မစၥရန္ဟီးလီနဲ့ မစၥတာဘန္ကီမြန္တို႔ သိထားဖို႔က ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆ     နာဟာ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ဘဂၤါလီ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားၾကားက ျပႆ    နာ မဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။

 Written by : ေနထြန္းႏိုင္

 (၁)
ကမၻာ့ ကုလသမဂၢရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္ခဲ့ျပီးတိုင္း"ဘဂၤါလီ႐ိုဟင္ဂ်ာ" ျပႆ     နာကို အျမဲ မီးထိုးေပးပါတယ္။ သူတို႔ ေျခလွမ္းေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ဖန္ မ်ားလာတဲ့အခါ သူတို႔ရဲ႕ ေျပာဆို၊ လုပ္ကိုင္မႈေတြက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ေနတယ္လို႔ ယူဆစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

 ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏိုဝင္ဘာက ေနျပည္ေတာ္မွာ လုပ္တဲ့ အာဆီယံ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္ တက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္စရာ၊ သတိေပးစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတဲ့အထဲက ဘဂၤါလီကိစၥကို မီးထိုးျပီး ျပန္သြားပါတယ္။

 ဒီဇင္ဘာ ေနာက္ဆံုးပတ္မွာ ဘဂၤါလီေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုလသမဂၢရဲ႕ တိုက္တြန္းခ်က္ ထြက္လာပါတယ္။ တစ္ဖက္သတ္ ဆန္လြန္းတဲ့ တိုက္တြန္းခ်က္ပါ။

 ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီမွာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရး အထူး ကိုယ္စားလွယ္ မစၥရန္ဟီးလီ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒုတိယအႀကိမ္ ေရာက္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဇူလိုင္မွာ ပထမဆံုး လာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဇန္နဝါရီ ၇ ရက္ကေန ၁၆ ရက္အထိ ၾကာျမင့္တဲ့ မစၥရန္ဟီးလီရဲ႕ ခရီးစဥ္ အဆံုးသတ္မွာလည္း ဘဂၤါလီ ကိစၥကိုပဲ မီးေမႊးပါတယ္။

 ဇန္နဝါရီ ၁၆ ရက္၊ သူ မျပန္ခင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမွာ ခရီးစဥ္အတြက္ သတင္း ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို သူကိုယ္တိုင္ ဖတ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ထုတ္ျပန္ခ်က္ရဲ႕ သံုးပံုတစ္ပံု နီးပါးက ရခိုင္ျပည္နယ္ အေျခအေနနဲ႔ ဘဂၤါလီ အေရးပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ခရီးစဥ္ ကိုးရက္တာ ကာလမွာ သံုးရက္က ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ပါတယ္။
 
 (၂)ဘဂၤါလီ အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကုလသမဂၢေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြကိုပါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေထာက္ျပေနတာက သတင္း အမွားေတြ ရေနသလား ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ သတင္းအမွားကို မွားမွန္း သိေပမဲ့ သတင္းမွန္ လုပ္ခ်င္သူေတြလည္း သူတို႔ဆီမွာ ရွိေနပါတယ္။ စိုးရိမ္စရာပါ။မစၥရန္ဟီးလီက သူ႔ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုတိယ ခရီးစဥ္အစမွာ လူ႔အခြင့္အေရး တက္ႂကြ လႈပ္ရွားသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြနဲ႔ ဦးစြာေတြ႕ပါတယ္။ ျပႆ     နာ မရွိပါဘူး။ရခိုင္က ျပန္လာၿပီး ပုဂၢလိက မီဒီယာသမား တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ခ်ိန္မွာေတာ့ ေမးခြန္း ထုတ္စရာ ေပၚပါတယ္။ ဘယ္လိုစံႏႈန္း သတ္မွတ္ခ်က္ ထားၿပီး ေရြးခ်ယ္ခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။မစၥရန္ဟီးလီးနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့တဲ့ မီဒီယာသမား ေျခာက္ဦး ရွိပါတယ္။ ဦးသီဟေစာ၊ ဦးဆန္နီေဆြ၊ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္၊ စာေရးဆရာမ မသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း)၊ ဦးတိုးေဇာ္လတ္ နဲ႔ ဦးေက်ာ္စြာမိုးတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ကို ျပန္ၿပီး ဆန္းစစ္တဲ့ အခါ ဦးသီဟေစာက ျမန္မာတိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဆန္နီေဆြက မဇၩိမ သတင္းစာရဲ႕ အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ ေထာက္လွမ္းေရး ေခတ္က ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ျမန္မာတိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္ကို ပူးတြဲ တည္ေထာင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အရင္ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိခ်ဳပ္႐ံုး၊ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးဌာန ဌာနႀကီးမွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ သိန္းေဆြ (အျငိမ္းစား) ရဲ႕ သား ျဖစ္ပါတယ္။ မဇၩိမ သတင္းဌာနဆိုတာ တစ္ခ်ိန္က ျမန္မာအစိုးရ အတိုက္အခံ မီဒီယာတစ္ခု အျဖစ္ အိႏၵိယမွာ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။ အခုခ်ိန္မွာ အဲဒီဂုဏ္ျဒပ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။



ေနာက္တစ္ဦးက ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ပါ။ သူ႔ကို ဘယ္လို အေနနဲ႔ ဖိတ္ၾကားခဲ့သလဲ မသိပါ ဘူး။ မဇၩိမ သတင္းစာရဲ႕ ပင္တိုင္ ေဆာင္းပါးရွင္ ျဖစ္တာမို႔ မဇၩိမ တစ္ခုတည္းက ႏွစ္ဦး တက္တယ္လို႔ ယူဆရင္လည္း ရႏိုင္ပါတယ္။ မသီတာ (စမ္းေခ်ာင္း) က PEN Myanmar ရဲ႕ ဥကၠ႒၊ ပဲ့တင္သံ သတင္းဂ်ာနယ္ကို ဦးေဆာင္သူတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးတိုးေဇာ္လတ္က DVB သတင္းဌာနကပါ။ ဦးေက်ာ္စြာမိုးက ဧရာဝတီ သတင္းဌာန အဂၤလိပ္ပိုင္းက အယ္ဒီတာ ျဖစ္ပါတယ္။



မစၥရန္ဟီးလီ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ မီဒီယာသမား အမ်ားစုက မြတ္ဆလင္ အေရးကို ေစာင္းေပး ေျပာၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဧရာဝတီ သတင္းဌာနဆိုရင္ ဘဂၤါလီေတြ ဘက္ကခ်ည္း ရပ္တည္ ေရးသားလို႔ လူထုၾကားမွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ခံခဲ့ရတာ ရွိပါတယ္။



(၃)သူတို႔ ေျခာက္ဦးထဲမွာ ပါတဲ့ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္က အထူး ေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ အစၥလာမ္မစ္ အစြန္းေရာက္ေတြ တည္ေထာင္ထားတဲ့ မြတ္ဆလင္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး Mmedia က သူတို႔ ဝက္ဘ္စာမ်က္ႏွာမွာ ေနရာေပး ေဖာ္ျပေလာက္ရတဲ့ အထိ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ေရးခဲ့ပါတယ္။



၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ထဲမွာ သူေရးခဲ့တဲ့ စာေတြအရ ဘဂၤါလီ အေရးမွာ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြကို အျပစ္ ဖို႔ခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၇ ရက္ထုတ္ ျမန္မာတိုင္းမ္ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့

"ေလာင္ၿမိဳက္ေနဆဲ ရခိုင္" ေဆာင္းပါးမွာ ဒီအခ်က္ကို အထင္အရွား ေတြ႕ရပါတယ္။



၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြကို အျပစ္ဖို႔ခ်င္ ႐ံုမကဘဲ အစြန္းေရာက္သူေတြ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ေအာင္ကိုပါ သူက ပံုေဖာ္လာပါတယ္။ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၃ ရက္ထုတ္ ျမန္မာတိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ "ရခိုင္ ျပႆ     နာ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိသလဲ" ေဆာင္းပါးနဲ႔ ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၄ ရက္ထုတ္ ရန္ကုန္တိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပတဲ့ "ရခိုင္ ဒီမိုကေရစီ က်ဆံုးခန္း" ေဆာင္းပါးေတြမွာ ဒီအခ်က္ကို ေတြ႕လာ ရပါတယ္။



၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း သူ႔ဘက္က အျမင္ ေျပာင္းသြားခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီ ပထမပတ္မွာ VOA ျမန္မာပိုင္း သတင္းဌာန ဝက္ဘ္ဆိုက္မွာ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ေရးသားခဲ့တဲ့ "ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုရဲ႕အသံကို နားေထာင္ပါ"ဆိုတဲ့ အေတြးအျမင္ ေဆာင္းပါးကို ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ဆိုလိုရင္းက ဘဂၤါလီအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီဇင္ဘာလ ေနာက္ဆံုးပတ္မွာ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုလိုက္တဲ့ ကုလသမဂၢ တိုက္တြန္းခ်က္ကို ေထာက္ခံ ေရးသားတဲ့ သေဘာ ေဆာင္ပါတယ္။



ဘဂၤါလီ အေရး ေထာက္ခံ ေရးသားသူေတြ ၾကားမွာ ေနရာေပး ခံခဲ့ရေပမဲ့ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြ ၾကားေတာ့ ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြက တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲခ်က္ေတြလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။



ဒီေနရာမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ကို ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္ ေရာက္ဖူးသလား၊ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြ ၾကားထဲသြားျပီး အေသးစိတ္ ေလ့လာ ဖူးသလားဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္ရပါမယ္။



၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ရခိုင္ ပဋိပကၡရဲ႕ အျမင့္ဆံုး ေရခ်ိန္၊ စစ္ေတြျမိဳ႕ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနခ်ိန္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ကို ကြ်န္ေတာ္သြားၿပီး သတင္းယူခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ အေျခအေန၊ ကိုယ္စားျပဳ အသံေတြကို ရခဲ့ပါတယ္။ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ အစြန္း ေရာက္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။



(၄)

ဘဂၤါလီ အေရးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တ႐ုတ္အေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ Eleven Media Group ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္က ရွင္းပါတယ္။ အမ်ိဳးသား လံုျခံဳေရးနဲ႔ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြား ႐ႈေထာင့္ တစ္ခုတည္းကပဲ ရပ္တည္ပါတယ္။ ေသခ်ာတဲ့ အခ်က္က ဘဂၤါလီေတြဟာ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

 ဒါေၾကာင့္ပဲ ကုလသမဂၢ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္း၊ မီဒီယာ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဘဂၤါလီအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အၾကံျပဳ ေျပာဆိုခ်က္ေတြကို နားေထာင္ေလ့ မရွိပါဘူး။



အာဆီယံ ထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲ ကာလမွာ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္က သတင္းဌာန ဆယ္ခုနဲ႔ သီးသန္႔ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ပါတယ္။ Eleven Media Group ကို မေခၚပါဘူး။ သူ႔အတိုင္းပဲ မစၥရန္ဟီးက ပုဂၢလိက မီဒီယာ သမားေတြနဲ႔ ေတြ႕ပါတယ္။ Eleven Media Group မပါပါဘူး။



ဒီအတြက္ ကုလသမဂၢရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ ျပန္ၾကားေရး အရာရွိကို ေမးပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လြတ္လပ္ျပီး အမွီအခို ကင္းတဲ့ မီဒီယာ၊ စာဖတ္ ပရိသတ္ အားေပးမႈ အမ်ားဆံုး ရထားတဲ့ မီဒီယာတစ္ခုကို ဘာေၾကာင့္ မဖိတ္သလဲလို႔ ေမးပါတယ္။ ဖိတ္ၾကားမႈ ေတြအတြက္ ဘယ္လိုစံႏႈန္း သတ္မွတ္သလဲဆိုတာ သိခ်င္တာပါ။

 "ေျပာလို႔ မရပါဘူး" ဆိုတဲ့ တစ္ခြန္းက လြဲၿပီး သူ႔ဘက္က ျပန္ေျဖခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ျပန္ၾကားေရး တာဝန္ ယူထားေပမယ့္ လိုအပ္တဲ့ ေမးခြန္းတိုင္း ျပန္ေျဖေပးေလ့ မရွိတာက ထံုးစံလို ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ သူ႔အေျဖကို မအံ့ဩမိပါဘူး။



(၅)

ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ဘဂၤါလီေတြ ခြဲျခား ဆက္ဆံခံရတယ္ ဆိုတဲ့စကားကို ကုလသမဂၢက အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြလည္း ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ ခြဲျခား ဆက္ဆံခံရမႈကို ခံေန ၾကရတာပါပဲ။ ဒါက တစ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။



ေနာက္တစ္ခ်က္က ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ က ျမန္မာႏိုင္ငံသား လံုးဝမဟုတ္တဲ့ ဘဂၤါလီေတြကို ႐ိုဟင္ဂ်ာ အျဖစ္ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား စာရင္း သြင္းေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာက ထြက္ေပၚခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢ တိုက္တြန္းခ်က္မွာ ဒီအခ်က္ ပါဝင္ပါတယ္။



ဘဂၤါလီေတြကို ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးေပးဖို႔နဲ႔ ႏိုင္ငံတြင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ျပဳဖို႔ ျမန္မာအစိုးရကို တိုက္တြန္းတာပါ။



ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မရွိဘူးဆိုတာကို ျမန္မာ အစိုးရက တရားဝင္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကား ထားပါတယ္။ ဘဂၤါလီ အသံုးအႏႈန္းကို လက္ခံေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္ကို ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒနဲ႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။



ျမန္မာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵအမွန္ကလည္း အစိုးရနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မရွိပါဘူး။



ဒါေပမဲ့ ကုလသမဂၢက ဒါကို လက္မခံပါဘူး။



အေခၚအေဝၚ အျငင္းပြားမႈ ရွိေနေပမဲ့ အစီအရင္ခံစာ တင္သြင္းတဲ့ အခါ ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ပဲ သံုးစြဲမယ္လို႔ မစၥ ရန္ဟီးလီက ေျပာပါတယ္။ အိမ္ရွင္ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ ျပည္သူ လူထုကလည္း မၾကိဳက္၊ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား ေတြလည္း မႀကိဳက္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို ဆက္သံုးမယ္လို႔ သူက ဆိုခဲ့တာပါ။



႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဘဂၤါလီလို႔ သတ္မွတ္ ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရး အပါအဝင္ အခြင့္အေရးမ်ားစြာ ဆံုး႐ံႈးသြားမယ္လို႔ မစၥ ရန္ဟီးလီက ေျပာခဲ့ပါတယ္။



႐ိုဟင္ဂ်ာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘဂၤါလီ ျဖစ္ျဖစ္ အေခၚအေဝၚကို မျငင္းလိုေတာ့ပါဘူး။ ၾကိဳက္သလို ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရက ဘဂၤါလီဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို တရားဝင္ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ႏိုင္ငံသား စိစစ္တဲ့အခါ ဘဂၤါလီလို႔ ေျပာသူကိုပဲ စိစစ္မယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။



ႏုိင္ငံသား စိစစ္ ခံယူခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ဘဂၤါလီလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ ႐ိုဟင္ဂ်ာေျပာရင္ ခ်န္ထားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ အစိုးရနဲ႔ ရွင္းၾကပါ။ ဒါေပမဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျဖစ္ေစ၊ ဘဂၤါလီ ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ခံယူခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒ အတိုင္း ဆံုးျဖတ္ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။



(၆)

ေသခ်ာတာက ႐ိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသား ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လံုးဝ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။



ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ ၉၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၉ မွာ "ေမယု နယ္ျခားခ႐ိုင္" အေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ေမယု နယ္ျခားခ႐ိုင္ ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္ အေနာက္ ေျမာက္ေဒသေတြ ပါဝင္တဲ့ ခ႐ိုင္ တစ္ခုကို ေျပာတာပါ။ ေမယု နယ္ျခားခ႐ိုင္ ေဖာ္ျပခ်က္မွာ စာပိုဒ္တစ္ခု ပါဝင္ပါတယ္။



