ျမန္မာႏွလံုးသားႏွင့္ လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕သူ

  ျမန္မာႏွလံုးသားႏွင့္ လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕သူ

2 January 2015 18:43(+0630) (၁ ရက္ ခန္႔က)

သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း။ ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊ မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊ ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည္း။

ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊ လူတကာတို႔၊ ခႏၶာခိုင္က်ည္၊ အတည္မၿမဲ၊ ေဖာက္လွဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ၊ သတၱ၀ါတည္း။

ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တုံ၏၊ ခိုက္ႀကံဳ၀ိပါတ္၊ သံသာစက္၌၊ ႀကိဳက္လတ္တြန္မူ၊ တုံ႔မယူလို၊ စိတ္ျမဲသို၍ ၾကည္ညိဳလႊတ္ျပန္၊ သခင္မြန္ကို၊ ခ်စ္ဘိစင္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊ ေသြးသည္အနိစၥာ၊ ငါ့ခႏၶာတည္း။

မွန္းနန္းမဟာရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီးတြင္ ထည့္သို မွတ္တမ္းျပဳရသည္အထိ ဂႏၴ၀င္ေျမာက္ခဲ့သည့္ နႏၲသူရိယ အမတ္ႀကီး၏ မ်က္ေျဖလကၤာ ျဖစ္သည္။ ဤလကၤာအား ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ျမန္မာမ်ား အနမတဂၢရွိေသာ္လည္း လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕သူ မာရီယာ တေယာက္ အသည္းေပါက္မတတ္ ရင္၀ွက္လိႈက္ဖို စိတ္လိုလက္ရ ႀကိဳက္ရသည့္ အေၾကာင္းက အထူးစိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလွသည္။

ထိုလကၤာအား ျမန္မာမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ႏွစ္သက္သူ မာရီယာကို ႐ုရွားႏိုင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ရွိ လီနင္ဂရက္ၿမိဳ႕ဟု ၁၉၂၄ မွ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္အထိ ေခၚတြင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေရွးယခင္ အမည္နာမ ျဖစ္ေသာ စိန္႔ပီတာစဘတ္သို႔ ျပန္ေျပာင္းမွည့္ေခၚခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ ေမြးဖြားသည္။ ဘုရင္ေခတ္ ႐ု႐ွားျပည္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးကာ ေႏြရာသီ၌ အလြန္ေနခ်င္စဖြယ္ေကာင္းလွသည္ဟု သူမက ဆိုသည္။

မာရီယာသည္ ငယ္စဥ္အခါကတည္းက စာဖတ္၀ါသနာပါၿပီး အထူးသျဖင့္ အာရွႏိုင္ငံမ်ားအေၾကာင္း ဖြဲ႕သီအပ္ေသာ စာေပမ်ားကို ပိုမိုႏွစ္ၿခိဳက္သည္။ ဂီတေက်ာင္းတက္၍ စႏၵယားတီးလည္း သင္ခဲ့ဖူးသည္။

တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေမဂ်ာကို ေရြးခ်ယ္စဥ္အခါက တ႐ုတ္ဘာသာစကားကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ျမန္မာစကားအေၾကာင္း သိပင္ မသိခဲ့ရွာေပ။ ကံေကာင္းသည္မွာ ထိုစဥ္က တ႐ုတ္/ျမန္မာ ဘာသာစကားႏွစ္ခုတြဲထားသည့္ ေမဂ်ာတခုကို ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ၅ ႏွစ္မွ ၁ ႀကိမ္သာေခၚေသာ ေမဂ်ာလည္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစကားကို စသင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလြန္စိတ္၀င္စားသြားၿပီး ျမန္မာလို ေျပာ၊ ဖတ္၊ ေရးေနရလွ်င္ စိတ္ထဲတြင္ တခုခု ျဖစ္ေနသည္ဟု မာရီယာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀ အစ ေရာင္နီဦးေန႔ရက္မ်ား အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပသည္။

“အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေတြ႕လိုက္ရသလို၊ အရမ္းလိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းကို ရလိုက္သလို၊ ခရီးထြက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ျပန္ေရာက္သလို ခံစားမိတယ္။ ကၽြန္မကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့အသံက ျမန္မာသံပဲ” ဟု သူမက ဆိုသည္။

တ႐ုတ္စကားကို ေလ့လာခဲ့ရသည္မွာ အေၾကာင္းအရင္း ရွိသည္။ တ႐ုတ္စာေကာင္းေကာင္းတတ္ပါက အလုပ္ေကာင္းရသည္။ လစာလည္း ေကာင္းမည္။ ျမန္မာစကားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အလုပ္ကို ရွာရသည္က မလြယ္ကူ၊ သူမေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕တြင္ ျမန္မာစကားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မည္သည့္အလုပ္ကိုမွ ရွာမရသည့္ အဆံုး ေမာ္စကိုၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ ရွာရျပန္သည္။ ရလာေသာ အလုပ္မွာ ျမန္မာေငြေၾကးႏွင့္ တြက္ဆၾကည့္ပါက လစာေကာင္းသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္ျငား ႐ုရွားတြင္ေတာ့ သန္႔ရွင္းေရးသမား အဆင့္သာ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ မာရီယာအတြက္ ျမန္မာမွာ အဓိက၊ ပိုက္ဆံထက္လည္း အေရးႀကီး၊ နိစၥဓူ၀ ျမန္မာစကား ေျပာေနရ၊ ၾကားေနရလွ်င္ ေက်နပ္ေနသည္။

သံ႐ံုးတြင္ ျမန္မာလို ေျပာၾကသည္။ ျမန္မာဟင္းမ်ား ခ်က္ေကၽြးသည္။ ပြဲရွိသည့္အခါတိုင္း ျမန္မာ႐ိုးရာ၀တ္စံုႏွင့္ တက္ေရာက္ရသည္။ ျမန္မာ၀တ္စံုမ်ားက သူမအတြက္ သိပ္ကိုခန္႔ထည္လွပေန၍ အျမတ္တႏိုး၀တ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။

“ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ ျမန္မာက နံပါတ္တစ္ပဲ” ဟု သူမက ေျပာသည္။

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈသည္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ အမ်ားႀကီး ဆက္ႏႊယ္ေနၿပီး ျမန္မာတို႔သည္ ေရွး႐ိုးအစဥ္အလာ အယူအဆမ်ားကို ထိန္းသိမ္းကာ ယေန႔ထက္တိုင္ လက္ခံသံုးစြဲေနျခင္းမွာ သူမတို႔ႏွင့္ မတူညီ၍ အလြန္စိတ္၀င္စားမိေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္သည့္ အတြက္လည္း ျမန္မာတို႔အား ခ်ီးက်ဴးေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

မာရီယာက ျမန္မာျပည္ကို ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာမွ ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္၀ါရီအထိ ၃ လၾကာ အလည္အပတ္ ေရာက္ရွိဖူးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က တတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသူျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ ျမန္မာစာသင္တန္းတက္ရန္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ၁ ႏွစ္သင္တန္းသာ ရွိခဲ့၍ မတက္ျဖစ္လိုက္။ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားတေယာက္ကဲ့သို႔သာ ေနခဲ့ၿပီး ပုဂံ၊ ပုပၸါး၊ ပဲခူး၊ ငပလီတို႔ကို သြားေရာက္လည္ပတ္ အပန္းေျဖခဲ့သည္။

ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္အနက္ အလတ္ျဖစ္ေသာ သူမ၏ နာမည္ အျပည့္အစံုမွာ မာရီယာ သီဟာမီရာဗာ ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားက ရြာတြင္ေနထိုင္ၾကၿပီး အဖြားတေယာက္လည္း ရွိေသးသည္ဟု သူမက ဆိုသည္။ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုး၌ ဘာသာျပန္ အျဖစ္ လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိကာ အခါအားေလ်ာ္စြာ ႐ုရွားမ်ားကို ျမန္မာစာ သင္ၾကားေပးၿပီး ႐ုရွားစာ သင္ၾကားလိုသည့္ ျမန္မာမ်ားအတြက္လည္း တတ္အားသေရြ႕ ကူညီေပးလ်က္ရွိသည္။ “ျမန္မာသံ႐ံုးကိုေရာက္ေတာ့ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ မယံုႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာသံ႐ံုးဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံေသးေသးေလးလိုပဲ။ ကၽြန္မကိုယ္ထဲမွာ Magnet ရွိသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္သြားသြား၊ ဘာလုပ္လုပ္၊ ျမန္မာဘက္ကို ေရာက္ေအာင္ ဆြဲငင္ေနတယ္။” ဟု သူမ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားကို မွ်ေ၀သည္။

လူမႈကြန္ရက္ ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာထက္ ျမန္မာလူငယ္မ်ားအၾကား ရင္းႏွီးေနေသာ မာရီယာ၏ အေကာင့္မွာ ၀သုန္ မိုး ျဖစ္သည္။

“ဆရာက ပထမႏွစ္ကတည္းက ျမန္မာနာမည္ ေရြးေပးတယ္။ ကၽြန္မက ဒီနာမည္ မႀကိဳက္ဘူး၊ ႀကိဳက္တာက မိုးဆိုတဲ့ နာမည္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဟူးသမီးျဖစ္လို႔ နာမည္က ‘မ’ နဲ႔ မစရဘူး၊ ျမန္မာထံုးစံအရ နာမည္ လုိခ်င္လို႔ စဥ္းစားရတာ သိပ္ဒုကၡေရာက္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဗဒင္ ထြက္တတ္တ့ဲသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က တြက္ေပးၿပီး ဝသုန္မုိးဆိုတ့ဲနာမည္ကို ေရြးေပးပါတယ္။” ဟု သူမက ထိုအမည္ ေပးျဖစ္ခဲ့ပံုကို ရွင္းျပသည္။

သူမေျပာျပသည့္ ႐ုရွားႏုိင္ငံ၏အေၾကာင္းမ်ားမွာလည္း စိတ္၀င္ စားစရာေကာင္းေနျပန္သည္။ ယူကရိန္းတြင္ ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္ေနသည့္ မတည္ၿငိမ္မႈမ်ားအတြက္ လြန္စြာ၀မ္းနည္းေသာ အေငြ႕အသက္မ်ားကို သူမထံတြင္ ျမင္ေတြ႕ရသည္။

ေနာက္ထပ္ သူမေျပာျပသည့္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ ႐ုရွား ျပည္အေၾကာင္းေလးတခုလည္း ရွိေသးသည္။ ယင္းမွာ ခရစၥမတ္ေန႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္။ ႐ုရွားႏိုင္ငံ၏ခရစၥမတ္ေန႔သည္ ဇန္န၀ါရီ ၇ ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲေနသည္။ ခရစၥမတ္ေန႔ ဟူသည္မွာ ခရစ္ေတာ္၏ေမြးေန႔ျဖစ္ရာ ႐ုရွားတို႔၏ ရက္စြဲမွာ အဘယ္ ေၾကာင့္ ကြာျခားေနရသနည္း။ ထိုအေျဖကို မာရီယာက ေသခ်ာရွင္းျပ ေပးသည္။ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္၏ေဒသနာေတာ္ကို အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူရာမွာ လူမ်ားက ဆန္႔က်င္ၾက၍ အဓိက အသင္းေတာ္ ၃ ရပ္ ခဲြထြက္ခ့ဲသည္။ ထိုအသင္းေတာ္မ်ားမွာ Catholic, Protestant ႏွင့္ Orthodox တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ၁၀ ရာစုက ရုရွားျပည္တြင္ ဇာဘုရင္ Vladimir က Orthodox ဘာသာကို ေရြးျပီး ရုရွားျပည္သူအားလံုး ကိုးကြယ္ၾကေစရန္ အမိန္႔ထုတ္ေပးခ့ဲသည္။ ၁၉၁၈ခုႏွစ္ထိ ဇာဘုရင္က ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္ခ့ဲသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၁၇ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ဘုရင္စနစ္ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့သည္။ ရုရွားေခါင္းေဆာင္အသစ္မ်ားက ဘုရားသခင္ မရိွဟုဆိုၿပီး ကိုးကြယ္ခြင့္မျပဳေတာ့ေပ။ ဘုရားေက်ာင္းမ်ားအား ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ဘုန္းၾကီးမ်ားကို ကြပ္မ်က္ခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္က သံုးသည့္ ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္မွာ အဆင္မေျပေတာ့၍ ဂေရဂိုရီယန္ ျပကၡဒိန္ စျပီးအသံုးျပဳခဲ့သည္။ ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္က ၁၂၈ ခုႏွစ္ ၾကာျပီးလွ်င္ ၁ရက္ အပိုတိုးသည္။ ယခု ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္က ၁၃ရက္ ေနာက္က်ေနသည္။ တျခားႏိုင္ငံမ်ား၌လည္း ဂေရဂိုရီယန္ ျပကၡဒိန္သာ သံုးေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ရုရွား ခရစ္ယာန္အသင္းေတာ္က ဂ်ဴလီယာန္ ျပကၡဒိန္မွာ ပို၍ ေကာင္းမြန္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ေသာေၾကာင့္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ပဲြမ်ားကို အရင္အတုိင္းသာ သတ္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ုရွားတြင္ ခရစၥမတ္ေန႔မွာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားထက္ ၁၃ ရက္ေနာက္က်ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။

႐ုရွားႏိုင္ငံ၏ ပထမဆံုး ျမန္မာစာဌာနကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ တြင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ႐ုရွား-ျမန္မာဆက္ဆံေရးမွာ အထူးတိုး တက္ေကာင္း မြန္ေနခဲ့သည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ဆက္သြယ္မႈမ်ား အၿမဲမျပတ္ဆိုသလိုရွိေနသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာ-႐ုရွားစကားျပန္မ်ား လိုအပ္လာကာ ထိုႏွစ္တြင္ စိန္႔ပီတာစဘတ္ တကၠသိုလ္ (ယခင္-လီနင္ဂရက္တကၠသိုလ္)၌ ျမန္မာစာဌာနဖြင့္လွစ္ၿပီး ျမန္မာစကားကို စတင္သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။

ပထမဆံုး ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ရင္ဆုိင္ခ့ဲရသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုစဥ္က ႐ုရွားႏိုင္ငံ၌ ျမန္မာ စာအုပ္မ်ား၊ အဘိဓာန္မ်ား လံုး၀မရိွေသး၍ ျဖစ္သည္။ ၁၉ ရာစုက အဂၤလန္တြင္ ထုတ္ေ၀ခ့့ဲသည့္ Burmese Dictionary ဟူေသာ စာအုပ္ တအုပ္သာ စာၾကည့္တုိက္တြင္ ခဏငွားၿပီး ဖတ္႐ႈႏိုင္ခဲ့ၾကကာ ေနာက္ ပိုင္းက်မွ အျခားႏိုင္ငံမ်ားကထုတ္ေသာ စာအုပ္မ်ားအား တျဖည္းျဖည္း မွာ၀ယ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုေခတ္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ႐ုရွားႏိုင္ငံ တြင္ ျမန္မာစာ သင္ၾကားေလ့လာၿပီးသကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔လည္း လာ ေရာက္၍ ဆက္လက္ဆည္းပူးခဲ့ၾကသည္။

