“ေခတ္ပ်က္ၾကီးကို ၀ပ္ေရွာ့ပို႔လိုက္ၿပီ”
အဘ ဥကၠာကိုကို ။ FaceBook
မိုုးမခ၊ ဧျပီ ၁၈၊ ၂၀၁၁
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ျငိစြန္းတဲ့ကိစၥတစ္ခုခု ဟမိတိုင္းလူၾကီးေတြက ေခါင္းကိုခါတယ္
လူငယ္ေတြက ပုခံုးတြန္႔တယ္။
ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာ
က်ေနာ္တို႔ရင္ထဲမွာ
အခ်ိန္အခါမဟုတ္ ေပါက္ဖြားလာျပီး
အခ်ိန္လြန္မွ ျပင္မရေတာ့တဲ့အရာ။
လက္သီးလက္ေမာင္းေတြ ေျဖာင္းေျဖာင္းညံ
ကတၱရာေပၚေျခသံေတြ ေျဗာင္းဆန္ေနစဥ္က
က်ေနာ္က အေမ့၀မ္းထဲမွာ....
ျပင္ပကမၻာကို ျမင္စအခါေတာ့မဟုတ္။
အဆိုးရြားဆံုး အေရးအခင္းအျပီးမွာ
က်ေနာ့္ကို ေမြးပါတယ္...
ေခတ္ပ်က္ၾကီးမွာ က်ေနာ္စတင္ရွင္သန္
ဘ၀ကို ေျခကန္ရုန္း
မုန္းတီးစရာလည္း မ်ားခဲ့သေပါ့။
ရွစ္ေလးလံုးဆိုတာ နား၀င္ခါးခဲ့တဲ့လူငယ္
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္မွာ
တစ္ခုေသာ စက္တင္ဘာကို ျဖတ္သန္းရ။
လူေတြက ဘာလို႔ဆူပူေနၾကတာလဲ
လူေတြက ဘာလို႔ လူသတ္ေနၾကတာလဲ
လူေတြက ဘာလို႔ လူအခ်င္းခ်င္းညွိမရၾကတာလဲ
ဆူးေလလမ္းမေပၚမွာ ဖိနပ္ေတြေတြ႕တယ္
လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းမွာ ေသြးကြက္ေတြေတြ႕တယ္
လဲေနတဲ့၀ါးလံုးက အလံတိုင္ျဖစ္ခဲ့သလား
အစြန္းကြက္ေတြနဲ႔ အ၀တ္စက သမိုင္းျဖစ္ခဲ့သလား
မီးခိုးလံုးေတြ မႈန္မႈိင္းလိုက္တာကြယ္။
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
က်ေနာ္တို႔သားသမီးေတြက
သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲ
အမည္းစက္မကင္းတဲ့ ျပဌာန္းခ်က္ေတြကို
သင္ၾကား ျငင္းခံုၾကပါလိမ့္မယ္။
ရိပ္သာထဲက သံတိုင္ေတြ
သံတိုင္ေနာက္က လက္ေခ်ာင္းေတြ
လက္ေခ်ာင္းဖ်ားက အားမာန္ေတြ
အားမာန္ၾကားက ေရာင္နီေတြ
ဟိုး အေ၀းဆီမွာ ဘာေတြရွိသလဲ အခ်စ္ရယ္။
အခုခ်ိန္
ႏိုင္ငံေတာ္အသစ္
အလံအသစ္
Brand အသစ္
ကြန္ဒံုးအသစ္
ကြန္နက္ရွင္အသစ္
... ... ... ... အသစ္
အသစ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ လိုအပ္ဆဲ။
ကိုယ့္မွတ္တိုင္ကိုယ္ထမ္း
ကိုယ့္သခ်ဳၤ ိင္းကိုယ္လွမ္း
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ျပန္ ျပန္ စမ္းရင္း
အလင္းေရာင္နဲ႔အတူ ခ်ဳိးငွက္တို႔ေတးသီပါေစ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို က်ေနာ္တို႔ သဲ့သဲ့ရြတ္ၾကရ။
ခက္ပါတယ္ေကာ ေလ...
လူေတြကလည္း လူေတြပဲ
ကမၻာၾကီးကလည္း ကမၻာၾကီးပဲ
လူေတြေရာ ကမၻာၾကီးေရာ ေဖာက္ျပန္ေနၾကေတာ့
က်ေနာ္တို႔က ဘယ္ေခ်ာင္နားမွာ မ်က္ရည္သြားက်ရမလဲ။
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးဟာ လူထုေရွ႕မွာ မိန္႔ခြန္းေျပာတယ္
အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လူငယ္အဖို႔ ထူးဆန္းေနေပါ့
လႊတ္ေတာ္အေဆာက္အအံုၾကီးဟာ
ေက်ာက္စိမ္းသားေတြတလက္လက္နဲ႔
ျပည္သူျပည္သားေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြတလက္လက္နဲ႔
အလံေတာ္တလူလူေအာက္က
ေခါင္းေပါင္းစတလူလူေတြကို ေငးေမာေနၾက
က်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြ လွပပါေစ။
ေအာင္ျမင္ပါေစ...ျမန္မာျပည္
သာယာပါေစ... ျမန္မာျပည္.... တဲ့
ရုပ္သံေတြက လႊင့္ထုတ္ေနတယ္
ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ပါေစေပါ့
ဒီလိုပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မိငယ္ေရ....
သံလႊင္ခက္ေတြ ခ်ဳိးခဲ့ေတာ့ကြယ္
ေရာင္နီဦးမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း ဆိုၾကမယ္
“ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဟာ သူနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့ အစိုးရကိုပဲ ရတယ္” တဲ့
အစိုးရေကာင္းဖို႔ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘဲ
ငါတို႔ကလည္းေကာင္းဖို႔ လိုအပ္တယ္
..... ထင္တာပါပဲ။
ခုေတာ့လည္း
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ျငိစြန္းတဲ့ကိစၥတစ္ခုခု ဟမိတိုင္း
လူၾကီးေတြက ေခါင္းကိုခါရဲ႕
လူငယ္ေတြက ပုခံုးတြန္႔ရဲ႕။
အဲဒီလို ေခတ္ပ်က္ၾကီးထဲ
က်ေနာ္ ခပ္ရိုင္းရိုင္းပဲ ရွင္သန္ခဲ့ပါတယ္။
(16.4.2011)
(Illustration Credit - http://fineartamerica.com/featured/to-corrupt-the-innocence-paulo-zerbato.html )
No comments:
Post a Comment