| |
| Posted: 17 Jul 2012 12:22 AM PDT      88Generation studients 
|
| Posted: 17 Jul 2012 12:11 AM PDT |
| Posted: 16 Jul 2012 08:41 AM PDT  ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကာလက ေျမာင္းျမျမိဳ႕နယ္ ကန္ၾကီးတိုက္နယ္ေက်းရြာ အမ်ိဳးသားဒီမိုုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဆိုင္ဘုတ္တင္ႏွင္႔ ရံုးခန္းဖြင႔္ပြဲ အခမ္းအနားအျပီးနယ္ေျမခံ ရဲသားတစ္ဦးမွ ဖြင္႔ျပီးကာစ ရံုး အားလိုက္လံ၍ ဓါတ္ပံုရိုက္ျခင္း၊ အိမ္ရွင္မ်ားကိုေခၚ၍ စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္း အိမ္သားမ်ားကို တန္းစီ၍ ဓါတ္ပံု မ်ား ရိုက္ယူျခင္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင္႔ မန္းေဂ်ာ္နီ ပံုပါသည္႔ ပိုစတာမ်ားအား ဓါးႏွင္႔ ခုတ္ျဖတ္၍ အဖ်က္ဆီးခံခဲ႔ရျခင္ စသည္႔ မင္းမဲ႔စရိုက္ဆန္သည္႔ လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး သူ႕ရဲ႕ပေရာဂမကင္းေၾကာင္းေျပာဆုိေနၾကပါတယ္..အၿငိမ္းစားသစ္ေတာ၀န္ထမ္းဧရာ၀တီတိုင္းသားတစ္ဦးမွ ေဒါင္းမာန္ဟုန္ဆိုဒ္သို႔ေပးပို႕တဲ့စာကိုတင္ျပလိုက္ပါတယ္.... က်ြန္ေတာ္သည္ ၿမစ္၀က်ြန္းေပၚ ေဒသတြင္ႀကီးၿပင္းခ႔ဲရၿပီး ငယ္စဥ္ကထဲက ၀ါသနာပါခ႔ဲေသာ သစ္ေတာတကၠသုိလ္သို ႕တက္ေရာက္ခ႔ဲၿပီးသစ္ေတာသိပံၸဘြဲရရွိခ႔ဲၿပီးမိမိတိုင္းမွာၿပန္လည္ထမ္းေဆာင္ခြင့္မရပဲၿမန္မာၿပည္အႏွံတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ႔ဲရာမွယခင္သစ္ေတာ၀န္ႀကီးေဟာင္းဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္သိန္းေအာင္သစ္ေတာသို႕ေၿပာင္းေရြ႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္မွစလို႕ ဦးသိန္းေအာင္ေခၚလာတ႔ဲ ဗိုလ္မႈးႀကီး ၊ဗိုလ္မႈးေလးေတြန႔ဲ ဗိုလ္ႀကီးေပါက္စေလးေတြ ရ႔ဲ ေနရာယူမႈ႕ ၊ဦးသိန္းေအာင္မိန္းမန႕ဲ သမီးကို ကပ္ဖားနိင္သူမ်ား သာ ရာထူးရရွိမႈ႕ေတြန႔ဲ သစ္ေတာ၀န္ႀကီးဌာနတခုလံုးလဲ ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ ရာထူးေနရာယူမႈ႕ေတြ၊စီးပြားေရးလက္၀ါးႀကီးအုပ္မႈ႕ေတြေႀကာင့္ က်ြန္ေတာ္တို႕ သစ္ေတာေက်ာင္းဆင္းမ်ားအားလံုး နင္းၿပားၿဖစ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲခ႔ဲရတာ အားလံုးအသိပါ။ အထင္ရွားဆံုး ဥပမာေၿပာရမယ္ဆိုရင္ သစ္ေတာဦးစီးဌာနမွာ ညြန္မႈးရာထူးဆိုတာ ပင္စင္ယူခါနီး(၃)-(၄)ႏွစ္လိုမွ ရက်တာပါ။ဦးသိန္းေအာင္ ရ႔ဲ တပည့္ေတြကေတာ့ ဘြဲ႕ရစရာေတာင္မလိုပဲ ညြန္မႈးရာထူးကုိ အလြယ္တကူရက်ပါတယ္။ FORESTER မ်ားန႔ဲ ထာ၀စဥ္ႀကိဳးစားၿပီး နိုင္ငံရ႔ဲ ၀င္ေငြရွာရတ႔ဲ သစ္ထုပ္လုပ္ေရးဌာနမွာလဲက်ြန္ေတာ္တို႕ FORESTER မ်ား တသက္လံုးကုန္းရုန္းၿပီးပင္စင္ယူခါနီးအထိေတာထဲေတာင္ထဲမွာေနခ႔ဲၿပီးႀကိဳးစားၿပီးအားထုပ္ကုန္းရုန္းအပင္ပန္းခံခ႔ဲရေလသမွ် ပင္စင္ယူခါနီးက်ေတာ့ ဦးသိန္းေအာင္ေခၚလာတ႔ဲ မိုးက်ေရြကိုယ္ဗိုလ္ႀကီးဗိုလ္ေလးေတြက ေနရာအခန္႕သား၀င္ယူၿပီး က်ြန္ေတာ္တို႕ကို ႏွိမ့္ခ်ေလေတာ့ FORESTER မိသားစုမ်ား မ်က္ႏွာငယ္စြာ ရင္နာစြာန႔ဲ အလုပ္ကထြက္ခ႔ဲႀကရသူေတြ မနည္းပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အထူးသၿဖင့္ဦးသိန္းေအာင္လက္ထက္မွာေတာ့သစ္ေတာဘြဲရေတြကိုမသံုးပဲသစ္ေတာအေႀကာင္းနားမလည္ပဲဘာမွမတတ္တ႔ဲသူ လူယံုေတြ န႔ဲ သစ္ေတာေတြကို အကုန္ေၿပာင္သြားေအာင္ခုတ္ၿပီး သူတို႕ မိသားစု န႔ဲ လူယံု လက္တဆုတ္စာ န႔ဲစီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းၿပီး တိုင္းၿပည္ကိုဖ်က္သြားတယ္ဆိုတာ အေထာက္အထားေတြန႔ဲ ၿငင္းလို႕မရပါဘူး။ အဲဒီကာလရ႔ဲ သစ္ေတာေတြၿပဳန္းတီးမႈ႕ကိုစစ္ေဆးႀကည့္ရႈမယ္ဆိုရင္ ၿမန္မာသမိုင္းမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားလို႕ရပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္တုိ႕ FORESTER ပညာန႔ဲ ေၿပာၿပရွင္းၿပသမွ်လက္မခံပဲ ကိုယ္အလုပ္ကို လုပ္လို႕မရေလာက္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးသန္းေရြဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီးအမိန္႕န႔ဲ အၿမဲခ်ိမ္းေၿခာက္တားဆီးခ႔ဲပါတယ္။ သူမိသားစု ၊သူတပည့္ေတြန႔ဲ နီးစပ္ရာလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြကေတာ့ ဦးသိန္းေအာင္ သစ္ေတာကို ကိုင္သြားတ႔ဲ (၅)ႏွစ္အတြင္းအလြန္ခ်မ္းသာမႈ႕ကေတာ့မေရတြက္နိုင္ေအာင္ခ်မ္းသာသြားႀကတယ္လုိ႕ႀကားသိထားရပါတယ္။က်ြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ မေပးနိုင္ေတာ့အေ၀းမွာပဲ ေနရပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို႕ သစ္ေတာတခုလံုး ၀န္ႀကီးအဆက္ဆက္ေနလာခ႔ဲသမွ်စိတ္ခ်မ္းသာခ႔ဲရၿပီး ဦးသိန္းေအာင္မိသားစုန႔ဲ သူတပည့္ေတြေႀကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲေသာကၿဖစ္ၿပီး အလုပ္ထဲေနမေပ်ာ္ခ႔ဲႀကပါဘူး။ကိုယ္မွန္ေနပါလွ်က္န႔ဲ ဘယ္အခ်ိန္ငါ့တို႕ကို ၿပသာနာရွာဒုကၡေပးမလဲလို႕ စိုးထိပ္ေနရပါတယ္။  နိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးကဒီမိုကေရစီေခတ္ေဖာ္ေဆာင္လုပ္ကိုင္ေနေသာ္လည္းက်ြန္ေတာ္တို႕ဧရာ၀တီတိုင္းအတြင္းတြင္ေတာ့ ဦးသိန္းေအာင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ၿဖစ္လာၿပီး ထူးၿခားေသာ တိုးတက္မႈ႕မ်ား ၊ေၿပာင္းလဲမႈ႕မ်ားမရွိေသးပါခင္ဗ်ာ။ အေပၚယံ လႈပ္ရွားမႈ႕ေလးေတြန႔ဲ ၿပည္သူလူထုကို လိမ္လည္ၿပီးေနာက္တႀကိမ္၂၀၁၅က်လွ်င္ သူမဲနိုင္ဖို႕အတြက္ သူကိုယ္က်ိဳး အတြက္သာ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေနဆဲၿဖစ္ပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ကိုယ့္ေနထုိင္ႀကီးၿပင္းခ႔ဲရာ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားတ႔ဲ ဧရာ၀တီတိုင္းကိုတိုးတက္ဖြံၿဖိဳးေစခ်င္တ႔ဲဆႏၵန႔ဲ စိတ္၀င္တစားေစာင့္ႀကည့္ေနမိပါတယ္။ ဧရာ၀တီလြတ္ေတာ္ဥကၠဌသည္လည္း တပ္မေတာ္မွအၿငိမ္းစားယူထားေသာပုဂၢိဳလ္ဟု သိရပါသည္။ဂ်ာနယ္တခုထဲတြင္ ဦးသိန္းေအာင္ရ႕ဲ မေကာင္းတ႔ဲလုပ္ရပ္ေတြန႔ဲ ညစ္က်ယ္မႈ႕မ်ား ကို ဖြင့္ခ်ထားၿပီး ဧရာ၀တီတိုင္းလြတ္ေတာ္ဥကၠဌမွ တရားစြဲဆိုထားတယ္လို႕ ဖတ္ရႈ႕လိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဦးသိန္းေအာင္ရ႔ဲ စိတ္ေနသေဘာထားကို ေလ့လာထားမိလို႕ အခုလဲ ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ စစ္တပ္ကလာက်တ႔ဲသူ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ သီးမခံနိုင္ေအာင္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ ဦးသိန္းေအာင္ သစ္ေတာကို စေရာက္လာတ႔ဲ အခ်ိန္မွာ စြမ္းအင္ကေန တပည့္ (၄)ေယာက္ပါလာပါတယ္။ ဦးေအးၿမင့္ေမာင္ ၊ဦးလြင္ဦးေမာင္၊ ဦးပံုဇာစြမ္းန႔ဲ ဦးသန္းဦးဆိုတ႔ဲကိုယ္ေရးအရာရွိပဲၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြကိုရွာေက်ြးနိုင္တ႔ဲသူမိသားစုကို ေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ေပးနိုင္တဲ႕ ေနာက္ထပ္ေပၚလာတ႔ဲတပည့္ေတြကတိုက္ထုပ္လိုက္လို႕ အားလံုးစိတ္ဆင္းရဲစြာန႔ဲ အေ၀းသို႕လြင္႕ထြက္သြားႀကပါၿပီခင္ဗ်ာ။ က်န္တ႔ဲ ဌာနတြင္းမွာလဲ ဘယ္သူန႔ဲမွ မတည့္ပဲ သူတပည့္မ်ား ေၿပာသမွ် မစဥ္းမစားပဲၿဖဳတ္ထုပ္သတ္ခ႔ဲတ႔ဲ အတြက္ မိသားစုမ်ား ဘ၀ပ်က္ဒုကၡေရာက္ခ႔ဲရတာ မနည္းေတာ့ပါဘူး။ ဌာနတြင္းလဲ အေႀကာက္တရားန႔ဲ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး သူမိန္းမ သူသမီးေတြန႔ဲ သူတပည့္ ဗိုလ္မႈးကေလးေမာင္ေငြလင္မယား န႔ဲ အဆင္မေၿပသူမ်ားဟာ အေ၀းသို႕ေၿပာင္းေရြ႕ရတာထံုးစံၿဖစ္ခ႔ဲပါတယ္။ ပိုဆိုးတာကဗိုလ္မႈးေလးေမာင္ေငြလင္မယားေႀကာင့္ဦးသိန္းေအာင္ရ႔ဲတပ္တြင္းေနစဥ္ကထဲကသားသမီးပမာေနလာတ႔ဲဗိုလ္ႀကီးသန္းဦးပါ လြင့္စင္ထြက္သြားရပါတယ္.