတားေတြကို အတုခိုးတာေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ ကိုယ္သေဘာက်အားက်တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ စိတ္အားထက္သန္တာကေတာ့ အျပစ္ၾကီးမဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခိုက္ေလာက္ေအာင္ အလြန္အၾကဴးျဖစ္ခဲပါတယ္။ ေရာဂါဆိုေပမယ့္ ေရာဂါၾကီးမဟုတ္ပါဘူးဆိုပါေတာ့။ စတားျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါကေတာ့ ဆိုးႏိုင္ပါတယ္။ အႏုပညာေလာကမွာ ျဖစ္ခ်င္တာကေတာ့ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ေရာဂါမလြန္ကၽြံဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ စတားျဖစ္ခ်င္လို႔ကေတာ့ အႏၱရယ္မ်ားပါတယ္။ ဒီမီဒီယာေခတ္ၾကီးမွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကို ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူမ်ား ပိုမိုအေလးထားၾကသလို ျဖစ္လာပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူ၊ ကမၻာသူ ကမၻာသားမ်ားရဲ႕ ေထာက္ခံမႈဆိုတာ မိမိအတြက္မဟုတ္ဘဲ မိမိရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္အတြက္ ျဖစ္ရမယ္ဆိုတာကို အျမဲတေစမွတ္သားထားဖို႔လိုပါတယ္။ ယခု ကၽြန္မတို႔ေတြ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကလို႔ ျပည္တြင္းျပည္ပေထာက္ခံအားေပးမႈေတြကို ရရွိေနၾကတာပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မူေပၚမွာရပ္တည္ျပီး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္တာကို ေလးစားဂရုဏာထားတဲ့သေဘာပါပဲ။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကို အေပၚယံေၾကာသာျမင္၊ အားက်ျပီး စတားလုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြမျဖစ္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ယခု ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထြန္းကားေအာင္ ၾကိဳးစားေနရတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လူၾကိဳက္မ်ားမႈ စတားျဖစ္ေရးထက္ အေရးၾကီးတာက လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတြကို လူမုန္းခံျပီး လုပ္ႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္၀င္စားတဲ့ လူငယ္ေတြကို ေဖေဖ့ရဲ႕ လက္သံုးစကားအဆိုေလးကို ျပန္သတိေပးခ်င္ပါတယ္။ လုပ္ရဲတာက သတၱိမဟုတ္ဘူး။ ခံရဲတာက သတၱိတဲ့။ ဒါကိုတလြဲအဓိပၸာယ္မေကာက္ပါနဲ႔။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ျဖစ္သမွ်သာခံဆိုတဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္ဖို႔ရာ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ အလုပ္ရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေတြကို ခံရဲရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ကႏၱာရခရီးလမ္းကို ပန္းခင္းထားတဲ့ စတားလမ္းလို႔ မထင္မိၾကပါေစနဲ႔။ သိသိၾကီးနဲ႔ ေရြးျပီးေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းမို႔ မညည္းမညဴဆက္ၾကရမွာပါ။ လမ္းခုလတ္က ၀င္ျပီး အေၾကာ့သားေလးစတားလုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေမြးရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံကို အက်ဳိးျပဳႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုလူေတြကို အားမက်ၾကပါနဲ႔။ တကယ့္ၾကယ္ဆိုတာ မီးလွ်ံေတြအားလံုးေသသြားျပီး ကာလရွည္ၾကာစြာ အလင္းေရာင္ကို ေပးႏိုင္ပါတယ္။ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ၀င္းလက္သြားတာဟာ ၾကယ္စင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အတုအပ စတားသာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ဒီမွ်သာ…..။ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (အတြဲ (၁)၊ အမွတ္ (၄၁)၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၂ ထုတ္ ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ "ဒီစကား" ဟိန္း ထိုက္ စ်ာန္

