Sunday, 27 February 2011
အက်ဥ္းေထာင္မ်ားရွိႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားစာရင္း။
ၿမန္မာတၿပည္လံုးရွိေထာင္မ်ား၌ရွိေနႀကေသာႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားစာရင္း။
၁။အက်ဥ္းသားစုစုေပါင္းဦးေရ ၂၁၈၉ ဦး
၂။က်န္းမာေရးမေကာင္းသူမ်ား စာရင္း ၁၅၄ ဦး
၃။ေထာင္ေၿပာင္းေရြ ့စာရင္း ၂၇၅ ဦး
၄။သံဃာေတာ္မ်ားစာရင္း ၂၅၄ ပါး
၅။ေထာင္တြင္းကြယ္လြန္သူမ်ားစာရင္း ၁၄၆ ဦး
(မွတ္ခ်က္။။။။။။ဇႏၵဝါရီလ ၂၀၁၀ တြင္ေကာက္ယူထားေသာစာရင္းၿဖစ္ၿပီးႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ္ကူညီေစာင့္
ေရွာက္ေရးအသင္း (ၿမန္မာႏိုင္ငံ) မွကူးယူေဖၚၿပပါသည္။)
၁။အက်ဥ္းသားစုစုေပါင္းဦးေရ ၂၁၈၉ ဦး
၂။က်န္းမာေရးမေကာင္းသူမ်ား စာရင္း ၁၅၄ ဦး
၃။ေထာင္ေၿပာင္းေရြ ့စာရင္း ၂၇၅ ဦး
၄။သံဃာေတာ္မ်ားစာရင္း ၂၅၄ ပါး
၅။ေထာင္တြင္းကြယ္လြန္သူမ်ားစာရင္း ၁၄၆ ဦး
(မွတ္ခ်က္။။။။။။ဇႏၵဝါရီလ ၂၀၁၀ တြင္ေကာက္ယူထားေသာစာရင္းၿဖစ္ၿပီးႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ္ကူညီေစာင့္
ေရွာက္ေရးအသင္း (ၿမန္မာႏိုင္ငံ) မွကူးယူေဖၚၿပပါသည္။)
မတ္လ ၁၃ရက္ေန ့ဖုန္းေမာ္က်ဆံုး (ကိုဖုန္းေမာ္ေန ့ဒို ့မေမ ့)
ဖုန္းေမာ္ဥဒါန္း
ကိုဖုန္းေမာ္
စြယ္ေတာ္ပန္းပြင့္
မရင့္မွည့္မွီ
လြင့္ေႀကြေၿမခ
ေႏြဦးကိုႏိႈးထေစခဲ ့
ဖုန္းေမာ္မေသ
ဤေၿမအႏွံ
လြင့္ပ်ံစီးဆင္း
ရဲရင့္ၿခင္းေႏြဦး
ဖူးပြင့္ေထာင္ေသာင္း
လွည္းေနေၿမေအာင္း
ျမင္းေစာင္းမက်န္
ေတာ္လွန္ဖူးသစ္
ရွစ္ေလးလံုး။
စစ္ဖိနပ္ေအာက္
မလြတ္ေၿမာက္ေသး
ေႏြဦးေတးကို
ေသြးနဲ ့ေပးဆပ္
ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြကို
ဒို ့ေျမဆီမွာေတြ ့ေနရေပါ ့
ခႊ်န္ျမေဒါင္းေတြ
လာေျခေတာ့မည္
ျပည္သူ ့တပ္ဦး
ဖူးပြင့္နီျမန္း
ဖုန္းေမာ္ဥဒါန္း တြင္မဆံုး။
(၂၃ႀကိမ္ေျမာက္ ကိုဖုန္းေမာ္ က်ဆံုးျခင္း ႏွစ္ပတ္လည္ေန ့သို ့ဦးညြတ္ျခင္း) နီလြင္ေသြး (ဒႆနိက)
၅ ရက္ ေဖေဖၚဝါရီလ ၂၀၁၁ (စေနေန ့)
ငုရင္ၿပင္ဘေလာက္မွ ထပ္ဆင့္ကူးယူေဖၚၿပပါသည္။
Friday, 25 February 2011
၂၀၁၁ ခုႏွစ္မိုးမခမိတ္ေဆြမ်ားဆု အၿဖစ္NLD ရဲ ့အက်ဥ္းသား၆၀၀ ကိုဂုဏ္ၿပဳ
မဲေပါက္သည္ ့ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၅၀ ကိုလည္း လစဥ္အေဝးေရာက္မိတ္ေဆြမ်ားအၿဖစ္လက္တြဲမည္။
မဲေပါက္သည္ ့ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၅၀ ကိုလည္း လစဥ္အေဝးေရာက္မိတ္ေဆြမ်ားအၿဖစ္လက္တြဲမည္။
မိုးမခ ေဖေဖၚဝါရီ ၂၅ ၊ ၂၀၁၁
၂၀၁၁ ႏွစ္သစ္တြင္ မိုးမခစာနယ္ဇင္းအဖြဲ ့က NLD ပါတီ၏ လူမွဳ ေထာက္ကူအဖြဲ ့က ကူညီအားေပးေနေသာနိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၆၀၀ ဦးအား မိုးမခ မိတ္ေဆြမ်ားဆုၿဖင့္ ဂုဏ္ၿပဳမည္ၿဖစ္ေႀကာင္းထုပ္ၿပန္ခဲ ့သည္။ ထုပ္ၿပန္ခဲ ့သည္ ့အတိုင္းလည္း မိုးမခရန္ပံုေငြထဲမွ
ေဒၚလာေငြ ၆၀၀ ေက်ာ္ကို မိုးမခ ဝိုင္းေတာ္သားမ်ား အလွဴအၿဖစ္ မတည္ခဲ ့ၿပီး အမ်ားၿပည္သူအလွဴကိုလည္း လက္ခံခဲ ့ရာ စုစုေပါင္း အေမရိကန္ေဒၚလာ တေထာင္ တန္ဖိုးၿဖင့္ ရည္စူးဂုဏ္ၿပဳမွဳ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ ေႀကာင္းတင္ၿပလိုက္ပါသည္။ထိုအၿပင္ NLD ပါတီကူညီေစာင္ ့ေရွာက္ေနသည္ ့ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား စာရင္းမ်ား အနက္မွ စြန္းစားသူ၅၀ဦးကို လည္းမဲႏႈိက္ ၿပီးအေဝး ေရာက္မိတ္ေဆြမ်ားအၿဖစ္ လက္တြဲခြင့္၊ မိတ္ေဆြဖြဲ ့ခြင္ ့ရခဲ ့သည္ ၿဖစ္ရာ အဆိုပါအေဝးေရာက္ မိတ္ေဆြ ၅၀ ဦးႏွင္ ့တကြ NLD ပါတီက စာရင္းၿပဳစုအားေပးကူညီေနေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို မိုးမခမိတ္ေဆြမ်ားက လစဥ္အားေပးဂုဏ္ယူ သြားႏိုင္ရန္ ဆက္လက္ႀကိဳးစားသြားမည္ၿဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြဖြဲ ့လိုသူမ်ားအေနၿဖင့္ မိုးမခမွတဆင္ ့မဲႏိႈက္ၿပီး မိမိ၏ အေဝးေရာက္မိတ္ေဆြ သူရဲေကာင္းတဦး၏အမည္ကို သိရမည္ၿဖစ္သည္။ အေဝးေရာက္ မိတ္ေဆြ အၿဖစ္လစဥ္ အနဲ ဆံုး ၿမန္မာေငြက်ပ္ ၅ ေထာင္ဖိုးၿဖင့္ ကူညီမွဳ ကိုစတင္ႏိုင္သည္။ မိုးမခ စာနယ္ဇင္း
အဖြဲ ့ကတာဝန္ယူၿပီး အေႀကာင္းႀကားမွဳ၊ ၿပန္ႀကားမွဳတိုကို ၿပဳလုပ္ေပးမည္ဟုၿပင္ဆင္ထားသည္။
ယခုလက္ရွိတြင္ မိုးမခမိတ္ေဆြမ်ား ၊ပရိတ္သတ္မ်ားၿဖင့္ NLD လူမွဳေထာက္ကူအဖြဲ ့၏ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္မွဳလုပ္ငန္းကို ရည္းစူးလွဴဒါန္းမွဳမ်ား စတင္ေနၿပီၿဖစ္ရာ လက္ရွိတြင္ အလွဴရွင္ဦးေရ ၂၀ ရွိၿပီး ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၂၇ဦးကို အေဝးေရာက္မိတ္ေဆြမ်ားအၿဖစ္ စာရင္းသြင္းထားသည္ကိုေတြ ့ရသည္။ အလွဴရွင္ အခ်ိဳ ့က အမ်ားေကာင္းမႈ႔အၿဖစ္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီမွဳ လုပ္ငန္းသို ့ရည္စူးလွဴဒါန္းႀကသည္ကိုေတြ ့ရသည္။
NLD ဦးစီးေဆာင္ရြက္ေနေသာ ၿမန္မာၿပည္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မ်ား၊ မိသားစုမ်ား ၊လူမွဳေထာက္ကူၿပဴ အလုပ္မ်ားအတြက္ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စု အႏွံအၿပားရွိ ၿမန္မာကြန္ၿမဴနီတီမ်ားကလည္း ဝိုင္းဝန္းၿခင္း၊ ပံ့ပိုးၿခင္းႏွင္ ့အားေပးကူညီမွဴ မ်ားၿပဳလုပ္လာႀကသည္ ကို ဆက္လက္သတင္းေပးပို ့ၿပန္ႀကားေပးပါမည္။ လက္ဆင့္ကမ္း သတင္းေပးပို ့ႀကရန္ေတာင္းပန္လိုက္ပါသည္။
(မိုးမခ ဘေလာက္ မွ ကူးယူေဖၚၿပပါသည္)
ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ဟာ က်မတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ဗိုယ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ေမြးေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အမွတ္ရေအာင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေလးစားၾကည္ညိဳတတ္ေအာင္ ရည္စူးၿပီးေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔ကို ကေလးမ်ားေန႔ အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး အခမ္းအနားေတြ က်င္းပၾကပါတယ္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ေဖေဖာ္ ၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔ဟာ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္း ဂ်င္မီလို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာ္မင္းယု ရဲ႕ ေမြးေန႔လဲျဖစ္ပါတယ္။
က်မ ဂ်င္မီ့ကို စသိခဲ့တာက ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပုံႀကီးကို အစျပဳတဲ့ ၁၉၈၈ ဇြန္လထဲမွာပါ ။ ေက်ာင္းထဲက ဆႏၵျပပြဲမွာ ဂ်င္မီ လဲ ပါ၀င္ပါ တယ္။ ေက်ာင္းေတြပိတ္သြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်မလဲ ဂ်င္မီ နဲ႔ မ ေတြ႔ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ႔ က်မတို႔ ျပန္ေတြ႔ပါတယ္။ ဂ်င္မီ ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က တျခားဘာမွအာ႐ုံမရဘဲ ျမန္မာျပည္ႀကီး ဒီမိုကေရစီရဖို႔အေရးကိုပဲ သူ႔ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနပံုပါပဲ။
ဂ်င္မီက အရမ္း႐ိုးသားတဲ့ ေခတ္လူငယ္ တဦးပါ။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၃ ရက္ တံတားနီ ၁ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားမွာ ေတာ့ ေက်ာင္းသားထဲက ဂ်င္မီ ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီက ကိုေအာင္ေဇယ် ၊ NLD က ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္တို႔ ၃ ဦး တရားပြဲတပြဲ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတရားပြဲမွာ က်မတို႔လဲရွိေနပါတယ္။ ကိုဂ်င္မီရဲ႕
“ျဖဴသလား ၊ နီသလား ဤတံတား” ဆိုတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္က ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြၾကားထဲမွာ ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ လာေရာက္နား ေထာင္တဲ့ ျပည္သူေတြကလဲ ဂ်င္မီ့ ရဲ႕ ျဖဴသလား ၊ နီသလား ဤတံတား ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။
ကိုဂ်င္မီက ျဖဴသလား၊ နီသလား ဤတံတား လို႔ေအာ္လိုက္တိုင္း အားလံုးေသာ လူမ်ားကလဲ “နီပါတယ္” လို႔ က်ယ္ က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ညီညီညာညာ ျပန္ေအာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီတရားပြဲေၾကာင့္ ဂ်င္မီလဲ ေထာင္ အႏွစ္ ၂၀ က်ခဲ့ပါ တယ္။ ဂ်င္မီ အက်ဥ္းေထာင္ထဲရွိစဥ္မွာ မၾကာခဏ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ခံရေပမဲ့ ဂ်င္မီ ရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ဂ်င္မီဟာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ ပစ္မွတ္ထားခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၁/၉၂ မတိုင္ခင္ ဂ်င္မီ့ ကို စစ္ေၾကာေရးလုပ္ပါတယ္။ စစ္ ေၾကာေရးမွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ဂ်င္မီ့ ကို ျပန္လႊတ္ခဲ့ရင္ ႏိုင္ငံေရးဆက္မလုပ္ဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်တိုက္တြန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်င္မီကေတာ့ “မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း ပဲက်င့္သံုးခဲ့ ပါတယ္။ ေထာင္ဒဏ္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ႏွစ္ရွည္ခ်ပါေစ ဂ်င္မီ့ ႏႈတ္က အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း တခြန္းမွ မေျပာခဲ့ပါ ဘူး။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္တုန္းက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြက ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလို႔ ၃ လ ေက်ာ္လာတဲ့ အထိ အႏိုင္ရတဲ့ပါတီ NLD ကိုအာဏာမအပ္လို႔ အာဏာအပ္ဖို႔အတြက္ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသလုေမ်ာပါး ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ပါတယ္။
ေအာက္စီဂ်င္မလိုဘူး
ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ မလိုဘူး
I don’t need you …
ရင္ထဲမွာ လိပ္ျပာကူး “ေအးေဆးပါ”…
ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က ကိုဂ်င္မီနဲ႔ ကိုလူသစ္တို႔ကေရးဖြဲ႕ၿပီး ဂ်င္မီ က သံစဥ္ထည့္ထားပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းက ေထာင္ထဲမွာ လူတိုင္းႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကၿပီး ေအာင္ျမင္မႈလဲ ရခဲ့ပါတယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားပါတယ္။ အဲ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕အႏုပညာ အရည္အေသြးကို သီခ်င္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသလိုက္တာပဲေပါ့။
၉၃ ခုႏွစ္အစမွာပဲ ၁/၉၃ ေၾကျငာခ်က္နဲ႔အတူ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ရွည္ က်ခံေနရသူေတြ၊ ေသဒဏ္က်ခံေနရသူေတြကို ျပစ္ ဒဏ္ေလ်ာ့ေပါ့လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြထဲမွာ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ ၂၀ က်ခံေနရတဲ့ ဂ်င္မီလဲ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဂ်င္မီကေတာ့ မလိုအပ္ပါဘူးတဲ့။ ႏွစ္ကာလ အပိုင္းအျခားေတြဟာ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အဓိကအစိတ္အပိုင္း တခုမဟုတ္ဘူးတဲ့။ လူေတြဟာ လူ႔ ဘ၀ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြရဖို႔က အေရးႀကီးသလို လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြရေအာင္ တိုက္ယူဖို႔က ပိုၿပီးအေရးႀကီးတယ္လို႔ ခံယူ ထားသူပါ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ဂ်င္မီ ဟာ ၁၉ ႏွစ္သားပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ ပ်ိဳရြယ္စဥ္တုန္းက ျဖစ္ခ်င္ခဲ့၊ ေတာင့္တခဲ့တာက အ ဆိုေတာ္ တေယာက္ျဖစ္ဖို႔္ပါ။ အတီးသမားတေယာက္ျဖစ္ဖို႔လဲ က်ဳိးစားေလ့က်င့္သင္ယူေနစဥ္မွာ ဘ၀က တဆစ္ခ်ဳိး ေျပာင္းလဲခဲ့ ရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ျဖဴသလား၊ နီသလား၊ ဤတံတား ဆိုတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္နဲ႔အတူ ႏိုင္ငံေရးသမား တ ေယာက္အျဖစ္ ျပတ္ျပတ္သားသား ခံယူခဲ့သူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နံရံေလးဖက္ၾကား အထီးက်န္ ေလွာင္ပိတ္ခံထားရတဲ့ အ ခ်ိန္ေတြမွာ သူရဲ႕ ငယ္ခ်စ္ျဖစ္တဲ့ ဂီတနဲ႔သာ ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့တဲ့သူပါ။
ေထာင္သမိုင္းမွာ အီဆတ္၊ နဂါးေလး၊ ကရင္ေလး၊ အင္းေလး၊ ၀င္းေမာင္ အစရွိတဲ့ ေထာင္မင္းသားေတြေတာင္မွ ေထာင္ ဆိုတာ မေနသင့္မေနအပ္တဲ့အရပ္လို႔ သတ္မွတ္ထားၾကၿပီး ေထာင္ထဲမွာပဲ သူတို႔သက္တမ္းကုန္ ေသဆံုးသြားၾက ရပါ တယ္။ ေထာင္ဆိုတာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ သီးျခားအကာအရံထဲက ပုပ္သိုးေဆြးေျမ့ေနတဲ့ ေနရာတခုအျဖစ္ အ.က.စ ၀န္ထမ္းေတြကလဲ ခံယူထားၿပီး ေထာင္ထဲကို အက်ဥ္းသားဘ၀နဲ႔ ျပန္ေရာက္ရမွာကို ေသမတတ္ေၾကာက္ၾကၿပီး ေ၀းေ၀း က ေရွာင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ မပါ ပါဘူး။
ေထာင္သပိတ္မွာ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး မိသားစုနဲ႔ေ၀းတဲ့ နယ္ေထာင္ေတြကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ဂ်င္မီ တို႔ကိုလည္း ၅ တိုက္ ၂၂ ခန္းကေန ေမ့ေမ်ာေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး စစ္ေခြးတိုက္ အပို႔ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ ေတာ့ ၁/၉၃ ေၾကျငာခ်က္အရ ျပစ္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ေလ်ာ့ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဂ်င္မီ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအ က်ဥ္းသား ၂၂ ေယာက္က ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္တိုးခံခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်င္မီကေတာ့ ၁၂ ႏွစ္ထပ္တိုးခံရတာပါ။
ေထာင္ထဲမွာ ၀ါဒါလို႔ေခၚတဲ့ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဦးေႏွာက္ကို သင္းကြပ္ခံရသူေတြ ျဖစ္ပါ တယ္။ သူတို႔ဟာ ေထာင္၀င္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူေတြမ်ားပါတယ္။ အျပင္ေလာကနဲ႔လဲ အဆက္အ သြယ္ မရွိပါဘူး။ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ေထာင္ျပန္က်မွာကိုလည္း အလြန္ေၾကာက္ၾကသူေတြေလ။ ဒါေၾကာင့္ အထက္က ခိုင္း လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သူတို႔ဟာ ခ်က္ျခင္းလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဦးႏု လက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ႏိုပ္ ကြပ္ဖို႔ ေထာင္၀ါဒါေတြကို သံုးခဲ့သလို မဆလ လက္ထက္မွာလဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ေထာင္၀ါဒါေတြနဲ႔ပဲ ႏိုပ္ကြပ္ခဲ့ပါ တယ္။ န၀တ၊ နအဖ လက္ထက္မွာလည္း ေဖာ္ျမဴလာအေဟာင္းအတိုင္း ပါပဲ။
ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို သနားတတ္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အထက္အမိန္႔ကို ေတာ့ သူတို႔ မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လဲ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္တိုးပြဲႀကီး ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ကေတာ့ သူတို႔ကိုရဲ႕ ဘ၀ေတြကို စာနာနားလည္ၾကသလို သူတို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို မေဖာ္ၾကပါဘူး။ တကယ္လို႔ ဒီပစၥည္း ေတြကို ဘယ္သူဘယ္၀ါ သယ္လာပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီ၀ါဒါေတြပဲ ေထာင္က်မွာပါ။ ေထာင္ထဲကို သူတို႔ သယ္မလာ ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဒီပစၥည္းေတြ ေရာက္မလာပါဘူး။ ေထာင္၀ါဒါေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အက်ဥ္းသားေတြက ပိုက္ဆံေပးၿပီးမွာတဲ့ပစၥည္းေတြကို သူတို႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ၀ွက္ၿပီးယူလာတတ္ပါတယ္။ ကိုဂ်င္မီကို သာယာ၀တီေထာင္က ေန ရန္ကုန္ေထာင္ကို ျပန္ေခၚၿပီးမွ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္တိုးတာပါ။ သူတို႔ေတြ ႏွစ္တိုးၿပီးတာေတာင္ ဂ်င္မီက က်မတို႔ အမ်ဳိး သမီးတိုက္ကို အားမငယ္ဖို႔ လွမ္းအားေပးႏိုင္တဲ့အထိ စိတ္ဓါတ္ၾက့ံခိုင္ပါတယ္။
ဂ်င္မီ့ အစ္ကို မ်ဳိးမင္းယု (ေခၚ) စာေရးဆရာ မ်ဳိးကိုမ်ဳိးဟာလဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းတဦးျဖစ္ၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ က လြတ္ေျမာက္ၿပီးမွ နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာ ျဖစ္လာသူပါ။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ဂ်င္မီဟာ ေထာင္ဒဏ္ ၃၂ ႏွစ္ကေန လြတ္ ေျမာက္လာပါေသာ္လည္း ဗမာျပည္ႀကီးကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ေသးပါဘူး။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေဟာင္း မနီလာသိန္းနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမား ခဲ့ပါတယ္။ နီလာသိန္းက ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသား အေရးအခင္းမွာပါ၀င္ခဲ့လို႔ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္က်ခံခဲ့ရသူပါ။ သူတို႔ လင္မယား ဟာ တဦးရဲ႕ဆႏၵကို တဦးက ျဖည့္ဆည္းေပးရင္း ႏိုင္ငံေရးခရီး ဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္အျဖစ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ သမီးငယ္ေလးကို ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ျပည့္အေရးကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားသူေတြမို႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္က်ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်င္မီေရ အသက္ ၁၀၀ ေတာင္မွ မေနရႏိုင္တဲ့ လူ႔သက္တမ္းမွာမွ ေထာင္သက္က ၉၇ ႏွစ္တဲ့လား… ဗားေတာ့ဗရက္ စကားလံုးနဲ႔ေျပာရင္ “ႏွင္းေတြဒီေလာက္ထန္ေနရင္ ပဲျပားပင္ေလး ေတြ ဘယ္လိုရွင္သန္ႏိုင္မွာလဲ” တဲ့။
ဟုတ္တယ္ ၊ ဒါေပမဲ့… ဂ်င္မီဟာ ၾကံ့ၾကံ့ခံ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္တဲ့ ပဲျပားပင္ တပင္ျဖစ္မွာပါ။ အနာဂတ္ကို ပိုက္ေထြးႏိုင္မယ့္ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းမွာ လြတ္လပ္တက္ႂကြေနမယ့္ ခ်စ္သမီးေလးနဲ႔ မ်ဳိးဆက္ေသြးေတြရဲ႕ အၿပံဳးမွာ… ေအးေဆးပါ…
အဲဒီစကားလံုးေတြဟာလည္း… ဂ်င္မီရဲ႕ သီခ်င္းပါ… ။
ခင္ၿငိမ္းသစ္
ကိုဂ်င္မီ ရဲ႕ မိသားစု
ဂ်င္မီက အရမ္း႐ိုးသားတဲ့ ေခတ္လူငယ္ တဦးပါ။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၃ ရက္ တံတားနီ ၁ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားမွာ ေတာ့ ေက်ာင္းသားထဲက ဂ်င္မီ ၊ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီက ကိုေအာင္ေဇယ် ၊ NLD က ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္တို႔ ၃ ဦး တရားပြဲတပြဲ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတရားပြဲမွာ က်မတို႔လဲရွိေနပါတယ္။ ကိုဂ်င္မီရဲ႕
“ျဖဴသလား ၊ နီသလား ဤတံတား” ဆိုတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္က ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြၾကားထဲမွာ ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။ လာေရာက္နား ေထာင္တဲ့ ျပည္သူေတြကလဲ ဂ်င္မီ့ ရဲ႕ ျဖဴသလား ၊ နီသလား ဤတံတား ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။
ကိုဂ်င္မီက ျဖဴသလား၊ နီသလား ဤတံတား လို႔ေအာ္လိုက္တိုင္း အားလံုးေသာ လူမ်ားကလဲ “နီပါတယ္” လို႔ က်ယ္ က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ညီညီညာညာ ျပန္ေအာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီတရားပြဲေၾကာင့္ ဂ်င္မီလဲ ေထာင္ အႏွစ္ ၂၀ က်ခဲ့ပါ တယ္။ ဂ်င္မီ အက်ဥ္းေထာင္ထဲရွိစဥ္မွာ မၾကာခဏ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ခံရေပမဲ့ ဂ်င္မီ ရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ဂ်င္မီဟာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕ ပစ္မွတ္ထားခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၁/၉၂ မတိုင္ခင္ ဂ်င္မီ့ ကို စစ္ေၾကာေရးလုပ္ပါတယ္။ စစ္ ေၾကာေရးမွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ဂ်င္မီ့ ကို ျပန္လႊတ္ခဲ့ရင္ ႏိုင္ငံေရးဆက္မလုပ္ဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်တိုက္တြန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်င္မီကေတာ့ “မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း ပဲက်င့္သံုးခဲ့ ပါတယ္။ ေထာင္ဒဏ္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ႏွစ္ရွည္ခ်ပါေစ ဂ်င္မီ့ ႏႈတ္က အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း တခြန္းမွ မေျပာခဲ့ပါ ဘူး။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္တုန္းက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြက ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလို႔ ၃ လ ေက်ာ္လာတဲ့ အထိ အႏိုင္ရတဲ့ပါတီ NLD ကိုအာဏာမအပ္လို႔ အာဏာအပ္ဖို႔အတြက္ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသလုေမ်ာပါး ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့ပါတယ္။
ေအာက္စီဂ်င္မလိုဘူး
ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ မလိုဘူး
I don’t need you …
ရင္ထဲမွာ လိပ္ျပာကူး “ေအးေဆးပါ”…
ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က ကိုဂ်င္မီနဲ႔ ကိုလူသစ္တို႔ကေရးဖြဲ႕ၿပီး ဂ်င္မီ က သံစဥ္ထည့္ထားပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းက ေထာင္ထဲမွာ လူတိုင္းႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကၿပီး ေအာင္ျမင္မႈလဲ ရခဲ့ပါတယ္။ လူတိုင္းရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားပါတယ္။ အဲ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႕အႏုပညာ အရည္အေသြးကို သီခ်င္းနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသလိုက္တာပဲေပါ့။
၉၃ ခုႏွစ္အစမွာပဲ ၁/၉၃ ေၾကျငာခ်က္နဲ႔အတူ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ရွည္ က်ခံေနရသူေတြ၊ ေသဒဏ္က်ခံေနရသူေတြကို ျပစ္ ဒဏ္ေလ်ာ့ေပါ့လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီလူေတြထဲမွာ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္ ၂၀ က်ခံေနရတဲ့ ဂ်င္မီလဲ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဂ်င္မီကေတာ့ မလိုအပ္ပါဘူးတဲ့။ ႏွစ္ကာလ အပိုင္းအျခားေတြဟာ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အဓိကအစိတ္အပိုင္း တခုမဟုတ္ဘူးတဲ့။ လူေတြဟာ လူ႔ ဘ၀ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြရဖို႔က အေရးႀကီးသလို လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြရေအာင္ တိုက္ယူဖို႔က ပိုၿပီးအေရးႀကီးတယ္လို႔ ခံယူ ထားသူပါ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္က ဂ်င္မီ ဟာ ၁၉ ႏွစ္သားပဲ ရွိပါေသးတယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ ပ်ိဳရြယ္စဥ္တုန္းက ျဖစ္ခ်င္ခဲ့၊ ေတာင့္တခဲ့တာက အ ဆိုေတာ္ တေယာက္ျဖစ္ဖို႔္ပါ။ အတီးသမားတေယာက္ျဖစ္ဖို႔လဲ က်ဳိးစားေလ့က်င့္သင္ယူေနစဥ္မွာ ဘ၀က တဆစ္ခ်ဳိး ေျပာင္းလဲခဲ့ ရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ျဖဴသလား၊ နီသလား၊ ဤတံတား ဆိုတဲ့ ေဟာေျပာခ်က္နဲ႔အတူ ႏိုင္ငံေရးသမား တ ေယာက္အျဖစ္ ျပတ္ျပတ္သားသား ခံယူခဲ့သူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နံရံေလးဖက္ၾကား အထီးက်န္ ေလွာင္ပိတ္ခံထားရတဲ့ အ ခ်ိန္ေတြမွာ သူရဲ႕ ငယ္ခ်စ္ျဖစ္တဲ့ ဂီတနဲ႔သာ ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့တဲ့သူပါ။
ေထာင္သမိုင္းမွာ အီဆတ္၊ နဂါးေလး၊ ကရင္ေလး၊ အင္းေလး၊ ၀င္းေမာင္ အစရွိတဲ့ ေထာင္မင္းသားေတြေတာင္မွ ေထာင္ ဆိုတာ မေနသင့္မေနအပ္တဲ့အရပ္လို႔ သတ္မွတ္ထားၾကၿပီး ေထာင္ထဲမွာပဲ သူတို႔သက္တမ္းကုန္ ေသဆံုးသြားၾက ရပါ တယ္။ ေထာင္ဆိုတာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ သီးျခားအကာအရံထဲက ပုပ္သိုးေဆြးေျမ့ေနတဲ့ ေနရာတခုအျဖစ္ အ.က.စ ၀န္ထမ္းေတြကလဲ ခံယူထားၿပီး ေထာင္ထဲကို အက်ဥ္းသားဘ၀နဲ႔ ျပန္ေရာက္ရမွာကို ေသမတတ္ေၾကာက္ၾကၿပီး ေ၀းေ၀း က ေရွာင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ မပါ ပါဘူး။
ေထာင္သပိတ္မွာ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး မိသားစုနဲ႔ေ၀းတဲ့ နယ္ေထာင္ေတြကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။ ဂ်င္မီ တို႔ကိုလည္း ၅ တိုက္ ၂၂ ခန္းကေန ေမ့ေမ်ာေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး စစ္ေခြးတိုက္ အပို႔ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ ေတာ့ ၁/၉၃ ေၾကျငာခ်က္အရ ျပစ္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ေလ်ာ့ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဂ်င္မီ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအ က်ဥ္းသား ၂၂ ေယာက္က ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္တိုးခံခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်င္မီကေတာ့ ၁၂ ႏွစ္ထပ္တိုးခံရတာပါ။
ေထာင္ထဲမွာ ၀ါဒါလို႔ေခၚတဲ့ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဦးေႏွာက္ကို သင္းကြပ္ခံရသူေတြ ျဖစ္ပါ တယ္။ သူတို႔ဟာ ေထာင္၀င္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူေတြမ်ားပါတယ္။ အျပင္ေလာကနဲ႔လဲ အဆက္အ သြယ္ မရွိပါဘူး။ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ေထာင္ျပန္က်မွာကိုလည္း အလြန္ေၾကာက္ၾကသူေတြေလ။ ဒါေၾကာင့္ အထက္က ခိုင္း လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သူတို႔ဟာ ခ်က္ျခင္းလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဦးႏု လက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ႏိုပ္ ကြပ္ဖို႔ ေထာင္၀ါဒါေတြကို သံုးခဲ့သလို မဆလ လက္ထက္မွာလဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ေထာင္၀ါဒါေတြနဲ႔ပဲ ႏိုပ္ကြပ္ခဲ့ပါ တယ္။ န၀တ၊ နအဖ လက္ထက္မွာလည္း ေဖာ္ျမဴလာအေဟာင္းအတိုင္း ပါပဲ။
ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းတခ်ဳိ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို သနားတတ္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အထက္အမိန္႔ကို ေတာ့ သူတို႔ မလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လဲ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ႏွစ္တိုးပြဲႀကီး ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ကေတာ့ သူတို႔ကိုရဲ႕ ဘ၀ေတြကို စာနာနားလည္ၾကသလို သူတို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို မေဖာ္ၾကပါဘူး။ တကယ္လို႔ ဒီပစၥည္း ေတြကို ဘယ္သူဘယ္၀ါ သယ္လာပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီ၀ါဒါေတြပဲ ေထာင္က်မွာပါ။ ေထာင္ထဲကို သူတို႔ သယ္မလာ ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဒီပစၥည္းေတြ ေရာက္မလာပါဘူး။ ေထာင္၀ါဒါေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အက်ဥ္းသားေတြက ပိုက္ဆံေပးၿပီးမွာတဲ့ပစၥည္းေတြကို သူတို႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ၀ွက္ၿပီးယူလာတတ္ပါတယ္။ ကိုဂ်င္မီကို သာယာ၀တီေထာင္က ေန ရန္ကုန္ေထာင္ကို ျပန္ေခၚၿပီးမွ ေထာင္ဒဏ္ႏွစ္တိုးတာပါ။ သူတို႔ေတြ ႏွစ္တိုးၿပီးတာေတာင္ ဂ်င္မီက က်မတို႔ အမ်ဳိး သမီးတိုက္ကို အားမငယ္ဖို႔ လွမ္းအားေပးႏိုင္တဲ့အထိ စိတ္ဓါတ္ၾက့ံခိုင္ပါတယ္။
ဂ်င္မီ့ အစ္ကို မ်ဳိးမင္းယု (ေခၚ) စာေရးဆရာ မ်ဳိးကိုမ်ဳိးဟာလဲ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းတဦးျဖစ္ၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ က လြတ္ေျမာက္ၿပီးမွ နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာ ျဖစ္လာသူပါ။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ဂ်င္မီဟာ ေထာင္ဒဏ္ ၃၂ ႏွစ္ကေန လြတ္ ေျမာက္လာပါေသာ္လည္း ဗမာျပည္ႀကီးကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြ လက္ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ေသးပါဘူး။
၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္တူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေဟာင္း မနီလာသိန္းနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမား ခဲ့ပါတယ္။ နီလာသိန္းက ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသား အေရးအခင္းမွာပါ၀င္ခဲ့လို႔ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္က်ခံခဲ့ရသူပါ။ သူတို႔ လင္မယား ဟာ တဦးရဲ႕ဆႏၵကို တဦးက ျဖည့္ဆည္းေပးရင္း ႏိုင္ငံေရးခရီး ဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္အျဖစ္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ သမီးငယ္ေလးကို ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ျပည့္အေရးကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားသူေတြမို႔ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္က်ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်င္မီေရ အသက္ ၁၀၀ ေတာင္မွ မေနရႏိုင္တဲ့ လူ႔သက္တမ္းမွာမွ ေထာင္သက္က ၉၇ ႏွစ္တဲ့လား… ဗားေတာ့ဗရက္ စကားလံုးနဲ႔ေျပာရင္ “ႏွင္းေတြဒီေလာက္ထန္ေနရင္ ပဲျပားပင္ေလး ေတြ ဘယ္လိုရွင္သန္ႏိုင္မွာလဲ” တဲ့။
ဟုတ္တယ္ ၊ ဒါေပမဲ့… ဂ်င္မီဟာ ၾကံ့ၾကံ့ခံ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္တဲ့ ပဲျပားပင္ တပင္ျဖစ္မွာပါ။ အနာဂတ္ကို ပိုက္ေထြးႏိုင္မယ့္ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းမွာ လြတ္လပ္တက္ႂကြေနမယ့္ ခ်စ္သမီးေလးနဲ႔ မ်ဳိးဆက္ေသြးေတြရဲ႕ အၿပံဳးမွာ… ေအးေဆးပါ…
အဲဒီစကားလံုးေတြဟာလည္း… ဂ်င္မီရဲ႕ သီခ်င္းပါ… ။
ခင္ၿငိမ္းသစ္
ေန ့သစ္ ဘေလာက္တြင္ ေဖၚၿပထားေသာမခင္ၿငိမ္းသစ္၏ ေဆာင္းပါးကို ထပ္မံေဖၚၿပပါသည္။
Wednesday, 23 February 2011
Monday, 21 February 2011
Sunday, 20 February 2011
အက်ဥ္းသားကူညီေရး ဝိုင္းဝန္းႀကဖို ့ဦးဝင္းတင္ပန္ႀကား
