ဆရာေတာ္ေလးစားရတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး*
သူကေတာ့ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္က လႊတ္ေတာ္အမတ္ အျဖစ္ အေရြးခံခဲ့ ရတဲ့ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ပါ။သို ့ေသာ္ ဒီလို ဘဝေရာက္ေအာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ သူ ့ဘဝႀကီး တစ္ခုလံုးကို ေပးဆပ္ စေတးခဲ့ရတာပါ။ေထာင္အက်ခံခဲ့ရတယ္။(အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာပါ။)မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေထာင္ထဲမွာ အဝတ္အစားလည္း တစ္စံုတည္း။အပို ယူခြင့္မေပးဘူး။အိပ္ရင္လည္း
သံမန္တလင္း ေပၚမွာ အိပ္ရတယ္။တစ္ေနကုန္ စစ္ေနတာပါ။ေရခ်ိဳးခ်င္ရင္လည္း(၅)မိနစ္ဘဲ့ အခ်ိန္ရတယ္။ေရခ်ိဳးလို ့ရွိရင္ သူ ့ခမ်ာ အဝတ္အစား အပို ကလည္းမရွိဘူး။အက်ႌေလွ်ာ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တာ။ထမိန္ရင္စည္းျပီး ေနရတာ။ဒါေတြ လူေတြမသိဘူး။လႊတ္ေတာ္ အမတ္ျဖစ္မွသာ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း လို ့သိႀကတာ(လူေတြကိုကယ္ခ်င္လို ့ေထာင္ထဲမွာ ခံခဲ့ ရတာပါ။)
(၂၀၀၂)ခုႏွစ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ရဲ့ ႀသဝါဒ ေပးခ်က္အရ (HIV) ေရာဂါသည္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္နည္း သင္တန္းတက္ျပီးေတာ့ သူမဟာ လူနာ ေတြကို ကယ္တင္ဖို ့စိတ္ျဖစ္သြားတာပါ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက ငယ္ငယ္ကတည္းက လွဴရတာ ဝါသနာပါ တယ္။အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘဝကတည္းက သူ ့ အေဖေရာ ညီမေလးပါ ေနမေကာင္းျဖစ္၊ ေဆးရုံတက္ေနရျပီး အိမ္မွာ
ေငြေႀကး အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ သူ ့ သူငယ္ခ်င္းမေလး တစ္ေယာက္က အကူညီလာေတာင္းပါတယ္။အိမ္ဌားကလည္ ေစ့ေနျပီး စေပၚတင္စရာေငြလည္း မရွိေတာ့ မနက္ျဖန္ အိမ္ေပၚကဆင္း ေပးရေတာ့မယ္လို ့ လာေျပာေတာ့ သနားျပီး သူ ့နားကပ္ခြ်တ္ျပီးေတာ့ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ ငယ္ငယ္ကတည္းက ျဖဴစင္တာလို ့ ေခၚတယ္။ အဲဒါႏွလံုးျဖဴအူစင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းအစစ္လို ့ ေခၚတယ္။အဲဒါ သူမ်ားကို ကူညီေထာက္ပ့ံခ်င္ ျပီး သူ ့ ဟာသူ ျဖဴစင္ေနတာပါ။
အရင္က HIV ေဆးကို ရန္ကုန္ မွာဘဲ့ေပးတာပါ။နယ္ေတြ
မွာ မေပးဘူး။အဲဒီေတာ့ ရန္ကုန္ကို လူနာေတြ တက္လာ
တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနစရာ၊စားစရာမရွိေတာ့ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက
သူ ့တို ့အိမ္မွာလူနာေတြကိုထား၊ ျပည့္သြားရင္ ေျမာက္ဒဂံုက သူ ့အေဖပိုင္တဲ့ အိမ္မွာထား၊ ျပည့္သြားရင္ သာေကတမွာ အိမ္ဌါး ထားျပီးေတာ ့လူနာ အေယာက္(၃၀၀)ေက်ာ္တို ့ရဲ့ ေနေရး စားေရး၊ေဆးရဖို ့ အေရးတို ့တာဝန္ယူရတဲ့ အျပင္ေသလို ့ ရွိရင္လည္း သျဂိဳလ္ေပးရ ေသးတယ္။ရက္လည္ဆြမ္းပါ
ကပ္ေပးရတယ္။အကုန္တာဝန္ယူလုပ္ေပးရွာတာပါ။
အဲလိုလုပ္ေပးတာေတာင္ သူ ့ကို ကူညီမဲ့သူမရွိဘူး ၊ေႏွာက္ယွက္မဲ့သူဘဲ့ရွိတယ္။အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက သူလည္း ဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္မွာပါေတာ့ လက္ရွိအာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ေႏွာက္ယွက္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခံခဲ့ရပါတယ္။"(သူသာ ဒီလိုလုပ္လို ့ျပည္သူေတြ ႀကည္ညိဳသြားလို ့ရွိရင္ ငါတို ့ ကို မႀကည္ညိဳဘဲ့ ေနလိမ့္မယ္ )"အဲဒီစိတ္မ်ိဳးႏွင့္ လိုက္ဖမ္းတဲ့အခါလည္း ဖမ္းတယ္။တစ္ခါေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ လႊတ္ဖို ့ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းတာ လိုက္ဖမ္းလို ့ထြက္ေျပးရတယ္။အိမ္ျပန္လာမရဲေတာ့ ဒီအခ်ိန္ဆို လူနာေတြ ထမင္းေကြ်းႀက ေဆးေသာက္ႀက ဖံုးႏွင့္ဘဲ့ ညႊန္ႀကားေနရတယ္။အဲဒီအခ်ိ္န္မွာ သူ ့အေဖက
အသည္းအသန္ျဖစ္ျပီး ေဆးရုံတင္ရေတာ့ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း
ကသူ ့ကို ဖမ္းရင္လည္းဖမ္းပါေစ အေဖရဲ့ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကိုလာခ်င္ေပမဲ့ သူေထာင္က်ရင္ သူ ့ကို မွီခိုေနတဲ့
HIV အေယာက္(၃၀၀)ကို ဘယ္သူ ကူညီမွာလဲ ေတြးကာ
သူလာခ်င္ေပမဲ့ အနစ္နာခံခဲ့ပါတယ္။အေဖက ေသခါနီးတဲ့အခ်ိန္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ သူ ့အေဖကို ျပဳစုဖို ့ ဌားလိုက္တဲ့ နာစ့္မ နံမည္ကလည္း ျဖဴျဖဴသင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။နံမည္ခ်င္း သြားတူေနပါတယ္။အဲဒီမွာတင္ ေထာက္လွမ္းေရးက တစ္ခါတည္း ျဖဴျဖဴသင္းေဆးရုံေရာက္ေနျပီဟု လူမွားျပီး
နာစ္မကို လူမွားျပီးဖမ္းပါတယ္။ဆြဲလား ရမ္းလားလုပ္ ေအာ္ႀကဟစ္ႀက ျဖစ္ေနေတာ့ တကယ္တမ္း လူမွားျပီးဖမ္းတာပါ။ အိပ္ရာထဲမွာ လွဲေနတဲ့ သူ ့အေဖဟာ
ျဖဴျဖဴသင္းကို ဖမ္းျပီလည္း ႀကားေရာ သူ ့သမီး အဖမ္း
ခံရျပီ အထင္ျဖင့္ ေရွာစ့္ျဖစ္ျပီးေတာ ့အိပ္ရာထဲမွာ ေသရွာ
ပါတယ္။ႀကည့္စမ္း သူ ့ရဲ့ လူနာေတြအတြက္ သူ ့အေဖ
အသက္ေတာင္သူ မမွီလိုက္ရွာဘူး။
(ကဲ ပရိတ္သတ္မ်ားတို ့ အဲဒီလို အနစ္နာခံတဲ့ အလုပ္ကို
လူတိုင္း လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား...)