ေသေန႔အလွဴ Posted: 03 Nov 2012 10:34 PM PDT ၂.၁၁.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ေနထြက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ကၽြန္ေတာ့္၏တယ္လီဖုန္းႏွင့္ ကြန္ျပဴတာ (အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ)ထက္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔အား ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ျခင္းတို႔ လႊမ္းၿခံဳခဲ့သည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ၂.၁၁.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္ (၅၃) ႏွစ္ျပည့္ေသာ ေမြးေန႔အခါသမယတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)႐ိွ အသင္းသူ/သားမ်ားသည္၄င္း၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားသည္၄င္း၊ ျပည္ပမွမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း၊ Blogger မ်ားသည္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေမြးေန႔ပြဲမလုပ္ဘူးလား ? ဘာေကၽြးမွာလဲ ? စသျဖင့္ ေမးျမန္းၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ျပည္ပမွ ျပန္ေရာက္သည္မွာ (၂) ရက္ခန္႔သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္) တြင္ ေတြ႔ဆံုရမည့္သူမ်ား၊ မိမိလုပ္ကိုင္ရမည့္ အသင္း တာဝန္ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ (၅) ႏွစ္တာကာလ ေဝးကြာခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏သမီး ျမင့္မိုရ္ဦးတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေျမးငယ္ႏွစ္ေယာက္တို႔ႏွင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ေနေသာေၾကာင့္ မိမိ၏ ေမြးေန႔ေမြးရက္ကိုပင္ သတိမထားမိခဲ့ေခ်။ ယခင့္ယခင္ႏွစ္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေမြးေန႔ေမြးရက္၌ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)တြင္ မိမိက်င္လည္ခဲ့ေသာ ႐ုပ္႐ွင္ေလာကအခ်ိန္တြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသားအျဖစ္ ဝတ္ဆင္ျမန္း ခဲ့ေသာ အဝတ္အထည္မ်ားအား မဲေဖာက္၍ ဝန္ထမ္းမ်ား၊ လုပ္အားေပး လူမႈေရးသမားမ်ားအား ေဝငွ ကုသိုလ္ဒါနျပဳျခင္း၊ အေကၽြးအေမြးဒါနျပဳျခင္း၊ ဇနီး ေ႐ႊဇီးကြက္ႏွင့္အတူ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မုန္႔လုပ္ကာ ဒါနျပဳ ေကၽြးေမြးျခင္း စသည့္ကုသိုလ္ေရးမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ယခုေမြးေန႔ရက္တြင္နံနက္အိပ္ယာထထခ်င္း ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔ၾကေသာ တယ္လီဖုန္းသံမ်ား၊ အင္တာနက္မွ ပို႔သ ေသာ ေမြးေန႔ဆုေတာင္းမ်ားကို ေတြ႔႐ိွခံစားမိကာမွ ကၽြန္ေတာ္၏ အသက္ (၅၃) ႏွစ္ ေမြးေန႔ရက္ျဖစ္ ေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္ အသင္းသူ/သားမ်ားအား ေကၽြးေမြးဧည့္ခံ ကုသိုလ္ယူမည့္ ကိစၥရပ္ မ်ားအား အခ်ိန္မီ (ခ်က္ျခင္း) မစီစဥ္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္၏ ထမ္းေဆာင္ေနရေသာ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ တာဝန္မ်ားျဖင့္ မအားမလပ္ ျဖစ္ေနရသည္။ ထိုေန႔ နံနက္ (၁းဝဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္လည္း ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာမွ ဆတ္ခနဲ ႏိုးလာသည္။ အိပ္ယာႏိုး၍ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ မည္သူကမ်ား ဖုန္းဆက္ သနည္းဟု ေတြးေတာမိကာ တယ္လီဖုန္းအား ေကာက္ကိုင္လိုက္ေသာအခါ “ဦးေက်ာ္သူေရ … ကၽြန္ေတာ္ ဦးေမာင္ညြန္႔ရဲ႕သားပါ။ အေဖေတာ့ဆံုးသြား႐ွာၿပီ။” ဟူ၍စတင္ၾကားရေတာ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ္၏ ေမြးေန႔ျဖစ္ေသာ နံနက္အေစာပိုင္း (၁းဝဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ထံသို႔ အေစာဆံုးဖုန္းဆက္၍ နာေရး သတင္းအား ကၽြန္ေတာ္ၾကားသိရျခင္းသည္ “ေမြးေန႔တြင္ ေသေန႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရန္” ဟူ၍ သတိေပး ႏိႈးေဆာ္ျခင္းတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဦးေမာင္ညြန္႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) တြင္ လုပ္အားေပးေနေသာ ဝါရင့္လူမႈေရးသမားတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဦးေမာင္ညြန္႔သည္ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္)တြင္ သစၥာ႐ိွစြာ၊ စည္းကမ္း႐ိွစြာျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔အတြက္ ေပးဆပ္ေနေသာ လူမႈေရး သူရဲေကာင္း တစ္ဦးျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဦးေမာင္ညြန္႔၏ နာေရးကိစၥရပ္အား အသင္းမွကူညီမႈ ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ အသင္းသူ/သားမ်ားအား ေဆာင္႐ြက္ေစခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ေမြးေန႔ျဖစ္ေသာ (၂.၁၁.၂ဝ၁၂) ရက္ေန႔ ေန႔လည္အခ်ိန္တြင္ ထူးျခားမႈျဖစ္ေသာ နာေရးလမ္းေၾကာင္း တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ထိုနာေရးလမ္းေၾကာင္းသည္ က်ိဳကၠဆံရဲဝင္း႐ိွ ရဲရိပ္သာ၊ တိုက္အမွတ္၂ဝ၊ အခန္း (၄) ေနအိမ္တြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ရဲရိပ္သာဝင္းအတြင္း ေနထိုင္သူ အခ်ဳပ္ကားေမာင္းႏွင္သည့္ ဦးျမင့္ေဇာ္ေနအိမ္သို႔ ဦးျမင့္ေဇာ္၏ညီျဖစ္သူ ႐ွမ္းျပည္နယ္၊ မိုးမိတ္ၿမိဳ႕ေန ဦးေအာင္မင္း၊ ဇနီး မပူစူးတို႔ႏွင့္ အတူ ရင္ေသြးငယ္ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္တို႔သည္ ရက္တစ္ပါတ္ခန္႔က ေရာက္႐ိွလာခဲ့သည္။ မိသားစုဝင္ မ်ားသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔မေရာက္ခင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ သမီးျဖစ္သူ မမိုးမိုးထံတြင္ ငွက္ဖ်ားေဝဒနာကို ခံစား လာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္႐ိွေသာအခါ ဦးေလးျဖစ္သူ ဦးျမင့္ေဇာ္ေနအိမ္တြင္ ေနထိုင္ ရင္း ခံစားေနရေသာ ငွက္ဖ်ားေဝဒနာအား နီးစပ္ရာဆိုင္မ်ားမွ ေဆးမွီးတိုမ်ားျဖင့္သာ ကုသခဲ့သည္။ သို႔ရာ တြင္ ေဝဒနာျပင္းထန္စြာ ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ ရဲဝင္းအတြင္း႐ိွ ရဲမိသားစုဝင္မ်ားမွ စုေပါင္းအကူေငြျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕႐ိွ ေျမာက္ဥကၠလာပေဆး႐ံုႀကီးသို႔ သမီး မမိုးမိုး အသက္ (၁ဝ) ႏွစ္ႏွင့္ သားငယ္ ေမာင္သားငယ္ အသက္ (၅) ႏွစ္တို႔အား လက္ဆြဲ၍ မိခင္ဖခင္တို႔သည္ သြားေရာက္ကုသရန္ ေခတၱေနထိုင္ေသာ က်ိဳကၠဆံ ရဲရိပ္သာေနအိမ္မွ ထြက္ခြာခဲ့သည္။ ေဆး႐ံုသို႔ေရာက္႐ိွေသာအခါ သက္ဆိုင္ရာဆရာဝန္မ်ားမွ မမိုးမိုး၏ ဦးေႏွာက္ထဲသုိ႔ ေရာက္႐ိွေနေသာ ငွက္ဖ်ားပိုးအား ကုသရန္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္တြင္ မမိုးမိုးသည္ ႐ုတ္တရက္ ဇက္က်ိဳးက်ကာ ဘဝတစ္ပါးသို႔ ကူးေျပာင္းသြားေတာ့သည္။ အစ္မျဖစ္သူ မမိုးမိုး အသက္ (၁ဝ) ႏွစ္သည္ ကြယ္လြန္သြား႐ွာၿပီး (၅) မိနစ္ခန္႔အတြင္း မိဘမ်ားႏွင့္ အတူလက္ဆြဲ၍ လမ္းေလွ်ာက္ပါ႐ိွလာေသာ ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ အစ္မျဖစ္သူဇက္က်ိဳး၍ ေသဆံုးသြားသည္ကို ျမင္ေတြ႔ၿပီး