"ေမယု နယ္ျခားခ႐ိုင္တြင္ လူဦးေရ ၄ သိန္းေက်ာ္ ၅ သိန္းနီးပါး ရွိ၏။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လယ္ယာ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းႏွင့္ တံငါ လုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္သာ အသက္ေမြးၾကသည္။ လူမ်ားစု (၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔) မွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးျဖစ္၍ ရခိုင္၊ ဒိုင္းနက္၊ ၿမိဳ၊ ခမြီးစေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားလည္း ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည္"ဆိုၿပီး ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ စာပိုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။



ဘဂၤါလီ လိုလားသူေတြဘက္က ဒီေဖာ္ျပခ်က္ကို ေျပာဆိုၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ စာပိုဒ္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္အရ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုင္းရင္းသားလို႔ မသံုးခဲ့ပါဘူး။ လူမ်ဳိးလို႔ပဲ သံုးခဲ့ပါတယ္။



ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား မ်ဳိးႏြယ္စုထဲမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မရွိပါဘူး။ သူတို႔ေတြက တစ္ဖက္ ႏိုင္ငံကေန ေရာက္လာၾကသူေတြပါ။ ကိုလိုနီေခတ္မွာ ဝင္လာခဲ့တယ္။ အင္အား ၾကီးလာခ်ိန္မွာ မြတ္ဆလင္ ျပည္နယ္ ထူေထာင္ေရးအထိ ေတာင္းဆို ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကတစ္ခ်က္ပါ။



ေနာက္တစ္ခ်က္က ၁၉၅၅-၅၆ ခုႏွစ္ ဖဆပလအစိုးရ ဦးႏလက္ထက္မွာ ႀကီးမားတဲ့ အမွားကို လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲရလိုေဇာနဲ႔ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံက လူမ်ဳိးျခားေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ ဝင္ခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ ယာယီ ႏိုင္ငံသားလက္မွတ္၊ မွတ္ပံုတင္ေတြကို အလြယ္တကူ ထုတ္ေပးၿပီး ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေဒသေတြမွာ ဖဆပလ အႏိုင္ရခဲ့သလို ဘဂၤါလီ အမတ္ေတြလည္း လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။



၁၉၆ဝ ျပည့္လြန္ ႏွစ္ေတြမွာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္ ေဒသေတြမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ ဘဂၤါလီ အေရအတြက္ ငါးသိန္းနီးပါး ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈက ရခိုင္ ျပည္နယ္အႏွံ႔ အထိ ေရာက္ခဲ့ၿပီး တျဖည္းျဖည္း အားေကာင္း ခဲ့ၾကပါတယ္။



၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္ဆင္ေရး အသြင္ ဘဂၤါလီ စာရင္း ေကာက္ယူမႈ၊ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ျမတ္မြန္ စစ္ဆင္ေရး၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ လုပ္တဲ့ စပယ္ စစ္ဆင္ေရးေတြဟာ ဘဂၤါလီေတြကို စိစစ္ခဲ့တာပါ။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္မွာ စတင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ နဂါးမင္း စီမံခ်က္က အျပင္းထန္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။



နဂါးမင္း စီမံခ်က္ စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ ဘဂၤါလီေပါင္း ၁၅ဝဝဝဝ ေက်ာ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံဘက္ကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ သြားပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ား ဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုး (UNHCR) က ပထမဆံုး ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုတာ ရွိလာပါတယ္။ သူတို႔ အဆိုအရ ဘဂၤါလီ ၂၅ဝဝဝဝ ေက်ာ္

ဘဂၤါလားေဒ့ရွ္ဘက္ တိမ္းေရွာင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုခဲ့သလို ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ဘဂၤါလီေပါင္း တစ္သိန္းနီးပါး သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရတယ္ ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။



ဒါေပမဲ့ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လမွာ တိမ္းေရွာင္ ဘဂၤါလီေတြကို ျပန္လည္ လက္ခံဖို႔ ဟသၤာ စီမံခ်က္ကို ေရးဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ဟသၤာ စီမံခ်က္ေၾကာင့္ ျပန္ဝင္လာတဲ့ ဘဂၤါလီ အေရအတြက္ ၁၉ဝ,ဝဝဝ နီးပါး ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထြက္ေျပးသြားသူ အေရအတြက္ထက္ ပိုဝင္ခဲ့တာပါ။



(၇)

၁၉၈ဝ ျပည့္လြန္ ေနာက္ပိုင္း လက္ရွိအခ်ိန္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ေနထိုင္ေနသူ ဘဂၤါလီ အေရအတြက္ က ငါးသိန္းကေန ရွစ္သိန္းၾကားမွာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ထဲက ငါးသိန္းခန္႔ဟာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒနဲ႔ စိစစ္လို႔ ရႏိုင္မွာပါ။ ဥပေဒနဲ႔ ေလ်ာ္ညီရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ရွိပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ အနည္းဆံုး သံုးသိန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။



၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုး ဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေဘးမွာ လူဦးေရ အဆမတန္မ်ားၿပီး တိုးပြားႏႈန္းျမင့္တဲ့ အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတို႔ ရွိေနပါတယ္။



ဒါေၾကာင့္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကို ျပင္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကုလသမဂၢက ျပင္ဖို႔ တိုက္တြန္းေနပါတယ္။



ကုလသမဂၢအပါအဝင္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းေတြ သိထားဖို႔က ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ ပထမအခ်က္က ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြကို တိုင္းရင္းသား အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကို ေသြဖယ္ၿပီး ဘဂၤါလီေတြကို ႏိုင္ငံသား ခြင့္ျပဳေပးဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ဒုတိယအခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။



ကြ်န္ေတာ္တို႔က အစိုးရလုပ္သမွ် အရာခပ္သိမ္း ေထာက္ခံေရးသားေနသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။



လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ လက္ထက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ရပ္တန္႔ေနတာ၊ အဂတိ လိုက္စားမႈ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တာ၊ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္ ယိုယြင္း ပ်က္စီးၿပီး ျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္ မွ်တမႈ မရွိ ျဖစ္ေနတာ၊ ျပည္သူ လူထု ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ျမင့္မားေနတာ၊ မရွိ ဆင္းရဲသား ေတာင္သူ လယ္သမားေတြ ဖိႏွိပ္ခံေနရတာ၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ် ခံေနရတာေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။



ဒါေပမဲ့ ဘဂၤါလီ အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ အစိုးရရဲ႕ ကိုင္တြယ္ ေဆာင္ရြက္ပံုက မွန္ကန္ သင့္ျမတ္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ရခိုင္ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေမာင္ေမာင္အုန္းတို႔ရဲ႕ ဘဂၤါလီအေရး ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္မႈဟာ ၁ဝဝ ရာခိုင္ႏႈန္း အမွတ္ျပည့္ မရရင္ေတာင္ ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း မွန္ကန္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ ရဲ႕ ကိုင္တြယ္မႈကို ျမန္မာ ျပည္သူလူထုက ေက်နပ္ပါတယ္။



သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ မဟုတ္လို႔ ဘယ္သူပဲ အစိုးရအဖြဲ႕ကို တာဝန္ယူယူ၊ ဘယ္ပါတီပဲ တက္လာ တက္လာ ဘဂၤါလီေတြ တိုင္းရင္းသား လံုးဝျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာလို႔၊ NLD က လုပ္ေပးမယ္ ဆိုရင္လည္း တိုင္းရင္းသား ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘဂၤါလီကို တိုင္းရင္းသား အျဖစ္ စဥ္းစားမယ္ဆိုရင္ ႀကီးမားတဲ့ လူထု ဆန္႔က်င္မႈကို ခံရမွာပါ။



သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရက အခုခ်ိန္မွာ ဘဂၤါလီအေရး ကိုင္တြယ္ပံု မွန္ကန္ေပမဲ့ ဒါကို မဲဆြယ္ စည္း႐ံုးေရး စင္ျမင့္အျဖစ္ အသံုးခ်လို႔ မရပါဘူး။



မၾကာေသးမီ အခ်ိန္က ယာယီ သက္ေသခံလက္မွတ္ (White Card) ကိုင္ထားသူေတြ လာမယ့္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးဖို႔ ခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က သေဘာထား မွတ္ခ်က္ေပးတဲ့ သတင္း တစ္ရပ္ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ခြင့္ျပဳလို႔မရပါဘူး။



ယာယီ သက္ေသခံလက္မွတ္ ကိုင္ထားသူေတြကို မဲေပးေစခ်င္ရင္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒနဲ႔ စိစစ္မႈခံယူရပါမယ္။ ဥပေဒနဲ႔ ကိုက္ညီၿပီး ႏိုင္ငံသားျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ မဲေပးခြင့္ ရွိပါလိမ့္မယ္။



(၈)

ရခိုင္ျပည္နယ္နဲ႔ ဘဂၤါလီ အေရးဟာ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ဘဂၤါလီၾကားက ျပႆ     နာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္ ပါတယ္။ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆ     နာ ဟာလည္း ေဒသဆိုင္ရာ ျပႆ     နာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ျပႆ  နာပါ။



ထပ္ေျပာရရင္ ဘဂၤါလီ အေရးဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္အေရးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိေနတဲ့ လူဦးေရ သန္း ၅ဝ ေက်ာ္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥ ျဖစ္လာပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ဳိးသားေရးကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။



အခုခ်ိန္မွာ ဘဂၤါလီ အေရအတြက္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ငါးသိန္းကေန ရွစ္သိန္းအထိ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈ အတိုင္းအတားအရ တစ္သန္းခြဲနဲ႔ ႏွစ္သန္းၾကားမွာ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေနရာတိုင္းမွာ ဘဂၤါလီေတြ ရွိေနပါတယ္။ ကခ်င္ ျပည္နယ္မွာ ရွိေနသလို တနသၤာရီတိုင္းမွာလည္း ရွိေနပါတယ္။ ကရင္ျပည္နယ္မွာ ရွိေနသလို ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြမွာလည္း ရွိေနပါတယ္။



ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဘဂၤါလီေတြ သန္းခ်ီ ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေနထိုင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘဂၤါလီေတြကို တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ လက္ခံလိုက္ပါ ဆိုတဲ့ စကားကို ၿပီးစလြယ္ ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ လကၡဏာ (identity) ေပ်ာက္ဆံုး သြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျပႆ     နာကို ကုလသမဂၢ အေနနဲ႔ လြယ္လြယ္ေလး သေဘာထားျပီး လုပ္ခိုင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္သလို ဖိအားေပး လုပ္ခိုင္းလို႔လည္း ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။



မစၥ ရန္ဟီးလီက ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ျပႆနာက ႏိုင္ငံတကာ အတြက္ပါ ႐ႈပ္ေထြးတဲ့ ျပႆ     နာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါက ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ပဲ ႐ႈပ္ေထြးရတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ အတြက္ေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ဳိးသားေရး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဂၤါလီေတြကို တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ အသိမွတ္ျပဳ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။



ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ သိထားဖို႔က ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘဂၤါလီ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ေတြဟာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို လက္ခံရပါမယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒနဲ႔ ဆံုးျဖတ္တာကို နားလည္ သင့္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ႏွစ္ခုကို ေသြဖယ္ၿပီး ဘဂၤါလီေတြကို ေျမွာက္ေပးေန႐ံုနဲ႔ ျပႆ     နာ ေျပလည္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မီးစေတြပဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။



၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသား ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ မေျပာပါနဲ႔။ တကယ္လို႔ ေခတ္မီေအာင္ ျပင္ဆင္ဖို႔ လိုအပ္မယ္ ဆိုရင္လည္း ဥပေဒပါ အေျခခံ အခ်က္ေတြကို ျပင္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။



ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ရွိတဲ့ ဘဂၤါလီေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ရွိေနတဲ့ ဘဂၤါလီေတြ အကုန္လံုး ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒနဲ႔ စိစစ္ခံျပီးမွ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိပါမယ္။



(၉)

ဘဂၤါလီ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိဖို႔လိုပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ ဘဂၤါလီ ရွစ္သိန္း နီးပါး ရွိႏိုင္တယ္။ အနည္းဆံုး သံုးသိန္းက ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒနဲ႔ ကိုက္ညီမွာ မဟုတ္ဘူး။

 ခိုးဝင္ ဘဂၤါလီေတြ အပါအဝင္ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာရွိေနတဲ့ ဘဂၤါလီ အေရအတြက္က ၂ဝ၁၂ခုႏွစ္ ရခိုင္ ပဋိပကၡေနာက္ပိုင္း တစ္သိန္း အထက္မွာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။

 ကုလသမဂၢ တိုက္တြန္းခ်က္မွာ ႏွစ္ခ်က္ ပါဝင္ပါတယ္။ ပထမအခ်က္က ဘဂၤလီေတြကို ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးေပးဖို႔၊ ဒုတိယအခ်က္က ႏိုင္ငံတြင္း လြတ္လပ္စြာ သြားခြင့္ျပဳဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

 ႏိုင္ငံသား အခြင့္အေရးက ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ ဥပေဒနဲ႔ ေလ်ာ္ညီရင္ ရမွာပါ။ ဒီအတြက္ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔အင္အား ဝန္ႀကီးဌာနက စိစစ္ပါလိမ့္မယ္။ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းေတြ အတိုင္း လုပ္ပါလိမ့္မယ္။

 ႏိုင္ငံသား ဥပေဒနဲ႔ ေလ်ာ္ညီလို႔ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခဲ့ၿပီဆိုရင္ ႏိုင္ငံတြင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ကို အစိုးရက ခြင့္ျပဳေပးရပါလိမ့္မယ္။

 ရခိုင္ ဒုကၡသည္ စခန္းက လူေတြကိုေတာ့ လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ျပဳၿပီး ဘဂၤါလီ ဒုကၡသည္စခန္းက လူေတြကိုေတာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ ထားတယ္ဆိုတဲ့ ေျပာဆိုမႈေတြ ရွိပါတယ္။ မတူပါဘူး။ ရခိုင္ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ရွိေနသူေတြက ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသားေတြပါ။

 ဘဂၤါလီ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ရွိေနသူေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသား စစ္စစ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ကို ဒုကၡသည္စခန္း အျပင္ထြက္ခြင့္ မေပးတာ သဘာဝက်ပါတယ္။



ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ရွိေနတဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ၾကည့္ရင္လည္း ဒီအတိုင္း ေတြ႕ရမွာပါ။ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ဒုကၡသည္ စခန္းတစ္ခ်ဳိ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ဖူးပါတယ္။ အဲဒီစခန္းမွာ ရွိေနသူေတြလည္း သူတို႔အတြက္ သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ဧရိယာက လြဲၿပီး ျပင္ပ ထြက္ခြာခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဥပေဒမဲ့ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ထြက္တာ တစ္ခ်ဳိ႕ရွိေပမဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ေတာ့ တရားဝင္ ေပးမထားပါဘူး။



ဒါေတာင္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ျပႆ     နာ ရွာတတ္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။



ဒီေနရာမွာ ဒုကၡသည္ခ်င္း အတူတူ လူ႔အခြင့္အေရး စံႏႈန္းကို တိုင္းတာတဲ့အခါ ခ်ဳိ႕ငဲ့မႈ ပံုရိပ္ကို ဦးစားေပး ေျပာၾကတာ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ မီဒီယာေတြကလည္း ဒီပံုရိပ္ေတြကို ေဖာ္ျပၿပီး ဘဂၤါလီ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ အေျခအေန ဆိုးဝါးေနတယ္ ဆိုတာ ပံုေဖာ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဘဂၤါလီ ဒုကၡသည္ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာကို လူမဆန္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ပါ တယ္။ ကုလသမဂၢ အေနနဲ႔ ဒါေတြကို ပိုၿပီး အာ႐ံု စိုက္သင့္ပါတယ္။