*(ယေန ့ေခတ္က မိမိလည္း အနစ္နာမခံဘူး အနစ္နာခံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း ေလးစားႀကည္ညိဳ ရေကာင္းမွန္းမသိႀကဘူး)* ဒါေပမဲ့ သူ ့အေဖ အသက္ အေသခံျပီးေတာ့ အနစ္နာခံခဲ့ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းကို ကူညီမဲ့သူ သိမ့္မရွိဘူး။ေႀကာက္တာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။သူက အတိုက္အခံ ပါတီလို ျဖစ္ေနတာကိုး။အဲဒီေတာ့ မကူညီတဲ့ အျပင္
ဝိုင္းေႏွာက္ယွက္ႀကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ေျမာက္ပင့္ေပးမႈေႀကာင့္ ေရာဂါသည္ေတြေနတဲ့အိမ္ကို ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြက အဲဒါ အယုတ္တမာေကာင္ေတြ၊ လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္ ႀကလို ့ဒီေရာဂါဆိုးႀကီးရတာ။ရပ္ကြက္ထဲ
အေနမခံႀကႏွင့္ ဝိုင္းဆဲႀကပါတယ္။သည္းခံရတာဘဲ့။
ေနာက္ဆံုး ခဲႏွင့္ဝိုင္းထုႀကေတာ့ သူတို ့မွာ လူနာေတြေခၚျပီးထြက္ေျပးရ တာပါဘဲ့။တျခားအိမ္ေျပာင္း ေျပး နဲ ့ေလးငါးေျခာက္ အိမ္ေလာက္ ေျပာင္းေျပး ခဲ့ရရွာတယ္။ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ကူညီမဲ့သူ မရွိဘဲ (၁၀)ႏွစ္စလံုး အေႏွာက္ယွက္ခံခဲ့ရတာေတာင္ လူနာ
ေတြႏွင့္ သူ ့အလုပ္ကို မစြန္ ့လႊတ္တာ နဲနဲေႏွာေႏွာ ေမတၱာ မဟုတ္ပါဘူး။ဒါေႀကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး အားလံုးကို ဆရာေတာ္က အတုယူ ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါဘုရားေလာင္းတို့ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ဘဲ့။ အမ်ားအက်ိဳး သူလုပ္ခဲ့ တာေတြေလ။
တစ္ေန ့ေတာ့ ေရာဂါသည္အမ်ိဳးသားလူနာတစ္ေယာက္ ကို သူ ့ မိသားစုကလည္းမကုဘဲ ပစ္ထားျပီး အခန္းတံခါး ပါ ပိတ္ထားလိုက္ႀကတယ္။ လူနာက မထႏိုင္ဘူး။မစင္အညစ္အေႀကးေတြကို လံုခ်ည္အထဲပါခ်ေပါ့။ဒီအတိုင္း ပစ္ထားတဲ့ လူနာကို ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းတို ့ က လာႀကည့္ေပး ရတယ္။အခန္းတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ အပုပ္နံေတြေရာ ၊မစင္အညစ္ အေႀကးအနံေတြေရာ ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ လူနာကို
သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေခါက္ေခါက္ေတာင္ အခန္းအထဲမဝင္ဘဲ့ ရြံ့ေနတယ္ ပ်ိဳ ့ေနတယ္တဲ့။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းတို ့က ဒီအနံ ့ေတြကို ပဓာန မထားမရြံမရွာဘဲ လူနာကို အားေပးစကား
ေတြေျပာ ၊အက်ႌေတြလဲေပး ေရပတ္တိုက္၊အဝတ္ေတြ
ေလွ်ာ္ ေနပူလွန္း မီးပူတိုက္ ျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ
ေတြကို ေရစြတ္ျပီးေတာ့ ခ်ီးေပေနတဲ့ အခန္းကို သုတ္၊
ႀကည့္စမ္း ေဆြမေတာ္မ်ိဳးမစပ္ အမ်ိဳးသမီးအပ်ိဳေလးေတြ
လုပ္ေပးေနႀကတာ။သန္ ့ရွင္းသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့မွ အားေပးစကားေတြေျပာ ေဆးေတြတိုက္ ျပဳစုရွာတာ။
အဲဒီခ်ိန္က ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းကအပိ်ဳအရြယ္ အသက္(၃၀)ဘဲ့ ရွိေသးတယ္။ခုေတာ့(၄၂)ႏွစ္ အိမ္ေထာင္မျပဳရွာပါဘူး။တစ္ဘဝလံုး ပရဟိတကို ေပးဆပ္ထားတာပါ။
အဲဒီေတာ့ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းဟာ သူမ်ားအပူကို ကိုယ့္ အပူလုပ္ခဲ့တဲ့ တကယ့္ သူေတာ္ေကာင္းပါ။ဘုရားရွင္
ကိုယ္တိုင္ျပဳ လုပ္ခဲ့တဲ့ အရာျဖစ္ပါတယ္။ကဲ ဒကာ၊ ဒကာမ မ်ားအားလံုး အရင္ဘဝအဆက္ဆက္ က သူမ်ားအပူကို ကိုယ့္အပူ မလုပ္ခဲ့ဘဲ ကိုယ္က်ိဳးႏွင့္တင္ ဘဝေတြဆံုးခဲ့ ရလို ့နိဗၺာန္ႏွင့္ ေဝးခဲ့တာပါ။ဒီဘဝမွာေတာ့ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မထားဘဲႏွင့္ သူတစ္ပါး အပူကို ကိုယ့္အပူလုပ္ ျပီးေတာ့ ေလာကေကာင္းက်ိဳးမ်ား သယ္ပိုးႏိုင္တဲ့ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း မ်ား မုခ်မေသြ ျဖစ္ပါေစ သတည္း။
ပရ ဟိတ ဒကာေလး
April Maung Maung
No comments:
Post a Comment