| |
| ရင္ထဲကရွစ္ဆယ္႔ရွစ္ အပုိင္း (၃) (ေဆာင္းပါးရွင္ ေမာင္ေမာင္၀မ္း) Posted: 09 Aug 2011 11:10 AM PDT  ရင္ထဲကရွစ္ဆယ္႔ရွစ္ အပုိင္း (၃) (ေဆာင္းပါးရွင္ ေမာင္ေမာင္၀မ္း) ၁၉၈၈ႀသဂုတ္လ (၈)ရက္ေန႔မွာ စတင္ၿဖစ္ပြားခဲ႔တဲ႔.. ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံဆုိတာ… တပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ကေန.. ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ အေကာင္ထည္ေဖာ္ဘုိ႔.. ေတာင္းဆုိခဲ႔ၾကတဲ႔.. လူထုေတာ္လွန္ေရးႀကီး ၿဖစ္တယ္။ မင္းမဲ႔စရုိက္ေတြနဲ႔ ပရမ္းပတာၿဖစ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔.. ဆူပူအေရးအခင္းမဟုတ္... ေခါင္းေလာင္းသံ မဆုံးခင္မွာပဲ က်ေနာ္တုိ႔ သုံးေယာက္သား ေက်ာင္းထဲကုိ အေၿပး၀င္သြားတယ္။ လုံၿခဳံေရးဆရာတ ေယာက္က တံခါးပိတ္မလုိ႔ ထအလာ… ဆရာက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ႀကည္႔ၿပီးေႀကာင္သြားတယ္။ က်န္တဲ႔ဆရာႏွစ္ေယာက္က ထလာၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ကုိ လုိက္တားတယ္။ "ဟာ..ဟာ.. ဘာလုပ္ႀကမလုိ႔လည္း ခေလးတုိ႔… ဘာလုပ္ႀကမလုိ႔လည္း…." ဆရာ႔ေအာ္သံကုိ က်ေနာ္တုိ႔ နားစြန္႔မေနႏုိင္ဘူး.. က်ေနာ္တုိ႔ သုံးေယာက္လုံး ေက်ာင္းအေပၚထပ္ ေၿပးတက္သြားခဲ႔တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ရုံးခန္းနားေရာက္ေတာ႔… ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ ရုံးစာေရးတေယာက္က မတ္တပ္ရပ္လုိ႔ ရုတ္တရက္ ဆုိေတာ႔သူတုိ႔လည္း ေႀကာင္သြားပုံရတယ္။ က်ေနာ္က "တယ္လီဖုန္း ဘယ္မွာလည္းဗ်" ဆုိေတာ႔… ရုံးစာေရးလုပ္တဲ့ သူကလက္ညႈိး လွမ္းထိုးၿပလုိက္တယ္။ က်ေနာ္အေၿပးအလႊား သြားၿပီး ပါလာတဲ႔ ဓါးေၿမွာင္နဲ႔ ဖုန္းႀကိဳးကုိ ျဖတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ၿမဳိ႕နယ္ပညာေရးမႈးရုံးကလည္း ေက်ာင္းအေပၚထပ္မွာ က်ေနာ္ ပညာေရးမႈးရုံးခန္းဆီကုိ တခါအေၿပး၀င္သြားတယ္။ က်ေနာ္၀င္သြားေတာ႔.. ရုံးခန္းက ၀န္ထမ္းေတြက… မတ္တပ္ေလးေတြရပ္ၿပီး.. ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး.. သူတုိ႔စိတ္ထဲ ဘာေတြ ၿဖစ္ေနတာလည္းကုိ မသိတာ…. ေစာေစာကလုိပဲ ဖုန္းကုိလုိက္ရွာၿပီး ႀကိဳးကုိ ၿဖတ္ပစ္လုိက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ.. သက္ႏုိင္နဲ႔ ေက်ာ္ဆန္းဦးက ေက်ာင္းေဆာင္ အေပၚထပ္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား နားေနရာအခန္းမွာ.. တရားေတြေဟာလုိ႔… "ဆရာ၊ ဆရာမတုိ႔ခင္ဗ်ား… အခုခ်ိန္ကစလို႔.. က်ေနာ္တုိ႔ လူထုေတာ္လွန္ေရးႀကီး စပါၿပီ…။ ဆရာတုိ႔ဆရာမတုိ႔ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ဆရာေတြပါ.. အားေတာ႔နာပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔… ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတဲ႔… ၿပည္သူလူထုႀကီး အတြက္ လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာၿဖစ္လုိ႔.. က်ေနာ္တုိ႔ကုိ နားလည္ေပးပါ…." ေက်ာ္ဆန္းဦးက လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၿပီး တရားေဟာေနေတာ႔… ဆရာဆရာမေတြလည္း ဘာမွၿပန္မေၿပာႀကဘူး.. ငုတ္တုတ္ေလးေတြ ထုိင္ၿပီး.. က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေႀကာင္စီစီေလးေတြ ႀကည္႔ေနႀကတယ္။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းေအာက္ကုိ တခ်က္ လွမ္းႀကည္႔လုိက္ေတာ႔ ေက်ာင္းေရွ႕ ကြင္းၿပင္လယ္မွာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္က ကုိကံတင္နဲ႔ ေက်ာ္စြာတုိ႔ အုပ္စုက ခြပ္ေဒါင္းအလံကုိ လႊင့္ၿပီး ေႀကြးေႀကာ္သံေတြတုိင္လုိ႔… တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ၿဖဳတ္ခ်ေရး--------- တုိ႔အေရး…တုိ႔အေရး ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး----------- တုိ႔အေရး---တုိ႔အေရး ဒီမုိကေရစီရရွိေရး------------------တုိ႔အေရး---တုိ႔အေရး အေရးေတာ္ပုံ-----------------ေအာင္ရမည္၊ ေအာင္ရမည္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားအင္အားက ဘာမွမရွိဘူး… ကြင္းၿပင္အလယ္မွာ အေယာက္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ငုတ္စုစုေလး ေအာ္ေနႀကတာ။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ အားငယ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းေအာက္ထပ္ကုိ ၿပန္ဆင္းလာႀကၿပီး စာသင္ခန္းထဲကုိ ၀င္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကုိ ၀င္ၿပီးတရားေဟာတယ္။ တၿခားအေဆာင္ေတြမွာလည္း… က်ေနာ္တုိ႔ရဲေဘာ္ေတြက.. စာသင္ခန္းေတြထဲ၀င္.. ေက်ာင္းသားေတြကုိ ကြင္းလယ္ထြက္ခဲ႔ဘုိ႔ ေၿပာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ေႀကာက္ေနႀကၿပီး ဘယ္သူမွထြက္မလာဘူး။ ေက်ာင္းေရွ႕ကုိ လွမ္းႀကည္႔လုိက္ေတာ႔… ေက်ာ္လင္းတုိ႔အုပ္စုက တံခါးမႀကီးကုိ သူတုိ႔ယူလာတဲ့ သံႀကိဳးေတြနဲ႔ ခ်ည္ၿပီး ပိတ္ထားလုိက္တယ္။ တံခါးမႀကီးရဲ႕ တဘက္ ေက်ာင္း၀န္း အၿပင္ဘက္မေတာ႔… အစုလုိက္အၿပဳံလုိက္ လူထုႀကီး…။ ေနာက္မွသိရတာက… က်ေနာ္တုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကုိက္ နာရီကုိ ေရာက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ… ၿမိဳ႕ထဲမွာ တာ၀န္ယူထားတဲ့ သူေတြက… သတင္းစကားေတြကုိ လုိက္ၿဖန္႔ႀကတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔… က်ေနာ္တုိ႔ထဲက တေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ၿမင့္ေငြ (ယခု NDFပါတီ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္)က လမ္းတေလွ်ာက္ ေအာ္ေၿပးတယ္ေလ…။ " အထက (၁) မွာ သူပုန္ေတြ၀င္စီးလုိ႔ဗ်ိဳ႕ အထက (၁) မွာ သူပုန္ေတြ၀င္စီးေနၿပီ " ဆုိေတာ႔… ၿမိဳ႕ေနလူထုက ထိတ္လန္႔သြားၿပီး.. သူတုိ႔သားသမီးေတြရွိရာ ေက်ာင္းဆီကုိ တဟုန္ထုိးေရာက္လာႀက တယ္… ေက်ာင္း၀န္းၿပင္ပမွာသာ လူထုႀကီးက ေရာက္ေနတာ… ေက်ာင္း၀န္းအတြင္းမွာက ဘာမွမရွိသေလာက္နီးပါး။ က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ဓါတ္ ေတာ္ေတာ္က်သြားႀကတယ္။ ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကုိင္ရမွန္း မသိေတာ႔ဘူး။ ၿပာယာခတ္ေန ႀကၿပီ… သက္ႏုိင္က က်ေနာ္႔ကုိႀကည္႔ၿပီး.. မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔… ဘာဆက္လုပ္ႀကမလည္းေပါ႔။ က်ေနာ္႔ေခါင္းထဲ အႀကံတခု၀င္လာတယ္… ဘာမွ ေၿပာမေနေတာ႔ဘူး။ ေက်ာင္းအေပၚထပ္ကုိ ေၿပးတက္သြားၿပီး.. ေခါင္းေလာင္းရွိ ရာကုိ သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔..ေခါင္းေလာင္းကုိ အဆက္မၿပတ္တီးေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက ေႀကာင္ၿပီး ႀကည္႔ေနတယ္။ စာသင္ခန္းေတြဆီက ေက်ာင္းသားေတြက.. တကယ္ ေက်ာင္းဆင္းတယ္ထင္ၿပီး အကုန္ထြက္လာႀကတယ္။ အဲဒီအခါႀကမွ ေက်ာင္းသားေတြက ကြင္းလယ္ကုိစုရုံး ေရာက္ရွိလာၿပီး.. က်ေနာ္တုိ႔လူေတြနဲ႔ ေပါင္း စည္းမိသြားေတာ႔တယ္။ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ကုိ ေရွ႕က ငြားငြားစြင္႔စြင္႔ ကုိင္သူကကုိင္နဲ႔ စနစ္တက် တန္းဆီထြက္ဘုိ႔ လုိက္ေၿပာအၿပီးမွာေတာ႔ ငါးေယာက္တတြဲ တန္းစီၿပီး ေက်ာင္းထဲကေန ထြက္လာေတာ႔တယ္။ ေက်ာင္း၀န္းအၿပင္က ေစာင္႔ႀကည္႔ေနႀကတဲ႔ လူထုႀကီးက အဲဒီအခါႀကမွ သေဘာေပါက္တယ္ထင္ပါရဲ႕။ လက္ခုပ္သံေတြ.. မုိးထိယံေနေအာင္ တီးလုိ႔ အားေပးႀကရင္း သူတုိ႔ပါ စီတန္းဆႏၵၿပတဲ႔ အထဲမွာ ပါလာႀကတယ္ေလ။ ေဘးမွာရွိတဲ႔ ေက်ာင္းသားတေယာက္က က်ေနာ္႔ကုိ လက္ကုိင္ပု၀ါတထည္ လွမ္းကမ္းတယ္။ သူကုိယ္တုိင္လည္း မ်က္ႏွာမွာစည္းထားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ.. သူ႔မ်ားဒီလုိလုပ္ရမယ္လုိ႔ ဘယ္သူကမ်ား ေၿပာထားပါလိမ္႔ေပါ့ ဒီလုိနဲ႔ေနရာတေနရာ အေရာက္မွာ ပထမဆုံး လူထုႏုိင္ငံေရး တရားပြဲစက်င္းပတယ္။ လူေတြက စားပြဲခုံတလုံး ထုတ္ေပးေတာ့ က်ေနာ္က အဲဒီအေပၚတက္ ဦးထုပ္ အမဲတလုံးကုိလည္း ေခါင္းမွာေဆာင္း… လက္ကုိင္ပု၀ါကုိလည္း.. မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားရင္း (ရုပ္ဖ်က္တာ) ႏိုင္ငံေရးတရားေတြကုိ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေဟာတာေပါ႔... "ၿပည္သူလူထုႀကီးခင္ဗ်ား….. က်ေနာ္တုိ႔ဟာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေတြပါ… အခုဒီေန႔ကစလုိ႔ က်ေနာ္တေတြ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔… တပါတီအာဏာရွင္ မဆလအစုိးရ (ၿမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီအစုိးရ)ကုိ လူထုအုံႀကြမႈနဲ႔ ေတာ္လွန္လုိက္ပါၿပီ…….." ေၿဖာင္း… ေၿဖာင္း… ေၿဖာင္း…. ေၿဖာင္း…. လူထုႀကီးရဲ႕ လက္ခုပ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။ "ဘာလုိ႔ ေတာ္လွန္ရသလဲ ဆုိရင္ ၿပည္သူလူထုႀကီး သိတဲ႔အတုိင္းပဲ.. က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံဟာ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္လုိ႔ ေနပါၿပီ။ ဒါဘယ္သူ႔ေႀကာင္႔ ဒီလုိၿဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ပါသလဲ... " ေခြးသူေတာင္းစား အစုိးရေႀကာင့္ ဒီပါတီ၊ ေကာင္စီေတြေႀကာင္႔….." "ဟုတ္တယ္… လက္ရွိအစုိးရေႀကာင္႔ ဒါ႔ေႀကာင္႔ ဒီအစုိးရကုိ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ၿဖဳတ္ခ်ပစ္ရမယ္။ ဒီမုိကေရစီစံနစ္ကုိ ထူေထာင္ရမယ္…… အားလုံး သေဘာတူပါသလား ခင္ဗ်ား----" "တူပါတယ္….တူပါတယ္…တူပါတယ္.." "က်ေနာ္ေၿပာခ်င္တာ ဒီေလာက္ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ လူထုႀကီး ဆက္လက္ၿပီး စီတန္းလွည္႔လည္ရင္း ဆႏၵေတြကုိ ထုတ္ေဖာ္ႀကမယ္။ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ လုိက္ခဲ႔ႀကပါ.." "လုိက္မယ္ လုိက္မယ္ ေၿဖာင္း… ေၿဖာင္း… ေၿဖာင္း….. ေဟ႔ဒါမွ… တုိ႔ရြာသစ္သား… ေမာင္ေမာင္၀မ္းကြ.. ရြာသစ္သားကြ…." ဟာသြားၿပီ.. က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ ရယ္ခ်င္သြားတယ္။ ရြာသစ္ဆုိတာ က်ေနာ္ေနတဲ႔ ရပ္ကြက္. က်ေနာ္ကမသိေအာင္ ရုပ္ဖ်က္ထားကာမွ.. က်ေနာ့္နာမည္ကုိ ထုတ္ေအာ္ေနႀကေတာ႔.. မထူးေတာ႔ပါဘူး.. မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ လက္ကုိင္ပု၀ါေရာ ဦးထုတ္ေရာ ဆြဲခၽြတ္ပစ္လုိက္တယ္။ လူအုပ္ႀကီးက မ်ားသထက္ မ်ားလာၿပီ။ ေက်ာင္းသား တေယာက္က ေႀကြးေႀကာ္သံ ေရွ႕က တုိင္ေပးတယ္။ " တပါတီအာဏာရွင္ မဆလအစုိးရ ၿဖဳတ္ခ်ေရး------တုိ႔အေရး..