ေနာက္တစ္ခ်က္က ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပင္ပမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အမည္ခံၿပီး လႈပ္ရွားေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ မီဒီယာေတြ အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ဘယ္သူေတြဆီက ေထာက္ပံ့ေၾကးေငြ ရၿပီး ဘယ္လို ရပ္တည္ေနတယ္၊ ဘာေတြ လုပ္ေနလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စံုစမ္းေနပါတယ္။ အခ်က္အလက္ျပည့္စံုတာနဲ႔ ေရးသားသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

 ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာ မဟုတ္ေပမဲ့ အမည္ခံအဖြဲ႕အစည္းဖြဲ႕၊ ျပည္ပမွာ လႈပ္ရွားရင္း ခ်မ္းသာၿပီးစည္းစိမ္ခံေနၾကသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဘဂၤါလီဒုကၡသည္စခန္းေတြက ဒုကၡသည္ေတြဘဝက သူတို႔နဲ႔ယွဥ္ရင္ မိုးနဲ႔ ေျမလိုပါပဲ။





(၁ဝ)

ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘဂၤါလီ အေရးတစ္ခု တည္းကိုပဲ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး အာ႐ံုစိုက္ ေနတာဟာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ထံုးစံလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ ေရာက္လာတဲ့ အႀကိမ္ တိုင္းမွာလည္း ဘဂၤါလီ အေရးကိုပဲ ဦးစားေပး ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။



ကုလသမဂၢ အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘဂၤါလီ အေရးထက္ ပိုၿပီး အာ႐ံုစိုက္ရမယ့္ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။



ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ျပည္နယ္ လူဦးေရရဲ႕ ၂ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းက စစ္ေဘးသင့္ ဒုကၡသည္ေတြ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကခ်င္ဒုကၡသည္ စခန္းေတြကို ကုလသမဂၢရဲ႕ အကူအညီ မေရာက္တာ အနည္းဆံုး အခ်ိန္ ေလးလေက်ာ္ ငါးလထဲ ေရာက္သြားပါၿပီ။ ဒီမတိုင္ခင္ ေရာက္ရွိမႈေတြကလည္း ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ကို မျခံဳငံုမိပါဘူး။ ဆိုးဝါးတဲ့ ရာသီဥတု ဒဏ္ေအာက္မွာ အစာေရစာ မဝလင္ဘဲ ဆင္းရဲခ်ဳိ႕ငဲ့စြာ ေနထိုင္ေနရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္း သား စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ေတြကိုေတာ့ ကုလသမဂၢက မ်က္ကြယ္ ျပဳထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။



ထိေရာက္ၿပီး အက်ဳိးရွိႏိုင္တဲ့ ကူညီ ေထာက္ပံ့မႈေတြ လုပ္ဖို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ပါဘူး။ ဒုကၡသည္ေတြဆီကို ေထာက္ပံ့မႈေတြ မေရာက္တာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိႏိုင္ေပမဲ့ ကုလသမဂၢရဲ႕ တြန္းတြန္း တိုက္တိုက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မေတြ႕ရတာ ထင္ရွားပါတယ္။



မစၥရန္ဟီးလီရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုတိယ ခရီးစဥ္မွာ ကခ်င္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ မေရာက္ပါဘူး။ ရွမ္းျပည္ေနာက္ ေျမာက္ပိုင္းက ဒုကၡသည္ စခန္းေတြဆီ သြားဖို႔ အစီအစဥ္ရွိေပမဲ့ ဖ်က္သိမ္း ခဲ့ပါတယ္။ တိုက္ပြဲျဖစ္လို႔ ဆိုတဲ့ လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဖ်က္ခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။



ၿငိမ္းခ်မ္းစ ျပဳေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္မွာ ေျမျမွဳပ္မိုင္း ရွင္းလင္းေရးကို အခုခ်ိန္ထိ မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ေလးႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ဘယ္သူကမွ မလုပ္ႏိုင္ေသးတာပါ။ ဒီအတြက္ ကုလသမဂၢက ေျမျမွဳပ္ မိုင္းရွင္းလင္းေရး အျမန္ဆံုး စႏိုင္ေအာင္ တြန္းအားေပး တာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ ဒီအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာ့ သူတို႔မွာ ရွိေနမွာပါ။ ဝတ္ေက် တန္းေက် ေျပာဆိုမႈေတြကိုေတာ့ စာ မဖြဲ႕ၾကပါနဲ႔။



ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ရွိေနတဲ့ စစ္ေဘး ဒုကၡသည္ေတြ၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္၊ တနသၤာရီတိုင္း စတဲ့ ေဒသေတြမွာ ကုလသမဂၢ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ပီပီျပင္ျပင္ လုပ္လို႔ရတဲ့ လုပ္ငန္းေတြရွိပါတယ္။



ဒါေပမဲ့ ေပၚလြင္တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ဳိး မေတြ႕ရပါဘူး။ လုပ္တာ တခ်ဳိ႕ရွိေပမယ့္ ေဒသခံေတြ လိုအပ္တာကို လုပ္တယ္ ဆိုတာထက္ ပေရာဂ်က္ အျမန္ၿပီးေရး ပံုစံမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။



ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ျပႆ     နာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ လက္ရွိ အခ်ိန္ဆိုရင္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အာ႐ံုစိုက္ရမယ့္ အခ်ိန္ပါ။

ဒီအတြက္ ဝတ္ေက်တန္းေက် ေျပာဆိုမႈေတြ ရွိေပမယ့္ ထိေရာက္တဲ့ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္မႈ လုပ္ဖို႔ ကုလသမဂၢရဲ႕ တိုက္တြန္းခ်က္ေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဘဂၤါလီ အေရးကပဲ သာသာထိုးထိုး ျဖစ္ေနပါတယ္။

(၁၁)
ဘဂၤါလီကိစၥ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္း ႏိုင္တဲ့ ေျပာဆိုမႈေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ဩဇာ က်ဆင္းလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢရဲ႕ ပံုရိပ္ ထိခိုက္လာပါတယ္။ ကုလသမဂၢဆိုတာ ဘဂၤါလီ မ်က္ႏွာကိုပဲ ၾကည့္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းလို ျဖစ္လာၿပီး အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့ အခန္းက႑မွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။

အခုလက္ရွိ ကုလသမဂၢရဲ႕အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္က မစၥတာ ဘန္ကီမြန္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရာထူး သက္တမ္းက ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္မွာ ကုန္ဆံုးပါမယ္။ သူ မတိုင္ခင္ တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ မစၥတာ ကိုဖီအာနန္ လက္ထက္မွာ ဘဂၤါလီ အေရး အာ႐ံုစိုက္မႈ အခုခ်ိန္ေလာက္ မျပင္းထန္ပါဘူး။ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္ တာဝန္ယူခ်ိန္မွာ သိသိသာသာ ျပင္းထန္လာၿပီး တစ္ဖက္သတ္ က်တဲ့ စြပ္စြဲ ျပစ္တင္မႈေတြလည္း အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အခု ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆိုင္ရာ အထူး ကိုယ္စားလွယ္ မစၥ ရန္ဟီးလီက မစၥတာ ဘန္ကီမြန္လိုပဲ ေတာင္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ပါတယ္။ မစၥ ရန္ဟီးလီ မတိုင္ခင္က ေသာမတ္စ္ အိုေဟး ကြင္တားနား ျဖစ္ၿပီး ဘဂၤါလီ အေရး တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲခ်က္ေတြေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဇူလိုင္မွာ မစၥရန္ဟီးလီ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပထမဆံုး လာခဲ့ပါတယ္။ ဘဂၤါလီအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွန္ကန္ မွ်တတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ေတြ ထြက္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္ေတြ႕မွာ ျဖစ္မလာဘဲ မစၥတာကြင္တားနား ပံုစံအတိုင္း ဘဂၤါလီအေရးမွာ တစ္ဖက္သတ္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲ၊ တြန္းအားေပးတာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ကုလသမဂၢရဲ႕ ဘဂၤါလီ အေရး မီးထိုးေပးမႈေတြက ျမန္မာ-ကုလသမဂၢ ဆက္ဆံေရးကို ထိခိုက္လာပါတယ္။ ဒါတင္ မကပါဘူး။ အခုခ်ိန္မွာ ျမန္မာ-ကုလသမဂၢ ဆက္ဆံေရး သာမကဘဲ ျမန္မာ-ေတာင္ကိုရီးယား ဆက္ဆံေရးကိုပါ ပ်က္ျပားေစႏိုင္တဲ့ ဘက္ကို ဦးတည္လာပါျပီ။

ေသခ်ာတဲ့အခ်က္က ဘဂၤါလီအေရးဟာ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား နဲ႔ ဘဂၤါလီ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြၾကားက ျပႆ   နာမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အမ်ဳိးသားေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ျပႆ     နာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္သူကမွ လာၿပီး ဖိအားေပးလို႔ မရပါဘူး။