2011-02-19
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား တဦးခ်င္းအလိုက္ မဲႏိႈက္ၿပီး ကူညီေနတဲ့ အစီအစဥ္မွာ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဝိုင္းဝန္းကူညီ ၾကဖို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟို အလုပ္အမႈ ေဆာင္ ဦးဝင္းတင္က ပန္ၾကားလိုက္ပါတယ္။
စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပါတီ တည္ေထာင္သည့္ ၂၂ ႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားတြင္ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႕ဝင္ ဦးဝင္းတင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားေနပံု ျဖစ္ပါသည္။ (Photo: AFP)
“ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၅ဝ ေလာက္ကို အေမရိက ကေန တာဝန္ယူမယ္ေပါ့။ အလားတူပဲ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵ အစီအစဥ္ထဲမွာေတာ့ အဂၤလန္တုိ႔ ၾသစေၾတလ်တို႔ ဂ်ပန္တို႔ ဆုိတဲ့ေဒသေတြမွာလည္း မဲႏိႈက္ၿပီး တာဝန္ယူမႈေတြ လုပ္သြားဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ ဒုကၡသုကၡေတြ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အခက္အခဲေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အကူအညီေပးသြားဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
လက္ရွိ အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီးက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂ ေထာင္ေက်ာ္မွာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မဲႏိႈက္ တာဝန္ယူထားသူ ၆ ရာေက်ာ္အတြက္သာ ရွိေသးတာေၾကာင့္ က်န္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ တတ္ႏိုင္သမွ် ဝိုင္းဝန္း ကူညီၾကဖို႔ ဦးဝင္းတင္က လႈံ႔ေဆာ္လိုက္တာပါ။
အခုေနာက္ပိုင္း ဒီအစီအစဥ္မွာ ပါဝင္လာသူေတြ ပိုမ်ားလာတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုေဌးႂကြယ္၊ ကိုမင္းေဇယ်ာ၊ ကိုဂ်င္မီ၊ မနီလာသိမ္း အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ၿပီး မိသားစုေတြ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဖို႔ ခက္ခဲမယ့္ နယ္ေဝးေထာင္ေတြကို ပို႔ထားပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အားေပးမႈပဲ ျဖစ္ေစ၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေထာက္ပံ့မႈပဲျဖစ္ေစ ကူညီၾကဖို႔ NLD က ႀကိဳးစားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးဝင္းတင္နဲ႔ RFA ဝိုင္းေတာ္သား ကိုေနရိန္ေက်ာ္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားတာကို နားဆင္ႏိုင္ပါတယ္။
လက္ရွိ အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီးက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂ ေထာင္ေက်ာ္မွာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မဲႏိႈက္ တာဝန္ယူထားသူ ၆ ရာေက်ာ္အတြက္သာ ရွိေသးတာေၾကာင့္ က်န္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ တတ္ႏိုင္သမွ် ဝိုင္းဝန္း ကူညီၾကဖို႔ ဦးဝင္းတင္က လႈံ႔ေဆာ္လိုက္တာပါ။
အခုေနာက္ပိုင္း ဒီအစီအစဥ္မွာ ပါဝင္လာသူေတြ ပိုမ်ားလာတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဟာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုေဌးႂကြယ္၊ ကိုမင္းေဇယ်ာ၊ ကိုဂ်င္မီ၊ မနီလာသိမ္း အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ၿပီး မိသားစုေတြ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဖို႔ ခက္ခဲမယ့္ နယ္ေဝးေထာင္ေတြကို ပို႔ထားပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေအာင္ ဖန္တီးထားတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို စိတ္ဓာတ္ေရးရာ အားေပးမႈပဲ ျဖစ္ေစ၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေထာက္ပံ့မႈပဲျဖစ္ေစ ကူညီၾကဖို႔ NLD က ႀကိဳးစားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးဝင္းတင္နဲ႔ RFA ဝိုင္းေတာ္သား ကိုေနရိန္ေက်ာ္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားတာကို နားဆင္ႏိုင္ပါတယ္။
 | ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္။ |
 | အသံဖိုင္ယူရန္။ |
Saturday, 19 February 2011
| nterview with U Win Tin - Burmese Junta sponsoring state terrorism? |  |  |
| မ်က္ေမွာက္ေရးရာ - အင္တာဗ်ဴး | |
| Friday, 18 February 2011 | |
 ႏိုင္ငံေတာ္ကုိယ္တိုင္က အၾကမ္းဖက္သမားျဖစ္ေနျပီလား ဦး၀င္းတင္န႔ဲ ေမးခြန္းမ်ား မိုးမခ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၉၊ ၂၀၁၁ ဒီတပတ္ ဆရာဦး၀င္းတင္နဲ႔ ဆုံေတြ႔စကားေျပာျဖစ္တဲ့အခါမွာ အဓိကေမးျဖစ္ ေျပာျဖစ္တာကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အင္န္အယ္ဒီကို စစ္အစုိးရအာေဘာ္ သတင္းစာမ်ားကေနျပီးေတာ့ ေၾကကြဲဖြယ္ ဇာတ္သိမ္းနဲ႔ ၾကဳံရလိမ့္မယ္လို႔ တရား၀င္ျခိမ္းေျခာက္လိုက္တာရယ္၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သေဘာထားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီကို ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ေျပာဆိုလာတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေမးျမန္းျဖစ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလ ၁၃၊ ၁၄၊ က စျပီးေတာ့ စစ္အစုိးရသတင္းစာေတြကေနျပီးေတာ့ အင္န္အယ္ဒီရဲ့ ဆန္ရွင္အေပၚ သေဘာထားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျပန္လွန္ ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ထည့္လာတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈအေပၚမွာ ျပန္လွန္ျပီး ေျပာဆိုေဆြးေႏြး ေ၀ဖန္ရန္ေတြ႔ေနတာေတြအျပင္ကို ထူးထူးျခားျခား ဘာကို ထည့္ေျပာလာသလဲဆိုေတာ့ ဒီလိုမ်ဴိးစစ္အစုိးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့ သေဘာထားရွိတဲ့ ေဒၚစုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီဟာ သမိုင္းနိဂုံးခ်ဳပ္မယ္၊ ႏိုင္ငံေရးက်ဆုံးမယ္လို႔ ျခိမ္းေျခာက္တဲ့ စကားကို ေျပာတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဂၤလိပ္္ဘာသာနဲ႔ ထုတ္တဲ့သတင္းစာမွာေတ့ာ ေဒၚစုကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ တိတိက်က် ျပတ္ျပတ္သားသားကို အသက္အႏၲရာယ္နဲ႔ ၾကဳံရမယ္၊ ေၾကကြယ္ဖြယ္ ဇာတ္သိမ္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းမလွ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ေျပာလိုက္တယ္။ အတိအက် စကားလုံးက She will meet her tragic end လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္တို႔က ဘာျမင္သလဲဆိုေတာ့ လက္နက္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္အစုိးရက စစ္အာဏာပိုင္ေတြက လက္နက္မဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို အၾကမ္းဖက္မယ္၊ ရန္မူမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္လို႔ ျမင္တယ္။ စိုးရိမ္စရာေကာင္းတဲ့ သေဘာလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒါကို ဆရာက ဘာေျပာခ်င္သလဲ။ ဆရာတို႔က ဒါကို ေပါ့ေပါ့ဆဆပဲ သေဘာထားသလား။ အဲသည္ေဆာင္းပါ္းေတြရဲ့ ဂယက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ သေဘာထားကို မေျပာခင္မွာ၊ ျပည္သူလူထုဖက္က တုန္႔ျပန္မႈကို မေျပာခင္မွာ အရင္ဆုံး ဘာကို ေျပာခ်င္သလဲ ဆိုေတာ့ - သူတို႔စစ္အစုိးရရဲ့ သတင္းစာကေန ဒီလိုမ်ဴိး စကားလုံးေတြ သုံးစြဲျပီး ျခိမ္းေျခာက္ ေရးသားလိုက္တဲ့အတြက္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနကေနျပီး အလြန္အမင္း စုိးရိမ္သြားျပီးေတာ့ သူတို႔အစုိးရတရပ္အေနနဲ႔ စစ္အစုိးရကို တရား၀င္ သတိေပးေျပာဆိုခ်က္ ထြက္ေပၚလာတာကို ေတြ႔ရတယ္ လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အေမရိကန္အစုိးရက ျမန္မာစစ္အစုိးရကို သတိေပးတဲ့ စကားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အသက္အႏၱရာယ္ကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ တာ၀န္ဟာ စစ္အစုိးရမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္တယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းက ျပည္သူေတြနဲ႔အတူ စိုးရိမ္တယ္လို႔ သေဘာ ေျပာလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြမွာေကာ၊ ျပည္သူလူထုေတြ ၾကားထဲမွာ စိုးရိမ္မႈေတြ၊ ေသာကေတြ ပိုျပီး ျဖစ္လာတယ္။ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ၾကဳံေတြ႔ေနရပါတယ္။ သူတို႔စစ္အစုိးရ က်င္းပေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္ဆိုတဲ့ ဆီမွာကလည္း ၀န္ၾကီးေတြ ခန္႔တာေတြ၊ ထြက္တာေတြ၊ အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ သတင္းေတြ၊ ပါးစပ္အေျပာေတြကလည္း ျပန္႔ႏွံ႔ျပီး တိုင္းျပည္ကလည္း မျငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၇ ေန႔က ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ေကာလဟလေတြက ျဖစ္သလဲ ဆိုေတာ့ ညကပဲ အင္န္အယ္ဒီပါတီကို ၀င္သိမ္းတယ္၊ ၀င္ဖမ္းတယ္ ၾကားလို႔ သတင္းဌာနေတြက ျပည္သူေတြက ဖုံးဆက္ျပီး ေမးၾက၊ ျမန္းၾက၊ စုံစမ္းၾကတာေတြကိုေတာင္ က်ေနာ္တို႔ ၾကဳံၾကရတယ္။ ဒါက ဘာကိုျပသလဲဆိုေတာ့ စစ္အစုိးရရဲ့ တင္းမာတဲ့ သေဘာထား ထုတ္ျပန္ခ်က္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာမွာေကာ၊ ျပည္တြင္းက ျပည္သူလူထုတရပ္လုံးမွာပါ မတည္မျငိမ္နဲ႔ စိုးရိမ္မႈေတြ၊ ပူပန္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚေစတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ေမးခြန္းတခုကေတာ့ ဆရာရယ္။ အခု ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ အင္န္အယ္ဒီရဲ့ ႏိုင္ငံတာကဆန္ရွင္ေပၚမွာ လက္ခံတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထား၊ ျပီၤးေတာ့ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ဆန္ရွင္ေတြ၊ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြကို ရုတ္သိမ္းမယ္၊ စဥ္းစားမယ္ ဆိုရင္လည္း စစ္အစုိးရနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြနဲ႔ တဖက္သတ္ ေတြ႔ဆုံျပီး မဆုံးျဖတ္နဲ႔၊ ျပည္သူလူထုေထာက္ခံမႈရရွိထားတဲ့ အတိုက္အခံဒီမိုကေရစီအင္အားစုျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အင္န္အယ္ဒီနဲ႔တကြ မဟာမိတ္ေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပါလို႔ ကမ္းလွမ္းလိုက္တယ္၊ ေျပာလုိက္တယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔က ျမင္ပါတယ္။ အဲသည္လို ေျပာတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာလုံးနဲ႔ ျမန္မာျပည္တြင္းသာမက၊ ျပည္ပက ျမန္မာျပည္အေရးစိတ္၀င္စားသူေတြကိုပါ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးသားလိုက္တယ္လို႔ ရႈျမင္မိပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဴိး ရွင္းလင္းခ်က္က ဘာမ်ား လူအမ်ား နားမလည္ေစတဲ့ မ်က္စိလည္စရာမ်ား ရွိေနလို႔လဲ။ ဒါက ရွင္းလင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ကမ္းလွမ္းခ်က္၊ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္က အင္န္အယ္ဒီနဲ႔ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ မပါ၀င္ဘဲနဲ႔ စီးပြားေရးအရ အေရးယူပိတ္ဆို႔တာေတြကို ရုတ္သိမ္းဖုိ႔၊ ျပင္ဆင္ဖိ္ု႔၊ ဘာပဲ လုပ္လုပ္၊ မစဥ္းစားပါနဲ႔၊ မဆုံးျဖတ္ပါနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးပါလို႔ ေျပာလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြထဲမွာ အရင္ဦးဆံုး လက္ခံတာ၊ အသိအမွတ္ျပဳတာက အေမရိကန္ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။ ဥေရာပတို႔ အီးယူတို႔က ဘာေျပာမလဲဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့။ စစ္အစုိးရနဲ႔ သူတို႔ အေပါင္းအပါေတြက အျမဲတစိုက္ေျပာေနတာက ဆန္ရွင္ေတြက ျပည္သူလူထုကို ထိခုိက္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေျပာေနတာက ျပည္သူလူထုကို ထိခိုက္တာထက္ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ အျမဲခ်ဴိးေဖာက္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး တိုင္းျပည္အေရးကို အေလးမထားတဲ့ စစ္အစုိးရကို ထိခိုက္ေစတယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆန္ရွင္ကိစၥကို ေလ်ာ့ခ်င္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တိုးခ်င္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးပါ၊ တိုင္ပင္ပါ။ သေဘာထားကို ေတာင္းပါလို႔ ေျပာလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔က ေျပာခ်င္တာတခုကေတာ့ ျပည္သူလူထုေတြ၊ ျပည္တြင္းက တိုင္းရင္းသား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အလုပ္သမား လယ္သမားေတြ အားလုံးမွာ ႏိုင္ငံေရးခၽြတ္ျခဳံက်မႈ၊ စီးပြားေရး ခၽြတ္ျခဳံက်မႈ၊ ပညာေရးခၽြတ္ျခဳံက်မႈ၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ၊ အလုပ္သမား လယ္သမားအခြင့္အေရးေတြ အားလုံး ခၽြတ္ျခဳံက်မႈေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ခံစားေနရတယ္။ လူမႈေရး က်န္းမာေရး အစစအရာရာ အေထြေထြ ဆင္းရဲ ခ်ဴိ႔တဲ့ေနရတာေတြ အားလုံးဟာ ဆန္ရွင္ေၾကာင့္လို႔ စစ္အစိုးရနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြက ၀ိုင္းျပီး လက္ညိွဴးထိုးေနတာကို စစ္အစုိးရလက္ေအာက္က ျပည္သူလူထုၾကီး အားလုံးက တျပိဳင္နက္တည္း ေခါင္းေတြ ညိတ္ျပီး ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္လို႔ ေျပာေနၾကလို႔လား။ လူထုက ဘယ္လုိခံစားေနရတယ္၊ ဘယ္လိုနားလည္ သေဘာေပါက္ေနတယ္လုိ႔ ဆရာက ျမင္သလဲ။ ေျပာခ်င္သလဲ။ အခု က်ေနာ္တို႔ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြမွာလည္း ေျပာျပီးပါျပီ။ တိုင္းျပည္မွာ အစစအရာရာ ခၽြတ္ျခံဳက်ျပီး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ဴိးစုံနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတာ၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ၊ တုိင္းရင္းသားေတြ အားလုံးရဲ့ အခြင့္အေရးေတြ၊ ရပိုင္ခြင့္ေတြ ဆုံးရႈံးေနရတာဟာ ဆန္ရွင္ဆိုတာထက္ စစ္အစုိးရရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ ခ်ဳပ္ျခယ္မႈေတြ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ခၽြတ္ျခဳံက်ေနတာေတြ ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျပည္သူေတြက ထင္ထင္ရွားရွား ျပတ္ျပတ္သားသား နားလည္ေနျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ လူထုက စစ္အစုိးရေၾကာင့္ သည္လို အေထြေထြဆင္းရဲၾကပ္တည္းမႈကို ရင္ဆိုင္ေနရတာ ျဖစ္တယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး အလုပ္သမား လယ္သမား အခြင့္အေရးေတြ မရွိလို႔ ဆင္းရဲတာ၊ စီးပြားေရးအခြင့္အေရးေတြ မရွိတာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ၾကပ္တည္းတာဆိုတာကို သိျပီး ျဖစ္တယ္။ အခုထုတ္ျပန္တာကလည္း ျပည္သူလူထုကို ရွင္းျပတာထက္ နားေ၀းတဲ့ ျပည္ပက အစုအဖြဲ႔ေတြ၊ သက္ဆိုင္ရာေတြကို သေဘာေပါက္ေအာင္၊ နားလည္ေအာင္ ရွင္းတာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာလုပ္လုပ္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးျပီးမွ လုပ္ပါ၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ စနစ္တက် အခ်က္အလက္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရးသား ထုတ္ျပန္ရတာျဖစ္တယ္။ ဒါကို နားလည္ၾကေစခ်င္တယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ။ | |