ေမာင္သားငယ္ အသက္ (၅) ႏွစ္သည္လည္း အစ္မျဖစ္သူ မမိုးမိုး သြားရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားေတာ့သည္။ မိနစ္ပိုင္း စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း မိဘမ်ားျဖစ္သူ ဦးေအာင္မင္း၊ မပူစူးတို႔အား သမီးငယ္ႏွင့္ သားငယ္တို႔သည္ ႏႈတ္မဆက္ ဘဲ ကမ႓ာေျမျပင္မွ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ လုပ္အားေပးျဖစ္သူ မစန္းစန္းႏြယ္မွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ အေၾကာင္းၾကား အကူညီေတာင္းမႈေၾကာင့္ နာေရး ကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ အသင္းသူ/သားမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားတို႔သည္ ေျမာက္ဥကၠလာပေဆး႐ံုသို႔ သြားေရာက္ကာ နိဗၺာန္ယာဥ္ႏွစ္စီးျဖင့္ သယ္ေဆာင္၍ ေရေဝးသုႆန္သို႔ ကူညီပို႔ေဆာင္ သၿဂႋဳလ္ေပးခဲ့ သည္။ ယင္းျဖစ္ရပ္အား ေမြးေန႔႐ွင္ ကၽြန္ေတာ္သိ႐ိွေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္၏ေမြးေန႔ျဖစ္ေသာ … ကၽြန္ေတာ္ ကမ႓ာေျမျပင္သို႔ ေရာက္႐ိွခဲ့ေသာေန႔ရက္တြင္ ကမ႓ာ့ေျမျပင္မွ မထင္မွတ္ဘဲ ထြက္ခြာသြားရ႐ွာေသာ သားငယ္သမီးငယ္၊ ေမာင္ႏွမႏွစ္ဦးတို႔အား နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ သဃၤန္း (၂) စံုႏွင့္အတူ က်န္ရစ္သူခ်ိဳ႕တဲ့အားငယ္ေနေသာ မိသားစုဝင္မ်ားႏွင့္ ယင္းမိသားစုဝင္တို႔အား ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္ ေနထိုင္ခြင့္ေပးခဲ့ေသာ က်ိဳကၠဆံရဲရိပ္သာေန အခ်ဳပ္ကားေမာင္းႏွင္သူ ကိုျမင့္ေဇာ္ မိသားစုတို႔အား လူသား ခ်င္းစာနာစိတ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ေငြထဲမွ သားငယ္ ေမာင္သားငယ္၊ သမီးငယ္ မမိုးမိုးတို႔အား ရည္စူး၍ အလွဴေငြ (ငါးေသာင္း)က်ပ္ႏွင့္ ကိုျမင့္ေဇာ္ မိသားစုတို႔အား အလွဴေငြ (ႏွစ္ေသာင္း) က်ပ္တို႔အား လွဴဒါန္းမႈ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ယေန႔ (၃.၁၁.၂ဝ၁၂) ရက္ေန႔ ေန႔လည္ (၁းဝဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္ လူမႈေရးသူရဲေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေမာင္ညြန္႔ အသက္ (၇၃) ႏွစ္၏ စ်ာပန အခမ္းအနားအားလည္းအသင္းသူ/သားမ်ား၊ဝန္ထမ္းမ်ားတို႔ျဖင့္စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ခရီးအား ေအာင္ျမင္စြာ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အသက္ (၅၃) ႏွစ္သို႔ ေရာက္႐ိွသည္ႏွင့္အညီ လူ႔ဘဝသက္တမ္းအား မည္မွ် ေနထိုင္ရဦးမည္ကို မခန္႔မွန္းႏိုင္၊ မတြက္ခ်က္ႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိေနထိုင္ခြင့္ရ႐ိွသည့္ စကၠန္႔၊ မိနစ္၊ နာရီ၊ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားႏွင့္သာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္လိုေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ ေမြးေန႔အတြက္ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈမ်ားအား မိမိဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းလဲရမည့္ေန႔၊ မိမိေသဆံုး ရေတာ့မည့္အခ်ိန္၊ မိမိကမ႓ာေျမျပင္မွ ထြက္ခြာရေတာ့မည့္ ေန႔ရက္မ်ားအားရည္စူး၍ ယခုကဲ့သို႔ေသာ လက္ေတြ႔က်ေသာလုပ္ရပ္မ်ား၊ သဘာဝက်ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား၊ သီလလံုေသာ ေပးဆပ္မႈမ်ား ျဖင့္သာ က်င္လည္ေနထိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္၏ ေမြးေန႔ (၅၃) ႏွစ္တြင္ ေသေန႔အတြက္ ျပင္ ဆင္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားျပည္သူအေပါင္းတို႔အား အသိေပး၊ သတိေပးစကား ဆိုလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ေက်ာ္သူ