။ က်ြန္ေတာ္တို႕ နယ္ေတြသို႕ ဦးသိန္းေအာင္မိသားစု ခရီးထြက္လာလွ်င္လည္းေနာက္ေတာ္ပါတပည့္ေတြကို ပါ ေႀကာက္ရံြၿပီးက်န္၀န္ထမ္းမ်ားမွၿပဳစုလုပ္ေကြ်းခ႔ဲရပါသည္။ဦးသိန္းေအာင္၏ဇနီးႏွင့္သားသမီးမ်ားမွာလည္းအလြန္ေမာက္မာလွပါသည္။ေအာက္ေၿခ၀န္ထမ္းမ်ားအေပၚဆက္ဆံေရးလံုး၀မေကာင္းပါခင္ဗ်ား။ ယခုလည္း ဧရာ၀တီတိုင္းရွိ ၀န္ႀကီးမ်ား၊လြတ္ေတာ္မွအဖြ႔ဲမ်ား၊ညြန္မႈးမ်ား ႏွင့္ကေတာ္မ်ားဦးသိန္းေအာင္ဇနီးႏွင့္သမီးမ်ား တပည့္အေပါင္းအပါမ်ားကို ရြံေႀကာက္ၿပီးစိတ္ဆင္းရဲ႕ေနက်ရပါသည္ခင္ဗ်ား သစ္ေတာဌာနမွာေရာ ၿမန္မာသစ္လုပ္ငန္းဘက္မွာပါ ေအာက္ေၿခအဆင့္ဆင့္ကေန စၿပီးႀကိဳးစားလာရတ႔ဲ ၀န္ထမ္းေတြကို ေပးသင့္တ႔ဲရာထူးန႔ဲထိုက္တန္စြာ လံုး၀မေပးပါပဲ ဦးသိန္းေအာင္မိသားစုနွင့္ သူေခၚလာ႔တ႔ဲ ဗိုလ္မႈးကေလးေမာင္ေငြတို႕ႏွင့္ အဆင္ေၿပေသာ လူမ်ိဳးေတြကို ေနရာေကာင္းမ်ားေပးၿပီး က်ြန္ေတာ္တို႕လို FORESTER မ်ားကို ႏွိမ့္ခ်ထားခ႔ဲပါတယ္။ ယခုလဲ သစ္ေတာသို႕ေရာက္ေသာ အခ်ိန္မွစၿပီး သစ္ေတာဌာန တခုလံုး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ႏွိပ္စက္ ဒုကၡေပးခ႔ဲပါသည္။ ယခု သစ္ေတာ၀န္ႀကီးၿဖစ္ေနသူ ဦး၀င္းထြန္းႏွင့္လည္း အဆင္မေၿပဘူးဟုႀကားသိရၿပီး ဦး၀င္းထြန္းႏွင့္သူမိသားစုမွာ ၿမန္မာသစ္လုပ္ငန္းတြင္ေနထိုင္စဥ္ကထဲက ရိုးသားေအးေဆးၿပီး ၀န္ထမ္းမ်ားအေပၚညွာတာစြာဆက္ဆံတတ္ေသာ စိတ္ရင္းေကာင္းမြန္ေသာပုဂၢဳိလ္ဟု က်ြန္ေတာ္တို႕သိရွိခ႔ဲဖူးပါသည္။လူတိုင္းႏွင့္ အဆင္ေၿပေသာ ဦး၀င္းထြန္းအား သူတပည့္ကိစၥၿဖင့္ နည္းမ်ိဳးစံုၿဖင့္ ရန္ရွာ သိကၡာခ်ေနသည္ကိုလည္း လူတိုင္းသိရွိေနက်ၿပီးၿဖစ္ပါသည္။ အခုတဖန္ ဧရာလြတ္ေတာ္ဥကၠဌႏွင့္လည္းအဆင္မေၿပၿခင္းမ်ားကိုဂ်ာနယ္တြင္လြတ္ေတာ္ဥကၠဌမွေၿပာႀကားထားသည္ကို ဖတ္ရႈရပါသည္.။ ဧရာ၀တီတိုင္းတြင္း တိုင္းညြန္မႈးမ်ားလည္း လြန္စြာစိတ္ညစ္ေနက်ေႀကာင္းႀကားသိေနရပါသည္။ ဒီလိုပံုစံန႔ဲသာဆိုရင္က်ြန္ေတာ္တို႕ဧရာ၀တီတိုင္း၏တိုးတက္ဖြံၿဖိဳးေရးမွာ(၁)ႏွစ္အတြင္းမည္က႔ဲသုိ႕မွတိုးတက္ေၿပာင္းလဲလာၿခင္းမရွိ ပါပဲ သူ႕ကိုယ္က်ိဳးႏွင့္ ၂၀၁၅ မဲရရွိေရး အနိုင္ရေရးသာ ႀကိဳးစားေနေသာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးသိန္းေအာင္အေႀကာင္းကို အမွန္အတိုင္း သိရွ္ိေစရန္ နိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ႏွင့္တကြ လူႀကီးမ်ားသိရွိေစရန္ တင္ၿပအပ္ပါသည္ခင္ဗ်ား။ ေလးစားစြာၿဖင့္ အၿငိမ္းစားသစ္ေတာ၀န္ထမ္းဧရာ၀တီတိုင္းသားတစ္ဦး သတင္းအတြက္တာ၀န္ယူပါတယ္ ၿဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ စံုစမ္းလို႕ရပါတယ္။ ၂၀၁၅တြင္ တရားသၿဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲၿဖစ္ေစလိုပါတယ္။ 
|
| Posted: 16 Jul 2012 08:09 AM PDT လူမႈေရးကြန္ယက္ လူမႈေရးသမားတစ္ဦးျခင္းေသာ္၄င္း၊ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားေသာ္၄င္း၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးဆပ္ရာတြင္ အခက္အခဲ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား ႀကံဳေတြ႔ရၿမဲပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ႀကံဳေတြ႔ ရေသာ လူမႈအခက္အခဲမ်ားလည္း ျမန္မာျပည္အနံ႔႐ွိ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္ ႐ွိေနတတ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ . . . မည္သို႔ ကူညီမရမည္နည္း။ မည္သို႔ ေပးဆပ္ရမည္နည္း။ ရင္ဆိုင္ရမည္နည္း။ ေျဖ႐ွင္းရမည္နည္းဆိုေသာ ေမးခြန္းမ်ား ေန႔စဥ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီ မႈအသင္း(ရန္ကုန္)တြင္ ေပၚေပါက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သည္ ၉.၇.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔၌ ျမန္မာတ ျပည္လံုး႐ွိ စာရင္းေပးသြင္းထားေသာ ၿမိဳ႕ေပါင္း (၁၃) ၿမိဳ႕မွ လူမႈေရးသမားမ်ား (၄၅) ဦးတို႔အား ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ လူမႈေရးစြမ္းအင္ျမႇင့္သင္တန္းအား နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)တြင္ စခန္းသြင္း၍ သက္ဆိုင္ရာပညာ႐ွင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ လူမႈေရးလုပ္ေဆာင္မႈမ်ားျဖစ္ေသာ နာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ သဘာဝေဘးစသည့္ (အခမဲ့) ထမ္း႐ြက္ေပးမႈမ်ားႏွင့္ လူမႈေရးသမားမ်ားထား႐ွိရမည့္ စိတ္ဓါတ္ ေရးရာ၊ ေစာင့္ထိမ္းရမည့္ အက်င့္သီလ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ားအျပင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သူမွ Activities of F.F.S.S and F.F.S.S Biography အား Projecter ျဖင့္ ျပသ႐ွင္းလင္းျခင္း၊ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေ႐ႊဇီးကြက္မွ Buddhism and Humanism၊ ဒု-ဥကၠ႒ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္မွ Aims and Objectives of life၊ ေဒၚသီတာမွ Interpersonal Skills၊ ဦးသန္းႏိုင္မွ Water Filtration System Demonstration Workship Training၊ ဦးဖူးေက်ာ္ဇင္(Future Wave)မွ Leadership Skill၊ ေဒၚစီစီမာမွ Financial Rules၊ ဦးလြင္ကိုလတ္ႏွင့္ ဦးစိုင္းရဲေက်ာ္စြာျမင့္ တို႔မွ Civil Society၊ ေဒၚဧရာေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ေဒၚစိုးစႏၵာ တို႔မွ Production of Organic Shampoo and Liquid soap၊ ဦးမန္းသိုက္ထြန္းမွ Human Right ၊ ဦးေက်ာ္ေဇာႏိုင္မွ Legal Knowledge and Community Awareness ႏွင့္ ေဒါက္တာထြန္းလြင္မွ မိုးေလဝသဆိုင္ရာပညာရပ္မ်ားအား သင္တန္းကာလ (၆) ရက္ၾကာျမင့္စြာ လက္ဆင့္ကမ္း၍ ျမန္မာျပည္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္႐ွိ လူမႈေရးသမားမ်ားအတြက္ သင္တန္းဖြင့္လွစ္ ပို႔ခ်သင္ၾကားခဲ့သည္။ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ အမွတ္စဥ္ (၂/၂ဝ၁၂) ပရဟိတအသင္းမ်ား စြမ္းရည္ျမႇင့္သင္ တန္းသို႔ သန္လ်င္ၿမိဳ႕နယ္႐ွိ "သန္လ်င္နာေရးကူညီမႈအသင္း" ႏွင့္ "ေ႐ႊသန္လ်င္သာသနာ့ရိပ္သာ လူငယ္ ပရဟိတအက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ႔"၊ ဒလၿမိဳ႕နယ္႐ွိ "ဒလနာေရးကူညီမႈအသင္း"၊ "သံသရာခရီးသည္ နာေရး ကူညီမႈအသင္း"၊ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္႐ွိ "ၿမိဳ႕မ(အခမဲ့) နာေရးကူညီမႈအသင္း"၊ မေကြးတိုင္း႐ွိ "နတ္ေမာက္ နာေရးကူညီမႈအသင္း"၊ "ကံဦးေသြးလွဴ႐ွင္မ်ားအဖြဲ႔"၊ "နာမ့္ခံုး႐ွမ္းမ်ားပရဟိတအသင္း"၊ "ထံုးဘိုနာေရး ကူညီမႈအသင္း"၊ "ပဲႏြယ္ကုန္း 100 Power လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔"၊ "ဖယ္ခံု - ေလာက ပါလ လူမႈကူညီေရး"၊ "ျမစ္ႀကီးနား - ေအာင္နန္းနာေရးကူညီမႈအသင္း"၊ "နမၼတီးနာေရးကူညီမႈအသင္း"၊ "တႏိုင္းနာေရးကူညီမႈ အသင္း"၊ "သုခကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္း(ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္)"၊ "ဖ်ာပံု-က႐ုဏာ႐ွင္နာေရးကူညီမႈအသင္း"၊ "မလိႈင္ၿမိဳ႕ - ပန္းအိုင္နာေရးကူညီမႈအသင္း"၊ "ေညာင္ဦးၿမိဳ႕ - က႐ုဏာ႐ွင္ (အခမဲ့) နာေရးႏွင့္ေဆးခန္း"၊ "ေနျပည္ေတာ္၊ သာဝတၱိၿမိဳ႕႐ွိ "ျဗဟၼစိုရ္ႏွလံုးသား လူမႈကူညီေရး"၊ သနပ္ပင္ၿမိဳ႕႐ွိ "ကုလားေခ်ာင္းႀကီး႐ြာ နာေရးကူညီမႈအသင္း" ႏွင့္ "ေစတနာ႐ွင္ နာေရးကူညီမႈ"၊ မိုင္း႐ွဴးၿမိဳ႕႐ွိ "ေမတၱာ႐ွင္ လူငယ္မ်ား သာမႈ/ကူမႈ ကူညီေရးအသင္း"၊ ထံုးဘိုၿမိဳ႕၊ ေျမာင္အုပ္စု႐ွိ "ဖူးေ႐ႊစင္ႏိုင္ရတနာ လူမႈကူညီေရး"၊ ေတာင္သာၿမိဳ႕႐ွိ "လူမႈကူညီေရးအသင္း" အစ႐ွိသည့္ အသင္းအဖြဲ႔ (၂၅) ဖြဲ႔႐ွိ လူမႈေရးသမား (၄၅) ဦးတုိ႔အား သင္တန္း ကာလ (စ/ဆံုး) ေန႔လည္စာအား နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးခဲ့ၿပီး နယ္ အသင္းအဖြဲ႔ မ်ားအတြက္ ေနထိုင္မႈ၊ စားေသာက္ေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးကိစၥရပ္ကိုလည္း စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ပါသည္။ ယင္းေနာက္ ဦးရဲလြင္ ဦးေဆာင္သည့္ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း ပန္းရဲ႕လမ္း လူမႈကြန္ယက္ႏွင့္အတူ ကိုေဆာင္းဦးလိႈင္မွလည္း လာေရာက္၍ ဂီတသံစဥ္တို႔ျဖင့္ လူမႈခြန္အားမ်ားကို ျမႇင့္တင္ေပးျခင္းတုိ႔အျပင္ ညပိုင္းအခ်ိန္မ်ားတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သူမွ စုေဆာင္းရ႐ွိထားေသာ ကမ႓ာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ျဖစ္ရပ္မွန္၊ အတၳဳပၸတိၱဇာတ္လမ္းမ်ားအား ျပသကာ မိမိတို႔၏ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ပိုမို တိုးတက္ သာယာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေ႐ွး႐ႈ၍ က်ယ္ျပန္႔ကြဲျပားေသာ အသိပညာ၊ အေတြးအျမင္၊ အေၾကာင္း အရာ၊ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ႐ွာေဖြေလ့လာ၍ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ အေျဖ႐ွာျခင္း၊ ေဝဖန္ဆန္းစစ္ျခင္း မွ်ေဝျခင္း ျဖင့္ အဖြဲ႔အစည္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ထိုကဲ့သုိ႔ အျပဳအမူမ်ားကို တတ္အားသျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ ၾကေစရန္ ႏွင့္ သင္ခန္းစာ ရယူႏိုင္ၾကေစရန္အတြက္ ျပသခဲ့သည္။ သင္တန္းၿပီးစီးသည့္ ေန႔ရက္တြင္ နံနက္ (၁ဝးဝဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္ ပရဟိတ စြမ္းရည္ျမႇင့္သင္တန္း ဆင္းပြဲက်င္းပခဲ့ၿပီး သင္တန္းသား/သူမ်ားအတြက္ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္မ်ားအား နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္) ဒု-ဥကၠ႒ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ေဒၚဧရာေမာင္ေမာင္တို႔မွ အသီးသီး ေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ၿပီး ေန႔လည္ (၁းဝဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္ သင္တန္းသား/သူမ်ားတို႔အား ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ အျဖစ္ ေရေဝးသုႆန္႐ွိ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)႐ံုးခြဲႏွင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ ကူညီ ေဖးမမႈ အသီးသီးတို႔အား လိုက္လံျပသခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)အား မ်ိဳးေစ့ခ် ေပးခဲ့ေသာ ေက်းဇူး႐ွင္ ဘဘဦးသုခ၏ အုတ္ဂူအားသြားေရာက္၍ ဂါရဝျပဳၾကကာ ေလးဆူဓါတ္ပံု ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးသို႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ညေန (၄း၃ဝ) နာရီတြင္ နာေရးကူညီမႈ အသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာၾကၿပီး ပရဟိတအသင္းအဖြဲ႔မ်ား စြမ္းရည္ျမႇင့္သင္တန္း ၂/၂ဝ၁၂ အခမ္းအနားအား ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးခဲ့ပါသည္။ ၁၅.၃.၂ဝ၁၂ ညပိုင္းႏွင့္ ၁၆.၇.၂ဝ၁၂ နံနက္ပိုင္းတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ မိမိတို႔ ေနရပ္ ႒ာနအသီးသီးသို႔ တက္ၾကြေသာေျခလွမ္း၊ ေဖးမမည့္ႏွလံုးသား၊ ပံ့ပိုးမည့္လက္အစံုတို႔ျဖင့္ ျမန္မာျပည္ အရပ္ရပ္႐ွိ မိမိတို႔၏ ဇာတိခ်က္ျမႇပ္ရာ ေနရာ႒ာနအသီးသီးတို႔ ျဗဟၼစိုရ္ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမုိကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ထူေထာင္ရာတြင္ အဓိကက်ေသာ သီလလံုၿခံဳေသာ၊ ကိုယ္က်င့္တရားျပည့္ဝေသာ လူမႈေရးသမားမ်ား၊ လူမႈေရးအဖြဲ႔အစည္း မ်ား ေပၚထြန္းလာေရးအတြက္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) အေနျဖင့္ တစ္ဖက္တစ္လမ္း ပံ့ပိုးမႈမ်ားကို ကိုယ့္လမ္း … ကိုယ္သြား ကိုယ့္အလုပ္ … ကိုယ္လုပ္ ကိုယ့္တာဝန္ … ကိုယ္ေက် ကိုယ့္သီလ … ကိုယ္လံု ကိုယ့္သမိုင္း … ကိုယ္ေရး ဟူေသာေဆာင္ပုဒ္ အတိုင္းလက္ခံက်င့္သံုး၍ ကြန္ယက္သဖြယ္ ခ်ိတ္ဆက္ လက္တြဲကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းတိုင္သို႔ လက္တြဲမျဖဳတ္ ေဖးကူမကာ ျမန္မာအရပ္ရပ္ ေဒသ အသီးသီးမွ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ား လူမႈေရးသမားမ်ားအား လက္တြဲေခၚယူ ပံ့ပိုးကူညီမႈ မ်ားကို အင္တိုက္ အားတိုက္ ခ်ီတက္၍ ေပးဆပ္သြားေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ကိုေက်ာ္သူ 
|