Friday, 18 February 2011
A review on sanctions imposed on Burma is released by NLD
Tuesday, 08 February 2011 20:19
National League for Democracy
97/B, West Shwegondine Road,
Bahan Township , Rangoon
Sanctions on Burma
(A review by the National League for Democracy, 8 February 2011)
97/B, West Shwegondine Road,
Bahan Township , Rangoon
Sanctions on Burma
(A review by the National League for Democracy, 8 February 2011)
In recent months sanctions have repeatedly featured in discussions over the kind of policies that would best encourage positive change in Burma. Are current administrative policies and practices conducive to a healthy economy, with or without sanctions? Are allegations that sanctions have exacerbated the hardships of the people of Burma justified or are such accusations based on political motives? Are sanctions in their present form likely to achieve the desired objectives? Are there credible signs of progress in the democratization process? The issue of sanctions needs to be examined within the broad context of political desiderata and economic realities.
The extent to which sanctions bear responsibility for the economic hardships of the people of Burma is a subject that has raised much controversy. The International Monetary Fund has pinpointed poor economic policies and performances, mismanagement and an unattractive investment climate as the main causes of the ills of the economy. The Fund does not see sanctions as a significant factor in regard to the economic problems of the country. It might be well to consider here the allegation that development has been held back because of a sanctions related fall in development assistance. It should be noted that most Official Development Assistance to Burma was stopped only after 1988. However, by December 1987 Burma had already fallen to the status of a Least Developed Country in spite of the 3,712 million US dollars that was received in aid between 1978-1988.
Have sanctions led to foreign trade constraints harmful to social conditions in Burma? The volume of Burmese foreign trade has actually increased rapidly since the late 1990s. Earnings from natural gas alone generated about 35% of total export earnings for the fiscal year 2008-09. Natural gas exports began in 1998 and brought in 1,070 million dollars in 2005-06 and 2,380 million dollars in 2008-09. It is estimated that gas exports could reach the 4,000 million dollar mark by 2010-11. Such sales of natural resources augmented income and strengthened financial resources. Foreign exchange reserves rose to 4,041.6 million dollars in 2008-09. Yet despite increasing financial strength, education and health care have been neglected and living standards have not risen. According to the 2010 Human Resources Development Report of the United Nations Development Programme, Burma has fallen behind Laos and Cambodia and now ranks lowest among the nations of South East Asia.
If we look at Foreign Direct Investment (FDI), foreign capital went mainly into the extraction of natural resources. Whereas FDI for 2008-09 totalled 925 million dollars, permitted foreign investment in 2009- 2010 increased to 15,839 million dollars, of which 62% was in the oil and natural gas sectors. The rest went to hydroelectric power generation and mining. Investments in other sectors were insignificant. Productive investments have been impeded by an unfavourable business environment comprising multiple exchange rates, lack of accountability and corruption. Even investments by some Asian countries unrelated to economic sanctions were withdrawn from Burma during the 1990’s.
The Burmese garment industry was hardest hit by sanctions. 1998 to 2001 were the boom years for the garment industry because of high demand from American and European markets. Earnings from garment exports fell by 400 million dollars in 2003 as a result of US sanctions. Of that loss, only about 2.5% was related to labour wages. The main burden was borne by big businesses and by the privileged classes that were exploiting the country and the labour force. As garment factories could not export directly to the countries for which their goods were destined but had to reroute their goods through third countries, Burmese profits fell. However, by 2008-09, the garment industry had recovered due to the influx of new business from China. Currently, income from garment exports ranks third in the export earnings line-up.
The rural population engaged in agriculture, which comprises 63% of the total population of the country, has not been affected by economic sanctions. Rather, peasants have suffered from lack of freedom in production and marketing, from forced sales of agriculture land and from policies and practices that have resulted in the gross suppression of the price of farming products. Thus the hardships of the vast majority of the people of Burma are not related to sanctions but to misguided government policies.
It might be appropriate to mention here certain practices current in the forestry sector. Excellent laws and regulations, promulgated since colonial times, relating to the conservation of forests still remain valid. However these have been consistently ignored and for decades irresponsible logging has been rife throughout the forests of the country, particularly in areas contiguous to the national borders. Once pristine forests have been turned into bare tracts of land, the unhappy consequence of complicity between rapacious timber merchants from neighbouring countries and corrupt local authorities. From this example it can be seen that much of the present imbalance in the economic development of Burma is due to a lack of systematic management of domestic resources. Sanctions cannot be blamed for the distressing state of Burma’s forests.
Criticism of sanctions, particularly economic sanctions, sometimes serve to divert attention from the main problems plaguing the country. Allegations that economic sanctions have prevented the emergence of a middle class overlook the glaring fact that there is no genuine market economy in Burma. Blatant cronyism is the trademark of the Burmese economy and constitutes the main obstacle to the emergence of small and medium enterprises. Similarly, allegations that it is sanctions that have distanced the ordinary people of Burma from concepts of good governance totally ignore the refusal of the military regime to accept suggestions of reforms that might in any way diminish their absolute grip on power in all spheres of the life of the nation. It has been claimed that sanctions have kept out high technology from the west while the only accessible technology, from countries that are not overly concerned with ethical considerations, is sub-standard. Such a claim is tantamount to an absolution of governmental responsibility for ensuring that business contracts incorporate stipulations that protect the interests of the country and the people.
It has been further alleged that financial sanctions are ineffective and poorly targeted. In actual fact only members of the military junta and their associates have been denied access to the United States’ financial system and since the average Burmese citizen does not have a bank account it can be asserted that these measures do not hurt the public at large. Financial sanctions have also prevented, albeit imperfectly, the laundering of black money and the siphoning off of revenues from the sale of gas and other natural resources.
Targetted sanctions serve as a warning that acts contrary to basic norms of justice and human rights cannot be committed with impunity even by authoritarian governments.
Sanctions were imposed on Burma by the United States, member countries of the European Union, Canada, New Zealand and Australia with the following aims:
(a) To put an end to human rights violations;
(b) To promote democratic values and practices;
(c) To discourage the military government from oppressing the people.
The legislative assemblies that have emerged as a result of the 2010 elections are totally dominated, at all the national and regional levels, by the combined body of the Union Solidarity and Development Party, which was founded by the State Peace and Development Council (the erstwhile State Law and Order Restoration Council) and the non-elected military representatives nominated by the commander-in-chief. Moves to designate these assemblies as the only permitted field for political play reduces democratization in Burma to a parody. The special appeal of the National League for Democracy (NLD) against its deregistration was dismissed with indecent haste and without acceptable legal justification by the Supreme Court. This too is an indication of intent to limit political activities in the country to a minimum.
Now more than ever there is an urgent need to call for an all inclusive political process. The participation of a broad spectrum of political forces is essential to the achievement of national reconciliation in Burma. Progress in the democratization process, firmly grounded in national reconciliation, and the release of political prisoners should be central to any consideration of changes in sanctions policies.
The views of the NLD with regard to sanctions may be summarized as follows:
1. The United States, member countries of the European Union, Canada, New Zealand and Australia imposed sanctions on Burma to effect improvements in the human rights situation and to promote democratic values.
2. Sanctions are the result of decisions made by the countries concerned, not the outcome of demands by political parties, organizations or individuals in Burma.
3. Recently there have been calls for the removal of sanctions by some political parties, organizations, individuals and nations. Most of these calls seem to have been motivated by political considerations. Available evidence indicates that economic conditions within the country have not been affected by sanctions to any notable degree.
4. As the major causes of sanctions are violations of human rights and lack of democratic practices, it is by dealing effectively with these issues that the removal of sanctions can best be effected. The release of all political prisoners is a critical requirement.
5. We therefore urge the Government of Burma to take the necessary steps speedily and assiduously.
6. The NLD considers that in the meantime the economic hardships of the people would be ameliorated if businesses that have already invested, or are thinking of investing, in Burma were to observe guidelines aimed at conserving the ecological environment, protecting the rights of workers and promoting civil society.
7. The NLD calls for discussions with the United States, the European Union, Canada and Australia with a view to reaching agreement on when, how and under what circumstances sanctions might be modified in the interests of democracy, human rights and a healthy economic environment. A study and analysis by a team of widely-respected professionals on the effects of sanctions would be beneficial to such discussions.
8. The international community has long expressed a wish to see Burma progress along the road to democracy and economic prosperity. Appropriate policies, wisely coordinated and consistently applied would constitute the best path to the achievement of this objective.