၁၉၅၇ ခုႏွစ္က စၿပီး ၅ ႏွစ္ တႀကိမ္ ျမန္မာစကားသင္ယူလိုသည့္ ေက်ာင္းသား ၆ ေယာက္၊ ၇ ေယာက္ကိုေခၚၿပီး စာသင္ေပးသည္။ ျမန္မာစကားကို ပထမဆံုးေလ့လာသူမ်ားမွာ ပညာရွင္မ်ား၊ ဆရာ ဆရာမ မ်ာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာစာႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္၊ ေဆာင္းပါးေပါင္း မ်ားစြာ ကို ေရးသားခ့ဲၾကသည္။ ျမန္မာ-႐ုရွားႏွင့္ ႐ုရွား-ျမန္မာအဘိဓာန္ မ်ားကို လည္း ျပဳစုထုတ္ေ၀ခ့ဲသည္။ ယခုလက္ရွိ ထိုတကၠသိုလ္ႀကီး၌ ျမန္မာစာ သင္ယူေနသည့္ Bachelor ေက်ာင္းသား ၅ ဦးႏွင့္ မဟာ၀ိဇၨာတန္း တက္ေရာက္ေနသူ တဦးသာရွိသည္။

“တခါတေလ သိပ္အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ ျမန္မာ၀တ္စံု ၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း Post တခုေရးျဖစ္ေတာ့ အျပင္မွာ တခါမွမေတြ႕ဖူးတဲ့သူေတြက လက္ေဆာင္ေတြ၀ယ္ၿပီး ႐ုရွား အထိ ပို႔ေပးၾကတယ္။ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္” ဟု မာရီယာက ေျပာသည္။

သူမအတြက္ ျမန္မာစာေလ့လာရာ၌ အခက္ခဲဆံုးစိန္ေခၚမႈက အသံထြက္ျဖစ္သည္။ ႐ုရွားစကားႏွင့္ လံုး၀မတူဘဲ အခ်ဳိ႕အသံမ်ားဆိုလွ်င္ ႐ုရွားစကားတြင္မရွိ၊ သဒ္ၵါပိုင္းတြင္လည္း ႐ႈပ္ေထြးလွၿပီး ေလ့လာသူနည္း ေသးေသာေၾကာင့္ စာအုပ္ေကာင္းေကာင္းလည္းမရွိေသးဘဲ ေသခ်ာရွင္းျပ ႏိုင္မည့္စာအုပ္မ်ား အလြန္လိုေန အပ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။

ပုဂံေခတ္မွသည္ မ်က္ေမွာက္ကာလအထိ စီးဆင္းလာသည့္ ျမန္မာ့ စာေပသမုိင္းေၾကာင္း၊ ရွင္မဟာသိလ၀ံသ၊ ေရႊေတာင္သီဟသူ၊ ဦးၾကင္ဥ၊ ဦးပုည၊ ပီမုိးနင္း၊ သိပံၸေမာင္၀၊ ေဇာ္ဂ်ီႏွင့္ သခင္ကိုယ္ေတာ္ မႈိင္းတို႔အေၾကာင္း၊ ေလာကနီတိက်မ္းႏွင့္ျမန္မာကဗ်ာမ်ား၊ ရာဇကုမာရ္ ေက်ာက္စာ စသည္တို႔ကို သင္ၾကားေပးခဲ့သည့္ဆရာႀကီး Prof. Yanson (ျမန္မာနာ မည္-ဦးဉာဏ္)ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိသည္ဟု မာရီယာကဆိုသည္။

“ျမန္မာစကားကိုႀကိဳက္တာ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္လဲဆိုတာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း မသိဘူး။ သိတာတခုပဲရွိတယ္။ ျမန္မာလို မေျပာဘဲနဲ႔ကို မေနႏိုင္ေတာ့တာ” ဟု သူမက ဖြင့္ဟခဲ့သည္။

ေက်ာ္လင္းထြန္း
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
(သစ္ထူးလြင္မွကူးယူေဖၚၿပသည္)