--

http://www.burmaburo.blogspot.com

ဒီမိုေဝယံ

---

လူ႔စည္း၊ ဘီလူးစည္း၊ သူခိုုးစည္း ႏွင့္ နိုုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး၏ သမိုုင္းေႀကာင္း.. (ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာလိွဳင္ျမင့္) Posted: 22 Jan 2015 10:58 PM PST လူ ့စည္း ၊ ဘီလူးစည္း ၊ သူခိုုးစည္း ႏွင့္ နိုုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး၏ သမိုုင္းေႀကာင္း.. (ေဆာင္းပါးရွင္ ေဒါက္တာလိွဳင္ျမင့္) ေခါင္းစဥ္က သမၼတႀကီးကိုု တြဲထားျပီး သူခိုုး၊၊ ဘီလူး၊ လူ ့စည္းတပ္လိုုက္လိုု ့ နည္းနည္းမ်ားရင့္သီးသြားေလလ်ွင္...လူစင္စစ္ကေန ကၽြန္သေဘာက္ျဖစ္ေနရသူေတြရဲ ့ အျဖစ္နဲ ့ ယွဥ္လိုုက္လ်င္ နားလည္မႈေပးနိုုင္ေလာက္မည္ ထင္ပါသည္ ။ ဟုုတ္ကဲ့။ က်ေနာ္ ဦးသိန္းစိန္ဥိးေဆာင္ေနတဲ့ နိုုင္ငံေတာ္အစိုုးရကိုု ေထာက္ခံလိုု ့.. (၃၁၊၁၊၃) ျမန္မာျပည္ကိုု ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုုန္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ သတင္းဌာန တခ်ိဳ ့လာျပီး အင္တာဗ်ဴးပါတယ္။ မိခင္ႏွင့္ သမီးျဖစ္သူက က်ေနာ္ ကစိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုုင္း ဘြင္းဘြင္းႀကီးေျပာခ်လိုုက္မွာ စိတ္ပုူျပီး အတင္းဆြဲေခၚထုုတ္ပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးတာ ခနေလးဘဲ ရလိုုက္ပါတယ္။ သတင္းဌာနေတြ၏ ပထမ ဦးဆံုုးေသာေမးခြန္းက ..ယၡဳလက္ရွိသြားေနတဲ့ အစိုုးရ၏လမ္းစဥ္ကိုု လက္ခံလိုု ့ ျပန္လာတာပါလားတဲ ့။ က်ေနာ္စိတ္ရင္း အတိုုင္းျပန္ေျဖလိုုက္ပါတယ္ ။ က်ေနာ့္နိုုင္ငံေရးက လက္တြဲလုုပ္ေဆာင္ေရးမူ။ လက္တြဲခြင့္မရွိလိုု ့တိုုက္ခဲ့တာပါ။ သူရဲေကာင္းလိုုလိုု အတည္ေပါက္နဲ ့ သတ္ကြင္းထဲမလာဘဲ အာေနတဲ့သူမဟုုတ္ဘူး။ ယၡဳသြားေနတဲ ့ လမ္းဟာ ကမၻာမွာ အသင့္ေတာ္ဆံုုးလမ္း။ ယၡဳႀကည့္ လစ္ဗ်ား၊ အီဂ်စ္၊ တူနီးရွား ၊ ဆီးရီးယား..ဘယ္ေလာက္ ဒုုကၡေရာက္ကုုန္ႀကျပီလဲ လိုု ့ က်ေနာ္ေျဖခဲ့ပါသည္။ ယခုုျပန္လာတာကလည္း အစိုုးရက က်ေနာ္တီထြင္မႈ ဒီေရစီးကေန လ်ပ္စစ္ထုုတ္လုုပ္တာကိုု မူပိုုင္ကိုု က်င့္သံုုးခြင့္ေပးလ်င္ ျမန္မာျပည္မွာ လ်ပ္စစ္ကိုု တယူနစ္ကိုု ၃၅ က်ပ္ႏွင့္ လိုုသေလာက္ေရာင္းေပးရန္ျပန္လာတာဟုု ေျဖခဲ့ပါသည္။ (မွတ္ခ်က္.....က်ေနာ္ဟာ ၈၈၈၈ ေန ့ ၊ နံနက္ ၁၀ နာရီခန္ ့မွာ၊ ရန္ကုုန္- ကုုန္သည္လမ္းမွာ ပထမဦးဆံုုး စစ္ေႀကာင္းကိုု ညာသံတိုုင္ေပးျပီး ဦးေဆာင္ေဖါက္ထြက္ခဲ့သူပါ) အျခားေက်ာင္းသား ဦးေဆာင္စစ္ေႀကာင္းေတြ ညေန ၄ နာရီေလာက္မွ ရန္ကုုန္ျမိဳ ့လည္ကိုု ေရာက္ပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ၆ ထပ္တိုုက္။ ေရနံရံုုးခ်ဳပ္ ၊ လမ္းေဘးကေန ဗီြဒီယိုု ၊ ကင္မရာေတြ အမ်ားႀကီးနဲ ့ မွတ္တမ္းယူထားပါတယ္။ က်ေနာ့္ကိုု ဆူးေလလမ္းေပၚမွာ ကင္မရာေတြနဲ ့ စစ္ဗိုုလ္ေတြ ေျဗာင္ ဝိုုင္းရီုုက္ေနတာ ႀကာေတာ့ ေဒါကန္လာျပီး ပုုဆိုုးလွန္ ေကာ့ျပျပီး.ဒါရိုုက္ကြာ လုုပ္ခဲ့မိပါတယ္) အဲဒါက်ေနာ့္ ခံယူခ်က္။ က်ေနာ့္အျမင္။ သေဘာတူနိုုင္သူရွိသလိုု..ကိုုယ့္အျမင္ေတာ့ ထုုတ္မျပဘဲ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းေအာ္သူရွိမွာဘဲ။ က်ေနာ္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထံုုးစံအတိုုင္း မိခင္က နိုုင္ငံေရးမလုုပ္ေတာ့ဖိုု ့ စကား ခြန္းႀကီး ခြန္းငယ္။ က်ေနာ္က လုုပ္သင့္လ်င္ မေလ်ာ့သူ။ မတတ္နိုုင္ဖူး။ မိခင္ကေတာ့ ၂၀၁၄ ေမလ လလည္ပိုုင္းမွာ ကြယ္လြန္သြားပါျပီ။ မိခင္ကေတာ့ က်ေနာ္အေပၚ မေက်နပ္လွ။ သားသမီးေတြအားလံုုးကိုု သားငယ္၊ သမီးႀကီး၊ သမိးလတ္ ၊ သမိးငယ္ ေခၚ၏ ။ က်ေနာ့္ကိုု ငယ္စဥ္က တည္းက သားႀကီး ၊ သားႀကီးနဲ ့ ဂုုဏ္ယူတဲ့ေလသံႏွင့္။ က်ေနာ့္အတြက္လည္း သူ ့မွာဂုုဏ္ယူစရာေတြက မ်ားမ်ား။ နိုု္င္ငံေရးဖက္လာေတာ့ အေမက မႀကာခန က်ေနာ့္ကိုု သားႀကီး မေခၚေတာ့ဘူး။ ေမာင္လႈိင္ျမင့္ဘဲ ေခၚေတာ့တယ္။ ေသခါနီးအထိ ေမာင္လႈိင္ျမင့္ဘဲ ေခၚေတာ့တယ္။ တကယ္က ရြာတရြာလံုုးက က်ေနာ္ကိုု ေမာင္ဘီ ၊ ဘီလီ ဘဲေခၚႀကတာ။ ရြာကလူေတြက လိႈင္ျမင့္ လိုု ့ တဦးမွ မေခၚတတ္ႀကဘူး။ လႈိင္ျမင့္ဆိုုတာ ၁၀-တန္းေျဖခါနီးမွ မွည့္တဲ့နာမည္။ ေဆးတကၠသိုုလ္မွာလဲ ဘီလီ လိုု ့ဘဲသိႀကတာ ။ ...သားႀကီးဆိုုတာ. ရန္ကုုန္.ျပန္ေရာက္စကသာ ေခၚခဲ့ပါတယ္။ နိုုင္ငံေရးမလုုပ္ေတာ့ဖိုု ့တာတားကေန..သားႀကီးဆိုုတာကိုု အေမက မေခၚေတာ့ဘူး ။ မတတ္နိုုင္ဘူး ။ မိခင္ေက်းဇူးေတြႀကီးေပမည့္ က်ေနာ့္ျပည္သူေတြလည္း က်ေနာ္အေပၚေက်းဇူးေတြ အမ်ားႀကီး။ ျပည္သူေတြ ဒုုကၡေရာက္ေနတာ မ်က္ကြယ္မျပဳနိုုင္ဘူး ။ မိခင္ကိုု နားလည္ေအာင္ေတာ့ ပန္ႀကားခဲ့ပါတယ္။ အေမကေတာ့ သား သမီးထဲမွာ ေခါင္းအမားဆံုုးလူ။ မိဘကိုု ျပန္အေျပာဆံုုး..လိုု ့ျမင္ခံရသူ။ က်န္သားသမိးေတြက တခြန္းမွ ျပန္မေျပာႀကဘူး။ တခြန္းဆိုု တခြန္းမွ။ က်ေနာ္တိုု ့ေမာင္နမေတြက မိဘကိုု နည္းနည္းေလးမွ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္မလုုပ္ႀကဖူး။ က်ေနာ္ကလႊဲလိုု ့ေပါ့။ က်ေနာ္က ငယ္ငယ္ကထည္းက ျပသနာေကာင္။ အိမ္မွာ အတီးအခံရဆံုုး။ အေမေပးထားတဲ့ နာမည္ အမ်ားႀကီး..တခုုက ( မိုုးဇာေဗ်ာ ) စစ္ကိုုင္းျမိဳ ့က မိုုးဇာအရပ္က နိုုင္ငံေက်ာ္ ေဗ်ာအဖြဲ ့ ။ က်ေနာ့္ကိုုတီးရလြန္းလိုု ့ ေဗ်ာႀကီးလိုု ့ေခၚႀကတာ။ အရပ္က က်ေနာ့္ကိုု ေဗ်ာႀကီးလိုု ့ နာမည္ေပးထားႀကတာ။ အေဖကေတာ့..အခ်စ္ဆံုုး..။ .ဒါေပမည့္ အိမ္မွာ အေဖက ႀကိမ္တေခ်ာင္းကိုု က်န္လူေတြအတြက္ထား၏။ က်ေနာ့္အတြက္က သီးသန္ ့ ႀကိမ္တေခ်ာင္း..ကဗ်ည္းထိုုးထားတယ္။ BILLY..ဟိုုႀကိမ္က တလ တခါ မထုုတ္ရဘူး။ က်ေနာ့္ႀကိမ္က တပတ္တခါ။ ဟိုုႀကိမ္က ခါရိုုက္ရင္ ၁ ၊ ၂ ခ်က္။ BILLY ကတခါရီုုက္ရင္ ၅ ခ်က္ဘဲ ။ အေမ ဆံုုးခါနီး...ေနာက္ဆံုုး သတိမရတရမွာ ဗလံုုး ပေထြး စကား နစ္ခြန္းေျပာသြား၏။ ေမေမ သတိမရတရမွာ ညီငယ္က ဖံုုးဆက္ျပီး..ကိုုကိုု ေမေမ အေျခအေန ရုုတ္တရက္ေျပာင္းသြားတယ္...ေမေမႀကားေနရေပမည္။ အဲဒီမွာ..ခနေနေတာ့...ေအာ္သား ႀကီးလာျပီလား ..သားႀကိီးလား... မသဲမကြဲစကားေလး ေနာက္ဆံုုးေျပာသြားျပီး..ေခၚမရ ေတာ့ပါ။ ..ဆံုုးခါနီး ေနာက္ဆံုုး စကား .။ မိခင္ဆံုုးျပီးေတာ့ အမ ၊ ညီမေတြ။ ညီေတြက ကိုုကိုု ကိုုကိုုေဆာင္းပါးေတြေရးလ်င္ နိုုင္ငံေရးကိုုေတာ့ ေရွာင္ေရးပါ။ အတန္တန္မွာႀက ပန္ႀကားႀက၏ ။ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေလးေရးပါ။ ကိုုကိုုေရးရင္ တစ္တစ္ခြခြေတြခ်ည္းဘဲ။ တဖက္က မခံသာဘူး။ ဘာဘူတိုု ့ ၊ ဘုုတ္ဘုုတ္တိုု ့လဲ ထိခိုုက္ခဲ့တာေတြမ်ားလွျပီ။ မွန္ပါသည္။ က်ေနာ့္ေႀကာင့္ သား ႏွင့္သမီး အခက္အခဲေတြ ႀကံဳႀကရပါသည္။ က်ေနာ္လက္ေရွာင္ေနခဲ့တယ္။ ရင္ထဲေတာ့ ဘယ္လိုုလုုပ္ေနရက္ပါ့မလဲ ။ ကေန ့ေတာ့ ေမာင္နွမေတြ၊ ဝမ္းကြဲေတြညီအကိုုေတြ၊ သား နင့္ သမီးတိုု ့ကိုု က်ေနာ္ေနနိုုင္သေလာက္ ျငိမ္ခဲ့ျပီးျပီး..ခုုမေနနိုုင္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ကိုုနားလည္ေပးႀကပါေတာ့ ပါပါႀကီးကိုု နားလည္ေပးႀကပါေတာ့ဘဲ ေျပာပါရေစေတာ့... ယၡဳေဆာင္းပါးကလည္းအႀကံျပဳစာပါ။ သမၼတႀကီးကိုု ဦးတည္ျပီး အႀကံျပဳစာပါ ။ ျခိမ္းေျခာက္စာ..ဆရာလုုပ္တာ မဟုုတ္ရပါဘူး ။ ( သူတိုု ့က ျပန္ေဝဖန္လ်င္ အဲဒီလိုု အေႀကာင္းျပတတ္လိုု ့ပါ )။ သမၼတႀကီး ကိုုယ့္သမိုုင္းကိုု ကိုုယ္ေရးရမွာပါ ။ ျပည္သူက ဆံုုးျဖတ္မွာပါ ။ က်ေနာ္လည္းဆံုုးျဖတ္ခြင့္မရွိသလိုု ၊ သမၼတႀကီးကိုုယ္တိုုင္လည္း လိုုခ်င္တဲ့ သမိုုင္းမရနိုုင္ပါဘူး ။ သမိုုင္းဆိုုတာ ျပည္သူက သတ္မွတ္တာပါ။ ျမန္မာ့သံယံဇာတ ထုုတ္ေရာင္းေရး မေရာင္းေရး...က်ေနာ္က ထုုတ္ေရာင္းေရးသမားပါဘဲ ။ တခ်ိဳ ့က ဘိုုးဘြားပိုုင္ေျမ ၊ သမိုုင္းဝင္ သိမ္ ၊ ေစတီ ၊ အေႀကာင္းျပ ။ က်ေနာ္က ထုုတ္ေရာင္းေရးဘဲ။ ဘိုုးဘြား လာမေျပာပါနဲ ့ ။ ယေန ့မႏၱေလးကိုုသာႀကည့္ ၊ ျမန္မာေတြ ၊ မိဘဘိုုးဘြားေခါင္းခ်သြားတဲ့အိမ္ေတြကိုု လူမ်ိဳးျခားေတြကိုုထိုုးေရာင္း...ျမိဳ ့စြန္ေျပးေနသူေတြ ကိုု အရင္သြားေျပာ။ က်ေနာ္တိုု ့ေမာင္နမေတြ ဖခင္ႀကီး အသက္နဲ ့ရင္းျပီး တပ္မေတာ္ကရလာတဲ့ ပင္စင္ေငြေလးေရာင္းျပီး ဝယ္ထားတဲ့ေျမ၊ ဖခင္ႀကီးေခါင္းခ်သြားတဲ့ေျမ။ ေမာင္နွမထဲကဘယ္သူမွ လဲမေနေတာ့ဘူး၊ မေရာင္းဖူး ။ ညီမအငယ္ဆံုုးက အိမ္ေစာင့္ ။ က်ေနာ္တိုု ့ေမာင္နမထဲက မိသားစုု ( ၄ - စုု ) က နိုုင္ငံျခားေရာက္ေနျပီ။ ဖခင္ေခါင္းခ်ခဲ့တဲ့ေျမ မေရာင္းနိုုင္ဘူး ေနာင္လဲမေရာင္းဘူး။ ယၡဳလက္ပေတာင္းေတာင္ ေဒၚစုုကလည္း ဆက္လက္တူးေဖၚေရး။ က်ေနာ္တိုု ့ျမန္မာေတြ ဒီေလာက္ဆင္းရဲခ်ိဳ ့တဲ ့ေနခ်ိန္...ကၽြန္စုုတ္တဲ့ သရက္ေစ့ ဘဝေရာက္ေနခ်ိန္ ဘိုုးဘြားေအာ္ေနတာ....ေအာ္ေနသူေတြ ဘယ္လိုုစားေသာက္ေနႀကသူေတြလဲ ဥပမာေပးပါမည္။ လူတေယာက္ ေသြးထြက္လြန္ျပီး ေသြးမသြင္းလ်င္ ေသခ်ာေပါက္ေသေတာ့မည္။ ေသြးလႈနိုုင္သူေတြနဲ ့ သူ ့ေသြးက မတည့္။ တည့္သူက တဦးတည္း....သိုု ့ေပမည့္ HIV ပိုုးရွိေနသူ။ ဘယ္လိုုဆံုုးုျဖတ္မလဲ ။ ေဆးေက်ာင္းမွာ အလားတူ ဥပမာ သင္ခဲ့ရပါသည္။ (ထိုုစဥ္က HIV မေပၚေသးဘူး ) လင္မယားႏွစ္ေယာက္မွာ..ေယာက်္ားက မိန္းမ၏ေသြးကိုု လက္ခံလိုု ့ (သြင္းလိုု ့) ရ၏။ ေယာက်္ား၏ ေသြးကိုု မိန္းမကိုု သြင္းလိုု ့မရ (ငယ္ရြယ္စဥ္ )။ ခ်စ္သူရည္းစားကိုုေသြးလႈမည့္သူေတြ စဥ္းစားဖိုု႔။ သိုု ့ေသာ္အေရးေပၚလိုုအပ္လာလ်င္ သြင္းရမည္သာ။ ေယာက်ာ္း၏ေသြး ဇနီးမယားကိုုလႈလ်င္ ဘာျဖစ္တတ္ ဆရာဝန္ေတြကိုုသာေမးႀကပါ။ ဆက္ရလ်င္ လက္ပေတာင္းေတာင္ ဆက္တူးပါ။ တူးရပါမည္။ သိုု ့ေသာ္ ဒီစီမံကိန္းဟာ အလြန္အက်ိဳးအျမတ္ႀကီးမားပါသည္။ ရႈံးသြားရန္ လံုုးဝ မရွိေသာ..ေျမႀကီးလက္ခတ္မလႊဲ အႀကီးအက်ယ္ျမတ္မည့္ စီမံကိန္း။ ဒီေလာက္အျမတ္မ်ားမည့္ စီမံကိန္းကိုု ဆက္လက္တူးေဖၚဖိုု ့က..စာနာစိတ္ရွိသူေတြကိုုသာ ဆက္လက္လုုပ္ေဆာင္ေစသင့္ပါသည္။ ျမန္မာစိတ္ ေမြးနိုုင္သူေတြကိုုသာ လုုပ္ေဆာင္ေစသင့္ပါသည္။ ဘီလူးစိတ္ ၊ ဓါးျပစိတ္ရွိသူေတြကိုု နိုုင္ငံ၏ရတနာသိုုက္ကိုု တူးေဖၚခြင့္မေပးသင့္ပါ ။ ျမန္မာျပည္မွာ အႏွစ္ ၅၀ ေလာက္လာတူးမွာ... နဂါးျပည္ နဂါး ၊ ဂ႗ဳန္ ျပည္ ဂ႗ဳန္။ Be Roman in Rome..တရုုတ္ေတြ အက်ိဳးအျမတ္ လိုုခ်င္လြန္းလိုု ့၊ ငန္းငန္းတက္လာတူးတာကိုု ျမန္မာက တရုုတ္ဓေလ့ကိုု တရုုတ္ေလာဘကိုု လိုု္က္ရမွာလား ၊ တရုုတ္က ျမန္မာ့ဓေလ့ ကိုုလိုုက္နာရမွာလား..သမၼတႀကီးခင္ဗ်ား။ ယေန ့ လက္ပေတာင္းမွာ ျဖစ္ရတဲ ့ျပႆနာ၏ အစက တပ္မေတာ္အစိုုးရလက္ထက္က မီးစ။ ျပည္သူကိုု လူမထင္ခဲ့။ ဖုုတ္ေလတဲ့ ငါးပိ ရွိတယ္ေတာင္မထင္ခဲ့တဲ့။ တပ္မေတာ္သာအမိ ေဆာင္ပုုဒ္ရဲ ့အက်ိဳးဆက္။ တပ္မေတာ္႐ဲ ့စီးပြားေရးလက္တံ ျဖစ္တဲ့ ဦးပိုုင္႐ဲ ့ ျမန္မာျပည္သူေတြအေပၚ လည္ပင္းညစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓါတ္က အရင္းခံ ။ တရားခံစစ္စစ္ ။ ဦးပိုုင္၏ ေဆာင္ပုုဒ္ ၆ -ခုု မွာ နံပတ္ ၆ -ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူလူထုု သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး ေရးထားပါတယ္ ။ ေဆာင္ပုုဒ္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုု သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး။ လုုပ္ေနတာက လယ္ယာေတြေပၚမွာ ဘိုုးစဥ္ေဘာင္ဆက္လုုပ္ကိုုင္စားေသာက္ေန႐သူ ျပည္သူေတြဆီက လယ္ယာေတြ ေလ်ာ္ေႀကးမေပးဘဲ သိမ္းခ်င္တဲ့စိတ္ ။ ေတာင္သူေတြမွာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း..ဒါေလး ( တစ္ခုုထည္းဘဲ ) ရွိရွာတာ ။ ဦးပိုုင္က လူႀကီးေတြလိုု အေကာင္းဆံုုးကား အစီး ရာခ်ီမပိုုင္ပါဘူး ။ အိမ္ေကာင္းႀကီးေတြ ဆယ္ခ်ီပိုုင္ ေဒၚလာနဲ ့ငွားစားနိုုင္ဖိုု ့..အိမ္မက္ေတာင္မမက္ရဲသူေတြပါ။ လူႀကီးလူေကာင္းဆိုုတာ..ကိုုယ္ထက္နိမ့္ပါးသူေတြကိုု ညွာတာရပါတယ္။..ကိုုယ္( တပ္မေတာ္ ) အနစ္၅၀ အုုပ္ခ်ဳပ္လိုုက္လိုု ့ ငါတိုု ့ျမန္မာေတြ မြဲျပာစုုပ္ျပတ္သတ္သြားတယ္ ျမင္သင့္ပါတယ္ ။ တပ္မေတာ္ အာဏာမသိမ္းခင္က ျမန္မာဟာ အေရွ ့ေတာင္အာရွရဲ ့ ေရႊေခတ္ ။ ယေန ့ျမန္မာေတြဆင္းရဲသြားတာ တပ္မေတာ္မွာ တာဝန္အရွိဆံုုး ။ ျငင္းခ်င္လ်င္ တီဗီြေပၚမွာ စကားရည္လုုပြဲေလး လုုပ္ပါဗ်ာ။ ဦးပိုုင္ဟာ ေတာင္သူေတြအေပၚ စာနာရမွာပါ ။ ကိုုယ္က လက္ပေတာင္းေတာင္ကိုုမတူးရလဲ..ဆယ္သက္စားမကုုန္ ၊ ျဖဳန္းမကုုန္ေအာင္ စုုမိထားသူေတြ (တကယ္က ခိုုး ) ထားနိုုင္သူေတြပါ။ ဥိးပိုုင္ လူႀကီးေတြထဲက လက္ပေတာင္းေတာင္ ဆက္မလုုပ္ရလ်င္ ငတ္မည့္သူရွိလ်င္ေျပာပါ ။ က်ေနာ္တိုု ့ ကိုုယ္စားနိုုင္တာထက္ တဆပိုုျပီး ေသသည္အထိ ေထာက္ပံ့ပါမယ္။ ဘီလူးေတာင္ ဘီလူးစည္းရွိလိုု ့ ၊ လူ ့စည္း ၊ ဘီလူးစည္း ဆိုုတဲ့စကားေပၚလာတာပါ။ ဘီလူးဆိုုတာ ဒုုကၡေပးခ်င္လ်င္ စိတ္ႀကိဳက္ေပးနိုုင္တယ္ဆိုုထားေပမည့္ ဘီလူးစည္းကိုုေစာင့္ပါတယ္။ ယၡဳ ဥိးပိုုင္ကလည္း လူ ့စည္းကိုုေစာင့္ပါ။ လူ ့စည္းကိုု မလိုုက္နာနိုုင္လ်င္ေတာင္ အနိမ့္ဆံုုး..