Thursday, 17 February 2011
Wednesday, 16 February 2011
တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕ စကားသံမ်ား - အပိုင္း (၁)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္ရန္ေနာင္
အန္တီစု ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္ေျမာက္လာပံုကို Media ေတြကတဆင့္ၿမင္ေတြ႕ခြင့္ရခ်ိန္မွာ တပ္တြင္း မိသားစုမ်ားအၾကား လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူအုပ္ႀကီးမွ အန္တီစုကို မေၾကာက္မရြံ႕ေထာက္ခံအားေပးစုရံုးေနတဲ့ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အန္တီစုရဲ႕ ျပည္သူ႔စကားသံေတြ ၾကားခ်င္ေၾကာင္း ေျပာတဲ့စကားနဲ႔အတူ Media အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ မသမာမႈေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ ၿခစားမႈေတြ၊ မတရား ဖိႏွိပ္ခံရမႈေတြကို ဖြင့္ခ်လာၾကတာၿမင္ရၾကားရလာပါတယ္။ဒီလို အခ်ိန္အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း မိမိ လက္လွမ္းမွီသမွ်ေသာ မတရားမႈမ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဖာ္ထုတ္ေပးသင့္တယ္လို႕ ခံယူမိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အန္တီစု ဖတ္ေစဖို႔ တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕ ရင္တြင္းျဖစ္ စကားမ်ားအား တင္ျပ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အထက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက မၾကာခဏ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းေနတဲ့ ၿမန္မာႏိုင္ငံ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ဥပေဒဟာ ဥပေဒအထက္မွလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနသူမ်ားအတြက္အကာအကြယ္ေပးေနမႈကိုဖြင့္လွစ္ ေဖာ္ျပေပးရမယ္လို႔လည္း ခံယူမိပါတယ္။
တပ္မိသားစုေတြအဖို႔ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုတုန္းကလည္း မဲရံုမွာ ဓါတ္ပံုရိုက္ရံုေလးသာ ေနျပခဲ့ရၿပီး ၁ဝဝ% ေထာက္ခံေသာ မဲရံုအျဖစ္ ပါရမီ ၿဖည့္ေပးခဲ့ရသလို ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သင္တန္း တက္ေနတာေတြ ၿပင္ပတာဝန္ေတြနဲ႔ေရာကာတပ္မိသားစုဝင္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳတင္မဲ လုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး တပ္မေတာ္စည္းရုံးေရးေကာ္မတီတာဝန္ခံအရာရွိခိုင္းတဲ့အတိုင္းၾက့ံဖြတ္သေကၤတၿခေသၤ့ေဘးမွာအမွန္ျခစ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ လွ်ိဳ႕ဝွက္မဲေပးတာေတြ၊ ႀကိဳတင္မဲ စည္းကမ္းခ်က္ေတြကို အသာထားၿပီး တပစ ၄ဝဝ မွာပါတဲ့ မိသားစု စာရင္းအတိုင္းတပ္ေရးဗိုလ္ႀကီး၊ရုံးအုပ္၊တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးနဲ႔တာ၀န္က်စစ္သည္တစ္ဦးဦးတို႔က ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
တပ္မွာ မဲရံုက သီးျခားျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူကမွ လာမစစ္သလို၊ ဒီ တပစ ၄ဝဝ ကိုယ္ေရးမွတ္တမ္းပါ ဇနီး၊သားသမီးမ်ားမွာတခ်ိဳ႕ကၿပင္ပမဲရံုေတြမွာမဲစာရင္းပါေနသလိုတခ်ိဳ႕သားသမီးေတြကအိမ္ေထာင္ခြဲေတြပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီအျဖစ္ေတြ တကယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မဲေပးတဲ့ေန႕မွာေတာ့ အရာရွိ/စစ္သည္ အမ်ားစုက အမွန္တကယ္ လာေစာင့္ၿပီး တန္းစီေနတဲ့အတြက္ ၂ဝဝ၈ တုန္းကလို ဟန္ျပ ဓါတ္ပံုရိုက္ရံု မလုပ္ေတာ့ပဲ မဲဝင္ေပးခိုင္းတဲ့ တပ္ရွိသလို၊ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳတင္မဲ လုပ္ထားလို႕ မဲမေပးခိုင္းေတာ့တဲ့ တပ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ လူရွိရက္နဲ႕ မဲမေပးရလို႕ အခ်ိဳ႕ အရာရွိ/စစ္သည္ မိသားစုေတြက ပြစိပြစိလုပ္ရာမွာ ထိုအုပ္စုမ်ားဟာ ျခေသၤ့ကို ေထာက္ခံမွာ မဟုတ္သူမွန္း သိသာသြားၿပီး ေလတပ္စခန္းမွဴးမွ Black List သတ္မွတ္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း ခံရပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တကယ့္မဲပံုးေတြထဲမွာ ျခေသၤ့ မဟုတ္တဲ့ အုပ္စုမ်ားရဲ႕ အမွန္ျခစ္က မ်ားေနေပမဲ့ ၾကိဳတင္မဲမ်ားက ၈ဝ % ေလာက္ရွိတာမို႕ ျခေသၤ့ကသာ အသာစီး ရသြားပါတယ္။
ဒါကေလတပ္စခန္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာတကယ္လက္ေတြ႕ၿဖစ္သြားခဲ့တာေတြပါ။အျခားေသာၾကည္းတပ္လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း/တပ္ဖြဲ႕ေတြမွာလည္း အလားတူ ျဖစ္စဥ္ေတြ ရွိဦးမွာပါ။ အစကတည္းက ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကိုဘာေၾကာင့္အေကာင္အထည္ေဖာ္မေပးပဲဘာလို ေရြးေကာက္ပြဲ ထပ္လုပ္ရတာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို စစ္သည္မိသားစုေတြ ရင္ထဲက ေမးေနၾကတာပါ။ အျပင္မွာေမးရဲတဲ့သူေတာ့ မရွိပါဘူး။ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးကိုငဲ့ကြက္ေနရေပမယ့္တပ္မိသားစုေတြအေနနဲ႕လက္ရွိအေျခအေနေတြကိုစိတ္ပ်က္ေနၾကပါၿပီ။
ကိုယ့္တပ္ကိုေတာင္ေကာာင္းေအာင္မလုပ္ႏုိင္ဘဲႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုအရမ္းခ်စ္ျပေနတဲ့ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ ေလခ်ဳပ္ အပါအဝင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို စိတ္ကုန္ေနၾကပါၿပီ။ စစ္သည္ အေျပာင္းအေရြ႕ကို မွ်မွ်တတ ျဖစ္ရေအာင္ သူကိုယ္တိုင္ စီမံေနတယ္လို႕ အသံေကာင္းဟစ္ထားတဲ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ေလ) ေလခ်ဳပ္ႀကီးကေတာ့ အမွန္တကယ္ ေအာက္ေျခက အျဖစ္ေတြကို မသိပါဘူး။ စစ္သည္ေတြကို ၃ ႏွစ္(သို႔) ၅ႏွစ္ ျပည့္ရင္ တပ္ေျပာင္းတင္ႏိုင္တယ္။ အထူး လိုအပ္ခ်က္အရ မဟုတ္ရင္ ေျပာင္းေရြ႕ေပးရမယ္လို႕ မူခ်ထားေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္တဲ့ အေဝးတပ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဟုမၼလင္း၊ ၿမိတ္၊ နမ့္စန္ တို႕လို တပ္ေတြဆီကို တပ္မွဴးမ်ားနဲ႕ အဆင္မေျပသူမ်ားအား အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ ေစလႊတ္ထားပါတယ္။ အဲဒီ စစ္သည္ဟာ ၅ႏွစ္ မက ၾကာေနတာေတာင္ အစားထိုးစရာမရွိလို႕ ဆိုကာ ျပန္မဆင္းရတာေတြ၊ အထက္လူႀကီးႏွင့္ ပိုင္သူမ်ားဟာ ကနဦးေနရာခ်ထားခံရကတည္းကစစ္သက္၂ဝေက်ာ္သည့္တိုင္တပ္တစ္ခုထဲမွာပဲရာထူးအဆင့္ဆင့္တိုးျပီး ေက်ာက္ခ် ေနရတာေတြ ရွိေနပါတယ္။
ဦးစီးအရာရွိမ်ားကလည္း ေလခ်ဳပ္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ လိမ္ထားသလို အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေလခ်ဳပ္က သိရက္နဲ႕ဟန္ျပ အေျပာင္းအေရြ႕လုပ္၊ တခ်ိဳ႕ကို ေဆာင္ရြက္ျပၿပီး တမင္သက္သက္ ညစ္ထားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ စစ္သည္ေတြ အေနနဲ႕ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး တခ်ိဳ႕ဟာ လုပ္ငန္းမွာ အားကိုးရရက္နဲ႕ တပ္ေျပးေတြ ျဖစ္သြားရပါေတာ့တယ္။
အရာရွိေတြလည္း အလားတူပါဘဲ၊ ေလသူရဲအငယ္ေတြအေနနဲ႕ေတာ့ ေမာင္းတဲ့ ေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစားရွိလို႔ တပ္မွာ ေနရတာမွန္ေပမယ့္ က်န္ေလသူရဲ Senior ေတြ၊ စက္မႈလက္မႈ အရာရွိေတြကိုေတာ့ လူခင္ရင္ မူျပင္တယ္ဆိုတဲ႕စကားလိုပဲေလခ်ဳပ္သေဘာ၊စစ္ရံုးမွဦးစီးအရာရွိေတြသေဘာအတိုင္းမူအမ်ိဳးမ်ိုးခ်ၿပီး ေနရာခ်ထားမႈ ျပဳပါတယ္။ ဥပမာေပးရရင္ေလခ်ဳပ္ရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ဗိုလ္မွဴးထြန္းဝင္းကိုဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေပးတဲ့အခါမွာသူေမာင္းေနက်ေလ ယာဥ္အမ်ိဳးအစားမရွိဘဲဝင္ေငြေကာင္းတဲ့မဂၤလာဒံု(ဒလခ) ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတပ္မွဴးအျဖစ္ ၾကံဖန္ေနရာေပးၿပီး အစဥ္အလာမရွိဘဲ ဝိုင္-၈ ေလယာဥ္ ကို ေမာင္းခြင့္ေပးခဲ့တာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။
အလားတူ ေလခ်ဳပ္ တပည့္ျဖစ္တဲ့ DSA - ၃၆ က ခ်စ္ပိုင္အား ေလယာဥ္ပ်ံသန္းမႈ မျပဳႏိုင္သူမ်ားကိုသာ ခန္႕တဲ့ ေလယာဥ္ထုတ္လုပ္ ျပင္ဆင္ေရး ဌာနခ်ဳပ္က ေလတပ္ ပစၥည္း ေထာက္ပံ့မႈ စီမံေရးတပ္မွာ တပ္မွဴး (ဒုမွဴးႀကီး) ေပးၿပီး ဒလခမွာ MIG-29 ေမာင္းခြင့္ ေပးထား တာတို႕ ျဖစ္ပါတယ္။
စက္မႈလက္မႈအရာရွိေတြထဲမွာဆိုရင္လည္းေက်ာင္းဆင္းကတည္းကတပ္တစ္တပ္ထဲမွာပဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနသူေတြရွိသလို၊ စစ္ရာထူးခန္႔ခ်ဳပ္ရုံး အမိန္႔အရေရာ ေလတပ္ အမိန္႔အရပါ တပ္မ်ားစြာကို လွည့္ေျပာင္းေနရသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ေနရာအေျပာင္းအေရြ႕အေျခအေနေတြမမွ်တသလိုသင္တန္းေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္မႈေတြ၊ အဆင့္တိုးမႈေတြမွာလည္း အရာရွိေတြေရာ စစ္သည္ေတြမွာပါ မညီမွ်မႈေတြ၊ လက္တန္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။
ၾကည္းတပ္လို တပ္အမ်ားႀကီးမွာ လြဲေခ်ာ္မႈေတြ ရွိႏိုင္လို႕ နားလည္ေပးႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ေလတပ္လို လူနည္းနည္းေလးမွာ ဒီလိုျဖစ္ေနတာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ အရင္ကေတာ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ေလ) က လူတိုင္းကို သိတယ္၊ ေလတပ္က က်ဥ္းက်ဥ္းေလးလို႕ ဆိုၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္ေတြဟာ လူတိုင္းကို သိေနလို႕ ျဖစ္ေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အေျခအေနကိုက ဒီလို ျဖစ္ေနတာလား ဆိုတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာပါၿပီ။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြအတြက္ ရင္ဖြင့္သံေတြကို သက္ဆိုင္သူေတြထံ သိေစခ်င္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္မွာ အမွန္တရားေတြ၊ နည္းလမ္းတက် ျဖစ္တည္မႈေတြသာ ရွိေစခ်င္ ပါတယ္။ မလုပ္/ မရႈပ္/ မျပဳတ္ သာေပါင္း ညာစားေတြကို မေကာင္းမႈသည္ ဆိတ္ကြယ္ရာ မရွိေၾကာင္း သိေစခ်င္ ပါတယ္။ ဆက္လက္ တင္ျပပါ ဦးမယ္။
၁၆) ႀကိမ္ေျမာက္ FBE ေခၚ (ဥေရာပေရာက္ျမန္မာ့အေရးေဆြးေႏြးပြဲ) အစည္းအေဝး
13,Feb,2011။-
၁၆ ၾကိမ္ေျမာက္ ဥေရာပေရာက္ ျမန္မာမ်ား FBE( Forum of Burmese in Europe ) အစည္းအေ၀းကုိ ေနာ္ေ၀ႏို္င္ငံ ေအာ္စလုိျမိဳ ့မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ႏွင့္ ၁၃ ရက္ တြင္ က်င္းပခဲ့ပါသည္္။
အေမရိကန္၊ ဒိန္းမတ္၊ ေနာ္ေ၀၊ ဂ်ာမဏီ၊ အိနၵိယႏွင့္ ဥေရာ ႏိုင္ငံမ်ားရွိ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ၇၀ ခန္ ့တက္ေရာက္ေ ဆြးေႏြး ခဲ့ၾကသည္။ ဤအခမ္းအနားသုိ ့ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္ေးဆာင ္ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ဗီြဒီယုိ ရုိက္ကူးျပီး သတင္းစကား ေပးပုိ ့ခဲ့ပါသည္္။
“ျပည္ပမွာေရာက္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာ ႏို္င္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ စည္းစည္း လုံးလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီအေရးေတြကုိ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကိစၥေတြကုိတုိက္တြန္း သတင္းမက္ေဆ့ ေပးပါသည္” ဤ အခမ္း အနား ျဖစ္ေျမာက္ေရး ဦးေဆာင္သူ အင္အယ္လ္ဒီ လြတ္ေျမာက္ေနယ္ေျမ (ေနာ္ေ၀ဌာနခြဲ -တာ၀န္ခံ )ဦးေက်ာ္သြင္ က အခမ္း အနားမွဳ အျဖစ္၄င္း၊ ေဒၚနီတာ ရင္ရင္ေမ( အဂၤလန္၊ ဘီဘီစီ ၀န္ထမ္း) က သဘာပတိ၊ အရံ သဘာပတီအျဖစ္ ႏုိင္ေထာမြန္ (ဒိန္းမတ္)တုိ႕က ေဆာင္ရြက္ၾကပါသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဥေရာပသမဂၢ၏ ထားရွိသည့္ ပိတ္ဆုိ႔ အေရးယူမွဳ ဆက္လက္ ထားရွိေရးကုိ FBE အေနနဲ႔ ဆက္လက္ ထားရွိ ေဆာင္ရြက္ေရးကုိ လုပ္ေဆာင္ေရး၊ ဒုတိယ ပင္လုံ ညီလာခံ ျဖစ္ျမာက္ေရးကုိ ၀ုိင္း ေထာက္ခံျခင္းႏွင့္ ကူညီပံ့ပုိးၾကေရး၊ ႏို္င္ငံေရး အက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ကူညီေထာက္ပန္ ့ေရး၊ စစ္ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား ႏို္င္ငံတကာ ခုံရုံးတင္ စစ္ေဆး ႏို္င္ရန္ ေဆာင္ရြက္ေရး စသည္ တုိ႔ အပါအ၀င္ အျခား ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကုိ အစည္းအေ၀းမွ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
ဟစ္တုိင္
၁၃-ေဖေဖာ္၀ါရီ -၂၀၁၁
-----------------------
13,Feb,2011။-
၁၆ ၾကိမ္ေျမာက္ ဥေရာပေရာက္ ျမန္မာမ်ား FBE( Forum of Burmese in Europe ) အစည္းအေ၀းကုိ ေနာ္ေ၀ႏို္င္ငံ ေအာ္စလုိျမိဳ ့မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ႏွင့္ ၁၃ ရက္ တြင္ က်င္းပခဲ့ပါသည္္။
အေမရိကန္၊ ဒိန္းမတ္၊ ေနာ္ေ၀၊ ဂ်ာမဏီ၊ အိနၵိယႏွင့္ ဥေရာ ႏိုင္ငံမ်ားရွိ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ၇၀ ခန္ ့တက္ေရာက္ေ ဆြးေႏြး ခဲ့ၾကသည္။ ဤအခမ္းအနားသုိ ့ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္ေးဆာင ္ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ဗီြဒီယုိ ရုိက္ကူးျပီး သတင္းစကား ေပးပုိ ့ခဲ့ပါသည္္။
“ျပည္ပမွာေရာက္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာ ႏို္င္ငံသားေတြ အေနနဲ႔ စည္းစည္း လုံးလုံး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ဒီမုိကေရစီအေရးေတြကုိ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ကိစၥေတြကုိတုိက္တြန္း သတင္းမက္ေဆ့ ေပးပါသည္” ဤ အခမ္း အနား ျဖစ္ေျမာက္ေရး ဦးေဆာင္သူ အင္အယ္လ္ဒီ လြတ္ေျမာက္ေနယ္ေျမ (ေနာ္ေ၀ဌာနခြဲ -တာ၀န္ခံ )ဦးေက်ာ္သြင္ က အခမ္း အနားမွဳ အျဖစ္၄င္း၊ ေဒၚနီတာ ရင္ရင္ေမ( အဂၤလန္၊ ဘီဘီစီ ၀န္ထမ္း) က သဘာပတိ၊ အရံ သဘာပတီအျဖစ္ ႏုိင္ေထာမြန္ (ဒိန္းမတ္)တုိ႕က ေဆာင္ရြက္ၾကပါသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဥေရာပသမဂၢ၏ ထားရွိသည့္ ပိတ္ဆုိ႔ အေရးယူမွဳ ဆက္လက္ ထားရွိေရးကုိ FBE အေနနဲ႔ ဆက္လက္ ထားရွိ ေဆာင္ရြက္ေရးကုိ လုပ္ေဆာင္ေရး၊ ဒုတိယ ပင္လုံ ညီလာခံ ျဖစ္ျမာက္ေရးကုိ ၀ုိင္း ေထာက္ခံျခင္းႏွင့္ ကူညီပံ့ပုိးၾကေရး၊ ႏို္င္ငံေရး အက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ကူညီေထာက္ပန္ ့ေရး၊ စစ္ရာဇ၀တ္မွဳမ်ား ႏို္င္ငံတကာ ခုံရုံးတင္ စစ္ေဆး ႏို္င္ရန္ ေဆာင္ရြက္ေရး စသည္ တုိ႔ အပါအ၀င္ အျခား ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားကုိ အစည္းအေ၀းမွ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
ဟစ္တုိင္
၁၃-ေဖေဖာ္၀ါရီ -၂၀၁၁
-----------------------
စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ရဲ႕တရားခံ ဘယ္သူလဲ
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္မႉးေအာင္လင္းထြဋ္
ယခုတေလာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊရဲ႕ ေျပာစကားေတြနဲ႔ ေရးခိုင္းတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကို သံေယာင္လိုက္ကာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအား ဘုမသိ ဘမသိ ေထာက္ခံျပီး ျပည္သူေတြအတြက္ ကိုယ္စားျပဳသေယာင္ေယာင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ ကိုယ့္္ကိုကိုယ္ အသံုးခ်ခံ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနႀကေသာ တတိယအုပ္စု (Third Party) ေတြကို စီးပါြးေရးပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ၏ တရားခံ ဘယ္သူလဲဆိုတာ အသိေပးလိုပါတယ္။