| ေသဆံုးေနတဲ့မႏၱေလးျမိဳ႕(၁)+(၂)- ေဆာင္းပါးရွင္-ကိုညိဳ(ေအာ္စလို) Posted: 16 Jul 2012 07:41 AM PDT  သူတို႔ဟာဗမာျပည္မွာစီပြားေရးခ်ိဳ႔တဲ့တာကိုအေၾကာင္းျပဳျပီးေငြအလံုးအရင္းနဲ႔ေပါက္ျပီးျမန္မာ့စီးပြားေရးကိုေနာက္ေဖးေပါက္ကေမႊေနွာက္အျမတ္ထုတ္ေနသူေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္။ျပည္သူ႔ဘ႑ာသယံဇာတေတြကိုအခြန္ေရွာင္၊လပ္သိပ္ထိုးျပီးတိုင္းတပါးခိုးထုတ္တယ္။ဒီအတြက္စစ္အာဏာပိုင္ေတြ၊ျမန္မာလူ၀င္မႈေရးရာ၀န္ထမ္းေတြ၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္ေတြမွာတာ၀န္ရိွပါတယ္။ ဒီျဖစ္ပ်က္မႈအားလံုးရဲ႔တရားခံအစစ္ဟာအနွစ္၂၀ေလာက္ျမန္မာျပည္ကိုထိမ္းခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ေနာက္လိုက္ေတြဆိုတာလည္းျပည္သူေတြကသိ္ထားပါတယ္။ေရရွည္အက်ိဳးမၾကည့္တတ္သလို၊ဥာဏ္အေမ်ာ္အျမင္နည္းပါးတဲ့စစ္ဘိုရႈတ္၊ယူနီေဖာင္း၀တ္ေရာ၊အက်ြတ္ေတြေရာ၊လူတြင္က်ယ္လုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကလို႔ဗမာလူငယ္ေတြကိုယ့္အမ်ိဳးသားစာေပ၊စကားေတာင္အေလးမထားနိုင္ျဖစ္ေနရတယ္။(သြယ္၀ိုက္ျပီးငါေလမေျပာခ်င္….ဗမာ့သမိုင္းမ်ားစြာ၊ေစာင့္ထိန္းခဲ့ရာ….က်ေနာ္ေမြးခဲ့တဲ့ျမိဳ႔မရိွေတာ့ပါ……။) လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားဘူးလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ရန္ကုန္ကဒီေန႔နာမည္ၾကီးတဲ့အဆိုေတာ္ေတြထဲကတေယာက္ျဖစ္တဲ့လင္းလင္း၊ေရး-ဆိုထားတဲ့ မႏၱေလးျမိဳ႔ေသဆံုးျခင္း ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလး။ လြန္ခ့ဲံတဲံ့လကမွအင္တာနက္ကတဆင့္ပ်ံ႔နွ႔ံေပၚထြက္လာလို႔က်ေနာ္လည္းၾကားလိုက္တာပါ။ မႏၱေလးရဲ႔အစဥ္အလာသမိုင္းေၾကာင္းေတြးရင္ရွက္ေနမိတဲ့အေၾကာင္း၊အေရွ႔ဘက္ကဘာသာစကားမတူ၊အသားျဖဴျဖဴလူေတြနဲ႔တစိမ္းေတြၾကားဖံုးလြမ္းေနကိုယ့္ရဲ႔ဇာတိအစစ္အမွန္မႏၱေလးျမိဳ႔ၾကီးေသဆံုးသြားပါျပီလို႕ရင္နာနာနဲ႔ဟစ္ေၾကြးထားတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။ ဘယ္သူေတြလည္း….ဒီျမိဳ႕ထဲမွာ…ဟိုးအေရွ႔ရပ္က..အိမ္နီးခ်င္းေတြ..၊မ်က္လံုးေမွးေမွး..အၾကည့္နဲ႔ပါ။ေမးခြန္းမ်ားစြာငါေလေတြးရင္း၊သမိုင္းေၾကာင္းမ်ားစြာငါေလေမးရင္း..နား၂ဘက္ခ်ည္းပိတ္ေနမိ၊တစိမ္းေတြနဲ႔ဆံုေတြ႔ေနတဲ့ ငါတို႔ရဲ႔ မႏၱေလးျမိဳ ႔ေသဆံုးျခင္း……. မႏၱေလးျမိဳ႔ဟာနွစ္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာက်ခဲ့ေပမဲ့ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ၊စာေပနဲ႔ဘာသာစကားကဒီဘက္ေခတ္မွာလို္ျခိမ္းေျခာက္တာမခံခဲ႔ရပါဘူး။ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းကမႏၱေလးမွာအထင္ကရရိွတဲ့ေရွးေဟာင္းေစ်းခ်ိဳရံုေတာ္ၾကီးကို န၀တဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္လက္ထက္ကဖ်က္လိုက္ျပီးသူတို႔ ေျပာတဲံ့ေခတ္မွီ၆ထပ္ေစ်းၾကီးေဆာက္လိုက္ေတာ၊့ပထမဆံုးေပၚလာတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ဟာတရုတ္ဆိုင္းဘုတ္ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ နွစ္ေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္အုပ္စိုးခဲ့တဲ့အဂၤလိပ္စာထက္တရုတ္စာကပိုကဲလာပါတယ္။အဂၤလိပ္ဆိုင္းဘုတ္ထက္တရုတ္ဆိုင္းဘုတ္ကပိုမ်ားသြားပါတယ္။ တခ်ိန္ကဘံုေက်ာင္းေတြမွာဘဲျမင္ရတဲ့တရုတ္စာနဲ႔ဆိုင္းဘုတ္ေတြဟာဒီေန႔မႏၱေလးျမိဳ႔လည္အနွံ႔ လက္ညိဳ႔းညႊန္ရာ၊မ်က္နွာမူရာတိုင္းေတြ႔ေနရပါျပီ။ျမန္မာစာျမန္မာစကားထက္၊တိုင္းတပါးစာေပ၊စကားေတြကပိုျပီးတန္ဘိုးၾကီးမားသေယာင္ျဖစ္ေနပါျပီ။ မႏၱေလးယဥ္ေက်းမႈနဲ႔သမိုင္းဆိုင္ရာေတြေရးသားေလးရိွတဲ့စာေရးဆရာဆူးငွက္ကမႏၱေလးကတရုတ္စာေပယဥ္ေက်းမႈၾကီးစိုးလာပံုကိုခုလိုရွင္းျပပါတယ္။ "အဲေနာက္ပိုင္းေတာ့မႏၱေလးလိုေနရာမ်ိဳးမွာစီးပြားေရးအရေရာ၊တရုတ္ရဲ႔လြမ္းမိုးမႈေတြမ်ားလာတာေပါ့တရုတ္စာသင္ေၾကာင္းေတြေပါ့ဗ်ာ…တရုတ္စာသင္ေက်ာင္းေတြ။ဗမာကေမြးတဲ့ဗမာခေလးစစ္ကိုေတာင္မျဖစ္မေနတရုတ္ေက်ာင္းပို႔တဲ့အထိေတြျဖစ္လာတယ္။ အလားတူပဲအလုပ္ေခၚတဲံေနရာေတြမွာတရုတ္စကားေျပာတတ္ရမယ္ဆိုတဲံအထိလႊမ္းမိုးမႈေတြကမ်ားလာတယ္။ တဖက္ကဗမာစာအားနည္းမႈေတြျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း၊မႏၱေလးမွာနိုင္ငံတကာေက်ာင္းေတြရိွတယ္၊ပိုက္ဆံရိွတဲံ့ခေလးတိုင္းကိုအဲဒီေက်ာင္းေတြမွာထားတယ္။အဲဒီေက်ာင္းေတြကဗမာစာမသင္ဘူးဒီေတာ့ျပည္တြင္းမွာေနတဲံခေလးေတြေတာင္ဗမာစကားဗမာစာတတ္ဘို႔ကခဲယဥ္းသြားျပီ။ဆိုေတာ့ဒီခေလးကလည္းနိုင္ငံတကာေက်ာင္းသြားမယ္။ျပီးေတာ့တခါတရုတ္စာသင္အံုးမယ္ဆိုရင္စဥ္းစားသာၾကည့္ေပါ့။ျမန္မာစာျမန္မာစကားၾကာရင္ဘာမွကိုက်န္ေတာ့မွာမႈတ္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္အခုေနထိုင္ေနတဲ့ေနာ္ေ၀းနိုင္ငံအပါအ၀င္၊ဥေရာပနိုင္ငံေတြမွာနိုင္ငံစံုက၊လူမ်ိဳးစံုဘာသာစံု၊အေရာင္အေသြးစံုလာေရာက္အေျခစိုက္ေနထိုင္တာေတြရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သက္ဆိုင္ရာနိုင္ငံရဲ႔စာ၊စကားဘဲအသံုးျပဳရပါတယ္။မိမိတို႔လူမ်ိဳးစာေပ၊စကားနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈလည္းသင္ၾကားခြင့္၊ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ေပးထားပါတယ္၊ဒါကတပိုင္းပါ။ဒါေပမဲ့အဲဒီနိုင္ငံတြင္းလူမႈအဖဲြ႔အစည္းနဲ႔စာသင္ေက်ာင္း၊ရံုး၊လုပ္ငန္းခြင္အားလံုးမွာလူမ်ိဳးျခားစာေပ၊စကားတရား၀င္ေျပာဆို၊ေရးသားခြင့္မရိွပါ။ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔စာဒီနိုင္ငံသားေတြလူတိုင္းတတ္ၾကပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေျပာေလ့ေျပာထမရိွပါဘူး။အဂၤလိပ္လိုဆိုင္းဘုတ္ေတာင္မရိွသေလာက္ရွားပါတယ္။ဒီနည္းလမ္းနဲ႔မိမိနိုင္ငံစာေပ၊စကားနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈကိုထိမ္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာကေရရွည္အက်ိဳးမၾကည့္တတ္သလို၊ဥာဏ္အေမ်ာ္အျမင္နည္းပါးတဲ့စစ္ဘိုရႈတ္၊ယူနီေဖာင္း၀တ္ေရာ၊အက်ြတ္ေတြေရာ၊လူတြင္က်ယ္လုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကလို႔ဗမာလူငယ္ေတြကိုယ့္အမ်ိဳးသားစာေပ၊စကားေတာင္အေလးမထားနိုင္ျဖစ္ေနရတယ္။ အတိတ္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္၊ကုန္းေဘာင္ေခတ္မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ကတည္းကပန္းေသးတရုတ္လူမ်ိဳးေတြဘုရင့္တပ္မေတာ္မွာအမႈထမ္းအရာထမ္းအျဖစ္ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းအဂၤလိပ္လက္ထက္မွာလည္းအိမ္းနီးခ်င္းယူနန္္နယ္ဘြားတရုတ္ေတြေရၾကည္ရာျမက္နုရာ၊စီးပြားေရးအရအေျခစိုက္လာေပမဲ့၊မိမိတို႔မိသားစုစားေရး၀တ္ေရးသက္သက္လာသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးေမာ္စီတံုးရဲ႔ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ေရာ၊ခ်န္ေကခ်ိတ္အစိုးရေထာက္ခံသူေတြျမန္မာနယ္ထဲခိုလံႈခဲ့တာေတြရိွေပမဲ့သူတို႕ဟာျမန္မာမႈကိုေလးစားျပီးျမန္မာျပည္ခ်စ္စိတ္ရိွတဲ့ျမန္မာျပည္သားဧည့္ေကာင္းေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ျမန္မာျပည္ကမတည္ျငိမ္တဲ့နိုင္ငံေရး၊ဆုတ္ယုတ္ေနတဲံစီးပြားေရး၊အာဏာသိမ္းအစိုးရရဲ႔နိုင္ငံတကာမွာအထီးက်န္မႈေတြကိုအေျခခံျပီးအေရွ႔ကတရုတ္လူမ်ိဳးေတြျပိဳဆင္းလာပါေတာ့တယ္။မွတ္ပံုတင္အတုေတြနဲ႔၊ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းေတြ၀ယ္ျပီး(သက္ဆိုင္ရာကိုလဂ္ထိုးျပီး)အုတ္အုတ္သဲသဲ၀င္လာတယ္။ျမန္မာက်ပ္ေငြတန္ဘိုးအဆမတန္က်ဆင္းမႈေတြ၊စီးပြားျခြတ္ျခံဳက်မႈ၊အာဏာရွင္ေအာက္ကအမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ေခါင္းပါးမႈေတြဟာတိုင္းတပါးသားေတြကိုတခါးမရိွဓားမရိွျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဆရာဆူးငွက္က…..