သူခိုုးစည္းကိုုေတာ့ လိုုက္နာပါ။ ဒီေတာ့ သူခိုုးစည္းဆိုုတာက ဘာလဲေမးစရာ။ သူခိုုးစည္းက ခပ္မ်ားမ်ား။ ဒီထဲက အေရးပါတာေလးတခုုက သူခိုုးေတြဟာ မိမိထက္ဆင္းရဲသူဆီက ဘယ္ေတာ့မွ မခိုုးရဆိုုတဲ့ စည္းေလးပါ။ ယေန ့ဥိးပ္ုုိင္က နိုုင္ေတာ္က လယ္ေတြကိုုပိုုင္တယ္ ေျပာျပီး ေလ်ာ္ေႀကးမေပးဘဲ သိမ္းယူတာဟာ တကယ္ေတာ့ လုုယူေနတာပါ။ မိမိကေတာ့ အိမ္ေကာင္းႀကီးေတြနဲ႔ သိန္းေထာင္ခ်ီတန္ စိန္နားကပ္ႀကီးေတြ ပန္ျပီး...ငတ္ေသလုုျဖစ္ေနတဲ့လူေတြဆီက အတင္းအဓမၼလုုတာဟာ သူခိုုးစည္းထက္နိမ္ ့သြားပါျပီ ။ သူခိုုးစိတ္ဓါတ္ထက္ နိမ့္သြားပါျပီ။ ေျမဆိုုတာ လယ္ယာအျဖစ္ သူ ့သဘာဝအတိုုင္းေပၚေနတာ ေကာင္းေနတာမဟုုတ္ပါဘူး။ လူက ျပဳျပင္ထားလိုု ့ စိုုက္ပ်ိဳးနိုုင္တာပါ။ သူတိုု ့ပိုုင္တာပါ။ ကိုုလိုုနီနယ္ခ်ဲ ့လက္ထက္မွာေတာင္ ျမန္မာေတြ ကိုုယ့္လယ္ကိုု ကိုုယ္ပိုုင္ဆိုုင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ ။ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္အတြက္ လက္တြဲတိုုက္ခဲ့ရတဲ့ျပည္သူေတြ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္လက္ထက္က်မွ လယ္ပိုုင္ခြင့္ စြန္ ့လႊတ္ လိုုက္ရတယ္လိုု ့...။ နယ္ခ်ဲ ့ေအာက္ေနရတာမွ ေတာ္ပါေသး ေျပာလ်င္ ဘယ္သူ လြန္ေလမည္ နည္း ။ လယ္ယာေျမေတြအားလံုုးကိုု နိုု္င္ငံေတာ္ပိုုင္ဆိုုတာ တနိုုင္ငံလံုုးကိုုျပည္သူပိုုင္သိမ္းခဲ့တဲ ဗိုုလ္ေနဝင္း...ဓါးျပတိုုက္လမ္းစဥ္ပါ။ တိုုင္းျပည္ကိုု မြဲေအာင္လုုပ္ခဲ့သူ ့႐ဲ ့လမ္းစဥ္ပါ။ အဲဒီလမ္းစဥ္ အေျခံဥပေဒဟာ...၁၉၈၈ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန ့က ေသသြားခဲ့ပါျပီ။ ဒါတပ္မေတာ္စစ္ဦးခ်ဳပ္ႀကီး ဗိုုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးေစာေမာင္ ပါးစပ္က တိတိက်က် ေႀကျငာခဲ့တာပါ။ က်ေနာ္သိရႀကားရသေလာက္က မူလအစပိုုင္းမွာ ဝမ္ေပါင္က လယ္ယာေတြကိုု တန္ရာတန္ေက်း ေလ်ာ္ဖိုု ့ေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ တရုုတ္ျပည္မွာ လယ္တဧကကိုု က်ေနာ္တိုု ့လက္ရွိေစ်းထက္ ပိုုေစ်းႀကီးပါတယ္။ ၁၉၈၀ ကထည္းက တရုုတ္ျပည္မွာ လယ္ယာေတြကိုု ျပည္သူကသာပိုုင္တယ္ သတ္မွတ္ျပီး ေလ်ာ္ေႀကးေပးလာပါတယ္။ ဝမ္ေပါင္အတြက္ တန္ရာတန္ေႀကးေပးရန္ ဝန္မေလးဘူးဟုု သံုုးသပ္နိုုင္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုု သက္သာေခ်ာင္ခ်ိ ့ေရး ေဆာင္ပုုဒ္ကိုုင္ထားတဲ့ ဦးပိုုင္ရဲ ့ေစတနာ ေသးလြန္းလိုု ့ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာပါ။ ဒီေနရာမွာ သမၼတႀကီး ခ်ိန္ထိုုးစဥ္းစားဖိုု ့ Australia ( Western Australia...GORGON GAS Project ) ကိုုနမူနာေပးပါရေစ ။ ဒီဓါတ္ေငြ ့စီမံကိန္းဟာ ကမၻာမွာ တေနရာထည္းက ကမၻာ့အႀကီးဆံုုး ဓါတ္ေငြ ့စီမံကိန္းႀကီးပါ။ ၁၉၇၂ ကစတင္ခဲ့တာပါ ။ ပထမဦးဆံုုးအစမ္းတြင္းမွာကိုု ဓါတ္ေငြ ့သိုုက္ကိုုေအာင္ျမင္စြာ တူးနိုုင္ခဲ့တာပါ။ ဒါကိုု ေအာ္စေတးလ်အစိုုးရက အႏွစ္ႏွစ္အလလ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အက်ိဳးဆက္ေတြကိုု သုုေသသန လုုပ္ျပီး..၂၀၀၉ ခုုနစ္မွ ႀသဂုုတ္လ မွသာလ်င္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္၏ ခြင့္ျ႔ပဳခ်က္ရျပီး တရားဝင္လုုပ္ကိုုင္ခြင့္ခ်ေပးခဲ့တာပါ။ အရင္းအႏွီးကလည္း ေဒၚလာ ဘီလ်ံေပါင္း ၆၀ ခန္ ရင္းႏွီရပါတယ္။ ေအာ္စေတးလ် အေနာက္ပိုုင္းျပည္နယ္ ၊ Karratha ျမိဳ ့အနီး .. Pilbara ကမ္းေျခအနီး.. Onslow ေဒသမွာ ဓါတ္ေငြ ့ ျဖန္ ့ျဖဴးေရး ၊ သန္ ့စင္ေရးစက္ရံုုတည္ေဆာက္ရန္လိုုပါတယ္။ ျပည္ပတင္ပိုု ့ရန္ သဘာဝဓါတ္ေငြ ့ကိုု အရည္ေျပာင္းသည့္ ပင္မ စက္ရံုုကိုု Barrow Island ဘဲရိုုးကၽြန္းေပၚမွာ တည္ေဆာက္တာပါ။ ထိုု Onslow အရပ္ဟာ လူသူ တေယာက္မွ မရွိေသာ ဂႏၱာရ သဲကနၱရေျမသက္သက္ပါ ။ အပင္ရိုုင္းေတာင္မရွင္တဲ့ေျမေနရာပါ။ ဒါကိုုပင္ ဌာေနတိုုင္းရင္းသား Australia Aborigines ေတြ လူဦးေရ ၂ ေသာင္းမရွိသူေတြကိုု သူတိုု ့လဲ ေနထိုုင္ေနတာမဟုုတ္ဘဲနဲ႔...ေလ်ာ္ေႀကးေငြ ေဒၚလာ ၂- ဘီလ်ံေဒၚလာ ေလ်ာ္ေပးပါတယ္ ။ ကေန ့ ဝမ္ေပါင္ရင္းႏွီးတာက ေဒၚလာ ၁ ဘီလ်ံရွိမည္မထင္ပါ။ ျမတ္မွာက ဘီလ်ံ ၃၀ ေက်ာ္၏။ ထိုုေနရာကျပည္သူေတြက ေတာင္သူေတြက ဒီလယ္ယာေျမေပၚမွာ လုုပ္ကိုုင္စားလာတာ ဘိုုးစဥ္ေဘာင္ဆက္။ သူတိုု ့မွ ဒီလယ္ေပ်ာက္သြားလ်င္ လုုပ္ကိုုင္စားစရာမရွိေတာ့ ။ ဒီလူေတြရဲ ့ ဘိုုးေဘးေတြဟာ...၁၆၄၀ က သာလြန္မင္းႀကိးနင့္ သားေတာ္ ပင္းတလဲမင္းတိုု ့လက္ထက္ တရုုတ္တပ္ေတြ (မန္ခ်ဴးရိးယား) က်ဴးေက်ာ္လာလိုု ့ ဗမာ့တပ္ေတာ္မွာ ပါဝင္အသက္ေပးခဲ့ရသူေတြရဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြပါ။ ၁၇၆၉ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းတရားႀကီလက္ထက္ ( အေလာင္းမင္းတရားႀကီး၏သားေတာ္ ) ဗမာတပ္ေတြထက္ အင္အား ၄ ဆ ပိုုႀကီးမားတဲ့ တရုုတ္က်ဴးေက်ာ္တပ္မႀကီးေတြကိုု အႀကိမ္ႀကိမ္တြန္းခဲ့ရတဲ့ စစ္ပြဲေတြမွာ ယၡဳလက္ပေတာင္းေဒသကလူေတြရဲ ့ ဘိုုးေဘးေတြ စစ္သည္ေတာ္အေနနင့္ တိုုက္ခဲ့ႀကတာပါ စစ္သည္ေတာ္မ်ိဳးဆက္ေတြပါ။ ထိုုစဥ္က ျမန္မာဘုုရင္ဟာ ဒီလူေတြရဲ ့ ဘိုုးေဘးေတြကိုု စစ္သားဆင့္မေခၚခဲ့လ်င္ ဘယ္သူေတြကိုု ဆင့္ေခၚခဲ့သနည္း ။ ဒီလူေတြရဲ ့ ဘိုုးေဘးေတြသာ အသက္မေပးဆပ္ခဲ့လ်င္ ယေန ့ ဗမာျပည္ဆိုုတာ စီဌတိုုင္းရဲ ့ ျမန္က်င့္ျပည္နယ္ျဖစ္ေနျပီ။ သမၼတႀကီး ဗမာစကားေျပာေနသူ မဟုုတ္နိုုင္ေတာ့ပါဘူး။ တူနဲ ့ ေခါက္ဆြဲစားျပီး ဏိ့ီေဟာင္...ဝမ္ေဆြ ့ လုုပ္ေနသူဘဲ ျဖစ္ပါမယ္။ ယေန ့ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ ေကၽြးေက်ာ္သူေတြရဲ ့ လက္ထက္ေရာက္မွ တရုုတ္နယ္ခ်ဲ ့ရန္ကိုုတြန္းလွန္ခဲ့တဲ့....ထိုုေတာင္သူေတြ၏ဘိုုးေဘးေတြရဲ ့ မ်က္နာကိုုပင္ မေထာက္ဘဲ ဗမာလူမ်ိဳးစစ္စစ္က တရုုတ္အလိုုေတာ္ ၊ တရုုတ္မ်က္နာရဖိုု ့ ကိုုယ္လူမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္းကိုု ဘိုုးေဘးေတြရဲ ့ ရာဇဝင္ကိုု သစၥာေဖါက္လိုု ့ ဗမာအခ်င္းခ်င္း ျပန္သတ္တာခံရတယ္လိုု ့ဗ်ာ။ ဘယ္လိုုမ်ိဳးခ်စ္လဲ ကိုုယ့္ဟာကိုုယ္ ျပန္စီစစ္ပါဦး..သမၼတႀကီးခင္ဗ်ာ ။ ယေန ့ ဝမ္ေပါင္ကိုု သမၼတႀကီး တခြန္းဘဲ ေမးေပးပါ ။ ဒီလယ္ယာေျမေတြ တစ္ဧကကိုု သိန္း ၂၀ -၃၀ မေလ်ာ္နိုုင္လ်င္ ျပန္ႀကပါ ။ ခင္ဗ်ားတိုု ့ရင္းႏွီးထားတာေတြ ျပန္ေလ်ာ္ေပးပါမယ္လိုု ့သာ မာမာေမးလိုုက္ပါ ။ ၁- ဧကကိုု သိန္း ၂၀ ဆိုုတာ ေဒၚလာ ၂၀၀၀ ပါ။ တရုုတ္ျပည္မွာ မရနိုုင္ပါ ။ ေနာက္တခုု သမၼတႀကီးကိုု ပန္ႀကားလိုုတာပါ ။ လူလႊတ္ျပီး...လွိဳ ့ဝွက္ကင္မရာေလးေတြနင့္ လက္ပေတာင္းရြာသူ ၊ ရြာသားေတြ ေနထိုုင္စားေသာက္ေနရတဲ့ အဆင့္အတန္း နဲ ့ ယေန ့အျမတ္မထြက္ေသးဘဲ ရင္းႏွိးမႈသာ လုုပ္ေနရေသးတဲ့ ဝမ္ေပါင္ တရုုတ္ဝန္ထမ္းေတြ ေနထိုုင္၊ စားေသာက္ေနႀကေသာ အဆင့္အတန္း ဘယ္သူက ျမင့္တယ္၊ နိမ့္ ေနတယ္ဆိုုတာ ဗိြီဒီယိုုခိုုးရိုုက္ျပီး..ျမန္မာ့ သတင္းမွာ နိုုင္းယွဥ္ေဖၚျပေပးပါရန္ ပန္ႀကားလိုုက္ပါသည္။ ဘယ္သူ နစ္နာေနတယ္ ၊ ဘယ္သူက စာနာ ညွာတာရမယ္ဆိုုတာကိုု ျပည္သူေတြ ဆံုုးျဖတ္ပါေစခ်င္ဗ်ာ။ တရုုတ္ျပည္သူေတြ ကိုုလဲ ဆံုုးျဖတ္ခိုုင္းလိုု ့ရပါတယ္။ တဆက္ထည္း ဥိးပ္ုိင္၏ ေဆာင္ပုုဒ္ ၆ -ခုု ရွိရာမွာ ၊ နံပတ္ ၆ -ေဆာင္ပုုဒ္ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူလူထုု သက္သာေခ်ာင္ခ်ီေရး ဆိုုတဲ့ေဆာင္ပုုဒ္ေလးကိုုေဆြးေႏြးလိုုပါတယ္ ။ ဥိးပ္ုုိင္ကိုု အာဏာသိမ္းျပီးမႀကာမွီ (၁၉၉၀ ) မွာတည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္ ။ တည္ေထာင္တဲ့ေငြပမာဏက အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၁၅၀၀ ခန္ ့ကိုု ပါဝင္သူေတြက ထဲ့ဝင္စရာမလိုုဘဲ တပ္မေတာ္က နိုုင္ငံေတာ္ရဲ ့ဘတ္ဂ်က္ထဲ့က ဖဲ့ျပီးထဲ့ေပးခဲ့တာပါ ။ ဒါကေငြသားသက္သက္။ ပိုုမ်ားတာက နိုုင္ငံေတာ္ပိုုင္ (ျပည္သူေတြ) ပိုုင္တဲ့ စက္ရံုုေတြကိုု လႊဲေျပာင္းသိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။ ျပည္သူ ဘ႑ာေတြကိုု စိတ္ထင္တိုုင္းသိမ္းယူခဲ့၊ ေတာင္သူေတြရဲ ့လယ္သာေတြ ေလ်ာ္ေႀကးမေပးဘဲ မ်ားစြာ သိမ္းယူခဲ့တယ္။ ဦးပိုုင္က တဦးတည္းစားအံုုးဆီေတြတင္သြင္းျပီး ဆိီအညံ့စား (စက္မႈလုုပ္ငန္းသံုုးအဆင့္ ဆီခဲေတြ ) တင္သြင္းျပီး ျပည္သူေတြ က်န္းမာေရး ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ ဦးပိုုင္အျမတ္ရေရးသာ အဓိကထားခဲ့တာ..ယခုုျပည္သူေတြ က်န္းမာေရး စားရိတ္မ်ားစြာထြက္ေနရပါျပီ။ ဦးပိုုင္သြင္းခဲ့တဲ့ကားေတြကိုုလည္း.. ျပည္သူေတြ မတရားေစ်းႀကီးေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဖံုုးဆင္းကဒ္ေတြ သိန္း ၃၀ မွ ၅၀ ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဥိးပိုုင္ရဲ ့ ျပည္သူေတြအေပၚသက္သာေစခဲေသာ လုုပ္ေဆာင္မႈမ်ားရွိခဲ့လ်င္ (က်ေနာ္ မသိတာ တကယ္ပါ) ျပည္သူေရွ ့မွာ(တီဗီြေပၚမွာ) စာကားရည္လုုပြဲေလး (Live Debate) က်င္းပေပးရဲပါသလား။ စကားရည္လုုပြဲေလး မက်င္းပရဲလ်င္ ဦးပိုုင္၏ နံပတ္ ၆ ေဆာင္ပုုဒ္ေလး ျဖဳတ္သိမ္းေပးပါရန္ ( ေတာင္းဆိုု ) လိုုက္ပါသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ စစ္သားပီပီ ပလီပလာ စကား၊ အလိမ္အညာေဆာင္ပုုဒ္ေတြကိုု မသံုုးသင့္ပါ ။ ဗမာေယာက်္ားပီသလ်ွင္ စကားကိုုမလိမ္ညာေကာင္းပါ။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ ဗမာလူမ်ိဳး နင့္ နိုုင္ငံေတာ္ကိုု ကိုုယ္စားျပဳထားသည့္အတြက္ က်ေနာ္တိုု ့နဲ႔ သက္ဆိုုင္လိုု ့ေျပာရတာပါ။ အခ်ဳပ္အေနႏွင့္ သမၼတႀကီး၏ သမိုုင္းသည္ သမၼတႀကီး၏ မိန္ ့ခြန္း ( နုုတ္ထြက္စကား) နင့္ ထိုုစကားကိုု မည္မ်ွ အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့သည္ အေပၚမွာ ျပည္သူေတြက သံုုးသပ္ျပီး...သမိုုင္းေရးႀကပါမည္။ You write your own history...HOW YOU WALKS YOUR TALKS.. က်ေနာ္လည္းေရးလိုု မရပါ။ သမၼတႀကီးလည္းေရးလိုု ့မရပါ။ သမၼတႀကီး အျငိမ္းစားယူျပီးသည့္ေနာက္ အေမရိကန္သမၼတႀကီးမ်ားလိုု တကၠသိုုလ္ေတြ။ လူမႈအဖြဲ ့အစည္းေတြက မိန္ ့ခြန္းေခၽြေပးရန္ ဖိတ္ႀကားခံရသည့္ ပထမဦးဆံုုး ျမန္မာ သမၼတအျဖစ္ က်ေနာ္တိုု ့ ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီစကားဟာ ဖါးတာလည္းမဟုုတ္သလိုု ။ ( က်ေနာ္မဖါးတတ္ပါ ။ ) က်ပ္တာလည္းမဟုုတ္ပါ ။ ( က်ပ္တာေတာ့ လုုပ္တတ္ပါသည္)။ က်ေနာ္တိုု နိုုင္ငံမွာ သမၼတကိုုလူထုုက မုုန္းတီးခဲ့တာကိုုခ်ည္းျမင္ေနရတာကိုု အဆံုုးသတ္ေစခ်င္လွပါျပီ ။ သူတိုု ့သမၼတေတြလိုု ျပည္သူက ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ သမၼတရွိတယ္လိုု ့ ျပခ်င္ပါတယ္။ ေအာက္ထစ္ အျငိမ္းစားယူျပီးသည့္ေနာက္ ျပည္သူေတြႀကား ဝင္ထြက္သြားလာေနသူအျဖစ္ျမင္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ န.အ.ဖ ..န.ဝ.တ ေခါင္းေဆာင္အားလံုုးနီးပါး...ျပည္သူႀကားမဝင္ထြက္ရဲတာ...ဘာေႀကာင့္ပါလဲ ။ က်ေနာ္ေဝဖန္ခ်က္မေပးေတာ့ပါ။ သမၼတႀကီးဟာ ေစတနာေကာင္းတဲ့လူအျဖစ္ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ဘဝ(၂၀၀၃) တီဗီြေပၚမွာ စျမင္ဖူးစဥ္ကထည္းက က်ေနာ္ ေဗဒင္ေဟာခဲ့ပါတယ္။ မိတ္ေဆြေတြကိုု ဒီလူကိုုေတာ့ သူ ့အေႀကာင္းေတာ့မသိဖူးဗ်ာ။ ဥပဓိရုုပ္ကေတာ့ တက္လမ္းရွိမယ့္ပံုု။ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းမဲ့ ရုုပ္ဘဲဟုု တန္းေဟာခဲ့သူပါ။ သမၼတႀကီးအျဖစ္က အျငိမ္းစားယူျပီးခ်ိန္ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေလးစားရတဲ ့ ရွားရွားပါးပါး တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူမိုု ့ ခင္ခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္မင္ခြင့္ရနိုုင္လ်င္ေပါ့ ။ အခုု လက္ပေတာင္းေတာင္ကိစၥမွာ ဝမ္ေပါင္ကိုု ျမန္မာေတြအေပၚ အထင္အျမင္ေသးမႈ  ႀကီးမားေနတာကိုု ျပဳျပင္ေပးဖိုု ့ နင့္ ယဥ္ေက်းလာေအာင္ ၊ စာနာစိတ္ေမြးတတ္လာေအာင္ သမၼတႀကီး လုုပ္ေဆာင္ေပးလ်င္ ျပသနာေတြ ေျပလည္ေအာင္ ညွီနိုုင္းနိုုင္ပါမည္။ လက္ပေတာင္းေတာင္ကိုု လူစိတ္ရွိသူတိုု ့သာ လုုပ္ကိုုင္ေစသင့္ပါသည္ ။ ေစတနာေကာင္းသည့္ ၊ စိတ္ထားေကာင္းမြန္သည့္ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ကိုု ေလးစားစြာျဖင့္ ။ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါး၏ ေစတနာအမွန္ကိုုလည္း သမၼတႀကီး ျမင္နိုုင္ပါရန္ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ လႈိ္င္ျမင့္ January 11th, 3:10pm