တကယ္တရားခံ အစစ္အမွန္ဟာ နိုင္ငံတကာတရားရုံးကို ေရွာင္တိမ္းဖို႔ တပ္မေတာ္ကို လူသတ္၊ မုဒိန္းက်င့္ မတရားမွဳမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ သြယ္ဝိုက္ျဖစ္ေစ အမိန္႔ေပးေနတဲ့ ေပးခ့ဲေသာ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမ ၁၉၉၇ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) အေႀကာင္းန႔ဲ ပတ္သက္ျပီးေျပာရရင္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ စစ္ရုံးခ်ဳပ္မွာ လုပ္ခ့ဲတ့ဲ ေလးလပတ္အစည္းေဝးမွာ ေဒသခံ တိုင္းမႉး၊ တပ္မမႉးေတြကို ညႊန္ႀကားခ့ဲတာပါ။ ရန္သူလွဳပ္ရွားမွဳရွိေသာ အညိဳေရာင္နယ္ေျမေတြမွာရွိတ့ဲ ေက်းရြာေတြကို စုစည္းဖို႔ ေနရာ ေျပာင္းေရႊ႔ခိုင္းတဲ့အခါ ရြာသူရြာသားမ်ားက မေျပာင္းေရႊ႕ေပးႏုိင္ေႀကာင္း အာခံရာမွ ေဒါသထြက္ျပီး အစိတ္သားေတာင္မခ်န္နဲ႔၊ အမိန္႔ကိုအာခံရင္ ရြာေတြေရာ ရြာသားေတြေရာ အကုန္ရွင္းပစ္ဆိုသည္႔ ညႊန္ႀကားခ်က္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလာဒ္ အေနျဖင့္ ပိတ္ဆို႔ေရး (Sanction) ဆိုတာ ျဖစ္လာရတာပါ။
၁၉၉၆၊ ၁၉၉၇ က စျပီး စစ္တပ္ဟာ တိုင္းရင္းသားနယ္ေျမေတြမွာ လူသတ္၊ မုဒိန္းက်င့္မွဳမ်ား အပါအဝင္ မတရားမွဳမ်ားကို အမိန္႔ရ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရခဲ့သလို ျဖစ္လာခ့ဲတာပါ။ ေရဗူးေပါက္တာမလိုခ်င္ ေရပါတာဘဲလိုခ်င္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို လက္ကိုင္ထားျပီး အရပ္သားေတြအေပၚ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ အေရးယူမွဳ တစ္စံုတရာ မရွိေတာ့ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ သံအမတ္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ Ms Meldrine Albright (ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ၁၉၉၇-၂၀၀၀) ျမန္မာႏုိင္ငံကို လာေရာက္လည္ပတ္ခ့ဲပါတယ္။ Ms Meldrine Albright ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း သြားေရာက္ေလ့လာစဥ္ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခ့ဲျပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မျပန္မွီ နဝတ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆုံစဥ္ နဝတရဲ႕ အႀကီးအက်ယ္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္မွဳနဲ႕ ပတ္သက္လို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ရာက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ စကားမ်ားခ့ဲႀကပါတယ္။ NLD ကလဲ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖါက္မွဳႏွင့္ ပတ္သက္၍ Ms Meldrine Albright ကို ေျပာေကာင္းလဲေျပာႏုိင္ပါတယ္။
အ့ဲဒီ Meeting မွာ Ms Meldrine Albright ဟာ မေက်မနပ္ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္သြားေႀကာင္းကို လွ်ိဳ႔ဝွက္ အသံဖမ္းထားတဲ့ တိတ္ေခြေတြကို ျပန္လည္နားေထာင္ ရတာေႀကာင့္ သိခ့ဲရပါတယ္။ Ms Meldrine Albright ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မျပန္မွီ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ လံုျခံဳေရးအျဖစ္ ခရီးစဥ္တစ္ေလ်ာက္လံုး လိုက္ပါခ့ဲရတ့ဲ ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိတစ္ေယာက္ကို Ms Meldrine Albright ရဲ႕ အဖြ႔ဲဝင္တစ္ေယာက္ ေျပာသြားတာက “မင္းတို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြက မင္းတို႔ျပည္သူေတြအေပၚ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္တာဘဲ၊ ဒီအဖြားႀကီးက USA ရဲ႕ လာမယ့္ Election မွာ Secretary of State (ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး) ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္၊ သူျဖစ္လာရင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကို တြယ္လိုက္မယ္ထင္တယ္ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွွ် သူ႔ကို ရိုင္းရုိင္းစိုင္းစိုင္း ဒီလို မဆက္ဆံခ့ဲဘူး” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုး အားလံုးသိခ့ဲႀကတ့ဲအတိုင္း ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ခုမွာ Ms Meldrine Albright ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ Secretary of State (ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး) ျဖစ္လာျပီး မႀကာခင္မွာဘဲဲ အေမရိကန္အစိုးရ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ New Investment ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳအသစ္ ထပ္မလုပ္ရဆိုတဲ့ ၁၉၉၇ ပိတ္ဆို႔ေရး (Sanction) ခ်ခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ေႀကာင့္ဆိုျပီး ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ တတိယအုပ္စု (Third Party) ေတြက ဘုမသိ ဘမသိ စြပ္စြဲေနတာကေတာ့ မတရားဘူးထင္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ ၁၉၉၇ ပိတ္ဆို႔ေရး (Sanction) ရဲ႕ အဓိက တရားခံဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ခ်မွတ္ခံရေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ ဘာေျပာခ့ဲလဲ၊ ရီတာေပါ့ဆိုျပီး အေမရိကန္အစိုးရကို ဟားခ့ဲေသးတာေလ။ အဲဒီတုံးက သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ ပိုက္ဆံမရေသးလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ မိသားစုရဲ႕ ႀကြယ္ဝခ်မ္းသာမွဳက ဘာမွသိပ္မရိွေသးဘူး။ ဒီ ပိတ္ဆို႔ေရး (Sanction) ကို ႏိုင္ငံေရး လက္နက္အေနျဖင့္ သံုးဖို႔ေတာင္ ညႊန္ႀကားခ့ဲေသးတာဘဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဆင္းရဲေနရတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ NLD က လုပ္လို႔ဆိုျပီး ျပည္တြင္းျပည္ပကို ဝါဒျဖန္႔ International ကို Lobby လုပ္ခိုင္းလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ေတာင္ လုပ္ခ့ဲႀကရေသးတာပါ။
ဒုတိယ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) က ရွင္းပါတယ္။ ဒီပဲရင္းကိစၥျပီးမွ ျဖစ္တာပါ။ ဒီပဲရင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကို ရွင္းပစ္ဖို႔ အမိန္႔ေပးခ့ဲတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကို တပည္႔ေတြျဖစ္တ့ဲ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေမာင္ေအးန႔ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔တို႔ တားတ့ဲႀကားက “ငါခိုင္းတာ” ဆိုျပီး ႀကံ့ခိုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအသင္း ဒုတိယဥကၠဌ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစိုးဝင္း (ေသဆံုး) နဲ႔ ဦးေအာင္ေသာင္းတို႔ကို ညႊန္ႀကားျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကို အျပတ္ရွင္းခိုင္းခ့ဲတာပါ။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ (၃၀) ရက္ေန႔ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းည ျဖစ္ျပီး တစ္နာရီအႀကာမွာဘဲ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနက ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕မွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ဝါရွင္တန္ျမိဳ႕ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးလင္းျမိဳင္ဆီံကုိ ဖံုးဆက္ျပီး ေမးခ့ဲတယ္။ ဒီပဲရင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ လုပ္ႀကံခံရတာ ဟုတ္ မဟုတ္ ဆိုတာကို ေမးတယ္။ ဝါရွင္တန္ျမိဳ႕ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး ဦးလင္းျမိဳင္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ကကလွမ္းထံ ဒီအေႀကာင္းန႔ဲပတ္သက္ျပီး ေမးခိုင္းလို႔ ေမးႀကည္႔တ့ဲအခါမွာ ကကလွမ္းက ဒီလိုေျပာပါတယ္။
“အစ္ကို အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနက သတင္းရတာ ျမန္လွခ်ီလား၊ ဟုတ္တယ္အစ္ကိုေရ အဘႀကီး ခိုင္းတာ ဘယ္သူမွ တားလို႔မရဘူး။ ေဒၚစုကေတာ့ အခုတပ္မွာ ေခၚထားတယ္ မစိုးရိမ္ရပါဘူးလို႔” ဆိုျပီး ျပန္ေျပာလာတယ္။ ဒီကိစၥလဲ ျဖစ္ျပီးေရာ ျမန္မာအစိုးရအတြက္ Lobby လုပ္ေပးေနတဲ့ အေမရိကန္ေတြလဲ ၃-၄ ႏွစ္ေလာက္ လုပ္ခ့ဲတာေတြ အားလံုးရပ္တန္႔သြားခ့ဲျပီး သမတ Bush အစိုးရကို ခ်ဥ္းကပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သိပ္မႀကာပါဘူး ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားမ်ား ကုန္သြယ္မွဳ၊ ေငြေပးေငြယူ မလုပ္ရ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ မိသားစုေတြ ပိုင္ဆိုင္မွဳ၊ ခရီးသြားလာမွဳ၊ ပိတ္ပင္မွဳ ဆိုတဲ့ ဒုတိယ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ပိတ္ဆို႔ေရး (Sanction) ထပ္ျဖစ္လာတာပါ။
ဒုတိယ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ကေတာ့ အစိုးရေရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြပါ ေတာ္ေတာ္ထိသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံရံုးမွာေတာင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ အေရႊ႕အေျပာင္း လုပ္လို႔မရလို႔ လစာ (၃) လစာေလာက္ ျမန္မာအစိုးရက သံရုံးကို ပို႔လို႔မရျဖစ္ခ့ဲရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပာ ျဖစ္သြားခ့ဲရတယ္။ ေနာက္ (၄) လေလာက္ႀကာေတာ့ အေမရိကန္ အစိုးရက ေလ်ာ့ေပးလိုက္လို႔ အသက္ရွဴေခ်ာင္သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ US Dollar ကို Euro ေငြနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းသံုးခိုင္းတ့ဲအတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံရံုးမွာ ေနာက္ပိုင္း လစာေတြရတ့ဲအခါ Euro န႔ဲ လစာစျပီး ရခ့ဲႀကပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ အေနနဲ႔လည္းဲ စကၤာပူ၊ ႀသစေႀတးလ်ႏိုင္ငံေတြမွာ ထားႀကတဲ့ US Dollar ေတြကို Middle East အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြကို ေရႊ႕ခ့ဲႀကတယ္လို႔ သတင္းေတြ ထြက္လာခ့ဲႀကတာဘဲ။
ဒုတိယ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ကေတာ့ အစိုးရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အလိုေတာ္ရိ စီးပြါးေရးသမားႀကီးေတြကို နာနာေလး ထိသြားလို႔ စပ္စပ္ထိ မခံႏု္ိင္ဘဲ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ကို ယခင္က ရီတာေပါ့လို႔ ေျပာေနရာကေန ခ်က္ျခင္းဆိုသလို Policy ေျပာင္းျပီး ရုတ္သိမ္းေပးဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ NLD က လုပ္ႀကံလဲ ခံရေသးတယ္ အစြပ္စြဲလည္း ခံရေသးတယ္ဆိုတာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ တတိယအုပ္စု (Third Party)ေတြကို ဒါ မတရားဘူးဆိုတာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဘာေႀကာင့္ အဓိကတရားခံ ဒီပဲရင္းလုပ္ႀကံမွဳကို ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကို ေျဗာင္မစြပ္စြဲဲရပါသလဲ။
တတိယ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ရဲ႕ တရားခံဟာလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ပါဘဲ။ သံဃာေတာ္အေရးခင္းမွာ က်န္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အမ်ားစုက ပခုကၠဴ သံဃာေတာ္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြက သြားေရာက္ရွစ္ခိုးေတာင္ပန္ဖို႔ တင္ျပေနတ့ဲႀကားက ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕ စကားကိုမွ နားေထာင္ျပီး သံဃာေတာ္ေတြကို ေသနတ္နဲ႕ ပစ္သတ္ခြင့္ အမိန္႔ေပးခ့ဲတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊပါ။ ဒီလို သံဃာေတာ္ေတြကုိ သုတ္သင္ ရွင္းလင္းခိုင္းတ့ဲအတြက္ေႀကာင့္ အေမရိကန္က စီးပြါးေရး ပိတ္ဆို႔ေရး (Economic Sanction) ခ်တာပါ။
ဒီပိတ္ဆို႔မႈကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံထြက္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကို အေမရိကန္ ႏုိင္ငံအတြင္း တင္သြင္းခြင့္ ပိတ္တာပါ။ ေဟာင္ေကာင္န႔ဲတရုတ္ေတြ အဝယ္မ်ားလို႔ ရသင့္ရထိုက္သည္႔တန္ဖိုးထက္ နည္းနည္းပါးပါး ေလ်ာ့ရတာကလြဲလို႔ ျပည္သူလူထု အနည္းအက်ဥ္း ထိခိုက္တာကလြဲလို႔ အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးအရ ပိုထိပါတယ္။ ဒီဟာကလဲ သံဃာကို သတ္ခိုင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊေႀကာင့္ပါဘဲ ။ ဒါေႀကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ညစ္ပတ္ယုတ္မာေနတ့ဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ တတိယအုပ္စု (Third Party) ေတြက မေျပာရဲဘဲ တစ္ဖက္သတ္ခံေနရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ NLD ကို ေျပာေနတာကေတာ့ မလြန္လြန္းဘူးလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ထင္သလို ေနရာ Space ေလးမ်ား ရမယ္လို႔ ထင္ေနႀကတံုးဘဲလား။ ဒီအတိုင္းသြားရင္ ေနာက္ထပ္ အႏွစ္ (၂၀) ဘာမွ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးဘူး။ လူသာေျပာင္းသြားမယ္ အာဏာရွင္ပုံစံ မေျပာင္းႏိုင္ဘူးဆိုတာ မေမ့ႀကပါနဲ႔။
၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊဟာ တပ္မေတာ္သည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး၏ ဦးေဆာင္မွဳအခန္းက႑မွာ ပါရမည္ ဆိုတ့ဲ ဦးတည္ခ်က္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦး (ရဟတ္ယာဥ္ပ်က္က်ေသဆံုး) တို႔က ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အရပ္သားရဲ႕ အခန္းက႑ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ တင္ျပခဲ့တ့ဲႀကားက ဒီအမ်ိဳးသားညီလာခံကို ဆက္လုပ္ျပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအား မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ပုံေဖၚခ့ဲပါျပီ။ အဲဒီတုံးကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက အရပ္သားႏိုင္ငံေရး ေပ်ာက္သြားေတာ့ မေကာင္းေတာ့ဘူးလား ဆိုတာ ျပန္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတင္ဦးတို႔ ၂ ဦး ကို ေမးခြန္းထုတ္ခ့ဲဖူးပါတယ္။ ဒါကိုႀကည္႔ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာေနတ့ဲ သာမန္အရပ္သား ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေဝးပါေသးတယ္။ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းဖို႔ေနေနသာသာ လွမ္းမယ္႔ ေျခေထာက္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးထားျပီး ျဖစ္ေနပါျပီ။
တကယ္ အမိျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ေကာင္းစားတာ ျမင္လိုခ်င္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ အျပစ္မေျပာႀကဘဲ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ “ဘံုရန္သူ” ျဖစ္တ့ဲ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကိုသာ လူ႔အခြင့္အေရး အေျမာက္အမ်ားကို ခ်ိဳးေဖါက္ေနမွဳန႔ဲ ပထမအဆင့္ေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔က ျမန္မာအစိုးရ အဆက္ဆက္ ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ေနမွဳေတြကို လာေရာက္ စစ္ေဆးခြင့္ရဖို႔ ဝိုင္းဝန္းေဆာ္ၾသၾကပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။