သူတို႔ေနာက္ကြယ္(backgroun)မွာကနည္းတဲ့ေငြေၾကးအင္အားမွမဟုတ္ဘဲ၊ဗမာကအဲဒီအခ်ိန္ေငြတသိန္းဆိုတာတနွစ္လံုးကုန္းရံုန္းရွာေတာင္ခဲယဥ္းတဲ့အခ်ိန္၊တရုတ္ကသိန္းေပါင္း၊သန္းေပါင္းမ်ားစြာ(က်ပ္ေငြ)သူတို႔လက္ထဲရိွေနတာကိုး။က်ေနာ္တို႕ၾကားေနတာ၁၉၉၀ေလာက္ကေငြေၾကးအမ်ားၾကီးေထာက္ပံ့ျပီးၾကိဳက္တာ၀င္လုပ္၊အဲလိုေနာက္ကြယ္ကလုပ္ေပးေနတာ။ဒါအစီအစဥ္က်က်လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီမွာတေသာင္းတန္ကိုတသိန္းေပးလိုက္တယ္။က်ေနာ္တို႔ဘိုးဘြားပိုင္ေတြအဲလိုေရာင္းခ်ပလိုက္တယ္" ပိုဆိုးတာတခုကတရုတ္လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ကုမၼဏီေတြတရုန္းရုန္း၀င္လာေပမဲ့ဗမာအလုပ္သမားေတြအလုပ္လက္မဲ့ဘ၀ကေနမလြတ္က်ြတ္တာပါဘဲ။သူတို႕အလုပ္သမားနဲ႔သူတို႕အလုပ္ကိုခိုင္းေစျပီးကိုယ့္အိတ္ထဲကိုယ့္ေငြေတြျပန္ထည့္သြားတာပဲ။ ဒီေနရာမွာအာဖရိကမွာလာေရာက္ရင္းနွီးတဲ့တရုတ္အစိုးရစီမံကိန္းေတြကိစၥေျပာျပခ်င္တယ္။ထံုးစံအတိုင္းအာဖရိကနိုင္ငံေတြကေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြ၊စက္မႈလုပ္ငန္းေတြနဲ႔စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာလိုအပ္တဲ့အလုပ္သမားေတြကိုတရုတ္နိုင္ငံကအက်ဥ္းသားေတြေခၚျပီးခိုင္းတဲံ့အျဖစ္အပ်က္ပါ။အခ်ိန္ကာလတခုထိေလ်ာ့ရက္ရမယ္၊လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရမယ္၊အစားအေန၊ဘာမွမပူရဘူးဆိုေတာ့လစာမေပးေပမဲ့တရုတ္ျပည္ကေထာင္သားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအာဖရိကေရာက္ကုန္တယ္။ဒီနည္းနဲ႔အာဖရိကျပည္သူေတြရသင့္ရထိုက္တဲ့လစာနဲ႔အလုပ္ေတြမွာတရုတ္ကကိုယ့္အိတ္ထဲကိုယ္ျပန္ထည့္သြားတာပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႕နိုင္ငံမွာလည္းတရုတ္ကအာဖရိကလမ္းစဥ္သံုးေနပါတယ္။ဆရာဆူးငွက္ေျပာတာက… "အခု၂၀၀၀ခုနွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ၀င္လာတဲ့တရုတ္ေတြဆို…၊အရင္ကမွဗမာအလုပ္သမားခန္႔ေသးတယ္ သူတို႔ရဲ႔စက္ရံုစီမံကိန္း၊ဘာ၊ညာစီမံကိန္းေတြဆိုပညာရွင္ကေန၊အလုပ္ၾကမ္းသမားအထိသူတို႔ဆီကတရုတ္ေတြအကုန္ေခၚခ်လာတာ၊ဆိုပါေတာ့အခုဓာတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းစီမံခ်က္ေတြဆိုသူတို ့အလုပ္သမားေတြနဲ႔သူတို႕လာတာ။ကုလားအုတ္လိုေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔အက်င့္၊သူတို႔လူမ်ိဳးစရိုက္အတိုင္းစီးစီးပိုးပိုးနဲ႔အကုန္လုပ္သြားတာ။ရိွသမ်ွအကုန္သူတို႔အိတ္ထဲေရာက္ေအာင္လုပ္သြားတာ"တခါတံုးကက်ေနာ္နယးူေဒလီ(အိႏၵိယ)ကၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ေဟာ္တယ္တခုကိုမိတ္ေဆြတေယာက္နဲ႔ေတြ႔ဘို႕ေရာက္သြားတယ္၊အေပါ့သြားခ်င္လို႔ေဟာ္တယ္ဧည့္ခန္္းအနီးသန္႔စင္ခန္းကိုသြားျပီးအထြက္မွာလက္ေဆးမလို႔ျပင္ေတာ့ေဟာ္တယ္၀န္ထမ္း၀တ္စံုအျပည့္နဲ႔အိႏိၵယအမ်ိဳးသားတေယာက္ကက်ေနာ့္ကိုလက္ေဆးကန္ေရပိုက္ဖြင့္ေပးတယ္၊ျပီးေတာ႔လက္သုတ္ပု၀ါေလးကိုင္ျပီးေဘးမွာရပ္ေနတယ္၊ရုတ္တရက္ေတာ့က်ေနာ္လည္းေၾကာင္သြားတယ္။ေနာက္မွသေဘာေပါက္သြားတယ္။ သူတို႔ဆီမွာျမားျပားလြန္းတဲံအလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာကိုအဲလိုေျဖရွင္းၾကပါတယ္။ကုမၼဏီေတြ၊ျပည္ပကလာေရာက္ရင္းနွီးတဲံ့လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊စီးပြားေရးသမားေတြကိုမိမိနိုင္ငံက၀န္ထမ္းဘယ္ေလာက္ဦးေရကို၊ဘယ္ေလာက္ႏႈံးထားနဲ႔လစာေပးျပီးအလုပ္ခန္႔ရမယ္ဆိုတာသေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ေလ့ရိွပါတယ္။ဗမာျပည္မွာအဲလိုကိုယ့္နိုင္ငံသားေတြရဲ႔အခြင့္အေရးကိုကာကြယ္တဲ့မူ၀ါဒေတြရိွဘို႔လိုေနပါျပီ။အခုေတာ့အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာကိုျပည့္တံဆာထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသလိုပါဘဲ။ဆရာဆူးငွက္ေျပာျပတာကရွင္းပါတယ္။ လူေရာ၊ရိကၡာေရာ၊အျမတ္အစြန္းေရာအကုန္ယူသြားတာတဲ့။"တေကာင္းဘက္ကနီကယ္လ္စီမံကိန္းေတြနဲ႔ရခိုင္ဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းစီမံကိန္းေတြမွာဆို၊ဗမာကတရုတ္အလုပ္ၾကမ္းသမားအတြက္ပါ၀န္ေဆာင္မႈေပးရတယ္။ သူတို႔ကဒီမွာရိွတဲ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္သားငါးကို၀ယ္စားတယ္။က်ေနာ္တို႕တမတ္၊ငါးမူးအျမတ္နဲ႔သူတို႔အလုပ္သမား၂ေထာင္ေရာက္လာလို႔ဒီေလာက္ေရာင္းရတာဆိုျပီး၀မ္းသာအားရျဖစ္ေနရတယ္။ ၀န္ေဆာင္မႈမွာဘာေတြဆက္ျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့..အဲဒီနားေလးကရြာေတြမွာအနွိပ္ခန္းေတြ၊အရက္ဆိုင္၊ကာရာအိုေကေတြေပၚလာတယ္။သူတို႔အတြက္မေကာင္းတဲ့မိန္းမေတြေပၚလာတယ္။အဲဒါေတြကိုဗမာကလုပ္ေပးလိုက္ရတာဗ်။ဒီမွာကဆင္းရဲလြန္းေတာ့၊တနွစ္လံုးေကာက္စိုက္မွေတာသူေတာင္သားေတြေထာင္ဂဏန္းေလာက္ရတဲံ့အခ်ိန္၊သူတို႔နဲ႔တညသြားအိပ္လို႕၊ ေသာင္းဂဏန္းေလာက္ရတာဆိုေတာ့အဲလိုေတြျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။အဲဒီေတာ့က်ေနာ္တို႔ဘက္ကရံႈးျပီးရင္းရံႈးရင္းမိေအး၄-၅-ဆယ္ခါနာေနၾကရတာဗ်။ဒီအတိုင္းသာဆက္သြားမယ္ဆို၊က်ေနာ္တို႕ကသယံဇာတပါသြားျပီ၊အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြပါသြားျပီ။ေနာက္တခါက်ေနာ္တို႔ယဥ္ေက်းမႈေတြလည္းအလႊမ္းမိုးခံေနရျပီ။ ဘာမ်ားမက္ေလာက္စရာရိွေတာ့လို႔လဲ၊အဓိကကကိုယ့္ဟာနဲ႔အကုန္လံုးလုပ္စားသြားခဲ့ၾကတာကိုးဗ်။ မႏၱေလးသားစာေရးဆရာဆူးငွက္ေျပာျပသြားတာေတြပါ။မႏၱေလးနဲ႔ပတ္သက္ျပီးကြယ္လြန္သူအမ်ိဳးသားစာဆိုေတာ္ကဗ်ာဆရာေဇာ္ဂ်ီကမႏၱေလးဟာတဖက္မွာဂႏၵ၀င္ဆန္လြန္းသလိုတဖက္မွာလည္းေမာ္ဒန္ျဖစ္လြယ္တဲ့ျမိဳ႔။"ဆံပင္ကိုက္ညွပ္ေသာဆို္င္ၾကီး"လို႔ဆိုင္းဘုတ္ေရးသလို၊"ဘသန္းကေဖး"လို႔ေခတ္မွီမွီစတိုင္ပထမဆံုးသံုးတာမ်ိဳးလို႔ေထာက္ျပဘူးပါတယ္။ အခုလိုအခ်ိန္မွာဆရာေဇာ္ဂ်ီတမလြန္ကလာျပီးမႏၱေလးကိုေတြ႔ရင္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေနေသာစိနအကၡရာအလ်ွံပယ္ဆိုင္းဘုတ္မ်ားနွင့္စကပ္တိုေပါင္တံျဖဴစကားမတူ၊အယူ၀ါဒျခား၊လူမ်ိဳးကဲြစိနတိုင္းသားတို႔၏စီးပြားနွင့္ယဥ္ေက်းမႈလႊမ္းမိုးေနသည့္ထီးက်ိဳးစည္ေပါက္ျမန္မာတို႔၏ေနာက္ဆံုးယဥ္ေက်းမႈခံတပ၊္မန္းေနျပည္ေတာ္္ၾကီးလဲျပိဳေလျပီတကား… လို႔မ်ား၊ရင္နာနာနဲ႔ေရးေလမလားလို႔ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။ ေသဆံုးသြားတဲ့မႏၱေလးျမိဳ႔(၂) ၁၉၉၀ေနွာင္းပိုင္းေလာက္ကထင္ပါရဲ႔၊မႏၱေလးကလူငယ္စာေရးဆရာေတြ၀ိုင္းေရးတဲ့၊စာအုပ္တအုပ္ထြက္လာတယ္။ "၀သုႏၶရီလက္ေရး" တဲ့၊ ၀သုႏၶရီဆိုတာေျမေစာင့္နတ္ဆိုေတာ့ေျမေစာင့္နတ္လက္ေရးေပါ့ဗ်ာ။မႏၱေလးကထင္ရွားတဲ့လူငယ္စာေရးဆရာသိုက္ထြန္းသက္၊ညီပုေလး၊ခင္ပန္နွင္း၊ေက်ာ္စြာထက္၊မိုးမိုးအင္းလ်ား၊နုနုရည္(အင္း၀)တို႕ပါတယ္၊အဲေလာက္ဘဲမွတ္မိေတာ့တယ္။ ၀တၱဳတိုေတြစုထုတ္တာ၊အရမ္းဖတ္ေကာင္းတယ္။တရုတ္လူမ်ိဳးေတြမႏၱေလးနဲ႔ရွမ္းျပည္တခြင္လႊမ္းမိုးလာေနတာေျမေတြ၊ အိမ္ေတြကိုေငြအဆမတန္ေပး၀ယ္တာ၊ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြျမန္မာစကားမတတ္တဲ့ေပါက္ေဖာ္ေတြရဲ႔အေျမွာင္ျဖစ္ေနတာ၊ မႏၱေလးျမိဳ႔လည္မွာေန႔ခ်င္းညခ်င္းတိုက္တာၾကီးေတြမႈိေတြေပါက္လာသလိုဟီးထေပၚလာတာကိုေရးထားတာ။ တရုတ္ဆိုတဲ့စကားလံုးတလံုးမွထည့္မသံုးဘဲယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔တို႔ထိအနုပညာေျမာက္လြန္းတဲ့ခံစားခ်က္၀တဳၱေတြပါ။ ဘယ္ေလာက္တုန္လႈတ္စရာေကာင္းေအာင္ဖတ္ေကာင္းသလဲဆို…တခါဖတ္ျပီးတာနဲ႔ေနာက္ထပ္အဲဒီစာအုပ္ကိုမကိုင္ရဲမဖတ္ရဲေအာင္ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။တခါဖတ္ျပီးတာနဲ႔ေနာက္ထပ္အဲဒီစာအုပ္ကိုမကိုင္ရဲမဖတ္ရဲေအာင္ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္အဲဒီစာအုပ္ကိုတခါဘဲဖတ္နိုင္တယ္.. ေနာက္တေခါက္ဖတ္ဘို႕က်ေနာ့မွာခံနိုင္ရည္အားမရိွေတာ့ဘူး။ စိတ္အထိခိုက္ရဆံုး၀တၱဳက ဆရာညီပုေလးရဲ႔စပါးၾကီးေျမြ ပါ။ဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္ပိုင္ဆိုင္လာတဲ့အိမ္နဲ႔ျခံၾကီးကို၊ သူ႕ဘ၀မွာတခါမွမကိုင္ဘူးတဲ့ေငြအေျမာက္အျမားနဲ႔လဲလိုက္ရတဲ့ဦးေတာ္ေတာ္ဆိုတဲ့ေရွး့အဖိုးၾကီးတေယာက္ရဲ႔စိတ္ခံစားမႈအဇိၥ်တၱကိုအနုစိတ္ဖဲြ႔ထားတာ။ (၂) ၁၉၉၀ေနာက္ပိုင္းစစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႔ျမိဳ႔ျပဖ႔ႊံျဖိဳးမႈစီမံကိန္းဟာျမန္မာျပည္အတြက္ေၾကာက္ခမန္းလိလိဇာတိေသြးဇာတိမာန္တက္ေစဘို႔နိဒါန္းအစလားလို႔စဥ္းစားမိတယ္။ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ေနခဲ့တဲ့ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြဟာအာဏာရွင္ေတြရည္မွန္းတဲ့ျမိဳ႔ျပအဂၤါနဲ႔အညီမေနနိုင္္လို႔ို႔ျမိဳျပင္ကြက္သစ္ေတြကိုနွင္ထုတ္ခံရတယ္။နိုင္ငံသားေတြရဲ႔အသိပညာနဲ႔အေတြးအေခၚဖ႔ံြျဖိဳးေရးထက္အေဆာက္အဦးေတြျမင့္ျမင့္ထူထူထပ္ထပ္တိုးပြားမႈကသာဖံ႔ြျဖိဳးမႈလို႔မွတ္ထင္ထားသူေတြေၾကာင့္မႏၱေလးျမိဳ႔လည္ေခါင္မွာတရားမ၀င္တရုတ္ဧည့္နိုင္ငံသားေတြနိုင္ငံေတာ္ထဲတရား၀င္က်ဴးေက်ာ္ျပီးစစ္အစိုးရဲ႔ေခတ္မွီျမိဳ႔ျပနိုင္ငံေတာ္ အိပ္မက္ၾကီးကိုေန႔ခ်င္းညခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးလိုက္တယ္။အိမ္ရွင္ေတြဧည့္နွင္ခံရတဲ့ရက္စက္မႈဟာတခ်ိန္မွာေပါက္ကဲြလာမယ္၊ အေနာက္ဘက္ကလိုတုတ္တပ်က္ဓားတပ်က္အမ်ိဳးသားစိတ္ေတြထၾကြကုန္ရင္ေရာ…ဒါေၾကာင့္နိုင္ငံေတာ္ရဲ႔မဆင္မျခင္စီမံကိန္းေတြ(ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု၊ရခိုင္ဓာတ္ေငြ႔နဲ႔အဓၼပေရာဂ်က္ေတြ)ဟာျပည္သူေတြရဲ႔ဇာတိမာန္တက္ၾကြဘို႕နိဒါန္းေတြျဖစ္လာမလားလို႔ေတြးမိလို႔ပါ။ (၃) အရင္က …..ရန္ကုန္ကေနမႏၱေလးကို၀င္လာတာနဲ႔ျမိဳ႕အစြန္ကမဟာျမတ္မုနိဘုရားၾကီးကို အရင္ဆံုးလွမ္းျပီးဖူးေမ်ာ္နိုင္မွာျဖစ္သလို၊ျမင္းလွည္းနဲ႔က်ံဳးျမိဳ႔ရိုး၊ျပအိုး၊ျပႆဒ္နဲျမန္မာ့ေနာက္ဆံုးနန္းဆက္သေကၤတေတြလည္းေတြ႔ရမွာပါ။ေစ်းခ်ိဳရံုေတာ္ၾကီး၊အေ၀းကၾကည့္ရင္ထီးထီးၾကီးေပၚလြင္ေနတဲ့နာရီစင္အျပင္၊ေရနံ၀ေနတဲ့က်ြန္းတိုင္အိမ္ျမင့္ၾကီးေတြ၊စိမ္းစိုစိုကုကၠိဳ၊ထေနာင္း၊မန္က်ီးရိပ္နဲ႕ၾကည့္လိုက္ရင္တကယ့္ကိုျမန္မာဆန္တဲ့ျမင္ကြင္းေတြဟာအနွစ္၂၀ေက်ာ္အတြင္းတစတစေပ်ာက္ကြယ္သြားေနျပီ။ ျမန္မာဆန္တဲ့ျမင္ကြင္းဆိုတာ၊အမ်ားနဲ႔ဆိုင္တဲ့၊အားလံုးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အရာေတြကိုဆိုလိုတာပါ။ဥပမာ..မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ကတည္းက၊မႏၱေလးရဲ႔လမ္းေဒါင့္နဲ႔ရပ္ကြက္ေဒါင့္ေတြမွာ၊ကိုယ္ထူကိုယ္ထေရတြင္းၾကီးေတြနဲ႔အမ်ားျပည္သူေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးအသးံုျပဳတာ၊၁၉၅၀၀န္းက်င္ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ၊က်ံဳးေရကန္ကေရသြယ္၊ျပီးေရပိုက္ေတြနဲ႔သြယ္ေပးထားတယ္။ဘယ္အခ်ိန္မဆိုပိုက္ဖြင့္ရင္ေရလာတယ္။ က်ံဳးနဲ႔နန္းျမိဳ႕ဥယ်ဥ္မွာမိသားစုအပမ္္းေျဖနိုင္တယ္။သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကား၊ျမန္မာ့လက္ယကၠန္းျဖစ္လံုျခ်ည္၀တ္အမ်ိဳးသမီးေတြအုပ္စုလိုက္ရီေမာစက္ဘီးစီးသြားလာေနတာျမင္ရမယ္။လမ္းဆံုလမ္းဂြထေနာင္းရိပ္၊ကုကၠိဳရိပ္မွာအမ်ားေသာက္ဘို႔ေသာက္ေရအိုးစင္ေတြရိွေနတယ္၊၊အနီးအနားေနထိုင္သူေတြကေရမျပတ္ေအာင္ကုသိုလ္ျဖည့္တတ္တာေတြဟာျမန္မာဆန္လြန္းသလိုျမန္မာေတြရဲ႔အမ်ားအက်ိဳးထည့္တြက္တတ္တဲ့စရိုက္လကၡဏာကိုေတြ႔ရမွာပါ။ ဒီကေန႔၊မႏၱေလးကို၀င္လာရင္ေရာ၊ျမန္မာျပည္လို႔မထင္မွတ္ရတဲ႔တရုတ္ျပည္နယ္တခုကိုေရာက္သြားသလိုျမင္ရမယ္လို႔ို႔မႏၱေလးသားစာေရးဆရာဆူးငွက္ကရွင္းျပပါတယ္။ "ရန္ကုန္ကေနလာတာနဲ႔မဟာျမတ္မုနိဘုရားကိုအရင္ဖူးနိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။စက္မႈုဆိုတဲ့ျမိဳ႕သစ္ၾကီးကိုစေတြ႔ရမယ္။အဲဒီမွာတရုတ္စာလံုးေတြနဲ႕စက္္ရံုၾကီးေတြ၊တရုတ္ကုမၼဏီဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတြစျမင္ရမယ္။ျမိဳ႔ထဲလူျမင္ကြင္းေတြၾကည့္ရင္၊အရင္ကကိုယ့္ျမိဳ႔သားေတြမဟုတ္တဲ့အမူအက်င့္ေတြနဲ႔၀တ္စားဆင္ရင္မႈေတြကိုေတြ႔ရမယ္။ အထပ္ျမင့္အေဆာက္အအံုေတြ၊မီနီမားကက္ေတြနဲ႔ေပါ့။သြားလာေနၾကတဲ့မိန္းခေလးေတြၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္စကပ္တို၊ေဘာင္းဘီတို၊ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔ဘယ္လိုမွအရင္နဲ႔ဆက္စပ္မရတဲ႔ပံုစံမ်ိဳးေတြ၊တိုက္တာအေဆာက္အဦးေတြလည္းၾကပ္ညပ္ေနျပီး၊လူေတြကလည္းအရင္လိုေအးေဆးသက္သာမႈမရိွေျပးလႊားေနတဲ့ပံုစံေတြ၊လူတန္းစားကလည္းအင္မတန္ကြာဟေနတာ။ ဇိမ္ခံကားတ၀ီ၀ီနဲ႔သြားေနတဲ့မ်က္နွာစိမ္းေတြရိွသလို၊စက္ဘီးေလးေတြနဲ႔လမ္းေဘးမွာသြားေနတဗမာရုပ္ရည္ေတြျမင္ရမယ္၊ပိုက္ဆံရိွတဲ့အထက္တန္းလႊာဆိုတာမႏၱေလးသားမဟုတ္တာ၊အထူးသျဖင့္ျမန္မာမဟုတ္တာေတြ႕ရမယ္" ျမိဳ႔ထဲကက်ံဴးနဲ႔ျမိဳ႔ရိုးၾကီးေရႊ႕မရလို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့ေလ။ေစ်းခ်ိဳနားကနာရီစင္ေတာင္ဗီနိုင္းေတြ၊တရုတ္ဆိုင္းဘုတ္၊အဂၤလိပ္ဆိုင္းဘုတ္္ေတြေအာက္မွာမွိန္မွိန္ေလးေပ်ာက္ေနျပီ။ ေအာ္…ေခတ္မွီျမိဳ႕ျပနိုင္ငံေတာ္ၾကီးထူေထာင္ဘို႔မႏၱေလးသူ၊မႏၱေလးသားေတြေပးလိုက္ရတာကေတာ့သူတို႔ရဲ႔ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ဘ၀တခုလံုး၊သမိုင္းတခုလံုး၊ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈတခုလံုးပါလား။ (၄) ကိုယ့္ဘာသာေရး၊ယဥ္ေက်းမႈပဲြေတာ္ေတြထက္တရုတ္နွစ္သစ္ကူးပဲြကပိုစည္ကားေနသလိုကိုယ့္တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြကသူတို႔ပဲြလမ္းသဘင္မွာအသံုးေတာ္ခံၾက၊လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနၾကတာလည္းမဆန္းတဲ့ျမင္ကြင္းေတြလို။ျမန္မာျပည္သူေတြ၊ဘာသာေရးနဲ႔အလႈဴအတန္းကိစၥေတြမွာေစတနာထက္သန္ၾကပါတယ္။နိုင္ငံေရးနဲ႔မပတ္သက္ရဲတာေတာင္နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြဒုကၡေရာက္တာတို႔၊သူတို႕ဇနီးသားသမီးတို႔ကိုတိုးတိုးတိတ္တိတ္လႈဴတယ္၊ကူတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့၂၀၀၇ခုနွစ္က၊နိုင္ငံတ၀ွမ္းမွာေရႊ၀ါေရာင္သံဃာလႈပ္ရွားမႈၾကီးျဖစ္သြားတာလူတိုင္းသိတယ္အဲဒီတံုးကနိုင္ငံေရးနဲ႔မပတ္သက္တဲ့အဖိုးအဖြားေတြ၊လူငယ္ေတြကအစေနပူပူမွာဖိနပ္မပါဘဲ ေမတၱာပို႔စီတန္းလမ္းေလ်ာက္ေနၾကတဲ့သံဃာေတာ္ေတြကိုပန္း၊ေရခ်မ္း၊ဆြမ္းေတြကပ္တယ္။မရိွတဲ့ၾကားကသဒၵါစိတ္ထားလႈဴၾကတယ္။အဲဒီကာလကအာအက္ေအသတင္းေထာက္အျဖစ္က်ေနာ္ဟာမႏၱေလးကသံဃာေတာ္ေတြလႈပ္ရွားမႈသတင္းေပးပို႔ခဲ့တယ္။ မႏၱေလးသံဃာေတာ္ေတြျမိဳ႔လည္ေခါင္မွာ၊စီတန္းေမတၱာပို႔ေတာ့ေရကပ္လႈဴမဲ့အိမ္ေတြမရိွသလို၊အိမ္တံခါးေတြပိတ္ထားၾကတယ္လို႔သိရတယ္။မႏၱေလးျမိဳ႔လည္မွာဘယ္သူေတြေနတယ္ဆိုတာအားလံုးသိေနတာဘဲေလ။အေစာပိုင္းမွာေတာ့သံဃာေတာ္ေတြေရငတ္ခဲ့ရပါတယ္၊ေနာက္ပိုင္းေတာ့ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းျပီးအလႈဴအတန္းရက္ေရာတဲ့မႏၱေလးသူ၊မႏၱေလးသားေတြကဘဲေရသန္႔ဘူးေတြကပ္လႈဴခဲ့တယ္လို႔သိခဲ့ရတယ္။ အဲလိုအေျခအေနေတြၾကားထဲကဒီကေန႔မႏၱေလးမွာဗမာလူမ်ိဳးမ်ားသက္သက္နဲ႔ဖဲႊ႔ထားတဲ့လူမႈကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးနဲ႔နာေရးကူညီမႈအသင္းေတြခန္႔မွန္းေျခ၊(၅၀)ေက်ာ္ေလာက္ရိွေနတာကေတာ့၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူစရာပါ။က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြအေရးၾကံဳရင္သက္လံုေကာင္းၾကတယ္။သတိရိွၾကတယ္။ညီညြတ္ၾကတယ္။ဒါဟာအစဥ္အဆက္ရိွခဲ့့တဲ့သမိုင္း။ ကြယ္လြန္ရွာျပီျဖစ္တဲ့၊သတင္းစာဆရာမၾကီးလူထုေဒၚအမာရဲ႔စာတအုပ္မွာအရင္ကမႏၱေလးကလိပ္စာတခုခုကိုုုညႊန္းရင္၊လမ္းနံပါတ္၊အိမ္နံပါတ္နဲ႔ေျပာေလ့ေျပာထမရိွပဲ၊ရပ္ကြက္ေျပာရံု၊ထင္ရွားတဲံအေဆာက္အဦးေတြနဲ႔၀င္းၾကီးေတြနာမည္နဲ႔ေျပာေလ့ရိွတဲံအေၾကာင္း၊ဥပမာ၊ဗမာဆန္တဲ့့နာမည္ေတျဖစ္တဲ့၊နဂါးတိုက္အနီး၊သူငယ္ေတာ္ေဆးတိုက္၊ဒဂၤါးတိုက္အနီးဆိုစာပို ့သမားကေရာက္ေအာင္ပို႕တတ္တယ္လို႕ေျပာဘူးပါတယ္။ဒီကေန႔ေတာ့အဲလိုအထင္ကရေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦးေတြမရိွေတာ့လို႔တရုတ္အမ်ိဳးသားပိုင္၊ေမာင္ကိန္းေရႊဆိုင္၊၀င္းစိန္ေရႊဆိုင္၊လို႕ေျပာမွအမ်ားသိနိုင္ေတာ့မွာပါ။ဒီေနရာမွာက်ေနာ့္အေနနဲ႔၊ေခတ္မမွီဘဲ၊အေျပာင္းအလဲမလိုလားတဲ႔ေရွးေဟာင္းပံုစံကိုမက္ေမာျပီးေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူး၊ မႏၱေလးရဲ႔အင္းေမ့ခ်္လို႕ေျပာရမဲ႔၊မႏၱေလးရဲ႕အနွစ္သာရနဲ႔သေကၤတေတြေပ်ာက္ေနတာဟာသိတ္စိုးရိမ္စရာေကာင္းေနပါတယ္။(ဒီေနရာမွာမႏၱေလးလို႔သံုးနႈံးေပမဲ့ျမန္မာျပည္တျပည္လံုးကိုဆိုလိုခ်င္တာျဖစ္ေၾကာင္းသေဘာေပါက္ေပးေစလိုပါတယ္)ေျပာခ်င္တာကဘာသာ၊သာသနာတင္မကက်ေနာ္တို႔ရဲ႔ျမန္မာ့စိတ္ရင္း၊ျမန္မာ့စိတ္ဓာတ္ပါတစတစနဲ႔ေပ်ာက္ကြယ္ေနတာကိုျမင္ေနရလို႕လန္႔ေအာ္ေနရတဲ့အျဖစ္ပါ။ (၅) က်ေနာ္တို႔အိမ္နီးခ်င္းအိႏိၵယနိုင္ငံရဲ႔အေရွ႔ေျမာက္(ျမန္မာနဲ႔ကပ္ရက္)ဘက္မွာျပည္နယ္(၇)ခုရိွပါတယ္။အဲဒီျပည္နယ္ေတြမွာ၊ကနဦးကတည္းကမြန္ဂိုလိြဳက္အႏြယ္၀င္ေတြျဖစ္တဲ့မြန္ခမာ၊တိဘက္တိုဘားမားလူမ်ိဳးႏြယ္ေတြေနတယ္။ျမန္မာပေဒသရာဇ္ေခတ္ကသူ႔နယ္ကိုယ္တိုက္၊ကိုယ့္နယ္သူတိုက္နဲ႔ပေဒသရာဇ္မင္းေတြအားျပိဳင္ခဲ့ၾကေပမဲ့သူတို႔နယ္ထဲကိုယ္ကသြားအေျခခ်တာမ်ိဳးမရိွသလို၊ကိုယ့္ပိုင္နက္ထဲသူတို႔လာျပီးသိမ္းပိုက္ေနထိုင္ခဲံတယ္လို႔မၾကားဘူးပါဘူး။သစၥာခံေတြထားျပီးအေ၀းကေနအုပ္ခ်ဳပ္တာမ်ိဳးဘဲရိွၾကပါတယ္။မဏိပူစစ္၊အာသံစစ္၊ယိုးဒယားစစ္ေတြေလ့လာရင္ေတြ႔ရမွာဘဲ။ အဲဒီအိႏိၵယအေရွ႔ေျမာက္(၇)ျပည္ေထာင္သားေတြဟာက်ေနာ္တို႔ျမန္မာေတြနဲ႔ရုပ္ရည္ခဲြျခားလို႔မရဘူး။ဘာသာစကား၊အစားအေသာက္၊၀တ္စားဆင္ရင္ပံုနဲ႔အၾကိဳက္၊စရိုက္ကအစတူၾကတယ္။နယ္နမိတ္ျခားနားလို႔နိုင္ငံကဲြတာ၊က်ေနာ္တို႔တိုင္းရင္းသားအႏြယ္၀င္ေတြလိုပါဘဲ။ဟိုဘက္ဒီဘက္တိုင္းရင္းသားေတြေရာေထြးေနခဲ့ၾကတာပါ။ျမန္မာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြျဖစ္တဲ့ရွမ္း(အာသံျပည္နယ္)ကခ်င္(အဒူနာခ်ယ္ျပည္နယ္)ရခိုင္၊သက္(ထရီပူရျပည္နယ္)နာဂ(နာဂလင့္ျပည္နယ္)ခ်င္း(မီဇိုရမ္ျပည္နယ္)မြန္(မစ္ဂၢါလီရာျပည္နယ္)၊ဗမာ(မဏိပူရျပည္နယ္)ေတြမွာေတြ႔ရမယ္။ဘာသာစကား၊ဓေလ့စရိုက္၊ယဥ္ေက်းမႈအေတာ္ေလးတူတယ္၊နီးစပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာလူဦးေရလည္းျမား၊လူမ်ိဳးၾကီးလည္းျဖစ္တဲ့ဟိႏၵဴအႏြယ္၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ဘန္ဂၢါလီနဲ႔အင္ဒီးယန္းေတြလႊမ္းမိုးသြားျပီ။ဘာသာစကား၊စီးပြားေရး၊နိုင္ငံေရး၊ယဥ္ေက်းမႈ၊အားလံုးအလြမ္းမိုးခံရတဲ့ျပည္နယ္ေတြက၊အာသံ၊မဏိပူရ၊ ထရီပူရ၊မစ္ဂၢါလီရာနဲ႔အဒူနာခ်ယ္ျပည္နယ္ေတြမွာၾကည့္လိုက္ရင္စာေပ၊အကၡရာနဲ႔ဘာသာစကား(အာသံျပည္နယ္ဆို၊AssamMixtေခၚတဲ့ဘံုစကားအျဖစ္သံုးတဲ႔ဘန္ဂါလီစကားပ်က္တမ်ိဳးေတာင္ျဖစ္သြားပါတယ္)၀တ္စားဆင္ယင္ပံု၊ဘာသာေရးစီးပြားေရး၊ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာျပည္ၾကီးသားအိႏိၷယဟိႏၵဴအႏြယ္ေတြအေတာ္ေလးျမိဳသြားျပီ။အဲဒီၾကားထဲကပဲအမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီ၊မ်ိဳးခ်စ္ေတြရဲ႕ခုခံကာကြယ္မႈကရိွေနတံုးဘဲ၊ဒါေပမဲ့ဖုတ္လႈိုက္ဖုတ္လႈိုက္။အိႏိၷယဟိႏၵဴအႏြယ္ေတြဒီေန႔အထိထိထိ ေရာက္ေရာက္မလြမ္းမိုးနိုင္ေသးတာက်ေနာ္တို႕ဆီကခ်င္းျပည္နယ္နဲ႔ကပ္ေနတဲ့မီဇိုရမ္ျပည္နယ္နဲ႔နာဂလင့္န္ျပည္နယ္တို႕ဘဲျဖစ္တယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ေတာင္တန္းေဒသေတြျဖစ္တဲ့၊နာဂေတာင္တန္းနဲ႔လုရိႈင္းေတာင္တန္း(မီဇိုရမ္)မွာအဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းကRegulationActထားျပီးသီးျခားေကာ္မရွင္နာနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာကို၊ဒီဘက္လြတ္လပ္ေရးရျပီးတဲ့အထိအျပင္မခံဘဲဆက္သြားေနလို႔ျဖစ္တယ္။ အိႏိၵယျပည္မကေနအဲဒီျပည္နယ္၂ခုကို၀င္မယ္ဆိုရင္၊ျပည္နယ္၀င္ခြင့္လက္မွတ္ယူရပါတယ္။ျပည္နယ္အတြင္းဘယ္ေလာက္ေနထိုင္မယ္ဆိုတဲ့ဗီဇာယူရတဲ့သေဘာပါ။ဒီနည္းနဲ႔လူ၀င္မႈေရာ၊စီးပြားအေျခခ်ေနထိုင္မႈကိုထိမ္းခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္လူျမိဳတာသိတ္မခံရေသးတာေပါ့။ျပီးေတာ့ကိုယ့္ျပည္နယ္သားမဟုတ္ရင္အိမ္၊ေျမ၊လယ္ယာစတဲ့မေရႊ႔မေျပာင္းနိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြပိုင္ ဆိုင္ခြင့္မရိွပါဘူး။ က်ေနာ္တို႕နိုင္ငံကလူ၀င္မႈဆိုင္ရာဥပေဒဟာေရရွည္ကိုေမ်ာ္ျမင္ေဖာ္ျပတဲ့ဥပေဒတိတိက်က်မရိွလို႕လူမ်ိဳးေရး၊ဘာသာေရးေယာင္ေယာင္ပဋိပကၡေတြ(ေျမာွက္ပင့္ေနတဲ့အာဏာပိုင္ေတြေၾကာင့္)ျဖစ္ေနတာအမ်ားအသိ။ (၆) မန္းတကၠသိုလ္တုန္းကက်ေနာ့္မွာမႏၱေလးသားတရုတ္သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးရိွပါတယ္။တခ်ိဳ႕ကရွမ္း၊ကခ်င္ျပည္နယ္ေတြကပါ။သူတို႔ဟာအင္မတန္ျမန္မာစိတ္ရိွသလို၊တိုင္းျပည္ၾကီးပြားခ်မ္းသာေစလိုတဲ့ျမန္မာ့အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္လည္းရိွၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့၁၉၈၈ေနာက္ပိုင္းအေျခခ်ေျပာင္းေရႊ႔လာတဲ့တရုတ္နဲ႔ဲ႔ထိုင္၀မ္ကလာတဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္တရုတ္အမ်ားစုဟာျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြကိုလဂ္ထိုးျပီးျမန္မာအပါအ၀င္၊၂နိုင္ငံ၊၃နိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ေတြကိုင္ေဆာင္္သြားလာေနၾကတာပါ။ သူတို႔ဟာဗမာစကားမတတ္သလို၊ထစ္ထစ္အအနဲ႔ဗမာစကားပ်က္ေတြေျပာဆိုတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာဗမာျပည္မွာစီပြားေရးခ်ိဳ႔တဲ့တာကိုအေၾကာင္းျပဳျပီးေငြအလံုးအရင္းနဲ႔ေပါက္ျပီးျမန္မာ့စီးပြားေရးကိုေနာက္ေဖးေပါက္ကေမႊေနွာက္အျမတ္ထုတ္ေနသူေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္။ျပည္သူ႔ဘ႑ာသယံဇာတေတြကိုအခြန္ေရွာင္၊လပ္သိပ္ထိုးျပီးတိုင္းတပါးခိုးထုတ္တယ္။ဒီအတြက္စစ္အာဏာပိုင္ေတြ၊ျမန္မာလူ၀င္မႈေရးရာ၀န္ထမ္းေတြ၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္ေတြမွာတာ၀န္ရိွပါတယ္။ ဒီျဖစ္ပ်က္မႈအားလံုးရဲ႔တရားခံအစစ္ဟာအနွစ္၂၀ေလာက္ျမန္မာျပည္ကိုထိမ္းခ်ဳပ္ခဲံတဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ေနာက္လိုက္ေတြဆိုတာလည္းျပည္သူေတြကသိ္ထားပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြမပါဘဲ၊တိုင္းတပါးသားေသာင္းနဲ႔ခ်ီျပီး္မႏၱေလးျမိဳ႔လည္မွာတရား၀င္၊စီးပြားရွာ၊ေနထိုင္လို႔မရနိုင္ပါဘူး။(တျခားလြတ္လပ္တဲ့နိုင္ငံေတြဆို၊ဒီလိုကိစၥမ်ိဳး၊တာ၀န္ရိွသူေတြကိုစံုစမ္းစစ္ေဆးျပီး၀န္ၾကီးအဖဲႊ႔တဖဲြ႕လံုးကိုတရားစဲြ၊အေရးယူ ရာထူးကထုတ္ပယ္ျပီးေလာက္ျပီ) က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံဟာနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအဂၤလိပ္ေအာက္ေ၇ာက္ခဲ့ေပမဲ့တိုင္းတပါးယဥ္ေက်းမႈမလႊမ္းမိုး ေအာင္အဲဒီေခတ္မ်ိဳးခ်စ္ေတြ၊ပညာတတ္ေတြကခုခံနိုင္ခဲ့ၾကတယ္။အလြယိတကူထိုးေဖာက္နိုင္တဲ့ဂီတမွာေတာင္၊တူရိယာေရာ၊ေတးသြားေရာ၊အသံေရာျမန္မာမႈျပဳနိုင္ခဲ့ပါတယ္။မိမိတို႕ယဥ္ေက်းမႈကိုယ္ခံအားေကာင္းရင္ေဘးကလာတဲ့ယဥ္ေက်းမႈဟာကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈေအာက္ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။အိမ္နီးခ်င္းအိႏိၵယနိုင္ငံရဲ႔ဂီတအနုပညာယဥ္ေက်းမႈကိုျပန္ၾကည့္ရင္ အရိုးကိုအရြက္မဖံုးတာျမင္မွာပါ။ သူမ်ားဂီတအနုပညာကိုမိမိဟန္နဲ႔တီထြင္ေျပာင္းလဲနိုင္စြမ္းရိွၾကပါတယ္။ျမန္မာလည္းတခ်ိန္ကအဲလိုဘဲလုပ္ခဲံ့တာပါ။ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကိုယ္ခံအားမေကာင္းရင္၀ါးျမိဳခံသြားရမွာပါဘဲ။မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ကတရုတ္ပန္းေသးလူမ်ိဳးေတြတရုတ္ယဥ္ေက်းမႈထက္ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကိုပိုျပီးခံုမင္သြားပါတယ္။စစ္ၾကိဳေခတ္ထဲကျမန္မာျပည္မွာအေျခခ်ခဲံတဲ့တရုတ္ေတြဟာတိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ျမန္မာ့မ်ိဳးခ်စ္ေတြျဖစ္ခဲံပါတယ္။ မႏၱေလးျမိဳ႔မတူရိယာ၀ိုင္းကိုပထမဆံုးတည္ေထာင္ေတာ့ဦးေဆာင္သူ၀ါတနာရွင္တခ်ိဳ႔ဟာဗမာစကားမတတ္တဲံတရုတ္အမ်ိဳးသားေတြလို႔ၾကားဖူးပါတယ္။မႏၱေလးရဲ႔ဘာသာ၊သာသနာကိုတက္တက္ၾကြၾကြဦးေဆာင္နိုင္ခဲ့တဲ့ဦးကာသ၊လဘက္ေျခာက္ပိုင္ရွင္ဟာတရုတ္လူမ်ိဳးပါ။လြတ္လပ္ေရးအၾကိဳေခတ္ကဦးလန္ေထာင္ဆိုတဲ့တရုတ္အမ်ိဳးသားဟာတရုတ္ဘိန္းစားေတြအကူအညီနဲ႔ဂ်ပန္ဂိုေဒါင္ထဲကသားေရေတြခိုးထုတ္ျပီးဂ်ပန္ေခတ္ဘီအိုင္ေအဗမာ့တပ္မေတာ္သားေတြစီးဘို႕အသက္ကိုမငဲ႔ဘဲစစ္ဖိနပ္ေတြခ်ဳပ္လႈဴဒါန္းခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ဘယ္လူမ်ိဳးျခားျဖစ္ပေစ၊ကိုယ့္ေျမမွာေနထိုင္ျပီးျကီးပြားခ်မ္းသာေပမဲ့ကိုယ့္အမ်ိဳးဇာတိလို႔ခံယူျပီး၊အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္သူေတြ၊တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ျပည္သူေတြဖံႊ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေရးလုပ္ေဆာင္သူတိုင္းကိုက်ေနာ္တို႔ဗမာျပည္ဘြား၊စစ္စစ္ေတြကအျမဲဂုဏ္ျပဳေနတာေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းကပါ။ တရုတ္ႏြယ္ဘြားေတြ၊အိႏိၵယဘြားျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ေတြ၊တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးေဆာင္သူေတြ၊အတိတ္ကေရာ၊ကေန႔ေရာလက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႕မကုန္နိုင္ပါဘူး။လြတ္လပ္ေရးက်ိဳးပမ္းစဥ္ကေရာ၊မဆလတပါတီေခတ္မွာေရာ၊၁၉၈၈ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုမွာေရာ၊ေနာက္ပိုင္းစစ္အာဏာရွင္စနစ္တိုက္ဖ်က္ေရးမွာပါညွင္းဆဲခံ၊ေထာင္က်ခံ၊အေသခံစည္းစိမ္ျပဳတ္ခံျပီးတိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့သူေတြလက္ခ်ိဳးေရတြက္မကုန္ပါဘူး။ဒီလိုဘာသာျခား၊လူမ်ိဳးျခားျမန္မာ့မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္းေတြေနာက္လည္းရိွအံုးမွာပါ။ ဒါေပမဲ့၀ိသမသေလာဘသား၊အတၱသမားစီးပြားရွာသူေတြဆိုဗမာ၊ဗမာခ်င္းေတာင္ရြ႕ံရွာျပီး၊ကဲ့ရဲ႔ျပစ္တင္ၾကပါတယ္။မလိုမုန္းတီးစိတ္ရိွၾကပါတယ္။ဒီကေန႔အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ေပါင္း၊လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြယူဗမာခရိုနီစီးပြားေရးသမားေတြကိုျပည္သူေတြကဘယ္လိုသေဘာထားသလဲဆိုတာရွင္းပါတယ္။။ က်ေနာ္တို႔ကလူမ်ိဳးေရးေတြေျပာေနတာမဟုတ္၊က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အမ်ိဳးသားေရးကိုေျပာေနတာမဟုတ္။ဘယ္လူမ်ိဳး၊ဘယ္ဘာသာျခားမဆိုကိုယ္ေနထိုင္တဲံ့တိုင္းျပည္အေပၚသစာၥရိွဘို႔၊ျပည္သူေတြအေပၚတန္ဘိုးထားဘို႕၊တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳး ေဆာင္ရြက္ေပးဘို႕ေျပာေနတာပါ။ဒီကေန႔တရုတ္နိုင္ငံသားေတြ၊တရုတ္လူမ်ိဳးေတြအပါအ၀င္တိုင္းတပါးလူမ်ိဳးေတြသာမကဗမာတိုင္းရင္းသားေတြကအစ၊က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအေပၚယူဘို႔ကြက္ကြက္သာၾကည့္ျပီးျပန္မေပးဆပ္ၾကတာကိုေျပာေနတာ။ (စစ္အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ယူနီေဖာင္းခ်ြတ္ေတြအကဲဆံုး)အရာရာဟာေျပာင္းလဲမယ္၊ပ်က္ဆီးမယ္၊ဘာမွမျမဲဘူး၊အေဟာင္းေတြေနရာမွာအသစ္၊အသစ္ေတြအစားထိုးမယ၊္တရားနဲ႔ေျဖသိမ့္ၾက၊အေျပာင္းအလဲကိုလက္ခံၾကဆိုေပမဲ့၊က်ေနာ္တို႕အဲဒီအေျပာင္းအလဲကို၊ဘယ္လိုပံဳစံ၊ဘယ္အတိုင္းအတာ၊ဘယ္လိုကာလအထိစံခ်ိန္စံညႊန္းထားလုပ္ေဆာင္ၾကမွာလဲ?ဲ၊လက္ခံၾကမွာလဲ? ျပီးေတာ့မိမိတို႔အမ်ိဳးသားစိတ္ဓာတ္၊အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈကိုဘယ္လိုပံုစံအဓိိပါယ္ဖြင၊့္ခံယူၾကမွာလဲဆိုတာေတာ့နိုင္ငံသားတိုင္းကိုယ္႔ဖာသာ၊ဆံုးျဖတ္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီေခတ္လိုသာ…အမ်ိဳးသားသစၥာေဖာက္ေတြနဲ႔တိုင္းတပါးသားသစၥာမဲ့မ်ားၾကီးစိုးေနသေရြ႔က်ေနာ္တို႕က ၀ံသာနုေခတ္ေၾကြးေၾကာ္သံကိုထပ္ေအာ္ရအံုးမွာဘဲ.. ဗမာျပည္သည္…ဒို႔ျပည္။ ဗမာစာသည္……ဒို႔စာ။ ဗမာစကားသည္…ဒို႔စကား။ ဒို႔ျပည္ကိုခ်စ္ပါ.။ ဒို႔စာကို..ျမတ္နိုးပါ။ ဒို႔စကားကိုေလးစားပါ………….ဆိုတာဘဲ။ ကိုညိဳ(ေအာ္စလို) 
|
| You are subscribed to email updates from dawnmanhon To stop receiving these emails, you may unsubscribe now. | Email delivery powered by Google |
| Google Inc., 20 West Kinzie, Chicago IL USA 60610 | |
No comments:
Post a Comment