You are subscribed to email updates from ဒီမုိေ၀ယံ To stop receiving these emails, you may unsubscribe now.	Email delivery powered by Google
Google Inc., 1600 Amphitheatre Parkway, Mountain View, CA 94043, United States

--

http://www.burmaburo.blogspot.com

၂၀၁၄ ထူးထူးျခားျခား စက္႐ုပ္မ်ား

ပို႔စကဒ္ေရာင္းရင္း ေဟာလိ၀ုဒ္မင္းသမီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဗိ္ုလ္ခ်ဳပ္...

ျမန္မာႏွလံုးသားႏွင့္ လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕သူ

  ျမန္မာႏွလံုးသားႏွင့္ လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕သူ

2 January 2015 18:43(+0630) (၁ ရက္ ခန္႔က)

သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း။ ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊ ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည္း။

ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊ လူတကာတို႔၊ ခႏၶာခိုင္က်ည္၊ အတည္မၿမဲ၊ ေဖာက္လွဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ၊ သတၱ၀ါတည္း။

ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တုံ၏၊ ခိုက္ႀကံဳ၀ိပါတ္၊ သံသာစက္၌၊ ႀကိဳက္လတ္တြန္မူ၊ တုံ႔မယူလို၊ စိတ္ျမဲသို၍ ၾကည္ညိဳလႊတ္ျပန္၊ သခင္မြန္ကို၊ ခ်စ္ဘိစင္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊ ေသြးသည္အနိစၥာ၊ ငါ့ခႏၶာတည္း။

မွန္းနန္းမဟာရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီးတြင္ ထည့္သို မွတ္တမ္းျပဳရသည္အထိ ဂႏၴ၀င္ေျမာက္ခဲ့သည့္ နႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီး၏ မ်က္ေျဖလကၤာ ျဖစ္သည္။ ဤလကၤာအား ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ျမန္မာမ်ား အနမတဂၢရွိေသာ္လည္း လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕သူ မာရီယာ တေယာက္ အသည္းေပါက္မတတ္ ရင္၀ွက္လိႈက္ဖို စိတ္လိုလက္ရ ႀကိဳက္ရသည့္ အေၾကာင္းက အထူးစိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။

ထိုလကၤာအား ျမန္မာမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ႏွစ္သက္သူ မာရီယာကို ႐ုရွားႏိုင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ရွိ လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕ဟု ၁၉၂၄ မွ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္အထိ ေခၚတြင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေရွးယခင္ အမည္နာမ ျဖစ္ေသာ စိန္႔ပီတာစဘတ္သို႔ ျပန္ေျပာင္းမွည့္ေခၚခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ ေမြးဖြားသည္။ ဘုရင္ေခတ္ ႐ု႐ွားျပည္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးကာ ေႏြရာသီ၌ အလြန္ေနခ်င္စဖြယ္ေကာင္းလွသည္ဟု သူမက ဆိုသည္။

မာရီယာသည္ ငယ္စဥ္အခါကတည္းက စာဖတ္၀ါသနာပါၿပီး အထူးသျဖင့္ အာရွႏိုင္ငံမ်ားအေၾကာင္း ဖြဲ႕သီအပ္ေသာ စာေပမ်ားကို ပိုမိုႏွစ္ၿခိဳက္သည္။ ဂီတေက်ာင္းတက္၍ စႏၵယားတီးလည္း သင္ခဲ့ဖူးသည္။

တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေမဂ်ာကို ေရြးခ်ယ္စဥ္အခါက တ႐ုတ္ဘာသာစကားကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ျမန္မာစကားအေၾကာင္း သိပင္ မသိခဲ့ရွာေပ။ ကံေကာင္းသည္မွာ ထိုစဥ္က တ႐ုတ္/ျမန္မာ ဘာသာစကားႏွစ္ခုတြဲထားသည့္ ေမဂ်ာတခုကို ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ၅ ႏွစ္မွ ၁ ႀကိမ္သာေခၚေသာ ေမဂ်ာလည္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစကားကို စသင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလြန္စိတ္၀င္စားသြားၿပီး ျမန္မာလို ေျပာ၊ ဖတ္၊ ေရးေနရလွ်င္ စိတ္ထဲတြင္ တခုခု ျဖစ္ေနသည္ဟု မာရီယာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀ အစ ေရာင္နီဦးေန႔ရက္မ်ား အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပသည္။

“အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေတြ႕လိုက္ရသလို၊ အရမ္းလိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းကို ရလိုက္သလို၊ ခရီးထြက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ျပန္ေရာက္သလို ခံစားမိတယ္။ ကၽြန္မကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့အသံက ျမန္မာသံပဲ” ဟု သူမက ဆိုသည္။

တ႐ုတ္စကားကို ေလ့လာခဲ့ရသည္မွာ အေၾကာင္းအရင္း ရွိသည္။ တ႐ုတ္စာေကာင္းေကာင္းတတ္ပါက အလုပ္ေကာင္းရသည္။ လစာလည္း ေကာင္းမည္။ ျမန္မာစကားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အလုပ္ကို ရွာရသည္က မလြယ္ကူ၊ သူမေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕တြင္ ျမန္မာစကားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မည္သည့္အလုပ္ကိုမွ ရွာမရသည့္ အဆံုး ေမာ္စကိုၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ ရွာရျပန္သည္။ ရလာေသာ အလုပ္မွာ ျမန္မာေငြေၾကးႏွင့္ တြက္ဆၾကည့္ပါက လစာေကာင္းသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္ျငား ႐ုရွားတြင္ေတာ့ သန္႔ရွင္းေရးသမား အဆင့္သာ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ မာရီယာအတြက္ ျမန္မာမွာ အဓိက၊ ပိုက္ဆံထက္လည္း အေရးႀကီး၊ နိစၥဓူ၀ ျမန္မာစကား ေျပာေနရ၊ ၾကားေနရလွ်င္ ေက်နပ္ေနသည္။

သံ႐ံုးတြင္ ျမန္မာလို ေျပာၾကသည္။ ျမန္မာဟင္းမ်ား ခ်က္ေကၽြးသည္။ ပြဲရွိသည့္အခါတိုင္း ျမန္မာ႐ိုးရာ၀တ္စံုႏွင့္ တက္ေရာက္ရသည္။ ျမန္မာ၀တ္စံုမ်ားက သူမအတြက္ သိပ္ကိုခန္႔ထည္လွပေန၍ အျမတ္တႏိုး၀တ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။

“ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ ျမန္မာက နံပါတ္တစ္ပဲ” ဟု သူမက ေျပာသည္။

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈသည္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ အမ်ားႀကီး ဆက္ႏႊယ္ေနၿပီး ျမန္မာတို႔သည္ ေရွး႐ိုးအစဥ္အလာ အယူအဆမ်ားကို ထိန္းသိမ္းကာ ယေန႔ထက္တိုင္ လက္ခံသံုးစြဲေနျခင္းမွာ သူမတို႔ႏွင့္ မတူညီ၍ အလြန္စိတ္၀င္စားမိေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္သည့္ အတြက္လည္း ျမန္မာတို႔အား ခ်ီးက်ဴးေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

မာရီယာက ျမန္မာျပည္ကို ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာမွ ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီအထိ ၃ လၾကာ အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိဖူးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က တတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသူျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ ျမန္မာစာသင္တန္းတက္ရန္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ၁ ႏွစ္သင္တန္းသာ ရွိခဲ့၍ မတက္ျဖစ္လိုက္။ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားတေယာက္ကဲ့သို႔သာ ေနခဲ့ၿပီး ပုဂံ၊ ပုပၸါး၊ ပဲခူး၊ ငပလီတို႔ကို သြားေရာက္လည္ပတ္ အပန္းေျဖခဲ့သည္။

ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္အနက္ အလတ္ျဖစ္ေသာ သူမ၏ နာမည္ အျပည့္အစံုမွာ မာရီယာ သီဟာမီရာဗာ ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားက ရြာတြင္ေနထိုင္ၾကၿပီး အဖြားတေယာက္လည္း ရွိေသးသည္ဟု သူမက ဆိုသည္။ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုး၌ ဘာသာျပန္ အျဖစ္ လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိကာ အခါအားေလ်ာ္စြာ ႐ုရွားမ်ားကို ျမန္မာစာ သင္ၾကားေပးၿပီး ႐ုရွားစာ သင္ၾကားလိုသည့္ ျမန္မာမ်ားအတြက္လည္း တတ္အားသေရြ႕ ကူညီေပးလ်က္ရွိသည္။ “ျမန္မာသံ႐ံုးကိုေရာက္ေတာ့ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ မယံုႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာသံ႐ံုးဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံေသးေသးေလးလိုပဲ။ ကၽြန္မကိုယ္ထဲမွာ Magnet ရွိသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္သြားသြား၊ ဘာလုပ္လုပ္၊ ျမန္မာဘက္ကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲငင္ေနတယ္။” ဟု သူမ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားကို မွ်ေ၀သည္။

လူမႈကြန္ရက္ ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာထက္ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအၾကား ရင္းႏွီးေနေသာ မာရီယာ၏ အေကာင့္မွာ ၀သုန္ မိုး ျဖစ္သည္။

“ဆရာက ပထမႏွစ္ကတည္းက ျမန္မာနာမည္ ေရြးေပးတယ္။ ကၽြန္မက ဒီနာမည္ မႀကိဳက္ဘူး၊ ႀကိဳက္တာက မိုးဆိုတဲ့ နာမည္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဟူးသမီးျဖစ္လို႔ နာမည္က ‘မ’ နဲ႔ မစရဘူး၊ ျမန္မာထံုးစံအရ နာမည္ လုိခ်င္လို႔ စဥ္းစားရတာ သိပ္ဒုကၡေရာက္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဗဒင္ ထြက္တတ္တ့ဲသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က တြက္ေပးၿပီး ဝသုန္မုိးဆိုတ့ဲနာမည္ကို ေရြးေပးပါတယ္။” ဟု သူမက ထိုအမည္ ေပးျဖစ္ခဲ့ပံုကို ရွင္းျပသည္။

သူမေျပာျပသည့္ ႐ုရွားႏုိင္ငံ၏အေၾကာင္းမ်ားမွာလည္း စိတ္၀င္ စားစရာေကာင္းေနျပန္သည္။ ယူကရိန္းတြင္ ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္ေနသည့္ မတည္ၿငိမ္မႈမ်ားအတြက္ လြန္စြာ၀မ္းနည္းေသာ အေငြ႕အသက္မ်ားကို သူမထံတြင္ ျမင္ေတြ႕ရသည္။

ေနာက္ထပ္ သူမေျပာျပသည့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ ႐ုရွား ျပည္အေၾကာင္းေလးတခုလည္း ရွိေသးသည္။ ယင္းမွာ ခရစၥမတ္ေန႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္။ ႐ုရွားႏိုင္ငံ၏ခရစၥမတ္ေန႔သည္ ဇန္န၀ါရီ ၇ ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲေနသည္။ ခရစၥမတ္ေန႔ ဟူသည္မွာ ခရစ္ေတာ္၏ေမြးေန႔ျဖစ္ရာ ႐ုရွားတို႔၏ ရက္စြဲမွာ အဘယ္ ေၾကာင့္ ကြာျခားေနရသနည္း။ ထိုအေျဖကို မာရီယာက ေသခ်ာရွင္းျပ ေပးသည္။ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္၏ေဒသနာေတာ္ကို အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူရာမွာ လူမ်ားက ဆန္႔က်င္ၾက၍ အဓိက အသင္းေတာ္ ၃ ရပ္ ခဲြထြက္ခ့ဲသည္။ ထိုအသင္းေတာ္မ်ားမွာ Catholic, Protestant ႏွင့္ Orthodox တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ၁၀ ရာစုက ရုရွားျပည္တြင္ ဇာဘုရင္ Vladimir က Orthodox ဘာသာကို ေရြးျပီး ရုရွားျပည္သူအားလံုး ကိုးကြယ္ၾကေစရန္ အမိန္႔ထုတ္ေပးခ့ဲသည္။ ၁၉၁၈ခုႏွစ္ထိ ဇာဘုရင္က ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္ခ့ဲသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၁၇ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ဘုရင္စနစ္ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့သည္။ ရုရွားေခါင္းေဆာင္အသစ္မ်ားက ဘုရားသခင္ မရိွဟုဆိုၿပီး ကိုးကြယ္ခြင့္မျပဳေတာ့ေပ။ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားအား ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ဘုန္းၾကီးမ်ားကို ကြပ္မ်က္ခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္က သံုးသည့္ ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္မွာ အဆင္မေျပေတာ့၍ ဂေရဂိုရီယန္ ျပကၡဒိန္ စျပီးအသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္က ၁၂၈ ခုႏွစ္ ၾကာျပီးလွ်င္ ၁ရက္ အပိုတိုးသည္။ ယခု ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္က ၁၃ရက္ ေနာက္က်ေနသည္။ တျခားႏိုင္ငံမ်ား၌လည္း ဂေရဂိုရီယန္ ျပကၡဒိန္သာ သံုးေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ရုရွား ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္က ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္မွာ ပို၍ ေကာင္းမြန္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ေသာေၾကာင့္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ပဲြမ်ားကို အရင္အတုိင္းသာ သတ္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ုရွားတြင္ ခရစၥမတ္ေန႔မွာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားထက္ ၁၃ ရက္ေနာက္က်ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။

႐ုရွားႏိုင္ငံ၏ ပထမဆံုး ျမန္မာစာဌာနကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ တြင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ႐ုရွား-ျမန္မာဆက္ဆံေရးမွာ အထူးတိုး တက္ေကာင္း မြန္ေနခဲ့သည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ဆက္သြယ္မႈမ်ား အၿမဲမျပတ္ဆိုသလိုရွိေနသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာ-႐ုရွားစကားျပန္မ်ား လိုအပ္လာကာ ထိုႏွစ္တြင္ စိန္႔ပီတာစဘတ္ တကၠသိုလ္ (ယခင္-လီနင္ဂရက္တကၠသိုလ္)၌ ျမန္မာစာဌာနဖြင့္လွစ္ၿပီး ျမန္မာစကားကို စတင္သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။

ပထမဆံုး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ရင္ဆုိင္ခ့ဲရသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုစဥ္က ႐ုရွားႏိုင္ငံ၌ ျမန္မာ စာအုပ္မ်ား၊ အဘိဓာန္မ်ား လံုး၀မရိွေသး၍ ျဖစ္သည္။ ၁၉ ရာစုက အဂၤလန္တြင္ ထုတ္ေ၀ခ့့ဲသည့္ Burmese Dictionary ဟူေသာ စာအုပ္ တအုပ္သာ စာၾကည့္တုိက္တြင္ ခဏငွားၿပီး ဖတ္႐ႈႏိုင္ခဲ့ၾကကာ ေနာက္ ပိုင္းက်မွ အျခားႏိုင္ငံမ်ားကထုတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားအား တျဖည္းျဖည္း မွာ၀ယ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုေခတ္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ႐ုရွားႏိုင္ငံ တြင္ ျမန္မာစာ သင္ၾကားေလ့လာၿပီးသကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔လည္း လာ ေရာက္၍ ဆက္လက္ဆည္းပူးခဲ့ၾကသည္။

၁၉၅၇ ခုႏွစ္က စၿပီး ၅ ႏွစ္ တႀကိမ္ ျမန္မာစကားသင္ယူလိုသည့္ ေက်ာင္းသား ၆ ေယာက္၊ ၇ ေယာက္ကိုေခၚၿပီး စာသင္ေပးသည္။ ျမန္မာစကားကို ပထမဆံုးေလ့လာသူမ်ားမွာ ပညာရွင္မ်ား၊ ဆရာ ဆရာမ မ်ာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာစာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္၊ ေဆာင္းပါးေပါင္း မ်ားစြာ ကို ေရးသားခ့ဲၾကသည္။ ျမန္မာ-႐ုရွားႏွင့္ ႐ုရွား-ျမန္မာအဘိဓာန္ မ်ားကို လည္း ျပဳစုထုတ္ေ၀ခ့ဲသည္။ ယခုလက္ရွိ ထိုတကၠသိုလ္ႀကီး၌ ျမန္မာစာ သင္ယူေနသည့္ Bachelor ေက်ာင္းသား ၅ ဦးႏွင့္ မဟာ၀ိဇၨာတန္း တက္ေရာက္ေနသူ တဦးသာရွိသည္။

“တခါတေလ သိပ္အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ျမန္မာ၀တ္စံု ၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း Post တခုေရးျဖစ္ေတာ့ အျပင္မွာ တခါမွမေတြ႕ဖူးတဲ့သူေတြက လက္ေဆာင္ေတြ၀ယ္ၿပီး ႐ုရွား အထိ ပို႔ေပးၾကတယ္။ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္” ဟု မာရီယာက ေျပာသည္။

သူမအတြက္ ျမန္မာစာေလ့လာရာ၌ အခက္ခဲဆံုးစိန္ေခၚမႈက အသံထြက္ျဖစ္သည္။ ႐ုရွားစကားႏွင့္ လံုး၀မတူဘဲ အခ်ဳိ႕အသံမ်ားဆိုလွ်င္ ႐ုရွားစကားတြင္မရွိ၊ သဒ္ၵါပိုင္းတြင္လည္း ႐ႈပ္ေထြးလွၿပီး ေလ့လာသူနည္း ေသးေသာေၾကာင့္ စာအုပ္ေကာင္းေကာင္းလည္းမရွိေသးဘဲ ေသခ်ာရွင္းျပ ႏိုင္မည့္စာအုပ္မ်ား အလြန္လိုေန အပ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။

ပုဂံေခတ္မွသည္ မ်က္ေမွာက္ကာလအထိ စီးဆင္းလာသည့္ ျမန္မာ့ စာေပသမုိင္းေၾကာင္း၊ ရွင္မဟာသိလ၀ံသ၊ ေရႊေတာင္သီဟသူ၊ ဦးၾကင္ဥ၊ ဦးပုည၊ ပီမုိးနင္း၊ သိပံၸေမာင္၀၊ ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ သခင္ကိုယ္ေတာ္ မႈိင္းတို႔အေၾကာင္း၊ ေလာကနီတိက်မ္းႏွင့္ျမန္မာကဗ်ာမ်ား၊ ရာဇကုမာရ္ ေက်ာက္စာ စသည္တို႔ကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ဆရာႀကီး Prof. Yanson (ျမန္မာနာ မည္-ဦးဉာဏ္)ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိသည္ဟု မာရီယာကဆိုသည္။

“ျမန္မာစကားကိုႀကိဳက္တာ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္လဲဆိုတာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း မသိဘူး။ သိတာတခုပဲရွိတယ္။ ျမန္မာလို မေျပာဘဲနဲ႔ကို မေနႏိုင္ေတာ့တာ” ဟု သူမက ဖြင့္ဟခဲ့သည္။

ေက်ာ္လင္းထြန္း
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
(သစ္ထူးလြင္မွကူးယူေဖၚၿပသည္)

Daw Aung San Suu Kyi Speech at Yale with Myanmar Substitle

Aung San Suu Kyi at the Royal Festival Hall, London, 22nd June 2012

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္၏ ျမစ္စုံအေပၚသေဘာထားအျမင္

ကိုရာ႐ွစ္.. ကိုျမေအး.. နဲ႔ သမိုင္းလည္ျပန္ ( စ၊ဆံုး)

Dec 30, 2014

၁၉၃၆ ဗကသ စတင္ဖြဲ႔စည္းဖို႔ ဥကၠ႒ေရြးခ်ယ္ေတာ့ အဆိုျပဳခံရသူက ကိုရာ႐ွစ္.. ကိုညိဳျမ.. ဒီအခ်ိန္မွာ သခင္ႏုက ေက်ာင္းထုတ္ခံထားရၿပီး.. ကိုေအာင္ဆန္းက ေက်ာင္းထုတ္ခံရဆဲဆဲအခ်ိန္.. အျပင္းဖ်ားၿပီး တကၠသိုလ္ ေဆး႐ုံတက္ေရာက္ေနခ်ိန္.. ပထမဆုံး အိုးေဝဂ်ာနယ္မွာ ``ငရဲေခြးႀကီး လြတ္ေနသည္ ´´ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ကေလာင္လက္သံ ေျပာင္ခဲ့သူ ကိုညိဳျမက စင္ေပၚတက္ရမဲ့ အလုပ္မ်ိဳး ေဝးေဝးေ႐ွာင္သူ.. ကိုရာ႐ွစ္က ကုလားျဖစ္ေနေတာ့ ေခါင္းေဆာင္တင္ဖို႔အေရး ေက်ာင္းသားထု ၾကားမွာ ေဝဖန္သံ ဆူညံေနတယ္..

ေနာက္ဆုံးမွာ ျပႆနာ အတက္မခံႏိုင္လို႔ ကိုညိဳျမက ကိုေအာင္ဆန္း႐ွိရာ ေဆး႐ုံကိုသြားၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပတယ္.. အဖ်ားတက္ေနတဲ့ၾကားက စည္းေဝးပြဲ႐ွိရာကို လူတြဲၿပီး တက္ေရာက္ခဲ့တယ္.. စကားေျပာႏိုင္ေအာင္ လမ္းမွာ မုန္႔နဲ႔လၻက္ရည္ တက္သုတ္႐ိုက္စားၿပီး ကြီႏိုင္းေဆး ေသာက္ခဲ့တယ္.. ကိုေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ့.. ကိုရာ႐ွစ္ရဲ႕ ေကာင္းကြက္
ေတြကို ေဟာေျပာေပးမႈ ့ေၾကာင့္ အားလုံးသေဘာတူစြာပဲ ဥကၠ႒ တင္ေျမႇာက္ခဲ့ၾကတယ္..
ေက်ာင္းသားလႈပ္႐ွားမႈ ့ေတြမွာလဲ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္..

ဗကသ ဥကၠ႒ (၁၉၃၆-၃၇) ျဖစ္ခဲ့သူ ကိုရာ႐ွစ္ဟာ ပါ
လီမာန္ေခတ္မွာ ဦးႏုရဲ႕ ေဖးမမႈ ့နဲ႔ ဝန္ႀကီးျဖစ္လာခဲ့တယ္.. တစ္ရက္မွာ ပါလီမာန္လႊတ္ေတာ္အသြား ဝန္ႀကီးရဲ႕ကားေဘးမွာ ဗမာေတြ အလႉပြဲတစ္ခုအတြက္ ဝက္သားေတြဝယ္တင္လာတဲ့ကားနဲ႔ယွဥ္ရပ္မိတယ္.. ဒါကို မနက္ေစာေစာ ေတြ႕မိလိုက္ေတာ့ ဝန္ႀကီးခမ်ာ စိတ္မသာမယာျဖစ္တယ္.. သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ပါလီမာန္လႊတ္ေတာ္မွာ ဦးရာ႐ွစ္ဟာ အဆ္ိုတစ္ခု တင္သြင္းဖို႔ ၾကံစည္ပါတယ္.. လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာသာမက ျပင္ပအထိပါ ဒီသတင္းဟာ ေတာ္ေတာ္႐ိုက္ခတ္သြားတယ္.. ဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့
`` ဝက္သား ဝယ္ယူ သယ္ေဆာင္ရာမွာ အသားစကို အမ်ားမျမင္ႏိုင္ေအာင္ လုံျခံဳစြာ သယ္ယူရမယ္.. ´´ ဆိုတဲ့ အဆိုပါပဲ...

စာ႐ွည္ရင္မဖတ္ၾကလို႔ ဒီမွာခနရပ္မယ္...