ေက်ာင္းသား၊ ဘုရားသား၊ စစ္သား၊ တိုင္းရင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ အေျခခံ လူတန္းစားအားလံုး ဘယ္ဘဝကို ေရာက္ေနႀကတယ္ ဆိုတာကိုလဲ လံုး၀ မေမ့ႀကပါန႔ဲ။ သာမာန္အေျခခံ လူတန္းစားေတြဘက္က ရပ္တည္ေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ႔ NLD ကို ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဝိုင္းရံေပးေစခ်င္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊရဲ႕ NLD ေခ်မႈန္းေရး မဟာဗ်ဴဟာကို ေယာင္ဝါးျပီး မေထာက္ခံမိႀကဖို႔ သတိႀကီးႀကီးန႔ဲ ဆင္ျခင္ေျပာဆိုသင့္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အေႀကာင္း တင္ျပရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္း
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူစည္ကားလွေသာ သူ၏ ပါတီ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္႐ုံးခန္းတြင္ မဇၩိမသတင္းေထာက္ Thea Forbes က ႏုိဝင္ဘာ ၂၉ ၊ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ လူခ်င္း ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည္။
၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံ၊ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ပါတီ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္၊ ပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈမွသည္ စစ္အစုိးရ စီမံကိန္းမ်ားေပၚအျမင္တို႔ကို ေမးျမန္းထားသည္။
ႏိုဝင္ဘာလ ၁၃ ရက္က ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ မဇၩိမက ဒုတိယအႀကိမ္ ေမးျမန္းျခင္း ျဖစ္သည္။ မူရင္း အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေမးေျဖထားသည္ကို ဘာသာျပန္ထားပါသည္။
ေမး- ႏိုဝင္ဘာ ၁၄ ရက္က လူထုကို မိန္႔ခြန္းေျပာတဲ့ေနရာမွာ ရွင္႔အေဖရဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္အၾကီးၾကီး ခ်ိတ္ထားတာ ေတြ႔ပါတယ္။ ဒီေတာ့ လြတ္လပ္ေရးသူရဲေကာင္း ရွင့္အေဖနဲ႔ မ်ဳိး႐ိုးဆက္ႏြယ္မႈ ရွိေနတာဟာ ရွင့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္အေရးပါတယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ - ဒါသိပ္အေရးႀကီးပါတယ္၊ ဒါက်မနဲ႔ က်မအေဖ မ်ဳိး႐ိုးဆက္ႏြယ္မႈရွိလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုမစဥ္းစားပါနဲ႔၊ ဒါအေဖနဲ႔ပဲ ဆိုင္ပါတယ္။ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ရွားပါးေနတဲ့ ခုအခ်ိန္မွာ လူေတြက သူ႔အေပၚ ယံုၾကည္မႈရွိေနၾကတာက အဓိကပါ။ ဒါေၾကာင့္လူေတြက က်မအေဖကို သိပ္ခ်စ္ခင္ၾကတယ္။ သူသာ အသက္ရွင္ေနရင္ သူတို႔မွီခုိအားထားႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ထင္ၾကတယ္။
| ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း - အပုိင္း ၁ | ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္း |
ေမး - ရွင္နဲ႔ရွင္ရဲ့ပါတီက ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံေခၚဖို႔ ေျပာထားတယ္ေနာ္။
ေျဖ - မဟုတ္ပါဘူး၊ က်မတို႔က ဒါကိုလုပ္ဖို႔ တာဝန္ယူလိုက္တာပါ။ ဒါကိုစၿပီး ေဆာင္ရြက္တာ တိုင္းရင္းသား ပါတီေတြပါ။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ ေျခလွမ္းမဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႔ပါတီက ဒါကိုေထာက္ခံခဲ့တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ဒီလို ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံ က်င္းပေရးမွာ စစ္တပ္ပါဝင္မႈ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။
| ျမန္မာျပည္လို တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု စုစည္းေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ အထူးသျဖင့္ အာဏာရွိေနတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ အသံေတြကို နားေထာင္ဖို႔လိုတယ္။ |
ေမး - ဒီလိုဆို တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအားလံုး တန္းတူညီမွ်မႈရႏိုင္မယ့္ အနာဂတ္ ျမန္မာျပည္ ထူေထာင္ႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ကို ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါသလား။
ေျဖ - ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္တာေပါ့၊ ဒါက်မတို႔ သြားေနတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပဲ။
ေမး - ပထမပင္လံုညီလာခံကုိ စစ္တပ္က တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲေရးအတြက္ ပထမေျခလွမ္းလို႔ ယူဆခဲ့တယ္မဟုတ္လား။
ေျဖ - ပထမပင္လံုညီလာခံဟာ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲေရးအတြက္ ပထမေျခလွမ္းလို႔ စစ္တပ္က ေျပာခဲ့ဖူးတယ္လို႔ က်မမထင္ပါဘူး။ ရွင္ဘာလို႔ ဒီလိုေမးခြန္းမ်ဳိးေမးတယ္ဆိုတာ က်မသိခ်င္လိုက္တာ။ ေမး - က်မထင္တာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြက ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးအတြက္ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ထားၾကတာ၊ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္က သူတို႔ကိုျမင္လာတာက -
ေျဖ - ပထမ ပင္လံုညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔အတြက္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအားလံုး အတူတကြ လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေပၚမွာ ဘယ္သူမွ သေဘာထား ကြဲျပားမႈ မရွိခဲ့ပါဘူး။
ေမး - ခုလို ဒုတိယ ပင္လံုညီလာခံ က်င္းပၿပီး ညီၫြတ္ေရးရေအာင္လုပ္တဲ့အခါ စစ္တပ္က ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါသလား။
ေျဖ - ညီၫြတ္ေရးအတြက္ပထမေျခလွမ္းက သူမ်ားေျပာတာ နားေထာင္ဖို႔ပါ။ ျမန္မာျပည္လို တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု စုစည္းေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ အထူးသျဖင့္ အာဏာရွိေနတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔အသံေတြကို နားေထာင္ဖို႔လိုတယ္။ ဒီလိုနားေထာင္မွ သူတို႔ဘာလိုခ်င္တယ္၊ သူတို႔ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကဘာ၊ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေတြကဘာ၊ သူတို႔ဘာကို စိုးရိမ္ၾကတယ္ ဆိုတာေတြ သိလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနားလည္လာမွ မတူကြဲျပားျခင္းေတြရဲ႕ ညီၫြတ္ေရး ဆိုတာအတြက္ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ကိုခ်ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ဒီလဆန္းက က်င္းပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ရွင္နဲ႔ရွင္ရဲ့ပါတီက အျပင္းအထန္ ႐ႈတ္ခ် ကန္႔ကြက္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာဝင္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ ဆက္သြယ္မႈမရွိဘဲ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ ပါတီေတြနဲ႔ ပါတီဝင္ေတြကို ရွင္ဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲ။ ဒီခ်ဳပ္က `အတုအေယာင္ ေရြးေကာက္ပြဲ´ လို႔ေျပာထားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔အႏိုင္ရထားတဲ့ အမတ္ေနရာအခ်ဳိ႕ဟာ အလုပ္ျဖစ္မယ့္ အလားအလာရွိမယ္လို႔ ရွင္ထင္ပါသလား။
ေျဖ - ဒါကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈပါပဲ၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ ပါတီေတြလို႔ ရွင္ေျပာေတာ့ ဒီလိုပါတီေတြက အမ်ားၾကီးပါ၊ ဒီေတာ့သူတို႔မွာလဲ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မတူညီတဲ့ သေဘာထားေတြ ရွိၾကမွာပါ။ ဒါကိုေတာ့ ရွင္သူတို႔ကိုပဲ ေမးရမယ္လို႔ က်မထင္ပါတယ္။ က်မတို႔ ေရြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့တာက ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အယံုအၾကည္ မရွိလို႔ပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြဟာ လြတ္လပ္မွ်တတယ္လို႔ က်မတို႔မထင္လို႔ပါ။ ေထာင္ထဲမွာရွိေနတဲ့ က်မတို႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ရတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး က်မတို႔ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္မၿပိဳင္ဖို႔ က်မတို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ သူတို႔မွာလဲ သူတို႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူတို႔ ရွိမွာေပါ့။ က်မတို႔ကလဲ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္မၿပိဳင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ ဒီပြဲမွာ သူတို႔ေအာင္ျမင္တယ္ မေအာင္ျမင္ဘူးဆိုတာ သူတို႔ဖာသာပဲ ထုတ္ေဖာ္ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေမး - ေနာက္တၾကိမ္ေရြးေကာက္ပြဲ ျပန္လည္ က်င္းပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရး ဒီခ်ဳပ္ ရလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါသလား။
ေျဖ - က်မတို႔က ေနာက္တၾကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ ျပန္လည္က်င္းပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ ျပန္လည္ က်င္းပေပးဖို႔အတြက္ ေတာင္းဆိုဖို႔ စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုတာလဲ က်မတို႔ဘယ္တံုးကမွ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ဒီေမးခြန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို အခ်ိန္မတန္ေသးတဲ့ ေမးခြန္းပဲလို႔ က်မထင္ပါတယ္။ ေမး - ပညာေရးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းအတြက္ အလြန္ အဓိကက်တဲ့ လုပ္ငန္းလို႔ ႏိုဝင္ဘာ ၁၄ က လူထုကို မိန္႔ခြန္းေျပာတဲ့ေနရာမွာ ႐ွင္ ထည့္ေျပာသြားတယ္။ ဒီပညာေရးလို လုပ္ငန္းမ်ဳိးဟာ ရွင္နဲ႔ရွင္တို႔ပါတီအတြက္ အစိုးရနဲ႔ပူးေပါင္း လုပ္ႏိုင္မယ့္ စင္ျမင့္တရပ္လို႔ ရွင္ထင္ပါသလား။
ေျဖ - လူထုအတြက္ တကယ္ကိုအက်ဳိးရွိမယ့္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး တျခားဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်မတို႔ ဘယ္သူမဆို လူတိုင္းနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိုပါတယ္။
ေမး - စစ္အစိုးရက ဒီခ်ဳပ္နဲ႔အတူ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္မယ့္ အခ်ိန္ကို ရွင္ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္လို႔ ရပါသလား။
ေျဖ - ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အင္အားစုေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ စစ္အစိုးရ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္အခ်ိန္ မုခ် ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ က်မထင္ပါတယ္။
ေမး - ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာေရာက္ေလ့လာခဲ့တဲ့ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္က ျမန္မာႏိုင္ငံက လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကို စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္တရပ္ ဖြဲ႔စည္းဖို႔ ေတာင္းဆို တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင့္ရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္အေပၚမွာ က်မတို႔ သိပ္မရွင္းဘူး။ ဒီလိုစံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္တရပ္ဖြဲ႔ဖို႔ ရွင္က မလိုလားဘူးလို႔ေျပာတာဟာ မွ်တမႈ ရွိပါ့မလား။
ေျဖ - က်မဒါမ်ဳိးတခုမွ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္းစာမွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ရွင္ေျပာေနတာ ထင္ပါတယ္။ က်မအဲဒီမွာ ေျပာခဲ့တာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြကို ႐ံုးတင္စစ္ေဆးဖို႔ က်မတခါမွ မေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ ဟိုေဆးကင္တားနားရဲ႕ အဆိုျပဳ တင္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ ဘာမွ မပတ္သက္ပါဘူး။ ဒါလံုးလံုးကြဲျပားျခားနားတဲ့ သီးသန္႔ကိစၥ ႏွစ္ခုပါ။
ေမး - အနာဂတ္ျမန္မာျပည္မွာ တာဝန္ခံတဲ့စနစ္ကုိ ဘယ္လို သြတ္သြင္းႏိုင္မယ္လို႔ ရွင္ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ - အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွာ ပြင့္လင္းမႈရွိဖို႔နဲ႔ တာဝန္ခံမႈရွိဖို႔ကို က်မတို႔ အၿမဲတမ္းေျပာေန ေတာင္းဆိုေနခဲ့တာပါ။ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈ စနစ္ေကာင္းဆိုတာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိဖို႔နဲ႔ တာဝန္ခံမႈရွိဖို႔ လုိပါတယ္။ ဒါက်မတို႔ ေဆြးေႏြးရမယ့္ကိစၥတခ်ဳိ႕ပါ။ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရတရပ္ တက္လာရင္ သူတို႔ကို အေရးယူမွာလားလို႔ စစ္တပ္က စိုးရိမ္ေနတဲ့အေၾကာင္း လူေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ သူတို႔ လုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ ေပးဆပ္ရမွာေပါ့ ဆိုတာမ်ဳိးေတြလဲ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြက ေရာ္ရမ္းမွန္းဆ ေျပာတာေတြပါ။ ခုလိုစိုးရိမ္မႈေတြ ရွိေနတာေၾကာင့္ပဲ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေတြ႔ၿပီး စကားေျပာဖို႔ လိုတာေပါ့။ က်မတို႔တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္တမ္း ဘာေတြလုိခ်င္တယ္ ဆိုတာ ေတြ႔ဆံု ရွာေဖြဖို႔ လိုတာေပါ့။
ေမး - ဒီလိုဆို စစ္တပ္နဲ႔ ဒီခ်ဳပ္ၾကားမွာ အျပန္အလွန္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဟာ ဒီအခ်ိန္မွာ အေရးအၾကီးဆံုးလို႔ ရွင္ေျပာခ်င္တာလား။
ေျဖ - ဟုတ္တာေပါ့၊ အတူတကြ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ဘက္ႏွစ္ဘက္အေနနဲ႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တဖက္ဖက္ကစၿပီး စကားေျပာဖို႔ဟာ အေရးအၾကီးဆံုးကိစၥ မျဖစ္သင့္ဘူးလား။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ ဒါကိုေကာ တကယ္လက္ေတြ႔ က်တယ္လို႔ ရွင္ထင္ပါသလား။
ေျဖ - ဘာလို႔ လက္ေတြ႔မက်ရမွာလဲ၊ လူေတြက ေျပာၾကတယ္၊ ရွင္တို႔ဘက္က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လုပ္ဖို႔ ေျပာလာတာၾကာၿပီ။ နအဖ ဘက္ကဘာမွ မတံု႔ျပန္ဘူး။ ဒါကို ခုအထိ ေျပာေနတုန္းပဲလားလို႔ ေျပာၾကတယ္။ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ တရပ္အေနနဲ႔ ဘာမွတိုးတက္မႈမရွိဘူးလို႔ လူေတြစိတ္ထဲ ခံစားမိပါသလား။ ဒါဆို လူသားရဲ႕ အစကို က်မတို႔ ျပန္သြားၾကရလိမ့္မယ္။ ဒီတုန္းက လူဝံေတြက ေျပာမွာေပါ့။ မင္းတို႔က ဘာလို႔ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚ မတ္မတ္ရပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနရတာလဲလို႔။ မင္းတို႔ဘယ္ေတာ့မွ ဒီလိုျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာမွာေပါ့။ ခုၾကည့္ က်မတို႔လူသားေတြ မတ္မတ္ ရပ္ႏိုင္ေနၿပီေလ။
ေမး- ဟုတ္ကဲ့၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္၊ ဒီေန႔ကာလမွာ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ဒီခ်ဳပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို ခ်ဥ္းကပ္ပံုအေပၚ ရွင္ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ။
ေျဖ - လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ ႏွစ္ကထက္စာရင္ လူငယ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ အင္တုိက္အားတိုက္ ပါဝင္လာတာကို က်မကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲအတြက္ လုပ္ကိုင္တဲ့ေနရာမွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔လိုတယ္ ဆိုတာ ဒီလူငယ္ေတြေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေနတယ္လို႔ က်မေတာ့ ထင္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မပါဘဲ ေဘးကေန အသာထိုင္ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး အေျပာင္းအလဲ တရပ္ ေပၚေပါက္လာလိမ့္မယ္လို႔ သူတို႔ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါသိပ္ကို ေကာင္းတဲ့အခ်က္ပါ။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲပါ။