တုိ႔အေရး" "ဒီမုိကေရစီရရွိေရး----တုိ႔အေရး…တုိ႔အေရး" "ေက်ာင္းသား ကုလသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး တုိ႔အေရး… တုိ႔အေရး" "အေရးေတာ္ပုံ….ေအာင္ရမည္…ေအာင္ရမည္" ဟာသြားၿပီ က်ေနာ္အေၿပးအလႊား လွမ္းေၿပာလုိက္ေပမယ့္ မမွီလုိက္ေတာ႔… ဘယ္နဲ႔ ေက်ာင္းသား ကုလသမဂၢ ရမွာလည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢ… ေက်ာင္းသားသမဂၢ… က်ေနာ္က သူ႔ကုိရွင္းၿပလုိက္ေတာ႔မွ…. "ဟုတ္လားအကုိ…က်ေနာ္က ေက်ာင္းသား ကုလသမဂၢထင္ေနတာ…က်ေနာ္ၿပန္ၿပင္ေအာ္ပါ႔မယ္…" လမ္းေဘး တေလွ်ာက္မွာလည္း အားေပးေနႀကတဲ႔ လူထုပရိတ္သတ္ႀကီးက အားရစရာ…. ေရတိုက္သူကတုိက္.. မုန္႔ေတြေပးသူကေပး…. လက္ခုပ္တီးသူကတီး…. ဒီလုိနဲ႔ၿမိဳ႕ထဲ တေနရာေရာက္ေတာ႔….. "ကုလားဗလီ မီးရႈိ႕ႀကမယ္ေဟ့ ကုလားေတြ လုိက္ရုိက္… ကုလားဆုိင္ေတြ ဖ်က္ႀက…."ဆုိတဲ႔ အသံေတြက စူးထြက္လာတယ္ လူေတြအားလုံး စနစ္တက် စီတန္းလွည္႔လည္ လာရာက ၀ရုန္းသုံးကားေတြ ၿဖစ္ကုန္ႀကတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးကုိ အေၿပးအလႊား လုိက္ေခၚၿပီး မြတ္စလင္ ဗလီသြားရာ လမ္းသြယ္ထိပ္ကေန တေယာက္ကုိ တေယာက္ လက္ခ်င္းယွက္ ပိတ္ထားလုိက္တယ္။ စားပြဲခုံတလုံးကုိ အၿမန္ယူခုိင္းၿပီး ခုံေပၚတက္ စကားေၿပာရၿပန္ေတာ႔တယ္။ "ၿပည္သူလူထုႀကီးခင္ဗ်ား… က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ.. ဘာသာေရး ဆန္႔က်င္မႈအတြက္ အခုလုိ ဆႏၵၿပပြဲကုိ ေဖာ္ ေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ.. လက္ရွိတပါတီ အာဏာရွင္ မဆလအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ေနတာပါ။ ဒါ႔ေႀကာင္႔အခုလုိ… မြတ္စလင္ဗလီမ်ားကုိ ဖ်က္စီးဘုိ႔ဆုိတဲ႔ ကိစၥကုိ မၿပဳလုပ္ႀကဘုိ႔ အႏူးအညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတုိ႔ကုိဆန္႔က်င္တဲ့ ကိစၥေတြ အာရုံအလွည္႔အေၿပာင္း ၿဖစ္သြားေအာင္… လူမ်ိဳးေရး အဓိကရုန္းေတြကုိ ဖန္တီးေလ႔ရွိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးက ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ အဓိကရုန္းကုိ ၿပဳလုပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္…. အစုိးရ အႀကိဳက္ ၿဖစ္သြားပါလိမ္႔မယ္။ အစုိးရအႀကိဳက္ အၿဖစ္ခံေတာ႔မွာလား " " အၿဖစ္မခံႏုိင္ဘူး… ဒီေခြးသားေတြ အႀကိဳက္ အၿဖစ္မခံႏုိင္ဘူး… ဆက္ခ်ီတက္ႀကမယ္ " လက္ခုပ္ေတြကုိ တေၿဖာင္းေၿဖာင္းတီးရင္း ဆက္ခ်ီတက္ခဲ႔ႀကတယ္။ ၿမိဳ႕ေၿမာက္ဖ်ားဘက္ ေရာက္သည့္တုိင္ ေအာင္ လူထုဆႏၵၿပပြဲႀကီးကုိ က်င္းပခဲ႔ႀကတယ္။ တခါၿမိဳ႕ထဲဘက္ကုိ ၿပန္လွည္႔လာခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးက သပိတ္စခန္း အမာခံထုိင္မယ့္ ေနရာကုိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဒီလုိမလုပ္ပဲ ႀကိဳတင္ ေၾကျငာလုိက္မယ္ဆုိ.. အာဏာပုိင္ေတြက လက္ႏွက္ကုိင္ေတြနဲ႔ စီးေစာင္႔ေနမွာကုိ ကာကြယ္ထားတဲ႔ သေဘာပါ။ သပိတ္စခမ္းအမာခံ ထုိင္မဲ႔ေနရာက ၿမိဳ႕လယ္နားမွာရွိတဲ႔.. လည္ေပၚ(လယ္ေပၚ) သာသနာ႔ဗိမၺာန္… ဒီေနရာက သမုိင္းရွိခဲ႔တဲ့ေနရာ တုိ႔ဗမာ အစည္းရုံးႀကီး ၿပည္လုံးကၽြတ္ညီလာခံ က်င္းပခဲ႔တဲ႔ေနရာ…. ဗိမၺာန္ႀကီးကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္။ ေဘးပတ္လည္ကလည္း ရပ္ကြက္ေတြ အိမ္ေတြ ၀န္းရံထားေတာ႔… လက္ႏွက္ကုိင္ေတြ ေတာ္ယုံ၀င္ဘုိ႔ မလြယ္ဘူး လည္ေပၚသာသနာ႔ဗိမၺာန္ကုိ ၀င္မဲ႔ လမ္းသြယ္ထိပ္ကုိ ဆႏၵၿပလူအုပ္ႀကီး ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ…. ေက်ာင္းသားေတြအားလုံးက လမ္းေႀကာင္း ေပးလုိက္ႀကတယ္။ အဲဒီ႔ေနရာမွာ အမာခံ သပိတ္စခန္း ထုိင္မယ္ဆုိတဲ့ သတင္းကုိလည္း အားလုံးသိေအာင္ ၿဖန္႔ေ၀လုိက္တယ္။ သာသနာ႔ဗိမၺာန္ထဲကုိ လူထုႀကီးေရာက္ေတာ႔… ေတာ္ေတာ္ ေမာေနႀကၿပီ… ၿမိဳ႕တပတ္ဆုိတာ နည္းတဲ႔အကြာေ၀းမွ မဟုတ္တာ… ရပ္ကြက္ထဲမွာရွိတဲ႔ သူေတြက ေသာက္ဖုိ႔..ေရေတြကုိ ပလပ္စတစ္ပုံးေတြ..ေရအုိးေတြနဲ႔ အဆက္မၿပတ္ သယ္လာရင္း… လာတုိက္ႀကတယ္။ ခနေနေတာ႔ လူထုထဲကပဲ သူတုိ႔ဖာသာ သူတုိ႔မုိက္ကရုိဖုန္းေတြ ေလာ္စပီကာေတြ သယ္လာႀကတယ္။ မေမာႏိုင္ မပန္းႏုိင္ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြဆင္.. ေနရာေတြခ်ေပါ႔။ လူစုမခြဲဘုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြကေ မတၱာရပ္ခံထားေတာ႔… လူအုပ္ႀကီးက ကြဲမ သြားဘူး…။ ဒီလုိနဲ႔ ေန႔လည္(၁)နာရီ ေလာက္ကေန. သာသနာ႔ဗိမၺာန္ထဲမွာ.. အထုိင္သပိတ္စခန္း ႏုိင္ငံေရး တရားပြဲကုိ က်င္းပႀကေတာ့ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ စင္ေပၚ တက္ေၿပာေတာ႔တာပဲ။ လူထုရဲ႕ ရင္ဖြင္႔သံ အသီးသီးကုိ ႀကားေနရၿပီ…။ "က်မမွာ သားသမီး ၅ေယာက္ရွိပါတယ္။ ေယာက်ာၤး ဆုံးသြားတာ… ၁၂ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ က်မကအေႀကာ္ေရာင္းၿပီး သားသမီးေတြကုိ ေစာင္႔ေရွာက္လာခဲ႔တာ.. က်မမွာ၀င္ေငြနဲ႔… ထြက္ေငြ မေလာက္ပါဘူးရွင္.. မႏွစ္က သမီး အငယ္ဆုံးေလးဖ်ားလုိ႔ ေဆးရုံသြားပုိ႔တာ… က်မတုိ႔မွာ.. ေဆးကုစရာ ပုိက္ဆံကလည္းမရွိ.. ဘယ္သူကုိ အားကုိးရမွန္းလည္း မသိ…. ေသာကေတြ ေ၀ခဲ႔ရပါတယ္… ဒါေပမဲ႔..က်မသမီးေလး အသက္မရွင္ရွာပါဘူး။ ဒီဘ၀မွာ က်မတုိ႔မိသားစု ဘယ္သူ႔ကုိ အားကုိးရေတာ႔မွာလည္း…. ဟီး….ဟီး" ခ်ဳံးပြဲခ် ငုိေႀကြးရင္း ရင္ဖြင္႔သြားတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတဦးရဲ႕ ခံစားမႈ။ "အလုပ္လုပ္တုိင္းသာ ခ်မ္းသာရစတမ္းဆုိ… က်ဳပ္ခ်မ္းသာတာႀကာၿပီဗ်…. က်ဳပ္ကဆုိက္ကားနင္းတယ္…. အားတဲ႔အခ်ိန္ ၀ါသနာပါတဲ႔… စာေလးေပေလး ဖတ္တယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ဟာ တေန႔ကုိ ၁၀နာရီေလာက္ရွိတယ္။ .တေန႔တေန႔စားဘုိ႔ကုိ မနည္း ရုန္းကန္ေနရတယ္...။ ဒါေတာင္ မတ္တပ္စာပဲ ရွိေသးတယ္ေနာ္.. …တုန္းလုံးစာ… (ေနထုိင္မေကာင္းလုိ႔ ေဆးကုသရမဲ႔စရိတ္) တၿပားမွမရွိဘူး။ ေနမေကာင္းလုိ႔ ေဆးရုံသြားမယ္… ဘယ္မွာလည္းေဆး… အလုပ္မလုပ္နုိင္လုိ႔.. စားစရာမရွိရင္.. ဘယ္သူက လာေကၽြးမွာလည္း… ဒီစနစ္ဆုိးႀကီးကုိ က်ဳပ္မႀကိဳက္ဘူးဗ်ာ… အားလုံး ေတာ္လွန္ပစ္ႀကမယ္….။ ဒီလုိနဲ႔ ညေန နည္းနည္းေစာင္းသြားေတာ႔…. စီတန္းလွည္႔လည္ဆႏၵၿပပြဲကုိ ဆက္လုိ႔ဖုိ႔.. ဆုံးၿဖတ္လုိက္တယ္။ က်ေနာ္က တခ်ိဳ႕လူေတြကုိ ေမတၱာရပ္ခံၿပီး သပိတ္စခန္းမွာ ေစာင္႔က်န္ရစ္ခဲ႔တယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ႔… လူေတြအားလုံး ထြက္ခြာသြားတဲ႔အခါ.. အာဏာပုိင္ေတြက… သပိတ္စခန္းကုိ ၀င္သိမ္းသြားမွာကုိလည္း စုိးရိမ္ရ ေသးတယ္။ က်န္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး… လူထုဆႏၵၿပပြဲကုိ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔တယ္။ ညေန၆နာရီေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ… သတင္းဆုိးတခုက ၀င္လာတယ္… ဆႏၵၿပပြဲကုိ အာဏာပုိင္ေတြက ၿဖိဳခြင္းေနၿပီ။ အခုဆႏၵၿပသမားေတြ.. ပိတ္မိေနၿပီ… ေသနတ္နဲ႔လည္း ပစ္တာ… တေယာက္ ေသသြားတယ္လုိ႔ ႀကားတယ္….။ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္စုိးရိမ္သြားတယ္… စိတ္ေတြလည္း အရမ္းလႈပ္ရွားေနၿပီ… မတတ္နိုင္ဘူး။ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔သူေတြကုိ ဦးေဆာင္ၿပီး ေနာက္ကေန လုိက္သြားခဲ႔တယ္။ ၿမိဳ႕ထဲတေလွ်ာက္မွာလည္း.. လူထုကိုလႈံ႕ေဆာ္ရင္း… ပိတ္မိေနတဲ႔ ေနရာစီ ခ်ီတက္လာေတာ႔… တေနရာအေရာက္မွာ… လူေတြက ၀ုိင္းတားတယ္။ ေရွ႕ဆက္မသြားနဲ႔ ပစ္လိမ္႔မယ္… အေႀကာင္းမဲ့ အေသမခံႀကပါနဲ႔။ သပိတ္စခန္း မက်ေအာင္သာ ကာကြယ္ႀကေအာင္ပါ… ဆုိေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေနာက္ေႀကာင္း ၿပန္လွည္႔လာခဲ႔ႀကတယ္။ ေရႊဘုံသာရပ္ကြက္ေန.. ဖုိးခ်ိဳဆုိတဲ႔သူ ေသနတ္နဲ႔ အပစ္ခံရတာ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားတယ္။ သုံးဦးေလာက္ ဒဏ္ရာရတယ္... လူထုႀကီးက.. အာဏာပုိင္ေတြ စီးလာတဲ႔ကားကုိ အတင္းလုယူၿပီး မီးရိႈ႕ပစ္လုိက္ႀကတယ္...။ လူအုပ္ႀကီးက ယူႀကဳံးမရ ၿဖစ္ေနၿပီ။ ေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲေနၿပီ… ဒါေပမယ့္ အမာခံသပိတ္စခန္းကုိေတာ႔ မက်ရေအာင္ ၿပန္လွည္႔ကာကြယ္ဘုိ႔ ၿပန္လာရာကေန.. ရဲစခန္းတခုေရွ႕လည္း ေရာက္ေရာ… လူအုပ္ႀကီးက ရဲစခန္း၀င္းထဲက.. အေဆာက္တဦတခုကုိ မီးရႈိ႕ပစ္လုိက္တယ္ေလ… လူအုပ္ႀကီးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ မထိန္းႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလည္း… က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လုိမွ မတားဆီးႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ ညဘက္၈နာရီ သတင္းမွာေတာ႔… ဆူပူအႀကမ္းဖက္ ဆႏၵၿပသူလူတစုက ကားကုိမီးနဲ႔ရွဳိ႕လုိ႔ ေသနတ္နဲ႔ ၿပန္ လည္ ပစ္ခတ္တာ လူတဦး ေသဆုံးသြားတယ္ဆုိတာ ပါလာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ေဒါသထြက္လုိက္တာ မေၿပာပါနဲ႔..တကယ္က.. ေသနပ္နဲ႔ပစ္တာ..လူတဦးေသလုိ႔… လူထုကကားကုိ မီးနဲ႔ရိႈ႕လုိက္တာ။ ေၿပာင္းၿပန္ ေၾကၿငာသြားတယ္။ အစုိးရရဲ႕မသမာမႈနဲ႔ လိမ္ညာမႈ႔ကုိ အားလုံးက သေဘာေပါက္သြားႀကၿပီ။ အဲဒီေန႔က လူေတြေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေဒါသေတြ ထြက္ႀကတယ္…။ ေၾကကြဲႀကတယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သပိတ္စခန္းကုိ အာဏာပုိင္ေတြ ၀င္မစီးနင္း ႏုိင္ေအာင္ေတာ႔ ကာကြယ္ရမယ္။ သပိတ္စခန္းတည္ရွိရာ.. ဆုံတုိက္ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သားေတြအပါ၀င္ လူေတြက ႏိုးႏုိးႀကားႀကားနဲ႔ ၀ုိင္း၀န္း ကာကြယ္ႀကတယ္ေလ… အပုိင္း ( ၄ ) ဆက္ပါဦးမည္ အားလုံးကုိေလးစားစြာၿဖင္႔ (ေမာင္ေမာင္၀မ္း)   |
| ဒီမိုေဝယံ . | Email delivGoogle |
No comments:
Post a Comment