သမိုင္းလည္ျပန္ ( ၂ )

ကိုရာ႐ွစ္ဆိုတာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အေရးေတြမွာ ေ႐ွ႕တန္းက ပါဝင္တတ္ၿပီး ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္.. ခင္မင္ေဖာ္ေရြတတ္ၿပီး ဘာသာအယူဝါဒမွာလဲ အစြန္းမေရာက္တဲ့သူျဖစ္လို႔ အားလုံးနဲ႔သင့္ျမတ္သူ တစ္ဦးပါ.. ေက်ာင္းသားဘဝက ဒီလို႐ွိခဲ့ေပမဲ့ ႏိုင္ငံ့ရဲ႕ အေရးပါ အရာေရာက္တဲ့ တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္လာရခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ဘာသာနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြပဲ ေတာင္းဆိုလာတယ္.. ဒီအသားငါးသယ္ေဆာင္ရာမွာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ရေလေအာင္ ေတာင္းဆိုလာမႈ ့ကေတာ့ လူအမ်ားေဝဖန္စရာ ျဖစ္လာရပါတယ္.. ခင္ဗ်ားတင္ျပစရာေတြက ဒါေတြခ်ည္းပဲလားလို႔.. ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ သတိေပးခံရေလာက္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ..

ဒီသမိုင္းေၾကာင္းေလး ေျပာျပရတာကလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗမာေတြ စိတ္သေဘာထား မေသးသိမ္ဘူး.. ေနရာေပးတယ္.. ဆိုတာကို သိေစခ်င္တာပါ.. ဘာကိုအဓိကထား ေျပာခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ အခု လူေျပာမ်ားေနတဲ့ ကိုျမေအး အေၾကာင္းပါ.. သူ႔ကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ မုန္းတီးစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိသလို ၈၈ ေက်ာင္းသားအေရး လႈပ္႐ွားမႈ ့မွာ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ေထာင္ဒဏ္က်ခံခဲ့ရတာကိုလဲ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္.. အဲ့ဒီကာလက ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း ဒီအေရးေတာ္ပုံထဲမွာ တနည္းနည္းနဲ႔ေတာ့ ပါဝင္ ပတ္သက္ခဲ့ၾကသူေတြခ်ည္းပါ.. ဒီအထဲက ပါဝင္ခဲ့သူအျဖစ္ကလြဲလို႔ ထူးထူးျခားျခား ေက်ာင္းသားအေရး လႈပ္႐ွားမႈ ့ေတြမွာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ မေတြ႕ရပါဘူး..

သူ႔ကိုလူသိမ်ားလာေစခဲ့တာကေတာ့ သမီးေဝႏွင္းပြင့္သုံရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈ ့ေတြေၾကာင့္ပါ.. ဖခင္အမည္နဲ႔ စင္ေပၚေရာက္လာရသူ ျဖစ္ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဖခင္ထက္ ေျခလွမ္းပိုခဲ့ပါတယ္.. ငယ္ရြယ္တယ္.. အဂၤလိပ္စကားက္ို ပီပီသသေျပာဆိုႏိုင္တယ္.. အေစာပိုင္းကေတာ့ ဖတဆိုးသမီးေလးအျဖစ္ အမ်ားရဲ႕ သနားဂ႐ုနာသက္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္.. အဂၤလန္မွာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရၿပီး ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္႐ွားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ထိကေတာ့ ဘာမွေျပာစရာမ႐ွိခဲ့ပါဘူး..

ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႐ိုညာအေရး ေဆာင္ရြက္တဲ့ ထြန္းခင္တို႔ရဲ႕ စည္းရံုးသိမ္သြင္းမႈ ့ေအာက္မွာ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ႐ိုညာကိုတိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေပးဖို႔.. ဖိႏွိပ္ခံ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္ ပုံေဖာ္ၿပီး ကမာၻ့ႏိုင္ငံေတြက စိတ္ဝင္စားလာေအာင္.. ေထာက္ပံ့လာေအာင္.. လုပ္ေဆာင္လာတဲ့အျပင္.. ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္မႈ ့တို႔ကလဲ တစ္ဖက္စြန္းေရာက္လာၿပီဆိုတာ ဂ်ီႏိုးဆိုဒ္ဆိုတဲ့ စကားလုံးတြင္တြင္သုံးလို႔ ျမန္မာျပည္ေျမပုံနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္အလံ တို႔ဟာ သူတို႔ေျခဖဝါးေအာက္ ေရာက္ခဲ့ရတာက သက္ေသပါ.. ကမာၻ ့မီဒီယာေတြထဲမွာ ရခိုင္နဲ႔ ဗမာဆိုတာ အၾကမ္းဖက္ လူရမ္းကားေတြ အျဖစ္ ပုံေဖာ္ခဲ့ၾကပါတယ္..

ကိုျမေအးလဲ ေစာေစာပိုင္း အခ်ိန္ေတြအထိ သူ႔သေဘာထား ရပ္တည္ခ်က္က မွန္ကန္တယ္.. မွ်တတဲ့ အေနအထား ႐ွိပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ၈၈ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန အသုံးခ်ခ်င္တဲ့သူေတြ ဝန္းရံလာတာကိုေတာ့ သူသတိမထားမိခဲ့ပါဘူး.. ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္း ၈၈အဖြဲ႔ရဲ႕ ဖိလစ္ပိုင္ခရီးစဥ္အျဖစ္ အစၥလာမ္အစြန္းေရာက္သူပုန္အဖြဲ႔နဲ႔ အစိုးရတို႔ၾကား နားလည္မႈ ့တည္ေဆာက္တာကို ေလ့လာေရးအျဖစ္ သြားေရာက္တဲ့ ခရီးစဥ္ဟာ ဘာကို ရည္ရြယ္သလဲ...? ေနာက္ကြယ္က ဘယ္သူေတြ စီစဥ္ေပးခဲ့သလဲ...? ဒီခရီးစဥ္က ဘာေတြ အက်ိဳးအျမတ္ရခဲ့လဲ...? ဆ္ိုတာ ကာယကံ႐ွင္ေတြသာ အသိဆုံးျဖစ္မွာပါ.. တိုက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္လာလို႔ ကမန္းကတန္း ျပန္ေျပးလာခဲ့ၾကရတာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့တာပါ.. အ႐ႈံးကေတာ့ ၈၈အဖြဲ႔ဝင္ေတြ အစၥလာမ္အစြန္းေရာက္ သူပုန္ေတြရဲ႕ စစ္ေရးျပ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရတယ္လို႔ပဲ ေအာက္ေမ့မိပါတယ္..

အပိုင္း (၃)

မွန္းခ်က္နဲ႔ႏွမ္းထြက္ မကိုက္တဲ့ ဒီခရီးစဥ္ဟာလဲ ျပင္ပမီဒီယာေတြမွာ ေမွးမွိန္ခဲ့ရပါတယ္..
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေစတနာပါပါ အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းကင္းနဲ႔ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ရင္ ဘယ္ဘာသာဝင္.. ဘယ္လူမ်ိဳးကိုမဆို ႀကိဳဆိုပါတယ္.. ငါ.. ျမန္မာႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားေရးကိုပဲ ဦးတည္ ေဆာင္ရြက္ၾကမယ္ဆိုရင္ အခုလို အျငင္းပြားစရာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး..


လူအမ်ားက အာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ခံ ေနရခ်ိန္မွာ ကိုျမေအးအေနနဲ႔ သမီးျဖစ္သူရဲ႕ တိုင္းျပည္မ်က္ႏွာ အိုးမဲသုတ္တဲ့ အဆင့္ထိေရာက္ေနတဲ့ လႈပ္႐ွားမႈ ့ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အမ်ားျမင္သာေအာင္ တားဆီးခဲ့ဖို႔ လိုပါတယ္.. ျမန္မာျပည္သူ အမ်ားစုက ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ ဘဂၤလီေတြရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္မႈ ့.. တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုလာမႈ ့တို႔မွာလဲ အမ်ားနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ျပခဲ့ဖို႔ လိုပါတယ္..

ဒီအေရးေတြမွာ သူ႔တာဝန္ေက်ခဲ့သလား....? အဆိုးဆုံးကေတာ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ အေရးနဲ႔ ေရာေထြးၿပီး အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းလုလင္ (Dr.ျမင့္သိန္း) ၊ M.M media မွ ဘေလာ္ကာ ရဲရင့္သစၥာ တို႔ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကေန သူ႔ပုံရိပ္ကို အသုံးခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတာကို ေတြ႕လာရတာပါ.. သူတို႔ေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာ ကြန္ယက္ေတြ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး မၾကာခင္ ေကာက္ယူေတာ့မယ့္ သန္းေခါင္စာရင္းမွာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ေတြရဲ႕ အေရအတြက္ မ်ားမ်ားရ႐ွိေစေရး ပညာေပး စည္း႐ုံးမႈ ့ေတြကို တရားဝင္ေကာ.. တရားမဝင္ပါ လႈပ္႐ွားေဆာင္ရြက္ေနသူေတြပါ.. ၿပီးေတာ့ ျပည္ပမွာ ေရာက္႐ွိေနတဲ့ အစၥလာမ္ အေရအတြက္ကိုပါ တရားဝင္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာတာကို အႏၲရာယ္ႀကီးစြာ ေတြ႕လာရတာပါ..

၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း မေလး႐ွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕မွာ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေတြ႕ဆုံခဲ့ရာမွာ RSO ၊ ႐ိုညာအခြင့္အေရး လႈပ္႐ွားသူေတြပါ ပါဝင္ခဲ့ၾကၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသား အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ သန္းႏွစ္ဆယ္ နီးပါးအထိ အေရအတြက္ ရ႐ွိေအာင္.. ကမာၻက အသိအမွတ္ျပဳ လာေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ အဲ့ဒီအစည္းအေဝးပြဲအၿပီး ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ စာေတြၾကည့္ရင္ သိႏိုင္မွာပါ..

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြင္း ဥပေဒေအာက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ၾကရင္း ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး မရေသးတဲ့ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ေတြ အခ်ိဳ႕႐ွိေနေသးတာကိုလဲ လက္ခံပါတယ္.. အခုလြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီေခတ္ႀကီးမွာ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ေတာင္းဆိုႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး ေတြလဲ႐ွိေနပါတယ္.. ဒီ့အတြက္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာနဲ႔ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားကို ထိပါးလာႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုမႈ ့မ်ိဳးကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကာကြယ္ဖို႔ လိုပါမယ္..

ကိုျမေအးကို အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္လို႔ လက္မခံတာ မဟုတ္ပဲ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ႐ွိေနတဲ့ အရိပ္မဲေတြ အေပၚမွာ သံသယ ျဖစ္ေနတာပါ.. ပုဂၢဳိလ္ေရး မုန္းတီးမႈ ့ မ႐ွိ.. သူ႔အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံ့အေရးကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ ဒီအရိပ္မဲေတြထဲက ႐ုန္းထြက္ျပဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္.. ျမန္မာေတြ သေဘာထား မေသးသိမ္ပါဘူး.. သံသယေတြ ႐ွိလာရေအာင္ သမိုင္းေၾကာင္း ျဖစ္ရပ္ေတြကလဲ ႐ွိခဲ့တာကို သိေစခ်င္တာပါ..

နိဂုံးခ်ဳပ္ပါစို႔...
ကိုရာ႐ွစ္နဲ႔ စထားလို႔ သူနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္ပါ့မယ္.. သူဝန္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဆဲ
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဟာ အခုလို အေျခအေန ႐ႈပ္ေထြးေနတာပါ.. ဖဆပလ ပါတီအကြဲအျပဲသာမက ေမယုခ႐ိုင္က ကုလားအေရး(ထိုေခတ္အေခၚအေဝၚ) ကလဲ တျဖည္းျဖည္းႀကီးထြား လာေနပါၿပီ.. ပါလီမာန္မွာပါ အသားကိစၥလို အေသးအဖြဲ႔ ကိစၥမ်ိဳးကစ အခြင့့္ အေရး ေတာင္းဆိုလာၿပီ.. လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ့ကာလတေလွ်ာက္ အတူလက္တြဲပါဝင္ခဲ့တဲ့ ဗမက ( ဗမာမြတ္စလင္မ္ ကြန္ဂရက္ ) အတြင္းမွာလဲ ဘာသာေရး အယူျပင္းထန္သူေတြ တစ္စ တစ္စ ထိုးေဖာက္ေနရာယူလာၿပီး မေလး႐ွား၊ အင္ဒိုနီး႐ွား ႏိုင္ငံမ်ား႐ွိ အဖြဲ႔အစည္း မ်ားနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္ရြက္မႈ ့ေတြလဲ ေတြ႕လာရပါၿပီ..

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာလဲ ဗမာမြတ္စလင္မ္ ေဝါဟာရအေပၚ ဗမာသည္လူမ်ိဳး.. မြတ္စလင္မ္သည္ ဘာသာေရးျဖစ္ေန၍ ယွဥ္တြဲသုံးစြဲရန္ မသင့္ ဆိုတဲ့ ေဝဖန္မႈ ့ေတြ မ်ားလာပါတယ္.. ေနာက္ဆုံးမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုကိုယ္တိုင္ ဗမက ဗဟိုညီလာခံကို တက္ေရာက္မိန္႔ခြန္း ေျပာၾကားၿပီး ဗမက အဖြဲ႔ႀကီးကို ဖ်က္သိမ္းေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ရပါေတာ့တယ္.. ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ခမ္းမမွာ ေျပာၾကားခဲ့တာပါ.. ဗမက ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ့မွာပါဝင္ခဲ့မႈ ့ကို အသိအမွတ္ျပဳေပးခဲ့ေပမဲ့ ဖ်က္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္လာၿပီမို႔ ႏိုင္ငံေရးဆက္လုပ္လိုလွ်င္ ပါတီထဲဝင္.. ဘာသာေရး ဆက္လုပ္လိုလွ်င္ ေကာင္စီထဲဝင္.. မေရာေထြးသင့္.. ဒီလိုစဥ္းစားဖို႔ ႏွစ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာဘူးလို႔.. လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္..

အေျခအေနေတြဟာ တင္းမာခဲ့ရၿပီး ေဝဖန္သံညံခဲ့ေပမဲ့ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔မွာေတာ့ လုံးဝဖ်က္သိမ္း ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္.. ပါလီမာန္ႏိုင္ငံေရးမွာ ဦးရာ႐ွစ္ရဲ႕ အရိပ္ကေနမွီခိုၿပီး ေနရာယူဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့မႈ ့ေတြကို အခုလို ေျခလွမ္းရပ္တန္႔ ပစ္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ေမယုခ႐ိုင္မွာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စိမ့္ဝင္လာတဲ့ ဘဂၤလီအေရးကိုေတာ့ ပါလီမာန္အစိုးရက ၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕စာ နယ္ေျမကို စြန္႔့လႊတ္ေပးၿပီး ခိုးဝင္လာသူေတြကိုေတာ့ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ႏွင္မထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး.. ဦးေနဝင္းေခတ္ေရာက္မွသာ စစ္ဆင္ေရးမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ႏွင္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ..

သမိုင္းဆိုတာမ်ိဳးက အခ်ိန္တန္ရင္ တပတ္လည္တတ္တယ္ ဆိုသလို ယခုအေနအထားေတြအရ
ေတြ႕ၾကံဳလာရပါၿပီ.. ဒါေတြကို ျခံဳငုံသုံးသပ္ႏိုင္ေအာင္ ႐ွည္႐ွည္ေဝးေဝး ေျပာျပရျခင္းပါ.. ေႏွာင္းေခတ္က လူႀကီးေတြ ၿငီးခဲ့ၾကတဲ့`` ေအာင္ဆန္းေရ.. အခ်ိန္တန္ေတာ့ ကုလားက ကုလားပါပဲကြာ..´´ လို စကားမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္မွာ ဆက္မၿငီးေစခ်င္လို႔ပါဗ်ာ.....။

ဤတြင္ၿပီး၏

အက္ရွင္ဘဘဒီမို

--

http://www.burmaburo.blogspot.com

ညီမင္းညီ -ေျပာျပတဲ႔ ကိုထင္လင္းဦးကိစၥ

စာေရးဆရာ ဆရာထင္လင္းဦး ေဟာေျပာခ်က္ အျပည့္အစုံ