ေမး - မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္၊ အင္တာနက္ လြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ၾကိဳးပမ္းမႈေတြ တိုးျမႇင့္ ေဆာင္ရြက္လာလိမ့္မယ္လို႔ေကာ ရွင္ထင္ပါသလား။
| ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္ ျပန္လည္ က်င္းပ ေပးဖို႔အတြက္ ေတာင္းဆိုဖို႔ စိတ္ဝင္စား တယ္ ဆိုတာလဲ က်မတို႔ဘယ္တံုးကမွ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ |
ေမး - ဒီခ်ဳပ္ထဲကို လူငယ္အဖြဲ႔ဝင္ေတြ မ်ားမ်ားဝင္လာဖို႔၊ အေရးပါတဲ့ ၾသဇာရွိတဲ့ေနရာေတြမွာ ဝင္ယူဖို႔ လံႈ႔ေဆာ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ ရွိလာလိမ့္မယ္လို႔ေကာ ရွင္ထင္ပါသလား။
ေျဖ - အုိ ရွိတာေပါ့၊ ဒါကိုက်မတို႔ ခုကိုပဲ စလုပ္ေနပါၿပီ။ တာဝန္ရွိတဲ့ ရာထူးတာဝန္ေတြမွာ လူငယ္ အမ်ားအျပား ဝင္လုပ္ေနပါၿပီ။ ျဖဴျဖဴသင္း အေၾကာင္း ရွင္ၾကားၿပီးၿပီ ထင္ပါတယ္။ သူကငယ္ပါေသးတယ္ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ ပါတီရဲ႕ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ပါ။ HIV ေဝဒနာရွင္ေတြအတြက္ ေဂဟာကို သူလံုးဝ တာဝန္ယူထားတာပါ။ က်မတို႔က က်မတို႔တတ္ႏိုင္တဲ့ အကူအညီကိုပဲ ေပးတာပါ။ ဒီေဂဟာမွာ ျဖစ္ပ်က္သမွ်နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အရာရာဆံုးျဖတ္ခြင့္ကို သူ႔ကိုပဲေပးထားတာပါ။
ေမး - ရွင္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရတုန္းမွာ ကမၻာ့မီဒီယာေတြကို ရွင္တစံုတရာ ေျပာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံု စကားေျပာဖို႔က်ေတာ့ အမ်ားၾကီးအကန္႔အသတ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီအခက္အခဲကို ေက်ာ္လႊားဖို႔ ရွင့္တဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ။ အခုရွင္က လူထုရဲ႕ျမင္ကြင္းမွာ ေရာက္ေနၿပီေလ။ အာ႐ံုစိုက္ခံရသူတေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့။
ေျဖ - ဟုတ္ကဲ့၊ ပထမဆံုး က်မေျပာခ်င္တာက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ က်မ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔ဆံု စကားေျပာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိသမွ်လူတိုင္းနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လူပုဂၢိဳလ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ပါတီတခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ေတြ႔ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီမနက္ဆို က်မ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မိသားစုေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ မီဒီယာက တဆင့္လဲ လူထုနဲ႔ထိေတြ႔ခြင့္ရပါတယ္။
ေမး - ႏိုင္ငံျခား အစိုးရေတြ၊ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ စစ္အစိုးရၾကားက စီးပြားေရး အဆက္အဆံေတြ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ အေပၚမွာ ရွင္ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္က ဘယ္လိုပါလဲ။
ေျဖ - ဒါကေတာ့ ရွိေနတဲ့ ကန္ထ႐ိုက္စာခ်ဳပ္ တခုခ်င္းအေပၚမွာ တည္ေနတယ္လို႔ က်မ ထင္ပါတယ္၊ မဟုတ္ဘူးလား။ က်မတို႔က ဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ယံုၾကည္ပါတယ္။ က်မတုိ႔ ဘာဘဲလုပ္လုပ္ ဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ေလးစား လိုက္နာေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ။
ေမး - သဘာဝ သယံဇာတ ေရာင္းခ်မႈက ရလာတဲ့ ဝင္ေငြေတြကို တိုင္းျပည္ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈ လုပ္ငန္းေတြမွာ ျပည္လည္ အသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဘာအေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ရွင္ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ - တကယ္တမ္းရွိေနတဲ့ စီးပြားေရး စာခ်ဳပ္ေတြထက္ စာရင္ ဒီကိစၥက တာဝန္ခံမႈနဲ႔ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈဆိုတဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ပိုဆိုင္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရစနစ္တရပ္မွာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိဖို႔၊ တာဝန္ခံမႈရွိဖို႔ က်မတို႔ ေျပာေနတာေပါ့။ ဒီလိုမရွိလို႔ပဲ ဒီေငြေတြ ဘာလုပ္ပစ္လိုက္တယ္ဆိုတာ လူထုက မသိရတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေငြေတြကို တိုင္းျပည္တခုလံုးနဲ႔ ၿခံဳၿပီး ပိုအက်ဳိးရွိရွိသံုးဖို႔ကို က်မတို႔ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္တာေပါ့။
ေမး - ဒါဆိုရင္ စစ္အစိုးရနဲ႔ႏိုင္ငံတကာ ကုမၸဏီေတြအၾကား ခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ရပ္ဆိုင္းထားဖို႔ ရွင္က အၾကံျပဳမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လံုးလံုး ရပ္ဆိုင္းပစ္လိုက္ဖို႔ ေျပာမွာလား။
ေျဖ - မဟုတ္ပါဘူး၊ စာခ်ဳပ္ေတြကို ရပ္ဆိုင္းထားဖို႔တို႔၊ ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္ဖို႔တို႔ဆိုတာ က်မတို႔ တခါမွ မေျပာဖူးပါဘူး။ က်မတို႔အၿမဲေျပာခဲ့တာက ဘာစာခ်ဳပ္ေတြပဲခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူးရွိဖို႔၊ လုပ္ငန္းမွာ အက်ဳိးအျမတ္ရဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိဖို႔နဲ႔ တာဝန္ခံမႈရွိဖို႔ ကိုပါ။
ေမး - ဒါဆို ဒီလိုျဖစ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ လက္ေတြ႔က်တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ဘယ္လိုမ်ဳိး လုပ္ဖို႔လိုတယ္လို႔ ရွင္ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ - ဒါက ပိုမိုေကာင္းမြန္္တဲ့ အစိုးရတရပ္ ေပၚေပါက္ေရး လႈပ္ရွားမႈၾကီး တခုလံုးနဲ႔ ဆိုင္ပါတယ္။ မဟုတ္ဘူးလား။ ဒါေတြကို တခုခ်င္း ခြဲထုတ္ၿပီး စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ တိုင္းျပည္တခုလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အေျခအေနတရပ္ကို ဓာတ္ေငြ႔စာခ်ဳပ္လို ဟာေလးတခုထဲနဲ႔႔ ကြက္ၿပီး ေျပာလို႔မရဘူး။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ဒါဆို ဥပမာအားျဖင့္ေျပာရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိေနတဲ့ ေျမယာသိမ္းယူမႈ ကိစၥေတြကိုေရာရွင့္။ အနာဂတ္ ျမန္မာျပည္မွာ ေျမယာ၊ အိမ္ယာ၊ ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ေကာ ရွင္ထင္ပါသလား။
ေျဖ - ဟုတ္တာေပါ့၊ ဒါ ဥပေဒစိုးမိုးမႈနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလား၊ ဘာလို႔လဲဆို တခ်ဳိ႕ေျမသိမ္းတဲ့ ကိစၥေတြက တည္ဆဲ ဥပေဒေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး သိမ္းတာ။ ဒါေတြေၾကာင့္ဘဲ က်မတို႔က ဥပေဒစိုးမိုးမႈကိစၥေတြကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ ေျပာေနရတာ။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈကိစၥကို အေလးထား ေျပာေနရတာ။ ဒီလို ေျမသိမ္းခံရတဲ့ သူေတြအတြက္ လက္ေတြ႔ ကူညီႏိုင္တာ မွန္သမွ်ကို က်မတို႔ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က လုပ္ေပးသြားမွာပါ။ အခမဲ့ ဥပေဒ အက်ဳိးေဆာင္မႈေတြ ေပးသြားမွာပါ။
ေမး - အိုဘားမားအစိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံကို အေရးယူဒဏ္ခတ္တာနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံတာ ႏွစ္ခုလံုးကို အတူလုပ္သြားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ရွင့္ကို ေထာက္ခံသူ အမ်ားအျပားက ဝိုင္းဝန္း ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ အရင္ထက္စာရင္ ဒီခ်ဳပ္နဲ႔ဝါရွင္တန္ အစိုးရတို႔အၾကား ဆက္ဆံေရးက ပိုမိုတင္းမာလာတယ္လို႔ ရွင္မထင္ဘူးလား။
ေျဖ - က်မ တဦးခ်င္းအေနနဲ႔ေတာ့ ဒီလိုမခံစားရပါဘူး၊ ဘာလို႔လဲဆို က်မက ထိေတြ႔ ဆက္ဆံမႈ မူဝါဒကို ယံုၾကည္တာကိုး။ လူတိုင္းနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံသင့္တယ္လို႔ က်မထင္ပါတယ္။ အိုဘားမားအစိုးရက စစ္အစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ ဒီလို ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈကို အတူတကြ က်င့္သံုးသြားမယ္လို႔ စေျပာကတည္းက က်မဒါကို လံုးလံုးသေဘာတူပါတယ္ ေျပာခဲ့တာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ကိုလဲ တန္းတူရည္တူ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံရမယ္လို႔ ေျပာခဲ့တာဘဲ။ ေမး - ဟုတ္ကဲ့၊ ဒါဆုိ အခုလို အေမရိကန္ႏိုင္ငံက သူတို႔အေမရိကန္ ကုမၸဏီေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြ ဖြင့္ေပးလာတာကိုေရာ ရွင္ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ။
ေျဖ - ဟာ ဒါကေတာ့ ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈနဲ႔ပဲ ဆိုင္တာေပါ့။ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ဆိုင္မွမဆိုင္ဘဲ။
ေမး - ဒါဆို ေသေသခ်ာခ်ာ သုေတသနလုပ္၊ ပစ္မွတ္ထား ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔တာမ်ဳိးကို ရွင္ေထာက္ခံမွာလား။
ေျဖ - က်မတို႔ေျပာၿပီးပါၿပီ၊ ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မႈ ကိစၥရပ္ၾကီး တခုလံုးကို က်မတို႔ ျပန္သံုးသပ္မွာပါ။ ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈေတြဟာ ျပည္သူလူထုကို တကယ္တမ္း ထိခိုက္မႈ ရွိ မရွိ၊ ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈရဲ့ အက်ဳိးေတြက ဘာေတြလဲ၊ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈေပၚ စီးပြားေရး အျမင္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ဒါေတြရွိပါတယ္ ျပန္သံုးသပ္သြားမွာပါ။ က်မတို႔ အခါအားေလ်ာ္စြာ လုပ္ခဲ့တဲ့အတိုင္းဘဲ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈ အေျခအေန တရပ္လံုးကိုလဲ ျပန္လည္ သံုးသပ္သြားမွာပါ။ ျပည္သူလူထုကို ထိခိုက္ေစတဲ့ ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈေတြရွိရင္ ဒါေတြကိုဖယ္ရွားေရးအတြက္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိုတယ္လို႔ နအဖကို က်မတို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္က ကမ္းလွမ္း ေျပာဆိုခဲ့ဖူးတာလဲ ရွင္သတိထားမိမွာပါ။ ဒီေတာ့ဒါဟာ မူဝါဒအသစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုမူဝါဒေတြ၊ ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈေတြကို အခါအားေလ်ာ္စြာ ျပန္လည္ သံုးသပ္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ ဟာက က်မတို႔ အၿမဲတမ္း ကိုင္စြဲထားတဲ့ မူဝါဒပါ။ ဒါကိုက်မတို႔လုပ္မွာပါ။
ေမး - မၾကာေသးခင္ကေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ့ အႏုျမဴ ရည္မွန္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါေသးတယ္။ အနာဂတ္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာရွိမယ့္ အႏုျမဴစြမ္းအင္နဲ႔ အႏုျမဴ ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္မႈအေပၚ ရွင္ရ့ဲရပ္ တည္ခ်က္က ဘယ္လုိပါလဲ။
ေျဖ - အႏုျမဴအေျပာင္းအလဲလို ကိစၥမ်ဳိးေတြကို က်မတို႔စၿပီး မကိုင္တြယ္ခင္ အခုထက္ပိုၿပီး က်မတို႔မွာ စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမင့္ျမင့္မားမား ရွိဘို႔လိုတယ္လို႔ က်မထင္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆို ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးက လံုၿခံဳမႈရွိဖို႔တို႔၊ လံုၿခံဳေရးအရ ၾကိဳတင္သတိျပဳရမယ့္ အခ်က္တို႔၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမင့္မားဖို႔တို႔ အမ်ားၾကီးလိုတာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ ပြင့္လင္းမႈရွိဖို႔နဲ႔ တာဝန္ခံမႈရွိဖို႔ဆိုတဲ့ ဘူတာပဲ ျပန္ဆိုက္တာဘဲ။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈသာ မရွိရင္ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ က်မတို႔တကယ္ပဲ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ အႏုျမဴ ဓာတ္အားေပး စက္႐ံုအၾကီးၾကီးတခု ေဆာက္ေနသလား မေဆာက္ေနဘူးလား ဆိုတာလဲ က်မတို႔မသိရဘူး။ က်မတို႔ ဘာမွကိုမသိတာ၊ လူထုက ဘာမွကို မသိတာ။
ေမး - ဒါဆုိ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈနဲ႔ တာဝန္ခံမႈရွိဖို႔အတြက္ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ တရားဥပေဒ စနစ္တရပ္ လိုအပ္တယ္လို႔ေကာ ရွင္ထင္ပါသလား။ ဒီလိုစနစ္တရပ္ ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ စစ္အစိုးရဘက္က ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ အသင့့္ျဖစ္ေနၿပီလို႔ေကာ ရွင္ထင္ပါသလား။
| ျပည္သူလူထုကို ထိခိုက္ေစတဲ့ ဒဏ္ခတ္ ပိတ္ဆို႔မႈေတြရွိရင္ ဒါေတြကို ဖယ္ရွားေရး အတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လိုတယ္လို႔ နအဖကို က်မတို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္ က ကမ္းလွမ္း ေျပာဆိုခဲ့ဖူးတာလဲ ရွင္ သတိထား မိမွာပါ။ |
ေမး - ႏိုဝင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔က ရွင္ေျပာခဲ့တဲ့မိန္႔ခြန္းမွာ အျခားႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္လဲ ထည့္သြင္း ေတာင္းဆုိသြားခဲ့ပါတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ ဒီကိစၥအတြက္ ဒီခ်ဳပ္က စလုပ္ေနၿပီလား။
ေျဖ - ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ က်မတို႔ဘက္က အၿမဲတမ္း ၾကိဳးစားေနခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဒီခ်ဳပ္ဘက္က ဘာေတြလုပ္ေနၿပီလဲ ေမးလာရင္ေတာ့ ဒီလူေတြကိုလႊတ္ဖို႔ မလႊတ္ဖို႔က က်မတို႔ဘက္က လုပ္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႔ဘက္ကလုပ္ရမွာက ဒီလူေတြ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္လာဖို႔ အာဏာပိုင္ေတြကို ေဖ်ာင္းဖ် သိမ္းသြင္းႏိုင္မယ့္ အေျခအေန တရပ္ကို ဖန္တီးေပးဖို႔ပါပဲ။
ေမး - ဒါဆို လက္ေတြ႔အေနနဲ႔ေျပာရရင္ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ကိစၥ ဘယ္လိုျဖစ္လာမယ္ ထင္ပါသလဲ။ သူတို႔ဘက္က ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ ရွိေနၿပီ အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနၿပီလို႔ေကာ ရွင့္စိတ္ထဲထင္ပါသလား။
ေျဖ - ဟုတ္ကဲ့၊ အရင္တုန္းကေတာ့ သူတို႔ဘက္က ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္လိုပါတယ္ ဆိုတဲ့ အရိပ္လကၡဏာ မျပခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒီလိုဆိုလို႔ ဆက္မၾကိဳးစားသင့္ဘူးလို႔လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆက္ၾကိဳးစားေနရမွာပဲ။ သူတို႔ဘက္က စိတ္ဝင္စားမႈမရွိလို႔ က်မတို႔ဘက္ကလဲ ထပ္မၾကိဳးစားသင့္ဘူးလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အစကထဲက ဘာမွ မၾကိဳးစားသင့္ခဲ့ဘူးလို႔ဘဲ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။
Subscribe to:
Posts (Atom)